คุณย่าลินดันดูท่าทางอับอายอย่างมาก"แม่ หยุดเถอะ..." ลิลี่ขอร้องเสียงแผ่วลิลี่กล่าวต่อ "คุณย่าคะ คุณย่าอยากให้หนูช่วยอะไร?"คุณย่าลินดันและวิลเลียมมองหน้ากัน "ลิลี่ หากหลานมอบเงินเพื่อช่วยธุรกิจของตระกูลให้ผ่านพ้นความยากลำบากครั้งนี้ไปได้ พวกเราจะซาบซึ้งมาก" เธอยิ้มวิลเลียมเสริม "แน่นอน เราจะมอบหุ้นบางส่วนให้เธอด้วย"ลิลี่ยังคงนิ่งเงียบและจมอยู่ในภวังค์ของเธอซาแมนธาเริ่มการดูหมิ่นของเธออีกครั้ง "พวกคนหน้าไม่อาย! ลืมไปแล้วเหรอว่าหุ้นบางส่วนนั่นมันเป็นของเธอ? พวกคุณขโมยมันไปจากเธอ แล้วตอนนี้พอพวกคุณเงินหมด พวกคุณก็วิ่งกลับมาหาเรา""แม่ หยุดนะ!" ลิลี่ตวาด เธอเหลือบมองคุณย่าลินดันแล้วตกลง "ก็ได้ หนูจะยอมรับข้อตกลงของคุณย่า"เธอยังมีเงินเป็นสิบ ๆ ล้านอยู่กับตัว หากเธอยังเก็บไว้นานกว่านี้ มันจะต้องหมดจากอาการติดพนันของซาแมนธาแน่ เธอยอมเสียเงินแลกเปลี่ยนกับหุ้นบางส่วนยังดีเสียกว่า อย่างไรก็ตาม เธอตั้งใจแล้วว่าจะไม่ถูกอีกฝ่ายหลอกเอาในครั้งนี้คุณย่าลินดันยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า "ยอดยเยี่ยม! ย่ารู้ว่าหลานไม่ใช่คนโหดร้าย เพราะยังไงเสียเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ! เราจะแลกเปลี่ยนหุ้นยี่สิบ
แน่นอน แดร์ริลย่อมรู้ว่าถนนแอตแลนติกจะต้องอัดแน่นไปด้วยผู้คน มันจะเป็นไปได้ยังไงที่พอลจะจองถนนได้ทั้งสาย?จากนั้น มือถือก็ดังขึ้น มันมาจากลิลี่ลิลี่ถาม "แดร์ริล นายออกมาจากห้องสมุกรึยัง?"ลิลี่เดินอยู่บนถนนแอตแลนติกตอนที่เธอคิดจะโทรหาแดร์ริล เธอไม่คิดว่าเขาจะรับ! แดร์ริลหัวเราะ เขาได้ยินความเร่งรีบและคึกคักมาจากฝั่งของลิลี่ "ใช่ คุณอยู่ที่ไหน?" เขาตอบสนอง"ฉันอยู่ที่ถนนแอตแลนติกกับเจดแล้วก็เฟบี้ คนเยอะมาที่นี่! มาหาพวกเราสิ!" ลิลี่อุทานอย่างคาดหวังแล้วแดร์ริลจะปฏิเสธได้อย่างไร? "โอเค รอผมได้เลย!" เขาตอบลิลี่วางสายด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข ความจริงที่ว่าเธอจะได้พบกับแดร์ริลในอีกไม่นานทำให้เธอแทบเป็นลม!แท็กซี่ที่แดร์ริลเรียกเกือบจะไม่ถึงถนนแอตแลนติกเพราะรถติด แดร์ริลลงมาแล้วเดินไปตามฝูงชน มีร้านข้างทางมากมายที่นี่ เหล่าคนขายต่างตะโกนเพื่อเรียกลูกค้า โคมไฟต่างประดับประดาถนนทั้งสายเป็นทิวแถวแดร์ริลชื่นชมภาพตรงหน้าขณะที่ตามหาลิลี่ไปด้วย"มารับการตรวจดวงชะตา! ร้านหมอดูเปิดให้บริการแล้ว!"เมแกนและเคนท์นั้นอยู่ไม่ไกลตอนที่พวกเขาได้ยินเสียงตะโกนของหมอดู หมอดูคนนี้ดูจะมีอายุประมาณสี่สิบ
