Share
บทที่ 166
Related chapter
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 167
คลิฟฟอร์ดเรียกตัวเองว่าชายผู้ประสบความสำเร็จในงานเลี้ยงรุ่นครั้งก่อน แต่มันกลายเป็นว่าเขาก็แค่มีแม่บุญธรรมที่ดีเท่านั้น"เป็นยังไงล่ะ? ของขวัญของแม่บุญธรรมฉันเป็นยังไง?" คลิฟฟอร์ดมองแดร์ริลด้วยความรู้สึกชนะ เหมือนคนที่กำลังถือไพ่เหนือกว่า"มันเป็นของขวัญที่ดีจริง แต่ไม่ว่ามันจะดีขนาดไหน มันก็ไม่ใช่ของนายนี่ นายภูมิใจอะไร ถึงได้มาอวดของขวัญของแม่บุญธรรมที่นี่? นายนี่มันหน้าไม่อายชะมัด" แดร์ริลยิ้มในตอนนั้น ทุกคนในห้องโถงเบนความสนใจไปที่คลิฟฟอร์ดไม่ว่าชายหนุ่มคนนี้จะพยายามอวดสักแค่ไหน มันก็ยังเป็นแค่ของขวัญจากแม่บุญธรรมของเขาอยู่ดี'เวรเอ๊ย!' คลิฟฟอร์ดสาปแช่งในใจเมื่อสังเกตสายตาของทุกคนที่มองมา คลิฟฟอร์ดก็โกรธ แต่เขาไม่ได้แสดงมันออกมา "ใครบอกว่าฉันไม่มีของขวัญให้?"คลิฟฟอร์ดยืนขึ้น เดินจ้ำไปที่แด๊กซ์ แล้วนำกล่องของขวัญที่ดูหรูหราออกมา"ท่านประธานแซนเดอร์ส เป็นเกียรติของผมในวันนี้ที่ได้ฉลองวันเกิดของคุณปู่ของคุณ นี่เป็นเหรียญตราแทนความชื่นชมของผม โปรดรับมันไว้" คลิฟฟอร์ดเปิดกล่องของขวัญแล้วกล่าวอย่างเคารพหลังจากที่คลิฟฟอร์ดกล่าว เขาก็ไม่ลืมที่จะหันไปมองแดร์ริลอย่างยั่วยุบาง
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 168
คลิฟฟอร์ดโกรธขึ้นมาทันที เขาชี้ไปที่แดร์ริล "แดร์ริล หุบปากไปซะ! แกมันไม่รู้อะไร! แกพูดเรื่องเพ้อเจ้ออะไรอยู่!? อะไรทำให้แกคิดว่ามันมีค่าแค่สองล้านบาท?"'เวรเอ๊ย ไอ้หมอนี่ต้องบ้าแน่' คลิฟฟอร์ดคิดลุงของคลิฟฟอร์ดซื้อจี้หยกนี้มา และลุงของเขาก็สะสมวัตถุโบราณมาเป็นสิบปีแล้ว! ราคาจริงของจี้หยกคู่นี้คือสามล้านบาท เขาแกล้งบอกราคาห้าล้านบาทไปก็เพื่ออวดเบ่งเท่านั้นอย่างไรก็ตาม แดร์ริลบอกว่ามันมีค่าแค่สองล้านบาท ซึ่งคลิฟฟอร์ดคิดว่ามันไร้สาระ!แดร์ริลส่ายหัว "มันมีชื่อเรียกอีกชื่อสำหรับจี้หยกชนิดนี้ พวกคุณรู้ไหมว่ามันถูกเรียกว่าอะไร?"ทุกคนต่างสงสัยและส่ายหัวแดร์ริลถอนหายใจแล้วอธิบาย "พวกมันถูกเรียกว่าจี้เมถุนในสมัยโบราณ มันเป็นของสินสอดที่พิเศษสำหรับการแต่งงานของผู้หญิงในสมัยราชวงศ์หมิง ในยุคราชวงศ์หมิงนั้นค่อนข้างจริงจังเรื่องมารยาทมาก ดังนั้นจี้เมถุนจึงได้รับความชื่นชอบสูง หลังจากที่หญิงสาวนำจี้ไปที่บ้านของสามี ชิ้นหนึ่งจะถูกมอบให้ผู้เป็นสามี และอีกชิ้นจะถูกสวมโดยฝ่ายหญิง อีกอย่าง ชื่อของแต่ละฝ่ายจะถูกสลักลงในจี้ของฝ่ายตรงข้าม เพื่อแสดงถึงความรักใคร่กลมเกลียวที่จะยาวนานนับร้อย ๆ ปี"แ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 169
