"แดร์ริล เธอไม่ได้ฟังอาจารย์ในวิชาเรียนเหรอ?" ซันนี่อธิบาย "เธอไม่ควรดับไฟระหว่างการปรุงโอสถ อาจารย์ย้ำไปหลายครั้งแล้วนะ""อาจารย์ คุณขาดวัตถุดิบไปอย่างหนึ่ง หม้อต้มจะมีอุณหภูมิสูงเกินไป มันอันตราย" แดร์ริลขมวดคิ้วในขณะที่เขามองนาฬิกาไปด้วยหม้อต้มจะระเบิดในอีกเพียงสองนาที!ยังไงก็ตาม ซันนี่จ้องแดร์ริลด้วยความโกรธแล้วกล่าว "ฉันมีประสบการณ์จริงมานานและเชี่ยวชาญการปรุงโอสถนับสิบ ๆ ถึงแม้มันจะเป็นครั้งแรกที่ฉันปรุงยาละลายลิ่มเลือด แต่มันก็เป็นแค่ยาระดับเริ่มต้นที่ง่ายดายในการปรุงมาก จะไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เธอควรหยุดตั้งข้อสงสัยอาจารย์ของเธอนะ"เธอมักจะอ่อนโยนอยู่เสมอแม้ว่าเธอจะสอนอยู่ในห้อง ยังไงก็ตาม เธอถูกล่วงเกินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จากการตั้งข้อกังขาของนักเรียนในชั้นของตัวเอง"แดร์ริล ช่วยหุบปากแล้วหยุดทำเธอเสียสมาธิได้ไหม?" เดซี่ พาล์มเมอร์ถามอย่างใจร้อน ทั้งห้องนั้นเริ่มโมโหทุกคนเริ่มชี้นิ้วใส่แดร์ริลเป็นความจริงที่ว่ามีผู้บ่มเพาะน้อยคนเหลือเกินที่จะรู้วิธีปรุงโอสถ ถึงแม้ว่าจะมีผู้บ่มเพาะมากมายก็ตาม! มันเป็นโอกาสอันหาได้ยากที่นักเรียนเหล่านี้จะได้เห็นกรรมวิธีปรุงโอสถจากอจา
ซันนี่ตกใจสุดขีดจนตัวของเธอสั่นเทิ้ม!'นี่… เขารู้ได้ยังไงว่าหม้อต้มกำลังจะระเบิด?'เหล่านักเรียนเองก็ยังคงตกใจและหันไปมองแดร์ริลด้วยความไม่เชื่อ!'นี่มัน… นี่มันเป็นไปได้ยังไง?! หม้อมันระเบิดจริง ๆ ?"'เขารู้ได้ยังไง?''นี่เขาเพิ่งจะทำนายอนาคตงั้นเหรอ?''นี่มันทำอะไรกับหม้อรึเปล่า?!'แดร์ริลเมินเฉยต่อสายตาของเหล่านักเรียนแแล้วสูดหายใจเข้าแรง ๆ เขารู้สึกถึงสัมผัสไหม้ ๆ บนหลังของเขาเศษจากหม้อต้มขูดหลังของแดร์ริลตอนที่เกิดระเบิดและไฟจำนวนมากก็กระจายใส่เขา เสื้อของเขาถึงกับไหม้ซันนี่ถูกปกป้องอย่างดี เธอจึงปลอดภัยไม่มีบาดแผลใดเมื่อรู้สึกตัวว่าแดร์ริลยังคงกดตัวของเธอเพื่อปกป้องเธอไว้ เธอจึงกัดริมฝีปากของเธอแล้วถามเสียงแผ่ว "แดร์ริล เธอช่วย… ลุกขึ้นได้ไหมจ้ะ?"โอ้แดร์ริลเพิ่งจำได้ เขายืนขึ้นอย่างเขินอายเขายิ้มให้ซันนี่เมื่อเขาสังเกตเห็นท่าทางเอียงอายของเธอ 'ฉันไม่คิดว่ามิสซันนี่จะมีเสน่ห์ขนาดนี้ตอนเธออายนะเนี่ย'ซันนี่ยืนขึ้นอย่างลุกลี้ลุกลนแล้วหันมองไปรอบห้องพร้อมกับแก้มแดง ๆ ของเธอ เธอถามอย่างกังวล "ทุกคนเป็นอะไรไหมจ้ะ?"เธอสังเกตเห็นว่านักเรียนหลายคนได้รับบาดเจ็บทั้ง
