บทที่ 310

ซันนี่ตกใจสุดขีดจนตัวของเธอสั่นเทิ้ม!

'นี่… เขารู้ได้ยังไงว่าหม้อต้มกำลังจะระเบิด?'

เหล่านักเรียนเองก็ยังคงตกใจและหันไปมองแดร์ริลด้วยความไม่เชื่อ!

'นี่มัน… นี่มันเป็นไปได้ยังไง?! หม้อมันระเบิดจริง ๆ ?"

'เขารู้ได้ยังไง?'

'นี่เขาเพิ่งจะทำนายอนาคตงั้นเหรอ?'

'นี่มันทำอะไรกับหม้อรึเปล่า?!'

แดร์ริลเมินเฉยต่อสายตาของเหล่านักเรียนแแล้วสูดหายใจเข้าแรง ๆ เขารู้สึกถึงสัมผัสไหม้ ๆ บนหลังของเขา

เศษจากหม้อต้มขูดหลังของแดร์ริลตอนที่เกิดระเบิดและไฟจำนวนมากก็กระจายใส่เขา เสื้อของเขาถึงกับไหม้

ซันนี่ถูกปกป้องอย่างดี เธอจึงปลอดภัยไม่มีบาดแผลใด

เมื่อรู้สึกตัวว่าแดร์ริลยังคงกดตัวของเธอเพื่อปกป้องเธอไว้ เธอจึงกัดริมฝีปากของเธอแล้วถามเสียงแผ่ว "แดร์ริล เธอช่วย… ลุกขึ้นได้ไหมจ้ะ?"

โอ้

แดร์ริลเพิ่งจำได้ เขายืนขึ้นอย่างเขินอาย

เขายิ้มให้ซันนี่เมื่อเขาสังเกตเห็นท่าทางเอียงอายของเธอ 'ฉันไม่คิดว่ามิสซันนี่จะมีเสน่ห์ขนาดนี้ตอนเธออายนะเนี่ย'

ซันนี่ยืนขึ้นอย่างลุกลี้ลุกลนแล้วหันมองไปรอบห้องพร้อมกับแก้มแดง ๆ ของเธอ เธอถามอย่างกังวล "ทุกคนเป็นอะไรไหมจ้ะ?"

เธอสังเกตเห็นว่านักเรียนหลายคนได้รับบาดเจ็บ

ทั้ง