ลิลี่กระวนกระวายอย่างมาก แดร์ริลจะถูกดูหมิ่นอีกครั้งหากเขาไม่สามารถหาของขวัญได้แต่ให้เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับแด๊กซ์ มันก็ยอมรับไม่ได้ในการทำเรื่องไร้เหตุผลแบบนี้"ฮ่าฮ่า! แดร์ริล ไหนล่ะของขวัญแก? นี่แกยังอวดเก่งอีกเหรอ? เมียแกไม่เชื่อแกด้วยซ้ำ! มาสิ เอาของขวัญของแกออกมา ให้ฉันดูหน่อย" คลิฟฟอร์ดหัวเราะเสียงดัง"มันจะมาถึงเร็ว ๆ นี้" แดร์ริลมองนาฬิกา "ฉันให้คนนำมันมาส่ง"'ให้คนนำมาส่ง? ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกชะมัด!' คลิฟฟอร์ดคิดคลิฟฟอร์ดกุมท้องแล้วหัวเราะ “ฮ่าฮ่า ทุกคน! พวกคุณคงไม่รู้ แต่แดร์ริลน่ะขี่แค่จักรยานไฟฟ้าที่เสียงดังน่ารำคาญมาที่งานเลี้ยงรุ่นของเราไม่กี่วันก่อน ไม่มีใครสนใจเขาด้วยซ้ำ! เขาไม่มีเพื่อนเลย แล้วใครจะเอาของขวัญมาให้เขา? อย่าบอกนะว่าแกสั่งเดลิเวอรี่มาน่ะ? ฮ่าฮ่า!"หญิงสาวบางคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคักออกมา"ท่านประธานดิกคินสันมาที่นี่!" มีเสียงดังมาจากด้านนอกโถงทุกคนมองไปหน้าประตูทันที จากนั้น เอมิลี่ก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ในชุดทางการ เธอสวมกระโปรงรัดรูปและส้นสูง เอมิลี่นั้นงดงามอย่างมาก กระโปรงนั้นขับเน้นเรือนร่างอันไร้ที่ติของเธอ ไม่เพียงแค่เธอปลดปล่อยแรงดึงดูด
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 170
เอมิลี่ตบหน้าของคลิฟฟอร์ดอย่างรุนแรงโดยไร้ซึ่งคำเตือนใด ๆรอยตบพลันปรากฏอยู่บนใบหน้าของคลิฟฟอร์ด"แม่… แม่บุญธรรม คุณตบผมทำไม...?" คลิฟฟอร์ดเสียใจมากขณะที่กุมใบหน้า เขาตะลึงแม่บุญธรรมของเขาตามใจเขามากตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอดูแลเขาเหมือนเขาเป็นลูกแท้ ๆ เขาเสียใจมากที่จู่ ๆ ก็ถูกตบ"แกคิดว่าฉันตบแกทำไม? แกเกือบสร้างปัญหาใหญ่แล้ว" เอมิลี่เดือดจนตบเข้าซ้ำอีกรอบไม่มีใครควรล่วงเกินแดร์ริล เอมิลี่คงไม่มีวันนี้หากไม่ใช่เพราะแดร์ริล"ไป คุกเข่าแล้วขอโทษคุณแดร์ริล" เอมิลี่เปล่งเสียงหลังจากตบคลิฟฟอร์ดซ้ำไปอีกหลายฉาดคลิฟฟอร์ดตัวสั่นเทา เขาไม่กล้าตั้งคำถามอีกในตอนนั้น เขาเดินไปแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล ฝืนยิ้มออกมา "ผม...ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษ..."แขกทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจอย่างหนาวเย็นรังสีของเอมิลี่เข้มข้นมาก มันมากพอจะทำให้เหล่าบุรุษรู้สึกด้อยกว่าไปเลยใครจะกล้าเถียงกับสตรีผู้ทรงอำนาจคนนี้กัน?แดร์ริลนั่งอยู่ที่เดิม ไร้ซึ่งอารมณ์ใด เขาจ้องคลิฟฟอร์ดทั้งโถงพลันเงียบลงในขณะที่สายตาของทุกคนจดจ้องที่แดร์ริลเอมิลี่ที่ยืนข้าง ๆ กัดริมฝีปากของเธอและไม่กล้าพูดอะไรออกมาเมื่อเห็นความ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 171
