"เร็วเข้า" เอเวอลินหน้าบึ้ง กำมือของเธอพร้อมจะทำลายสร้อยคอในระหว่างนั้นเซอร์ซีก็ทนต่อไปไม่ไหว "เอเวอลิน พอได้แล้ว" เซอร์ซีกล่าวเบา ๆ ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะทำให้เธอผิดหวังถึงสองครั้งและหนีหายไปจากตำหนัก ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีเหตุผลสำคัญจริง ๆ เอเวอลินนั้นใจหนักแน่น เธอส่ายหัว "เซอร์ซี อย่าไปรู้สึกแย่ให้กับคนอย่างเขา"เอเวอลินยิ้มเมื่อมองแดร์ริลกำลังอดกลั้นกับความโกรธของเขา "ยังไงต่อ? แกต้องการจะสู้กับฉันงั้นหรอ? ฉันให้แกอีกสามวินาทีเพื่อมาล้างเท้าฉัน ไม่อย่างงั้นแกก็จะไม่ได้เห็นดวงใจแห่งมหาสมุทรอีก""สาม!" เธอเริ่มนับ น้ำเสียงเย็นชา"สอง!"แดร์ริลยังคงนิ่งเงียบอยู่ ร่างกายเขาสั่นระรัวสู้กับความโกรธของตัวเองหากเขาไม่ยอมทำตาม ชีวิตของแด๊กซ์คงดับสลาย ถ้าแด๊กซ์จะต้องมาตายเพราะเหตุนี้ เขาคงได้ใช้ชีวิตที่เหลือไปกับความรู้สึกผิดแดร์ริลกัดฟันและก้าวเดินไปหาเอเวแลิน ภายใต้สายตาของเหล่าคุณผู้หญิง เขาคุกเข่าต่อหน้าเอเวลินและค่อย ๆ ถอดรองเท้าเธอออกอย่างนุ่มนวลเท้าของเธอนั้นขาวและสะอาด ไม่จำเป็นต้องทำความสะอาด เธอเพียงแค่ต้องการทำให้เขาขายขี้หน้า ขณะที่เขากัดฟัน เขาวางเท้าของเธอลงในถ้วยน้ำอ
เป็นเวลาตีสี่ในยามเช้าเมื่อเขาเริ่มวิงเวียน และแดร์ริลกึ่งหลับกึ่งตื่น เขาฝันสลับไปมาตลอดสักพัก เขารู้สึกกำกวมถึงใครสักคนมาเตะขาเขาเขาก็ตื่นขึ้นทันทีและมองขึ้นเขาเห็น แด๊กซ์ ยืนอยู่ข้าง ๆ กับประตูมองลงมาที่เขาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา“แดร์ริล? นายจะอำฉันให้หัวเราะรึยังไงที่มายืนเฝ้าเป็นยามอยู่หน้าห้องฉัน? ฮ่าฮ่า!” แด๊กซ์หัวเราะโยกตัวไปมาทันใดนั้น แดร์ริลก็น้ำตาคลอเบ้า เขาพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา‘เขารอดชีวิต แด๊กซ์รอดชีวิต!’ แดร์ริลคิดเขากระโดดโลดเต้นและโผตัวเข้าไปโอบกอดแด๊กซ์แน่นด้วยแขนของเขา“แ-่งเอ๊ย นายจะมากอดฉันทำไมเนี่ย!” แด๊กซ์กล่าวอย่างรังเกียจแต่เขาก็ไม่สามารถต้านทานกับรอยยิ้มกว้าง ๆ ของแดร์ริล เขาต่อยแดร์ริลไปที่อกและหัวเราะ “ใช่ ฉันยังไม่ตาย! ฮ่าฮ่า ฉันรอดชีวิต! ฮ่าฮ่าฮ่า!”แดร์ริลก็เริ่มหัวเราะตามเช่นกัน ชายสองคนมองหน้าไม่พูดอะไรกันพวกเขาต่างหัวเราะด้วยกันต่อไปไม่มีใครจะเข้าใจถึงความผูกพันระหว่างเขาสองคน มันงดงามและอยู่เหนือคำบรรยาย เสียงหัวเราะของพวกเขาดังจนปลุกแนนซี่และนายท่านชราตื่นกันขึ้น เมื่อพวกเขาเห็นว่าแด๊กยังไม่ตายทุก ๆ คนก็กระโดดโลดเต้น