ซันนี่กล่าวต่อ "ความจริงแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากมากนักในการปรุงโอสถ กุญแจสำคัญคือการเชี่ยวชาญในการจัดการสัดส่วนของวัตถุดิบและการควบคุมความร้อน แล้วการปรุงโอสถนั้นก็จะสำเร็จ ยังไงก็ตาม สูตรโอสถมากมายนั้นได้สาบสูญไปหลังจากผ่านมาหลายยุคสมัย""ยกตัวอย่างเช่น เม็ดยาเทวะ, โอสถรวมวิญญาณ สูตรยาน่าอัศจรรย์เหล่านั้นได้หายสาบสูญไปนานหลายรุ่นแล้ว ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับพวกมันตอนนี้"ใบหน้างดงามของซันนี่ดูเศร้าเมื่อเธอกล่าวแบบนั้น'อาจารย์ซันนี่น่ารักจริงแฮะ ฮ่าฮ่า' แดร์ริลคิดซันนี่คิดว่าทั้งเม็ดยาเทวะและโอสถรวมวิญญาณนั้นเป็นสูตรโอสถอันน่าอัศจรรย์และเป็นเอกลักษณ์ แดร์ริลนั้นตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินคำพูดของซันนี่กล่าวตามตรง คัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ได้บันทุกไว้ว่าเม็ดยาเทวะและโอสถรวมวิญญาณนั้นเป็นเพียงโอสถทั่ว ๆ ไป มีโอสถอีกมากมายที่มีคุณค่ามากกว่าโอสถรวมวิญญาณ นอกจากนั้น กรรมวิธีการปรุงโอสถรวมวิญญาณยังต้องการวตถุดิบเพียงเจ็ดถึงแปดชนิด ดังนั้นขั้นตอนการผลิตของมันจึงไม่ได้ยากมากนัก'คัมภีร์โอสถแห่งอนันต์บอกว่ามีโอสถพิเศษที่สามารถปรุงได้จากปรมาจารย์ยุทธ์เท่านั้นด้วย มันคือโอสถวิมานอัศจรรย์ มันต้องกา
แดร์ริลหัวเราะ เขาดึงลิลี่เข้ามาในอ้อมแขนลิลี่ไม่เคยหวานกับเขาขนาดนี้มาก่อน นี่มันต้านทานไม่ได้เลยลิลี่ดิ้นเล็กน้อยและหน้าแดง "ที่รัก หยุดเลยนะ แม่อยู่ข้างนอก"ถ้าเธอมาเห็นมันจะน่าอึดอัดขนาดไหนนะ แดร์ริลปล่อยเธอไปแล้วลุกขึ้นมาจากเตียง และแต่งตัวลิลี่คว้ามือของเขาแล้วกล่าว "ที่รัก วันนี้พวกเราว่าง ออกไปข้างนอกกันเถอะ""เยี่ยมเลย!" แดร์ริลตอบทันทีเขารู้สึกถึงความวางใจของภรรยาที่มีต่อเขาที่มากขึ้นลิลี่ร่าเริงมาก เธอรีบไปแต่งตัว ในขณะที่เธอกำลังเลือกรองเท้า เธอก็หยิบคำสรรเสริญจากคริสตัลขึ้นมา แต่กลับเก็บมันกลับเมื่อมองมันดูครูหนึ่งแดร์ริลงุนงง เขาหัวเราะ "รองเท้าคู่นั้นเหมาะกับคุณมาก ทำไมคุณเก็บมันลงไปล่ะ?"ท่าทางของลิลี่ดูซับซ้อน เธอกล่าว "ที่รัก ฉันจะไม่ใส่มันหรอก ทำไมนายไม่ซื้อรองเท้าส้นสูงให้ฉันคราวหลังล่ะ ฉันอยากใส่อะไรที่นายซื้อให้ฉัน"จนถึงตอนนี้ ลิลี่ก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ส่งคำสรรเสริญจากคริสตัลให้เธอในเมื่อความสัมพันธ์ของเธอกับแดร์ริลขยับใกล้ชิดกันมากขึ้นแล้ว เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ ที่จะต้องใส่รองเท้าที่คนอื่นให้เธอมาออกไปข้างนอกกับเขาหากไม่ใช่เพราะว่ามันมีมูลค่า
