ใบหน้าของแดร์ริลมืดมนลงในขณะที่ดึงมือของลิลี่ พร้อมที่จะพาตัวเธอไปในขณะเดียวกัน โดน็อกก็ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม ขณะมองตัดสินแดร์ริลตั้งแต่หัวจรดเท้า "แกเป็นใคร? ใครอนุญาตให้แกเข้ามา? ไสหัวออกไป!"ไสหัวไป?แดร์ริลหัวเราะอย่างเย็นชาในพร้อมกับปลดปล่อยบรรยากาศน่าขนลึกในขณะที่จ้องไปที่โดน็อก "งั้นแกก็คือโดน็อก?"โดน็อกตอบด้วยรอยยิ้ม "ฉันเอง! เจ้าแด๊กซ์คนเมื่อคืนนั่นคงเป็นเพื่อนของแกสินะ? ฉันเตะตูดมันเองแหละ แกอยากจะจบลงแบบมันอีกคนไหมล่ะ? ถ้าไม่ แกก็ควรไปให้พ้นสายตาฉันได้แล้ว"คลื่นโทสะก่อตัวขึ้นภายในตัวของแดร์ริลดวงตาของแดร์ริลกลายเป็นกระหายเลือด แต่เขายังกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ฉันจะบอกแกให้นะ ฉันจะไม่ไปในวันนี้ และฉันก็จะกระทืบแกคืนนี้ด้วย" ประโยคท้ายของเขานั้นดังลอดไรฟันออกมาลิลี่กระทิบเท้าของเธอ "แดร์ริล นายพูดอะไรน่ะ? อย่าเพ้อเจ้อ นายเพิ่งจะออกมาจากคุกเพียงเพราะขโมยมือถือสองเครื่อง แล้วตอนนี้นายก็คิดว่าตัวเองเป็นนักเลงแล้วเหรอ?"แดร์ริลคิดอะไรอยู่? ทำไมเขายังพยายามทำตัวเจ๋งในเวลาแบบนี้?ลิลี่รู้ว่าเธอถูกวางยา และวิธีที่ดีที่สุดในการออกไปคือการขอร้องโดน็อกให้ปล่อยเธอไป ถึงแม้ว่าเธอจะรู
ฉึก! ฉึก! ฉึก!ดาบแทงทะลุเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เลือดไหลนองท่วมพื้น โดน็อกสลบไปแล้ว แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดแดร์ริลเลย บรรดาศิษย์ของนิกายตำหนักอมตะมองแดร์ริลด้วยความกลัว ร่างกายของพวกเขาสั่นเทาจากกระทำของเขา...แดร์ริลเดินออกมาจากบาร์อย่างไร้อารมณ์หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง"แดร์ริล รอฉันด้วย..." ลิลี่รีบตามเขาไป ใบหน้าละเอียดละออของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ยาในร่างกายของเธอหมดฤทธิ์ลงแล้ว เธอจึงสามารถเดินได้ด้วยตัวเองอีกครั้งแดร์ริลไม่ได้หยุดเดิน เขาทำเหมือนไม่ได้ยินเธอแล้วเดินต่อไปที่รถลิลี่ตื่นตระหนกแล้วรีบตาม้ขาไป เธอหยุดแดร์ริลด้วยการคว้ามือของเขาไว้ "แดร์ริล ฉันขอโทษ ได้โปรด อย่าไป..."ฮ่าฮ่า...แดร์ริลสะบัดมือของเธอแล้วกล่าวเย็นชา "แล้วตอนนี้คุณก็เพิ่งจะขอโทษงั้นเหรอ? คุณทำอะไรอยู่ตอนที่แด๊กซ์พยายามจะช่วยคุณเมื่อวาน? เขาถึงขนาดบอกคุณว่าโดน็อกไม่ใช่คนดี คุณคิดอะไรอยู่?"ลิลี่กัดริมฝีปาก เธอรู้สึกผิดมากแต่ก็ยังเถียง "แดร์ริล ฉันก็บอกขอโทษไปแล้วนี่! นายช่วยมีเหตุผลบ้างไม่ได้รึไง? ฉันไม่ได้อ่านใจใครได้สักหน่อย ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าโดน็อกไม่ใช่คนดี? อีกอย่าง เขาก็จ่ายเงินให้ฉันไ
