แน่นอนว่าเขาต้องไม่ทิ้งแดร์ริลไว้อย่างหลัง มันคงสนุกหากพวกเขาทั้งคู่ได้เข้าไปเรียนด้วยกัน!"ฮ่าฮ่า! ถ้านายไป แน่นอนว่าฉันต้องไปด้วยสิ!" แดร์ริลตอบอย่างไม่ลังเล เขาส่งข้อความหาเพิร์ลให้ช่วยเขาสมัครเข้าสถาบันแด๊กซ์ยกแก้วไวน์ด้วยความยินดี "นั่นเป็นเรื่องดีมาก! นี่แหละที่ฉันต้องการได้ยิน!"แนนซี่อดไม่ได้ที่จะต้องกล่าวเสริม "อาา ดูพวกคุณทั้งคู่สิ เหมือนพี่น้องฝาแฝดเลย!"ด้วยความสัตย์จริง เธอเองก็ไม่แน่ใจเรื่องที่สามีของเธอจะกลับไปเรียน เธอได้ยินมาว่าตระกูลใหญ่จากทั้งในและนอกเมืองได้เข้าสมัครศึกษากับสถาบันของเมืองตงไห่ นั่นหมายความว่าตระกูลดิกสันเองก็จะส่งคนของพวกเขามาเช่นกัน ไม่ใช่ความคิดที่ดีนักสำหรับแด๊กซ์ที่จะไปเข้าร่วมพร้อมกับพวกดิกสันที่มีความแค้นกับตระกูลแซนเดอร์สของพวกเธอ ถึงแม้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาจะไปด้วย แต่ในท้ายที่สุดพวกเธอสองคนก็เป็นแค่ผู้หญิง ดังนั้นแนนซี่จึงวางใจมากขึ้นเมื่อได้ยินว่าแดร์ริลเองก็จะไปด้วยเช่นกันในขณะเดียวกัน เดซี่ก็วิจารณ์ออกมา "โอ้ แดร์ริล ฉันไม่ได้จะดูถูกนายหรอกนะ แต่สถาบันนี้ไม่ใช่ที่สำหรับทุกคน ฉันสงสัย ว่านายเป็นผู้บ่มเพาะรึเปล่า?"แดฟนีพยักหน้าด้
'ผู้หญิงพวกนี้เป็นอะไรนักหนา? แค่ฉันมีเม็ดยาเทวะ เลยหมายความว่าฉันขโมยมันมางั้นเหรอ?' แดร์ริลคิดในใจแต่เขาก็ยังเงียบไว้ซาอูลสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด แด๊กซ์ ปู่เห็นได้เลยว่าเพื่อนของแกปฏิบัติกับแกอย่างดีมาก ถึงกับมอบยาที่หายากนี้ให้ ฮ่าฮ่า! รีบกินมันเข้าไปเลย"ดวงตาของเขาเรืองรองด้วยความจริงใจ แม้ว่าเขาจะอยากได้ยานี้เป็นของตัวเองก็ตาม หากซาอูลได้รับเม็ดยาเทวะในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้า เขาจะกลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ! นั่นเป็นระดับที่สูงที่สุดที่จะไปถึงได้ยังไงก็ตาม แด๊กซ์นั้นเป็นหัวหน้าตระกูลของตระกูลแซนเดอร์ส และอนาคตของตระกูลขึ้นอยู่กับเขา มันสมเหตุสมผลมากกว่าในการให้แด๊กซ์ใช้ยานั้น"คุณปู่ คุณปู่ติดอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้ามาหลายปีแล้ว ได้โปรด ใช้มันเถอะครับ ผมกำลังจะเข้าสถาบันหกวิถีในอีกไม่นาน ผมจะหาโอกาสให้ได้มันมาในอนาคตเอง" แด๊กซ์หัวเราะ"ไม่มีทาง แกกินมันเถอะ ปู่แก่แล้ว มันไม่ได้มีความหมายอะไรนักไม่ว่าปู่จะทะลวงระดับหรือไม่ แกยังเหลือเวลาอีกมาก แกจะต้องเจออันตรายมากกว่าปู่ ยานั่นจะดีกับแก ฟังปู่แล้วกินมันซะ" ซาอูลปฏิเสธเขาตัดสินใจแล้วว่าจะให้แด๊กซ์ได้มันไป ไม่ว่าเขาจ
