บทที่ 288

คุณย่าลินดันดูท่าทางอับอายอย่างมาก

"แม่ หยุดเถอะ..." ลิลี่ขอร้องเสียงแผ่ว

ลิลี่กล่าวต่อ "คุณย่าคะ คุณย่าอยากให้หนูช่วยอะไร?"

คุณย่าลินดันและวิลเลียมมองหน้ากัน "ลิลี่ หากหลานมอบเงินเพื่อช่วยธุรกิจของตระกูลให้ผ่านพ้นความยากลำบากครั้งนี้ไปได้ พวกเราจะซาบซึ้งมาก" เธอยิ้ม

วิลเลียมเสริม "แน่นอน เราจะมอบหุ้นบางส่วนให้เธอด้วย"

ลิลี่ยังคงนิ่งเงียบและจมอยู่ในภวังค์ของเธอ

ซาแมนธาเริ่มการดูหมิ่นของเธออีกครั้ง "พวกคนหน้าไม่อาย! ลืมไปแล้วเหรอว่าหุ้นบางส่วนนั่นมันเป็นของเธอ? พวกคุณขโมยมันไปจากเธอ แล้วตอนนี้พอพวกคุณเงินหมด พวกคุณก็วิ่งกลับมาหาเรา"

"แม่ หยุดนะ!" ลิลี่ตวาด เธอเหลือบมองคุณย่าลินดันแล้วตกลง "ก็ได้ หนูจะยอมรับข้อตกลงของคุณย่า"

เธอยังมีเงินเป็นสิบ ๆ ล้านอยู่กับตัว หากเธอยังเก็บไว้นานกว่านี้ มันจะต้องหมดจากอาการติดพนันของซาแมนธาแน่ เธอยอมเสียเงินแลกเปลี่ยนกับหุ้นบางส่วนยังดีเสียกว่า อย่างไรก็ตาม เธอตั้งใจแล้วว่าจะไม่ถูกอีกฝ่ายหลอกเอาในครั้งนี้

คุณย่าลินดันยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า "ยอดยเยี่ยม! ย่ารู้ว่าหลานไม่ใช่คนโหดร้าย เพราะยังไงเสียเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ! เราจะแลกเปลี่ยนหุ้นยี่สิบ