ณ ถนนคนเดินในถนนกรีนเวย์นี่คือถนนคนเดินที่กว้างที่สุดในเมืองตงไห่ ทั้งสถานที่เนืองแน่นไปด้วยคนหนุ่มสาวที่ออกมาในวันหยุดสุดสัปดาห์แดร์ริลที่กำลังจะอธิบายถึงเบื้องหลังของเขาให้ลิลี่ แต่กลับถูกขัดจากสายของสกายเลอร์ ลิลี่จึงไม่ได้ถามอะไรมากกว่านั้นลิลี่คล้องแขนของแดร์ริลแน่น เธอเดินอย่างมีความสุขพร้อมกับถือสายไหมไม้ใหญ่ที่แดร์ริลซื้อให้เธอไว้อีกมือ"ที่รัก นายคิดว่ากางเกงยีนก่อนหน้านี้ดูดีไหม?" ลิลี่ถามเสียงอ่อนลิลี่เห็นกางเกงยีนในตอนที่พวกเธอเดินผ่านร้านค้า เธอไม่ได้หยุดดูมันเพราะเธอคิดว่าเธออาจเจออะไรที่ดีกว่าหลังจากนี้มันเป็นเรื่องปกติของการชอปปิ้งของสาว ๆ พวกเธอเถียงกับตัวเองตลอดเวลาว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อดี"มันดูดีนะ ซื้อมันกันเถอะ" แดร์ริลตอบลิลี่มีรูปร่างที่ไร้ที่ติเสมอ กางเกงยีนนั้นต้องเหมาะสมกับคำสรรเสริญจากคริสตัลได้อย่างดีพวกเขามาถึงร้านเครื่องระดับในขณะที่พูด ลิลี่ยิ้ม "ที่รัก ค่อยซื้อมันทีหลัง เราไปเข้าไปดูร้านเครื่องประดับกันเถอะตอนนี้""แน่นอนครับ แน่นอน" แดร์ริลยิ้มแล้วพยักหน้าเมื่อพวกเขาเดินเข้ามา สายตาของลิลี่ก็ถูกดึงดูดโดยสร้อยไพลินที่วางแสดงอยู่บนแท่น
ถึงแม้ว่าเสียงของเธอจะม่ได้ดังนัก แต่ทุกคนในร้านเครื่องประดับก็ได้ยินคำพูดของเธอและเริ่มรวมตัวกันรอบ ๆ พวกเขาจริงด้วย ทั้งเดนิสและลิลี่ต่างก็สวมคำสรรเสริญจากคริสตัลจริง ๆทุกคนรู้ดีว่ามันเป็นรองเท้าส้นสูงที่มีราคาแพงที่สุดในโลก มันมีมูลค่ากว่า 100 ล้านบาท! มันมีจำกัดเพียง 99 คู่ในโลก และทั้งคู่ก็กำลังสวมคำสรรเสริญจากคริสตัล?แดร์ริลขมวดคิ้ว กล่าวตามตรง รองเท้าที่เดนิสสวมนั้นดูประหลาด มันดูไม่น่าใช่ของจริง"โอ้ ลิลี่ เธอไปหาคำสรรเสริญจากคริสตัลมาจากไหนล่ะ?" เดนิสยิ้มอย่างเย็นชา"มันเป็นของขวัญจากสามีฉันเอง" ลิลี่ตอบฮ่าฮ่า!ทุกคนหัวเราะเมื่อลิลี่กล่าวออกมา ลินคอล์นได้บอกว่าแดร์ริลถูกจับก่อนหน้านี้เพราะไปขโมยมือถือ โจรเนี่ยนะ? โจรแบบเขาจะไปมีปัญญาซื้อคำสรรเสริญจากคริสตัลให้เมียได้ยังไง? มันต้องเป็นขอปลอมอยู่แล้ว!เดนิสยิ้มอย่างเย็นชา "ลิลี่ สมัยที่เราเรียน ฉันจำได้ว่าเธอเคยบอกว่าตลอดชีวิตของเธอ เธอจะไม่มีวันใส่ของปลอมนี่? แล้วทำไมเธอถึงสวมรองเท้าเลียนแบบเดินไปมาแล้วล่ะ?"ลิลี่ไม่อยากจะเถียง เธอดึงแขนของแดร์ริลแล้วกล่าว "ที่รัก สร้อยนั่นมันแพงเกินไป ไปเถอะ ฉันไม่อยากได้มันแล้ว"