แด๊กซ์และแดร์ริลดื่มตลอดคืนนั้น พูดคุยอย่างเปิดเผย พวกเขามีช่วงเวลาที่ดี พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดื่มไปมากแค่ไหนก่อนจะหลับไปเช้าวันต่อมา แนนซี่ก็ปลุกพวกเขา เธออยู่ในชุดเดรสพู่สีดำและส้นสูง ดูมีเสน่ห์เช่นเคย"แด๊กซ์ แดร์ริล ตื่นได้แล้ว! ได้เวลาไปาสมัครที่สถาบันหกวิถีแล้ว พวกคุณลืมแล้วรึไง?" แนนซี่กล่าวแด๊กซ์เด้งขึ้นมา "อ๊า! ลืมเรื่องนั้นไปเลย แดร์ริล เร็วเข้า! ล้างหน้า!"...วันนี้ เมืองตงไห่นั้นมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษมันเป็นงานเปิดตัวของสถาบันหกวิถี และทุกคนก็อยากไปดูมันรถส่วนตัวเต็มทางเข้าของสถาบัน นักเรียนมากกว่าสองหมื่นคนรวมตัวกันที่จัตุรัส รอคอยในสถานการณ์เช่นนี้ หนึ่งสื่งที่เหล่าชายหนุ่มทุกคนคิดคือมองดูสาวสวย ด้วนความสัตย์จริง ในสถาบันนี้มีนักเรียนหญิงหน้าตาดีมากมายเลยทีเดียว"ดูนี่สิ ดูนี่! สาวในชุดเดรสแจ่มมาก""ผู้หญิงที่ใส่กระโปรงสั้นก็เซ็กซี่!"เหล่าบุรุษแลกเปลี่ยนคนที่พวกเขาพบกับอีกคนท่ามกลางฝูงชน ใบหน้าที่คุ้นเคยก็มีให้เห็น: ลิลี่, เอลซ่า, วิลเลียม, อีวอน, และจัสติน พวกเขาทั้งหมดมาเพื่อสมัครเรียนในขณะเดียวกัน เสียงคำรามของเครื่องยนต์ก็ดังในอากาศทุกคนหันไปมอง
เพียงแค่ตัวรถนั้นก็บ้าพอแล้ว แต่เหนือยิ่งกว่านั้น คือคนนับร้อยที่คอยคุ้มกันอยู่ ภาพมันน่าทึ่งมาก คนที่อยู่ในรถนั้นจะต้องเป็นใครสักคนที่สำคัญมากและเทียบไม่ได้กับพวกตระกูลเล็ก ๆ แน่ ๆ'ใครกันนะ? นักเรียนของสถาบันนี้เหรอ?' ทุกคนต่างฉงนดวงตาทุกคู่ล้วนจับจ้องไปที่พาหนะซึ่งช้าลงจนจอด ชายนับร้อยยืนเรียงเป็นสองแถว และหัวหน้าคนคุ้มกันก็ไปเปิดประตูหญิงสาวสุดเซ็กซี่และน่าดึงดูดปรากฏตัวออกมาจาก Lincolnทุกคนถึงกับลืมหายใจ'งดงาม! เธอสวยสุด ๆ ไปลเย!' ทุกคนคิดเธอสวมเดรสยาวสีดำที่ปลดปล่อยบรรยากาศความสง่าออกมา รูปร่างของเธอดูน่ามองมาก ไม่ใช่เพียงชายทั่วไปที่จ้องเธอ แต่เหล่าเด็กร่ำรวยทั้งหลายก็จ้องเธอตาไม่กะพริบ!"พระเจ้า! เธอมาที่สถาบันนี้เหมือนกันเหรอเนี่ย?" ใครบางคนกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น และทั้งบริเวณก็ตกอยู่ในความโกลาหลอีกครั้งตระกูลนิวแมนจากเกียวโตนั้นเป็นตระกูลใหญ่ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน พวกเขาก็มีอสังหาริมทรัพย์และธุรกิจอยู่ทั่วทุกที่ ไม่เพียงเท่านั้น สมาชิกตระกูลบางคนของพวกเขาก็ยังเป็นผู้อาวุโสของสถาบันเทียนชาน ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าทายาทสาวแห่งตระกูลนิวแมนจะมาที่นี่"เซอร์ซี น
