Share

บทที่ 305

"เร็วสิ ฉันต้องจ่ายหนี้ให้แม่ยายฉันนะ" แดร์ริลส่ายหัว

เขายึดมั่นในหลักการของตัวเองเสมอ

เขาต้องจ่ายหนี้ถึงแม้เคลันจะเป็นผู้ติดตามของเขา เพราะสองอย่างนี้เป็นคนละเรื่องกัน

"ท่านฮอลล์มาสเตอร์ ได้โปรดอย่าทำให้ผมตกที่นั่งลำบากเลยครับ ผมจะเอาเงินมาจากท่านได้ยังไง?" เคลันถามอย่างปวดร้าว

"ทำไมจะไม่ล่ะ?" โซฟีขัดแล้วเดินออกมาก่อนจะกล่าว "ฉันชนะพนันสองล้าน! เคลันนี่หลานจำคนผิดรึเปล่า? เขามันเป็นแค่ลูกเขยบ้านคนอื่น ไปกลัวเขาทำไม?"

"ป้า หยุดพูด! ขอทีเถอะ!" เคลันกุมหน้าอกตัวเอง เขาแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว จากนั้นเขาก็โขกหัวตัวเองกับพื้น "ท่านแดร์ริล ป้าของผมไม่รู้กฎ ผมขออภัยแทนเธอด้วยครับ ผมขอโทษ..."

เขายังโขกหัวกับพื้นต่อไปเพื่อขออภัย หน้าผากของเขาเริ่มมีดเลือดออก

"ก็ได้ ลุกขึ้นได้แล้ว" แดร์ริลโบกมือให้เขาเลิกทำ

ในที่สุดโซฟีก็หุบปากของเธอแล้วฝืนยิ้มออกมา "ซาแมนธา คือ… ฉันมีเรื่องต้องไปทำ ฉันควรไปได้แล้ว"

จากนั้นโซฟีและหญิงสาวคนอื่นก็รีบออกไปด้วยความเร่งรีบ

ซาแมนธาจ้องแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ 'เจ้าขยะนี่รู้จักคนพวกนี้ได้ยังไง? นี่เขาไปรู้จักหัวหน้าแก็งมาเฟียบางคนมาตลอดโดนจับเพราะขโมยของรึเปล่า?
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status