แดร์ริลไม่ได้อยากจะพูดอะไรกับพนักงานขายอีก เขานำแบล็คการ์ดของธนาคารอเมทิสต์ออกมาแล้วโยนลงบนเคาน์เตอร์ เขากล่าวอย่างหมดความอดทน "เร็วเข้า ผมรีบ"พนักงานขายหลายคนถึงกับตะลึง เพราะไม่รู้ว่าแบล็คการ์ดคืออะไร พวกเธอจึงระเบิดหัวเราะออกมาหนึ่งในพวกเธออธิบาย "คุณผู้ชาย คุณยังฟังเราไม่ชัดเหรอ สร้อยนี่ราคา 65 ล้านบาท! ไม่ใช่หกหมื่นห้าพันบาท!"แดร์ริลหมดคำพูด บัดซบ! แค่เจอเพื่อนของภรรยาเขาก็โชคร้ายพอแล้ว นี่ยังต้องมาเจอพยักงานขายห่วย ๆ อีก!"ผมอยากคุยกับผู้จัดการของคุณ" แดร์ริลถอนหายใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบายให้พนักงานขายพวกนี้เข้าใจผู้จัดการร้านได้เดินออกมาจากด้านหลัง เธอเป็นหญิงสาวอายุประมาณยี่สิบกว่า ๆ และมีรูปร่างดี เธอเหลือบมองแบล็คการ์ดที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์แล้วตะลึงแน่นอน เธอต้องรู้จักแบล็คการ์ด! มันมีน้อยกว่าสามคนในเมืองตงไห่ที่มีมัน"สบายดีไหมคะคุณผู้ชาย มีอะไรให้ฉันรับใช้คะ?" เธอถาม"สร้อยนั่น เร็วเข้าสิ!" แดร์ริลกล่าวพนักงานขายที่เหลือรีบเดินออกมาแล้วกล่าวเสียงแผ่วกับผู้จัดการ "ผู้จัดการลินน์คะ หมอนั่นมันตัวปัญหา เขาเป็นลูกเขยบ้านคนอื่น เขาเคยถูกจับเพราะขโมยมือถือก่อนหานี้
ลิลี่ไม่ได้คาดคิดว่าแดร์ริลจะซื้อของขวัญมาให้เพราะเขาบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เธอรู้สึกตื้นตัน"อย่าเพิ่งเปิดมัน" แดร์ริลยิ้ม "มันไม่ได้แพงมากหรอก กลับไปเปิดดูที่บ้านกัน"แดร์ริลไม่อยากให้เดนิสอิจฉา เพราะเธอก็อยากได้สร้อยคอนี้จากร้านเดียวกันลิลี่พยักหน้าและกล่าวอย่างนุ่มนวล "ที่รัก ฉันหลงรักมันแล้วแม้มันจะไม่มีราคาแพง ฉันจะถนอมมันเป็นอย่างดีเพราะมันเป็นของขวัญจากคุณ"เดนีสหัวเราะ"เปิดเลย ลิลี่ฉันอยากเห็นว่าสามีเธอเอาอะไรมาให้ ฉันอยากรู้" เดนีสกล่าวอย่างเย็นชาของขวัญให้ภรรยาแต่ต้องกลับไปเปิดที่บ้านดู มันจะต้องราคาถูกจนเขาเป็นกังวลว่าผู้คนจะเยาะเย้ยเขาแน่ เดนีสคิด ลิลี่นั้นโด่งดังที่สุดในโรงเรียนแล้ว แต่ใครจะรู้ว่าเธอแต่งงานกับไอ้คนไร้น้ำยาลิลี่ยิ้มตอบ "สามีฉันบอกไปแล้วว่ามันไม่ได้มีราคาแพงอะไรมาก เธอไม่จำเป็นต้องสงสัย"จากนั้นเธอก็เอากล่องของขวัญใส่กระเป๋าไม่มีใครคาดคิดว่าเดนีสจะฉกของขวัญออกจากกระเป๋า "อย่าทำเป็นงกหน่อยเลย เรามาดูกันดีกว่าข้างในมีอะไร?"เดนิสเปิดกล่องของขวัญดู"นี่!" ลิลี่รำคาญ ทำไมเธอถึงเสียมารยาทมากขนาดนี้? เธอมาเปิดของขวัญคนอื่นโดยไม่ขออณุญาตได้ยังไง?ล