ใครกันที่กล้าทำร้ายโดน็อก? ตระกูลดิกสันนั้นเป็นตระกูลทรงพลังในเมืองหยุนโจวซึ่งก็คือเมืองหลวง!อีกข่าวคือการก่อตั้งสถาบันหกวิธีในเมืองตงไห่สถาบันหกวิถีถูกร่วมกันก่อตั้งจากหกสำนักดั้งเดิม ผู้เป็นครูใหญ่นั้นคือเกรแฮม พอตเตอร์—รองประมุขแห่งสำนักบู๊ตึ๊ง ผู้ซึ่งได้รับการเคารพสูงส่งจากชื่อเสียงที่ดี—เขาได้รับการชื่นชมจากสำนักอื่น ๆ อย่างมาก การแต่งตั้งให้ผู้อาวุโสของทั้งหกสำนักหลักเป็นอาจารย์ก็เพียงพอแล้วที่จะบ่งบอกว่าสถาบันนี้สำคัญกับทั้งหกสำนักยังไงสถาบันหกวิถีนั้นมีระบบคล้ายกับโรงเรียนมัยธรมปลายอื่น ๆ ที่รับเพียงนักเรียนเต็มเวลา กฎข้อบังคับทั้งหลายเองก็เข้มงวดเหมือนโรงเรียนมัธยมปลายและมหาวิทยาลัย การขาดเรียนโดยไม่ได้มีการแจ้งมาก่อนจะมีผลให้ถูกไล่ออก สถาบันนั้นเปิดสอนหลักสูตรสามปี และหลังจากสามปีนั้น ทางสถาบันจะคัดเลือกบัณฑิตที่มีผลงานดีที่สุดให้เป็นผู้อาวุโสของทั้งหกสำนักเหล่าผู้อาวุโสแห่งหกสำนัก ใครเล่าจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป?ในฐานะของผู้อาวุโสหกสำนัก พวกเขาจะสามารถศึกษาวิชาลับของทุกสำนักในตอนท้ายของปี แต่ละสำนักจะมอบโอสถวิญญาณและยาให้แก่ผู้อาวุโสของพวกเขาทั้งเมืองตงไห่ฮือฮ
ประตูเปิดขึ้นในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุย แดร์ริลเร่งรีบเข้ามาที่เตียงของเขาพร้อมเม็ดยาสีดำในมือ "แด๊กซ์ เร็วเข้า รีบกินมันเข้าไป!"แดร์ริลดูกระวนกระวายแด๊กซ์เปิดปากแล้วกลืนเม็ดยาโดยไร้ความลังเลเมื่อเขากลืนมันลงไป เขาก็ขมวดคิ้วแล้วกล่าวด้วยใบหน้าเหยเก "ให้ตายเถอะ! แดร์ริล นายเอาอะไรใส่ปากฉันเนี่ย? รสชาติพิลึกแถมยังเหม็นชะมัด!"มันรสชาติห่วยมาก เหมือน-อึ"ฮี่ฮี่ เจ้ายานี่กลิ่นแรงก็จริง แต่มันมีชื่อที่สง่ามาก—เม็ดยาคืนชีพแห่งห้าสัตว์ร้าย" แดร์ริลตอบพร้อมแสยะยิ้มลึกลับหา?เม็ดยาคืนชีพห้าสัตว์ร้าย?แด๊กซ์จ้องเขาอย่างฉงนด้วยตาที่เบิกกว้างแดร์ริลเช็ดมือด้วยทิชชู่เปียกแล้วอธิบายด้วยรอยยิ้ม "นายเคยดูเรื่องไซอิ๋วรึเปล่า? ฉากหนึ่งในเรื่อง ทั้งสี่ได้เข้าไปในห้องน้ำที่หมุนอยู่ และห้องน้ำนั้นถูกเรียกว่า 'ที่แห่งการคืนชีพ' ยานั่นใช้มูลสัตว์ห้าชนิดในการทำสิ่งได้แก่ มูลม้า, มูลแกะ, มูลวัว และ..."คืนก่อนที่แดร์ริลได้อ่านคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ เขาบังเอิญอ่านไปเจอโอสถวิญญาณที่เรียกว่าเม็ดยาคืนชีพแห่งห้าสัตว์ร้าย คัมภีร์ได้ระบุไว้ว่ายานี้สามารถสร้างกระดูกที่แตกหักขึ้นมาใหม่และมีประสิทธิภาพในการ
