Share

บทที่ 249

แดร์ริลรู้ว่ายานั้นจะได้ผล แต่เขานึกว่าแด๊กซ์จะต้องใช้เวลาพักฟื้นอีกเล็กน้อยหลังจากใช้ยา ไม่คาดคิดว่าเขาจะฟื้นตัวทันที แด๊กซ์บาดเจ็บหนักมาก แต่แผลส่วนใหญ่นั้นเป็นรอยมีดฟัน เขาคงไม่หายแม้ว่าจะใช้ยานี้หากเขาโชคร้ายถูกทุบตีโดยพวกปรมาจารย์เข้า

ในขณะเดียวกัน ริมฝีปากของแนนซี่ก็สั่นเทาด้วยความไม่อยากเชื่อและยืนค้างอยู่ข้าง ๆ เธอรู้และได้ยินกับหูตัวเองว่าแม้แต่การรักษาขั้นสูงก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ และแด็กซ์ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนรถเข็น ยังไงก็ตาม ยาเม็ดเล็ก ๆ นั่นรักษาเขาได้จริง ๆ ช่างเป็นปาฏิหาริย์จริง ๆ!

แด๊กซ์กระโดดไปมาเหมือนเด็กน้อยที่กำลังตื่นเต้นเกินเหตุแล้วจับไหล่ของแดร์ริล "เราออกไปแล้วเข้าบาร์กันเถอะ!"

แนนซี่กระทืบเท้าแล้วดุเขา "บ้ารึยังไง! คุณเพิ่งฟื้นตัว ช่วยคิดถึงคนที่เขาเป็นห่วงคุณหน่อยได้ไหม? คุณปู่ยังคงอยู่ที่บ้านและกังวลถึงคุณอยู่นะ"

แด๊กซ์ลูบหัวตัวเอง "คุณพูดถูก ผมจะกลับไปดื่มที่บ้านแล้วกัน นั่นต้องทำให้คุณปู่แปลกใจแน่!"

"คุณ..." แนนซี่ส่ายหัว เธอกระทืบเท้า แล้วบอกให้เขาไปแปรงฟัน แด๊กซ์พลาดประเด็นของเธอไปอย่างสิ้นเชิง เธอไม่ต้องการให้แด็กซ์ดื่มเหล้าเนื่องจากเขาเพิ่งฟื้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status