"ถึงแม้แดร์ริลจะเป็นผู้ที่กระทำการเสื่อมทรามเอง แต่ในฐานะพ่อของเขา แกก็ไม่สามารถได้รับการยกเว้น! ถ้าแกไม่ยอมรับความผิดที่ทำลงไปวันนี้ ฉันจะตีแกจนกว่าจะตาย!" นายท่านชราแห่งดาร์บี้ตวาดอย่างเย็นชาเพี๊ยะ! เพี๊ยะ!ไม้หวายหวดลงหลังพ่อของแดร์ริลจนเลือดสด ๆ ไหลลงที่พื้นลูน่านั้นร้องไห้หนักจนเสียงของเธอหายไป "ได้โปรดหยุดตีเขา! ได้โปรดหยุด! ถ้ายังไม่หยุด คุณจะฆ่าเขาตายได้!""หยุดตีเขา?" ยูมิเดินไปหานายท่านชราแห่งดาร์บี้ "คุณปู่คะ หนูคิดว่าแดเนียล ดาร์บี้ คงไม่สำนึกหรอกต่อให้เขาตาย เขาต้องคิดว่าคุณปู่ชราแล้ว และต้องเห็นใจจนไม่กล้าลงมือกับเขา!""ใช่ คุณปู่! ถ้าเราไม่ลงโทษแดร์ริลกับพ่อแม่ของมัน มันจะไม่ยุติธรรมกับคนอื่น!" ฝูงชนคนอื่นก็ตะโกนร่วมเข้ามาเมื่อได้ยินคนอื่นกล่าว ใบหน้าของนายท่านชราแห่งดาร์บี้ก็บิดเบี้ยว "ใครก็ได้ ใช้การธำรงวินัยภายใน!"เฮือกเมื่อได้ยินคำว่า 'ธำรงวินัยภายใน' สมาชิกเกือบทั้งตระกูลก็หายใจกันอย่างหนาวเย็น ใบหน้าของแดเนียลมืดลงด้วยความหวาดกลัว ร่างกายของเขาพลันสั่นเทิ้มอย่างควบคุมไม่อยู่การลงโทษภายในของตระกูลดาร์บี้นั้นโด่งดังในด้านความน่าหวาดกลัวของมัน! มันถูกรู
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 172
"พ่อครับ! พ่อ!" แดร์ริลตะโกนด้วยดวงตาสีแดงในขณะที่ตัดเชือกด้วยดาบแล้วอุ้มพ่อของเขาไว้ในอ้อมแขนในขณะเดียวกัน ร่างกายของแดเนียลนั้นเสียหายโดยสิ้นเชิงแล้ว ร่างของเขาส่งกลิ่นเหม็นไหม้ ผิวหนังและเสื้อผ้าของเขาผสมปนเปไปด้วยเลือดและเนื้อ"ลูกพ่อ… ลูก บอกพ่อสิ ลูกได้ทำมันหรือเปล่า? ลูกทำเรื่องแบบนั้นรึเปล่า?" แดเนียลพึมพำด้วยใบหน้าซีดเผือดและริมฝีปากสีขาวจากความเจ็บปวดในร่างกายที่เกินคำบรรยาย เขาสั่นเทา"ผมไม่ได้ทำ ผมไม่ได้ทำมัน!" แดร์ริลร้องไห้ เสียงของเขาผสมกับน้ำตาที่ไม่อาจควบคุม"ดี… จริง..." แดเนียลกล่าวด้วยกำลังที่เขาเหลืออยู่ทั้งหมดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ นั้น ดวงตาของเขาก็ปิดลง พวกเขาไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นหรือตาย"พ่อ! พ่ออย่าทำให้ผมกลัวสิ ได้โปรด อย่าหลอกผมสิ!" แดร์ริลกรีดร้องจนเสียงแหบ เขาเขย่าร่างของแดเนียลอย่างแรง แต่มันก็ไม่มีการตอบสนองเลย"หยุดแหกปากซะ มันสำคัญหรอกหรอกว่าพ่อแกตายรึเปล่า มันสมควรตายแล้ว!" ยูมิเดินเข้ามาพร้อมส้นสูง ชี้นิ้วของเธอไปที่แดร์ริล "แกโตมาในคฤหาสน์ดาร์บี้ตั้งแต่ยังเด็ก แต่ตอนนี้แกกลับมากับคนมากมายเพื่อสร้างปัญหา แกไม่กลัวสวรรค์จะลงทัณฑ์แกบ้างรึไง?"ปัง
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 173
เมื่อแดร์ริลได้หายไปจากครรลองสายตา ยูมิก็คลานขึ้นมาอย่างเชื่องช้า แล้ววิ่งไปหานายท่านชราแห่งดาร์บี้ "คุณปู่คะ นี่มันเกินไปแล้วนะ!"ยูมิเดือดพล่านด้วยความโกรธ ใบหน้าสวยงามของเธอมีรอยมือของแดร์ริลและมีรอยเลือดนายท่านชราแห่งดาร์บี้ตัวสั่น เขาเมินยูมิแล้วมองไปที่อีกด้านของห้อง ด้านหน้าของทางเข้านั้นมีแด๊กซ์ แซนเดอร์ส ยืนอยู่ พร้อมกับคนรับร้อยของเขาในขณะเดียวกัน สมาชิกตระกูลดาร์บี้ของเขาถูกทุบตีจนหมด เลือดสาดไปทั่วพื้น"แกเป็นใคร?!" นายท่านชราแห่งดาร์บี้ถาม เขามองที่แด๊กซ์แด๊กซ์เดินมาข้างหน้าแล้วตอบพร้อมรอยยิ้ม "แด๊กซ์เป็นชื่อต้นของฉัน ส่วนแซนเดอร์ส เป็นนามสกุล"อะไรนะ?