บทที่ 306

แดร์ริลดื่มไปค่อนข้างเยอะและจบด้วยการมีอาการมึน เขายืนขึ้นแล้วไปที่ห้องน้ำ

หนึ่งในคนของเขาช่วยประคองแล้วถาม "ฮอลล์มาสเตอร์ ผมช่วยพาท่านไปไหมครับ?"

"ไม่เป็นไร" แดร์ริลโบกมือปฏิเสธ

เขาเมาจริง ๆ ความจริงแล้ว เขาเพียงแค่ต้องใช้พลังภายในในการขับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ออกจากระบบร่างกายอย่างที่ผู้บ่มเพาะทำ ยังไงก็ตาม นี่เป็นงานรื่นเริง และทุกคนก็ตั้งใจที่จะเมา

แดร์ริลเดินโซเซลงไปข้างล่าง ห้องน้ำนั้นอยู่ชั้นใต้ดิน

เขาสังเกตได้ว่ากลุ่มคนอยู่ใกล้เข้าเมื่อเขามาถึงชั้นใต้ดิน มีเด็กวัยรุ่นนับสิบคนอยู่และพวกเขาก็ดูเหมือนจะเป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยใกล้ ๆ

แดร์ริลหันไปที่มุมหนึ่งในขณะที่วัยรุ่นคนหนึ่งผู้ซึ่งใช้มือถืออยู่เดินมาชนเขาเข้า

ผลั่ก!

มือถือของเขาเกือบตกลงกัยพื้น

แดร์ริลหมดคำพูด

มันไร้สาระมากที่หมอนี่มาชนเขาทั้ง ๆ ที่มีที่ว่างตั้งมากมายในล็อบบี้

"แกตาบอดรึไงวะ?"

วัยรุ่นคนนั้นหงุดหงิด "เดินมองทางด้วยดิ!" เขาสวมชุดมียี่ห้อ ชัดเจนว่าเขาร่ำรวย

แดร์ริลสับสน 'เ-ี่ย ทำไมหมอนี่ทำตัวจองหองทั้ง ๆ ที่เป็นคนมาชนฉันเอง?'

วัยรุ่นคนนี้เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยข้าง ๆ ชื่อว่าเลสเตอร์ ร็อค เขามาจากตระกูลร