”แด๊กซ์ แซนเดอร์ส?" ลิลี่ตกใจที่เห็นแด๊กซ์เดินเหมือนปกติ'ไม่ใช่ว่าเขาถูกแทงและฟันสามสิบครั้งด้วยมีดเหรอ? ทำไมเขายังดูปกติ?' ลิลี่คิดในขณะที่กัดริมฝีปาก"แด๊กซ์ ฉันขอโทษจริง ๆ สำหรับเรื่องคืนนั้น-" เธอพึมพำก่อนที่เธอจะกล่าวจบ แด๊กซ์ก็หัวเราะแล้วโบกมือ "มันไม่มีอะไรหรอก แดร์ริลเป็นเหมือนพี่น้องของผม ดังนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วที่ผมต้องโดดเข้ามาเมื่อเห็นคุณตกอยู่ในอันตราย ฮ่าฮ่า!"เสียงหัวเราะของแด๊กซ์พลันทำให้สถานการณ์ดูอึดอัดน้อยลงลิลี่ยิ้มแล้วเหลือบมองแดร์ริล เธอเห็นว่าแดร์ริลไม่ตอบสนองกับเธอ เธอเริ่มตื่นตระหนก"แดร์ริล ได้โปรด ได้โปรดอย่าโกรธฉันเลย ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันขอโทษจริง ๆ นะ" ลิลี่ขอร้องพร้อมกัดริมฝีปากแดร์ริลสูดหายใจยาวเหยียด ใบหน้าเขายังคงไร้อารมณ์ ไม่ เขาไม่ได้แกล้งโกรธเธอเลย เขายังโกรธเธอจริง ๆ ตลอดชีวิตเขา เขามักต้องการเพื่อนที่เชื่อใจได้เสมอ เขาเคยมีเพื่อนมากมายสมัยที่ยังอยู่ในตระกูลดาร์บี้ แต่เหล่าคนที่เรียกว่า 'เพื่อน' พวกนั้นวิ่งหนีและซ่อนตัวจากเขา เมื่อเขาถูกเตะออกมาจากนั้นมา เขาก็ไร้ศรัทธาในมิตรภาพ จนกระทั่งเขาได้พบกับแด๊กซ์ ผู้ซึ่งเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดที่เ
เมแกนช่วยเคนท์ให้ลุกขึ้น เขาเป็นคู่หมั้นของเธอ เธอจะไปรู้สึกดีได้ยังไงกับการยืนมองเขาโดนทุบตี?เมแกนและแด๊กซ์ 'ทำงาน' ใกล้ชิดกัน ในขณะที่แด๊กซ์รู้จักกันดีในด้านชื่อเสียงด้านไม่ดีในเมือง เมแกนเองก็มีชื่อเสียงในด้านการเป็นตำรวจหญิงที่น่าหลงไหล เส้นทางของพวกเขาพากผ่านกันเป็นบางครั้ง แด๊กซ์เปรียบเสมือนราชาแห่ง 'ท้องถนน' ในเมืองตงไห่ แต่เมแกนก็ไม่สามารถตามจับเขาได้หากเขาไม่ได้ทำผิดกฎหมายร้ายแรงแด๊กซ์ถ่มน้ำลายลงพื้นในขณะที่เดินออกข้างไป "เวรเอ๊ย เขาวอนเองนะ!"เคนท์น้ำตาตกใน หมัดนั้นเจ็บมากจนหัวของเขายังรู้สึกมึน ๆ อยู่เลย ไม่ว่าเขาจะรู้สึกหงุดหงิดขนาดไหน เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรเมแกนถอนหายใจออกมาขณะที่มองแด๊กซ์เดินจากไป เธอคว้ามือของแดร์ริลไว้แล้วดึงเขาไปข้าง ๆ"เฮ้ ทำไมคุณมาดึงผมล่ะเนี่ย?" แดร์ริลถามจากนั้น ทั้งคู่ก็ออกไปไกลจากฝูงชน เมแกนหยุดลง"พี่ชายที่แสนดีของฉัน ฉันมีเรื่องอยากให้นายช่วย" เมแกนกล่าวเสียงแผ่วเบา เธอกัดริมฝีปากของเธอ"อะไรนะ?"ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เมแกนขอให้เขาช่วย เธอจะเรียกเขาว่า 'พี่ชายที่แสนดีของฉัน' และเมื่อไม่มีเรื่องที่เธอต้องการให้ช่วย เธอก็จะเรียกเขา 'น้องชาย