แดร์ริลรู้ว่ายานั้นจะได้ผล แต่เขานึกว่าแด๊กซ์จะต้องใช้เวลาพักฟื้นอีกเล็กน้อยหลังจากใช้ยา ไม่คาดคิดว่าเขาจะฟื้นตัวทันที แด๊กซ์บาดเจ็บหนักมาก แต่แผลส่วนใหญ่นั้นเป็นรอยมีดฟัน เขาคงไม่หายแม้ว่าจะใช้ยานี้หากเขาโชคร้ายถูกทุบตีโดยพวกปรมาจารย์เข้าในขณะเดียวกัน ริมฝีปากของแนนซี่ก็สั่นเทาด้วยความไม่อยากเชื่อและยืนค้างอยู่ข้าง ๆ เธอรู้และได้ยินกับหูตัวเองว่าแม้แต่การรักษาขั้นสูงก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ และแด็กซ์ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนรถเข็น ยังไงก็ตาม ยาเม็ดเล็ก ๆ นั่นรักษาเขาได้จริง ๆ ช่างเป็นปาฏิหาริย์จริง ๆ!แด๊กซ์กระโดดไปมาเหมือนเด็กน้อยที่กำลังตื่นเต้นเกินเหตุแล้วจับไหล่ของแดร์ริล "เราออกไปแล้วเข้าบาร์กันเถอะ!"แนนซี่กระทืบเท้าแล้วดุเขา "บ้ารึยังไง! คุณเพิ่งฟื้นตัว ช่วยคิดถึงคนที่เขาเป็นห่วงคุณหน่อยได้ไหม? คุณปู่ยังคงอยู่ที่บ้านและกังวลถึงคุณอยู่นะ"แด๊กซ์ลูบหัวตัวเอง "คุณพูดถูก ผมจะกลับไปดื่มที่บ้านแล้วกัน นั่นต้องทำให้คุณปู่แปลกใจแน่!""คุณ..." แนนซี่ส่ายหัว เธอกระทืบเท้า แล้วบอกให้เขาไปแปรงฟัน แด๊กซ์พลาดประเด็นของเธอไปอย่างสิ้นเชิง เธอไม่ต้องการให้แด็กซ์ดื่มเหล้าเนื่องจากเขาเพิ่งฟื้
แน่นอนว่าเขาต้องไม่ทิ้งแดร์ริลไว้อย่างหลัง มันคงสนุกหากพวกเขาทั้งคู่ได้เข้าไปเรียนด้วยกัน!"ฮ่าฮ่า! ถ้านายไป แน่นอนว่าฉันต้องไปด้วยสิ!" แดร์ริลตอบอย่างไม่ลังเล เขาส่งข้อความหาเพิร์ลให้ช่วยเขาสมัครเข้าสถาบันแด๊กซ์ยกแก้วไวน์ด้วยความยินดี "นั่นเป็นเรื่องดีมาก! นี่แหละที่ฉันต้องการได้ยิน!"แนนซี่อดไม่ได้ที่จะต้องกล่าวเสริม "อาา ดูพวกคุณทั้งคู่สิ เหมือนพี่น้องฝาแฝดเลย!"ด้วยความสัตย์จริง เธอเองก็ไม่แน่ใจเรื่องที่สามีของเธอจะกลับไปเรียน เธอได้ยินมาว่าตระกูลใหญ่จากทั้งในและนอกเมืองได้เข้าสมัครศึกษากับสถาบันของเมืองตงไห่ นั่นหมายความว่าตระกูลดิกสันเองก็จะส่งคนของพวกเขามาเช่นกัน ไม่ใช่ความคิดที่ดีนักสำหรับแด๊กซ์ที่จะไปเข้าร่วมพร้อมกับพวกดิกสันที่มีความแค้นกับตระกูลแซนเดอร์สของพวกเธอ ถึงแม้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาจะไปด้วย แต่ในท้ายที่สุดพวกเธอสองคนก็เป็นแค่ผู้หญิง ดังนั้นแนนซี่จึงวางใจมากขึ้นเมื่อได้ยินว่าแดร์ริลเองก็จะไปด้วยเช่นกันในขณะเดียวกัน เดซี่ก็วิจารณ์ออกมา "โอ้ แดร์ริล ฉันไม่ได้จะดูถูกนายหรอกนะ แต่สถาบันนี้ไม่ใช่ที่สำหรับทุกคน ฉันสงสัย ว่านายเป็นผู้บ่มเพาะรึเปล่า?"แดฟนีพยักหน้าด้