หมอดูคิดหาวิธีแก้ปัญหา "การทำลายกระแสแห่งโชคร้ายนั้นง่ายมาก" เขาอธิบาย "เพียงแค่เลือกฤกษ์ดี ๆ แล้วแต่งงานเสีย"แต่งงาน?เมแกนตะลึง จากนั้นเธอก็รู้สึกตัว เธอหน้าแดงขึ้นหมอดูกล่าวต่อ "ฉันเพิ่งสังเกตได้ว่าชายที่อยู่ข้างคุณนั้นมีธาตุน้ำในตัวเขา พวกคุณสองคนเหมาะสมกัน! หากให้ฉันเดา พวกคุณคงเป็นคู่รักกันใช่ไหม?"เมแกนหน้าแดงแล้วพยักหน้าหมอดูหัวเราะ แล้วตบที่ตักของตัวเอง เขาแกล้งทำเป็นนับนิ้วแล้วอุทาน "มันสมบูรณ์แบบ! ในอีกหกเดือนข้างหน้า จะมีสองวันที่เป็นฤกษ์ที่ดีในการเกิดพิธีวิวาห์ ขอแสดงความยินดีกับคู่แต่งงานใหม่ล่วงหน้า!"จากนั้น หมอดูก็ถอนหายใจออกอย่างโล่งอก เขาทำภารกิจสำเร็จแล้วเคนท์ฉีกยิ้มกว้าง เขาใช้โอกาสนี้ในการคว้ากล่องออกมาจากกระเป๋าแล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่ง "เมแกน แต่งงานกับผมนะ" เขาเปิดกล่อง เผยให้เห็นแหวนเพชรในนั้น มันเป็นประกายใต้แสงโคมทั้งหลายฝูงชนอุทานอย่างชื่นชม ช่างโรแมนติก เขาขอแต่งงานในกลางงานเทศกาลวันไหว้พระจันทร์!เมแกนกัดริมฝีปากของเธอ เธอประทับใจแต่ก็อาย เธอและเคนท์มีสัญญาวิวาห์อยู่ในมือ งานแต่งงานของพวกเธอถูกผูกไว้แล้ว ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นว่าจะเกิดขึ้นเมื่
แดร์ริลหัวเราะแล้วเหลือบมองหมอดู "ผมไม่สนใจ""ไม่นะ คุณผู้ชาย!" หมอดูตะโกนด้วยความตื่นตระหนก เคนท์ลอบสั่งให้เขาขวางแดร์ริลไว้ เขาคว้ามือของแดร์ริลแล้วแกล้งตรวจดูลายมือของเขา "คุณมีชะตาที่แน่มาก ๆ รอคุณอยู่นะสหาย""ใช่ ท่านพูดถูก ชีวิตเขามันยากลำบากจริง ๆ นั่นแหละ!" เคนท์ระเบิดหัวเราะแล้วตะโกน "ทุกคน! หมอดูท่านนี้แม่นมากจริง ๆ !""ฉันไม่สนใจการดูดวง ปล่อยฉัน" แดร์ริลหงุดหงิดหมอดูยังคงไม่หยุด "ไม่นะ สหาย มันเป็นโชคชะตาที่พวกเราได้พบกัน ดังนั้นฉันต้องดูดวงของคุณ ฉันเห็นได้ว่าเธอนั้นใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การปกป้องของคนอื่นในฐานะลูกเขยบ้านคนอื่นมาตลอดชีวิต"ฮ่าฮ่าฮ่า!'เขาเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นมาตลอดชีวิต!'ฝูงชนรอบข้างระเบิดหัวเราะเมื่อพวกเขาได้ยินเคนท์ตบไหล่ของแดร์ริลแล้วถอนหายใจ เขาแกล้งทำเป็นเจ็บปวด "นายได้ยินไหม? หมอดูบอกว่านายเป็นได้แค่ลูกเขยบ้านคนอื่น มันเป็นโชคชะตา ฉันล่ะรู้สึกเสียใจกับนายจริง ๆ"เมแกนยิ้มไม่ออก เธอกัดริมฝีปากของเธอด้วยความเห็นอกเห็นใจ'ชะตาของแดร์ริลน่าสงสารขนาดนี้เลยเหรอ? ขนาดหมอดูยังบอกว่าเขาจะต้องเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นไปตลอดทั้งชีวิต!'แดร์ริลยิ้มในขณะที่เข