ทั้งห้องเรียนฮือฮากันใหญ่โตหลังจากอาจารย์ได้แนะนำตัว เหล่านักเรียนชายมีความสุข ไม่เพียงพวกเขาจะโชคดีได้อยู่ในห้องเรียนเดียวกับเซอร์ซี นิวแมน แต่พวกเขายังไดด้มีอาจารย์ที่งดงามด้วย"มิสแคทเธอรีน คุณสวยมาก คุณมีแฟนหนุ่มไหม?" มีเสียงถามมาจากแถวหลังนักเรียนชายมากมายพยายามจะพูดออกมาเพื่อจีบแคทเธอรีน โดยเฉพาะเหล่าเด็กที่ร่ำรวยทั้งหลายที่มักจะคว้าตัวสาวเมื่อไหร่ก็ได้ที่พวกเขาต้องการ ชายที่พูดมาจากแถวหลังคือไรอัน นิโคลัส ตระกูลของเขาเปิดซูเปอร์มาร์เก็ตหลายสาขาในเมืองตงไห่แคทเธอรีน ผู้ซึ่งอยู่บนโพเดียม ยกมือของเธอชี้ไปที่ไรอัน "เธอ ยืนขึ้น"ไรอันยืนขึ้นพร้อมแสยะยิ้ม เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรจะเกิดขึ้นแคทเธอรีนเดินไปหาเขาพร้อมไม้ในมือ เธอหยุดอยู่ที่หน้าเขา แล้วถามอย่างเย็นชา "เธอเคยไปโรงเรียนรึเปล่า? มีใครบอกเธอไหมว่าให้เคารพอาจารย์ของเธอ?"เมื่อเห็นสายตาของเธอ ไรอันเริ่มตื่นตระหนก "ผม..."ผัวะ!ก่อนที่เขาจะกล่าวจบประโยค แคทเธอรีนก็ฟาดหัวของเขาเสียงหวดดังฟังชัด ทุกคนต่างตกใจ! มันดูเป็นการฟาดที่รุนแรง และไฟในห้องเรียนก็กะพริบเล็กน้อยเนื่องจากคลื่นสั่นสะเทือนของการฟาดนั้น"อย่าได้กล้าทำ
"พวกเธอหัวเราะอะไรกัน? หุบปากซะ!" แคทเธอรีนจ้องไปทั่วทั้งห้อง คลื่นสั่นสะเทือนทะลักออกมาจากสนามพลังอีกครั้งทันใดนั้น ทุกคนในห้องก็หยุดหัวเราะ แต่พวกเขาก็ยังมองไปที่แดร์ริลด้วยท่าทางล้อเลียนอยู่ดีแคทเธอรีนจ้องแดร์ริล "ดูเธอสิ ทำไมเธอถึงสู้กับเขา? เธอไม่ใช่แด๊กซ์ เธอไม่มีตระกูลทรงพลังหนุนหลัง อะไรทำให้เธอคิดว่าเธอสู้ได้?"'เวรเอ๊ย ฉันทำอะไรที่ไหน? ไอ้งั่งเคนท์นั่นดูถูกฉัน ฉันแค่เตะมันคืนไปรอบเดียวเอง' แดร์ริลคิดกับตัวเองแต่เขาไม่ได้กล่าวมันออกมาแคทเธอรีนกล่าวต่อ "ฉันไม่สนว่าเธอเป็นใคร แต่ในห้องเรียน พวกเธอทุกคนจะต้องบ่มเพาะพลังและไม่ก่อปัญหาใด ๆ พวกเธอสองคนต่อยตีที่หน้าทางเข้าตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียน นั่นเป็นการไว้เคารพกัน ลงไปที่สนามแล้ววิ่งร้อยรอบซะ"'หา? วิ่งร้อยรอบ?' แด๊กซ์คิดสีหน้าของแด๊กซ์มืดลง "วิ่งร้อยรอบ? ผมจะไม่วิ่งสักรอบด้วยซ้ำ!"เมื่อกล่าวเช่นนั้น แด๊กซ์ก็นั่งลงด้วยท่าทางโมโห'บัดซบ เธอเสียสติรึไง? ไม่มีใครเคยบอกให้ฉันวิ่งร้อยรอบมาก่อน!' แด๊กซ์คิดโดยไร้ซึ่งคำเตือน แด๊กซ์ถูกตบหน้าถึงสองครั้งก่อนที่ใครจะทันตั้งตัวเพี๊ยะ! เพี๊ยะ!แคทเธอรีนเดินไปหาแด๊กซ์แล้วตบเข