'ผู้หญิงพวกนี้เป็นอะไรนักหนา? แค่ฉันมีเม็ดยาเทวะ เลยหมายความว่าฉันขโมยมันมางั้นเหรอ?' แดร์ริลคิดในใจแต่เขาก็ยังเงียบไว้ซาอูลสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด แด๊กซ์ ปู่เห็นได้เลยว่าเพื่อนของแกปฏิบัติกับแกอย่างดีมาก ถึงกับมอบยาที่หายากนี้ให้ ฮ่าฮ่า! รีบกินมันเข้าไปเลย"ดวงตาของเขาเรืองรองด้วยความจริงใจ แม้ว่าเขาจะอยากได้ยานี้เป็นของตัวเองก็ตาม หากซาอูลได้รับเม็ดยาเทวะในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้า เขาจะกลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ! นั่นเป็นระดับที่สูงที่สุดที่จะไปถึงได้ยังไงก็ตาม แด๊กซ์นั้นเป็นหัวหน้าตระกูลของตระกูลแซนเดอร์ส และอนาคตของตระกูลขึ้นอยู่กับเขา มันสมเหตุสมผลมากกว่าในการให้แด๊กซ์ใช้ยานั้น"คุณปู่ คุณปู่ติดอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้ามาหลายปีแล้ว ได้โปรด ใช้มันเถอะครับ ผมกำลังจะเข้าสถาบันหกวิถีในอีกไม่นาน ผมจะหาโอกาสให้ได้มันมาในอนาคตเอง" แด๊กซ์หัวเราะ"ไม่มีทาง แกกินมันเถอะ ปู่แก่แล้ว มันไม่ได้มีความหมายอะไรนักไม่ว่าปู่จะทะลวงระดับหรือไม่ แกยังเหลือเวลาอีกมาก แกจะต้องเจออันตรายมากกว่าปู่ ยานั่นจะดีกับแก ฟังปู่แล้วกินมันซะ" ซาอูลปฏิเสธเขาตัดสินใจแล้วว่าจะให้แด๊กซ์ได้มันไป ไม่ว่าเขาจ
แด๊กซ์และแดร์ริลดื่มตลอดคืนนั้น พูดคุยอย่างเปิดเผย พวกเขามีช่วงเวลาที่ดี พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดื่มไปมากแค่ไหนก่อนจะหลับไปเช้าวันต่อมา แนนซี่ก็ปลุกพวกเขา เธออยู่ในชุดเดรสพู่สีดำและส้นสูง ดูมีเสน่ห์เช่นเคย"แด๊กซ์ แดร์ริล ตื่นได้แล้ว! ได้เวลาไปาสมัครที่สถาบันหกวิถีแล้ว พวกคุณลืมแล้วรึไง?" แนนซี่กล่าวแด๊กซ์เด้งขึ้นมา "อ๊า! ลืมเรื่องนั้นไปเลย แดร์ริล เร็วเข้า! ล้างหน้า!"...วันนี้ เมืองตงไห่นั้นมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษมันเป็นงานเปิดตัวของสถาบันหกวิถี และทุกคนก็อยากไปดูมันรถส่วนตัวเต็มทางเข้าของสถาบัน นักเรียนมากกว่าสองหมื่นคนรวมตัวกันที่จัตุรัส รอคอยในสถานการณ์เช่นนี้ หนึ่งสื่งที่เหล่าชายหนุ่มทุกคนคิดคือมองดูสาวสวย ด้วนความสัตย์จริง ในสถาบันนี้มีนักเรียนหญิงหน้าตาดีมากมายเลยทีเดียว"ดูนี่สิ ดูนี่! สาวในชุดเดรสแจ่มมาก""ผู้หญิงที่ใส่กระโปรงสั้นก็เซ็กซี่!"เหล่าบุรุษแลกเปลี่ยนคนที่พวกเขาพบกับอีกคนท่ามกลางฝูงชน ใบหน้าที่คุ้นเคยก็มีให้เห็น: ลิลี่, เอลซ่า, วิลเลียม, อีวอน, และจัสติน พวกเขาทั้งหมดมาเพื่อสมัครเรียนในขณะเดียวกัน เสียงคำรามของเครื่องยนต์ก็ดังในอากาศทุกคนหันไปมอง