เปรี้ยง!แดร์ริลซัดฝ่ามือเข้าเต็มหน้าของหมอดูอย่างรุนแรง"เ-ี่ย!"หมอดูร้องออกมาในขณะที่กลิ้งไปไกลจากแรงปะทะ เขาตกลงกับพื้นด้วยความมึนงงพร้อมเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก"คุณ..."เขาชี้ไปที่แดร์ริลด้วยความโกรธแลัความกลัวหลังจากตั้งสติขึ้นมาจากความตกใจได้"แดร์ริล นี่แกทำอะไร?" เคนท์ตะโกน "แกไปตีเขาทำไม? มารยาทของแกมีบ้างไหม?"เมแกนเองก็ตื่นตระหนก "แดร์ริล นายทำแบบนั้นทำไม? คำพูดเขาไม่เข้าหูก็จริง แต่เขาเป็นคนที่น่าเคารพ นายทำการไม่เคารพเขาด้วยการตีเขาได้ยังไง""ใช่เลย!"ฝูงชนเห็นด้วยและวิจารณ์แดร์ริล"พวกฃนายไม่ควรทุบตีเหล่านักพรตเต๋าเพียงเพราะนายยังหนุ่มและแข็งแรงนะ""ใช่..."แดร์ริลเมินทุกคนแล้วเดินไปหาหมอดูด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย เขาคว้าหนวดของชายคนนั้นแล้วยกเขาขึ้นแคว๊ก!แดร์ริลออกแรงดึงหนวดออกมา มันหลุดออกมาจากหมอดู"เห็นไหม เขาแปะหนวด"แดร์ริลโยนหนวดลงพื้นแล้วมองไปรอบ ๆหมอดูกระวนกระวาย "คุณผู้ชาย นี่มันเกินไปนะ ฉันจะสวมหนวดปลอมไม่ได้รึไง?""มีกฎบอกเหรอว่าหมอดูสวมหนวดปลอมไม่ได้?""เขาแค่ทนไม่ไหว ใช่ไหมล่ะ?"แดร์ริลยังคงรอยยิ้มเย็นชาก่อนจะฉีกชุดของหมอดูโดยไร้คําพูดแค
แดร์ริลยิ้มให้เมแกน "รอบหน้าคุณต้องตื่นตัวมากกว่านี้นะ หมอดูส่วนใหญ่ล้วนเป็นพวกจอมปลอมทั้งนั้นแหละ"เมแกนพยักหน้าแล้วกล่าวเสียงแผ่ว "ยังไงก็เถอะ นายได้เอาเม็ดยาเทวะมาด้วยไหม?"เธอไม่มีทางลืมเรื่องนี้!แดร์ริลส่ายหัว "ผมไม่มีมัน ครั้งหน้าแล้วกันนะ"เขาเพิ่งกลับออกมาจากห้องสมุด เขาไม่มีเวลากลับบ้านใบหน้าของเมแกนเผยความผิดหวังออกมาในขณะที่เธอพยักหน้า "ก็ได้ ถ้างั้น ฉันจะติดต่อนายไปอีกครั้ง นายช่วยเอาเม็ดยาเทวะมาให้ฉันครั้งหน้าได้ไหม?"แดร์ริลพยักหน้าก่อนจะบอกลากับเธอ เขาต้องไปตามหาลิลี่เมแกนหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินไปทิศตรงข้าม"เมก รอฉันด้วย!" เคนท์ตะโกนด้วยความตระหนก เขาไล่ตามเธอไปเมแกนโมโหมาก เธอจำได้ว่าหมอดูปลอมคนนั้นเรียกชื่อเคนท์ออกมาด้วยความตื่นตระหนกในตอนที่เธอกำลังจะจับเขา เธอจึงได้รู้ว่าทั้งหมดนี้มันเป็นการกระทำของเคนท์เธอผิดหวังเขาเคยบอกให้คนแกล้งเป็นฉลาม แล้วตอนนี้เขาก็ให้ใครบางคนแกล้งเป็นหมอดูอีก ขยะสิ้นดี!แดร์ริลเดินไปมาประมาณสิบนาที แต่ก้ไม่เจอลิลี่เลยถนนแอตแลนติกนั้นเนืองแน่นไปด้วยผู้คน มีคู่รักมากมายที่นี่แดร์ริลรู้สึกตัวว่าเขาไม่เคยทำอะไรโรแมนติกให้