ทุกคนถึงกับกลั้นหายใจ 'แด๊กซ์ แด๊กซ์ แซนเดอร์ส?' ทุกคนในเมืองตงไห่รู้จักชื่อนี้แด๊กซ์ แซนเดอร์สนายท่านชราแห่งดาร์บี้ยืนขึ้นแล้วกล่าว "โอ้ แซนเดอร์สนี่เอง แล้วเธอมาทำอะไรในคฤหาสน์ของดาร์บี้? เธอพยายามจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับปัญหาของตระกูลพวกเรางั้นรึ!"ในขณะเดียวกัน ยูมิเพิ่งฟื้นจากอาการตกใจ "ใช่ ตระกูลดาร์บี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกแซนเดอร์ส ทำไมคุณถึงนำคนมาที่คฤหาสน์ดาร์บี้ด้วย?"เหล่าแซนเดอร์สนั้นมีความเกี่ยวข้อ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 174
นายท่านชราแห่งดาร์บี้จ้องไปทั่วโถงเหล่าสมาชิกตระกูลนอนกองอยู่บนพื้น ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งพื้น และมีแม้กระทั่งคนที่เสียชีวิต"เรียกหน่วยแพทย์มา! จดจำนวนผู้บาดเจ็บไว้ด้วย" นายท่านชราแห่งดาร์บี้สั่ง หอบหายใจอย่างช่วยไม่ได้เดรก ผู้ที่อยู่ข้าง ๆ เขา ได้สั่งให้ดูแลคนบาดเจ็บ ความขุ่นเคืองและเคียดแค้นได้ลอยไปทั่วทั้งคฤหาสน์ริมฝีปากของยูมิมีเลือดไหล และรอยตบบนใบหน้าของเธอก็ยังแสบร้อนอย่างเผาไหม้อยู่"คุณปู่ ทำไมปู่ไม่สู้กลับก่อนหน้านี้คะ?" เธอโพล่งออกมา เธอยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดแสบร้อนบนใบหน้าของเธอ ดวงตาของเธอมีแต่ความแค้นนายท่านชราแห่งดาร์บี้ได้บ่มเพาะมาถึงห้าปี และปัจจุบันเขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้น 3 หากเขาโต้กลับตอนนี้ เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นเขายังคงเงียบในขณะที่ใบหน้ามืดมนลงยูมิอยากจะพูดต่อ แต่ฟลอเรียนเดินมาจากมุมที่เขาซ่อนตัวเพื่อตัดบทเธอ "หุบปาก! เธอก็เห็นแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาตัวเอง! แด๊กซ์ แซนเดอร์ส พาคนมากับเขานับร้อย คุณปู่จะสู้พวกเขาทั้งหมดได้ยังไง?""คุณกล้าตะโกนใส่ฉันได้ยังไง? คุณอยู่ไหนตอนที่แด๊กซ์ แซนเดอร์ส มา? คุณหลบอยู่ใน
Latest chapter
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2090
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2089
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2088
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2087
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2086
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2085
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2084
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2083
- คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2082