ความจริงแล้วลิลี่นั้นคิดว่าแดร์ริลเป็นคนที่เซอร์ไพรส์เธอด้วยโคมไฟที่มีชื่อเธอพวกนี้ แต่เธอก็โยนความคิดนั้นทิ้งไปทันที นี่มันโครงการใหญ่ แดร์ริลไม่มีทางทำเรื่องนี้ไหว"ดูสิ พวกโคมไฟมีชื่อบนนั้นด้วย!" ใครบางคนร้องออกมาฝูงชนโห่ร้อง โรแมนติกจริง ๆ ! พวกเขาต่างสงสัยว่าหญิงสาวคนไหนกันที่เป็นผู้โชคดี!"คงจะยอดเยี่มเลยหากมีใครสักคนเขียนชื่อของฉันไว้บนนั้น..." หญิงสาวบางคนอิจฉาเฟบี้เดินไปหาลิลี่แล้วกุมมือเธอ "ลิลี่ เธอโชคดีมากเลย!"ลิลี่ยิ้มแล้วพยักหน้าให้จัสติน ถึงเธอจะไม่ได้สนใจเขา แต่เธอก็ประทับใจ เธอรู้สึกได้ว่าจัสตินนั้นพยายามเพื่อเธอด้วยความดีใจ จัสตินยิ้ม "ผมยอมให้คุณทุกคนอย่างเพื่อจะได้เห็นคุณยิ้ม"เขาเห็นได้ว่าลิลี่กำลังประทับใจ และนั่นเป็นสัญญาณที่ดีในการชวนเธอเดท!ลิลี่ยิ้มแล้วนำมือถือออกมาถ่ายรูป เวลาเดียวกับที่เธอเห็นร่างที่คุ้นเคยตรงเข้ามาหาเธอเธอทั้งปลาบปลื้มและแปลกใจ! "แดร์ริล!" ลิลี่วิ่งไปหาเขาพร้อมกับเสียงร้องอันแปลกใจในเวลาเดียวกัน เจดก็ตกใจและเริ่มกระวนกระวาย เธอพูดติดอ่าง "แด… แดร์ริล..."เธอคุ้นเคยกับการเรียกเขาว่า 'ป๊ะป๊า' แต่เธอไม่สามารถใช้ชื่อเล่นนั้นต่อ
ยิ่งพูด จิสตินก็ยิ่งได้ใจ เขาหยิบมือถือออกมาพร้อมเยาะเย้ย "แดร์ริล แกมาได้ถูกเวลาพอดี ฉันจะแสดงให้เห็นว่าฉันทำอะไรได้บ้าง รอก่อนเถอะ โคมไฟพวกนี้จะแสดงชื่อเต็มของคุณลิลี่ในอีกไม่นาน"เขาชอบใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาพูด "พวกมันจะไม่ได้แค่แสดงชื่อเต็มของคุณลิลี่ แต่มันจะแสดงชื่อของฉันด้วย"เหล่าฝูงชนผู้เอะอะอุทานด้วยความแปลกใจ'นี่มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ? เขาจะแสดงชื่อตัวเองบนโคมทั้งหมดได้ยังไง? ชายคนนี้ทรงอำนาจจริง ๆ !'แม้แต่เฟบี้ยังช่วยไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา "ลิลี่ คุณควินน์โรแมนติกมากเลย เขาดีกว่าแดร์ริลตั้งเยอะ"เฟบี้ไม่เข้าใจว่าทำไมลิลี่ถึงได้แคร์ไอ้ขยะชิ้นนี้มากนัก จัสติน ควินน์ดีกว่าตั้งเยอะ! เขาทั้งรวย แล้วก็โรแมนติกโดยไม่สนใจเธอ ลิลี่กุมมือของแดร์ริลแล้วกล่าวเสียงแผ่ว "แดร์ริล ไปกันเถอะ"ในเมื่อจัสตินจะทำให้ทั้งถนนสว่างด้วยชื่อของเธอ เขาก็จะทำให้ชื่อของทั้งคู่ปรากฏด้วยลิลี่ต้องการไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเพื่อหนีเหตุการณ์ที่จะทำให้แดร์ริลอับอายไปมากกว่านี้แดร์ริลยังคงไม่ไหวติง เขายิ้มแล้วกล่าว "ที่รัก ไม่เป็นไรหรอก มาดูกันว่าเขาจะทำอะไรได้อีก"ลิลี่ตื่นตระหนก ผลจากการที่