ใช่ แม่ชีแห่งโชคชะตาคืออาจารย์ของเมแกน อันที่จริง คืออาจารย์คนที่สองของเธอห้าปีที่แล้ว เมแกนเข้าร่วมสำนักง้อไบ๊ ในฐานะศิษย์รุ่นพี่หน้าใหม่ของสำนักง้อไบ๊ เมแกนแรกเริ่มเธอมีอาจารย์เป็นประมุขนิกายอย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีก่อน ประมุขนิกายปลีกวิเวกเพื่อฝึกฝนวิชาบ่มเพาะและไม่มีเวลาฝึกฝนให้กับลูกศิษย์แม่ชีแห่งโชคชะตาเลยกลายเป็นอาจารย์คนเดียวของเธอ สอนเธอเกี่ยวกับการบ่มเพาะ ดั่งนั้นเมแกนจึงมีความเคารพอย่างสูงให้กับแม่ชีแห่งโชคชะตาและปฏิบัติกับเธอเหมือนเป็นอาจารย์แท้ ๆ ของเธอเมื่อแดร์ริลได้ยินไม่ค่อยชัดจากคลื่นแทรก เขาคิดว่าได้ยินผิดไป “เธอบอกว่าอาจารย์ของเธอเป็นใคร?” เขาหน้านิ่วเมแกนสัมผัสไม่ได้ถึงความเกลียดชังในน้ำเสียงของเขา “อาจารย์ของฉันคือ แม่ชีแห่งโชคชะตา หนึ่งในผู้อาวุโสแห่งสำนักง้อไบ๊” เธอกระซิบ “เธอเพิ่งจะได้มาประจำที่เมืองต่งไห่ได้ไม่นาน...”เ-ี้ย !ด้วยเหตุนี้ แดร์ริลมีสีหน้าเคร่งเครียดทันที เขาฟูมฟายด้วยความโกรธแค้นแม่ชีแห่งโชคชะตา คำนี้ได้กระตุกความเกรี้ยวกราดโมโหให้กับแดร์ริล เขาไม่ได้มีปัญหากับเธอ แต่เธอก็ยังเกือบจะสังหารแด๊กซ์ในสิ่งที่เธอเรียกหนักหนาว่าความยุติธ
นี่มันเกิดอะไรขึ้น? มันกำลังเกิดอะไรขึ้น?“สามีที่รัก ฉันอยู่ตรงนี้” ลิลี่วิ่งหาแดร์ริลอย่างวิตก“ลิลี่ เกิดอะไรขึ้น?” แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้บาดเจ็บลิลี่นั้นสวยงามอย่างไม่น่าเชื่อในชุดกางเกงยีนส์สีดำรัดรูปโอ้อวดทรวดทรงขาของเธอ เธอดูเปล่งประกายในรองเท้าส้นสูงของเธอ ชายหลายคนห้ามไม่ได้ที่จะต้องมองเธอลิลี่กอดแดร์ริล “สามีที่รัก แม่ฉันเพิ่งโทรมา” เธอร้องไห้ “แม่บอกว่าแม่ประสบอุบัติเหตุ ฉันเลยรีบมาที่นี่ แต่ฉันหาแม่ไม่เจอ ฉันกลัว”ซาแมนธาถูกรถชน?แดร์ริลตบเบา ๆ ที่หลังของลิลี่ เขาปลอบประโลมเธอ “อย่าตกใจกลัว ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไร” เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ขณะกอดลิลี่อยู่ หัวใจของเขาสั่นสะท้านเ-ี้ย คนไข้ที่ได้รับบาดเจ็บที่รออยู่รอบ ๆ ดูเหมือนพวกเขาจะถูกรถชน บางคนเลือดไหลพรั่งพรูบางคนอวัยวะแขนขาหัก ช่างเป็นโศกนาฏกรรมลิลี่น้ำตาซึมขณะกอดแขนของแดร์ริลแน่นขึ้น “สามีที่รัก เธอคิดว่าแม่จะเป็นอะไรไหม?”พ่อของเธอยังอยู่ต่างประเทศ ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับซาแมนธา?“อย่าทำให้ตัวเองหวาดกลัวสิ” แดร์ริลจูบไปที่หน้าผากของลิลี่ เขาเดินฝ่ากลุ่มคนไปที่ขั้นบันไดด้านนอก หนึ่งในก
แดร์ริลยิ้มแต่นิ่งเงียบ เขาเคยชินการโดนซาแมนธาดุด่าการที่เห็นเขานิ่งเงียบไม่สนใจเธอ ซาแมนธาจึงโกรธมากกว่าเดิม “แกกล้าหัวเราะอย่างไร้ยางอายได้ยังไง? ฉันไม่น่าปล่อยให้คนอย่างแกแต่งงานกับลูกสาวฉัน! ดูลูกเขยคนอื่น ๆ สิ พวกเขาประสบความสำเร็จและร่ำรวย แล้วแกล่ะ? ถ้าหากแกหาได้อย่างน้อยเดือนละหมื่น ฉันคงไม่ต้องขายคฤหาสน์!”ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอ “แม่ หยุดเถอะ” เธอพยายามปกป้องแดร์ริลซาแมนธาหันมาที่ลิลี่ “ลิลี่ เกิดอะไรขึ้นกับแก? ทำไมแกรักมันมากขนาดนั้น? ฉันไม่สน แกต้องหย่ากับมันภายในพรุ่งนี้”มันเป็นเพราะเขา เธอถึงตกอยู่ในสถานการณ์นี้ทุก ๆ คนหันมามองที่แดร์ริลและส่ายหัว พวกเขาทั้งหมดได้ยินว่าซาแมนธามีลูกเขยไร้น้ำยาอย่างไรลิลี่เอาแต่ขบปากของตัวเอง เธอพยายามเปลี่ยนเรื่อง “แม่ แม่ไปเชื่ออุบายทางการเงินพวกนี้ได้ยังไง?”เพื่อจะให้ได้เงินห้าร้อยเป็นกำไรต่อสัปดาห์กับการลงทุนแค่หนึ่งหมื่น มันดูชัดเจนว่าเป็นกลอุบายแดร์ริลถอนหายใจกับคำอธิบายของซามแนธา บริษัทนี้ดูไม่ชอบมาพากล และอีกอย่างมันชัดเจนที่ว่าต้องมีผู้มีอิทธิพลสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ไม่อย่างงั้นพวกเขาคงไม่กล้ามาล่อลวงผู้คนให้ลงทุนเ
”บอกมาสิ ว่าแกทำอะไรได้?” ซาแมนธาชายตามองแดร์ริลอย่างรังเกียจแดร์ริลไม่อยากเสียเวลาเถียงกับซาแมนธา เขาบอกลิลี่ “ไม่เป็นไร ในเมื่อแม่ของเธอเชื่อมั่นในแฟนเก่าของเธอก็ปล่อยให้เธอเชื่อไป”“แฟนเก่าอะไร?!” ลิลี่กระวนกระวายขณะกล่าว “สามีที่รัก เรย์กับฉันนั้นไม่มีอะไรกัน เขาแค่เคยตามจีบฉันแต่เราก็ไม่เคยคบหากัน!”แดร์ริลนั้นอารมณ์เสีย เขาอยากจะเห็นว่า เรย์ คนนี้เลิศเลอแค่ไหน ถึงขนาดแม่ยายของเขายังนึกถึงซาแมนธาหยิบมือถือออกมาและโทรหาซาแมนธายิ้มแฉ่ง หลังจากรอได้ไม่นานก็มีคนรับสาย เธอเปลี่ยนน้ำเสียงให้นุ่มนวลขึ้นและกล่าว”ฮัลโหล เรย์? นี่ป้าซาแมนธาเอง ช่วยมาที่โรงพยาบาลได้ไหม? ฉันมีเรื่องอยากจะรบกวนคุณ ฉันจะรอคุณอยู่ที่นี่”เมื่อซาแมนธาวางสาย เธอมองไปที่ เอลีนอร์อย่างพอใจในตัวเอง “คอยดู เรย์จะมาถึงในอีกไม่ช้า ตราบใดที่เขาเห็นด้วยที่จะช่วยเรา เราก็จะได้เงินของเราคืน!”“พูดจริงเหรอ?” คนอื่น ๆ ที่เหลือเริ่มส่งเสียง“ถ้าเขาสามารถเอาเงินมาคืนให้พวกเราได้ เราจะขอบพระคุณอย่างสูง!” ซาแมนธาขบขันขณะยืนขึ้นกล่าว “พวกคุณไม่มีทางรู้หรอกเรย์ดูแลฉันดีแค่ไหน เมื่อตอนเขาไล่ตามจีบลูกสาวฉัน ฉันได้รับของข
”เรย์ เธอช่างใจดีเหลือเกิน มันมีราคาเท่าไหร่?” ซาแมนธานั้นชื่นใจ“คุณป้าซาแมนธา มันไม่เท่าไหร่หรอกครับ” เรย์ยืนยันขณะเขาสะบัดมือ “ราคามันไม่ถึงแสนด้วยซ้ำ มันเหมาะกับคุณป้า!”ซาแมนธาปราบปลื้มเมื่อได้ยินเช่นนั้น ตอนนี้เธอชื่นชอบเรย์มากยิ่งขึ้นกว่าเดิมเรย์หันมาทักทายลิลี่ “ฉันไม่ได้พบกับเธอมานานมาก”ลิลี่หยักหน้ารับรู้“เธองดงามกว่าเดิมมากตั้งแต่ที่เราเคยเจอกันครั้งล่าสุด” เรากล่าวอย่างมั่นใจ เขาหันไปหาแดร์ริลกับสายตาเป็นนัย ๆ ว่ารังเกียจและกล่าวเสริม “คุณจะต้องเป็นไอ้คนมีเสียน่าอับอาย แดร์ริล ดาร์บี้”ในเมืองตงไห่ใคร ๆ ก็รู้กันทั่วไปว่าสาวสวย ลิลี่ ลินดันแต่งงานกับคนขี้แพ้ไร้น้ำยาซาแมนธาดึงตัวเรย์มาไว้ข้าง ๆขณะเธอตะคอก “เรย์ อย่าไปเสียเวลากับไอ้ขี้แพ้นี่ เดียวฉันจะอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง” เธอบรรยายสถานการณ์ทั้งหมดให้เขาฟัง“สามีที่รัก ตอนนี้เราควรจะทำยังไงกันดี” ลิลี่กระวนกระวายขณะกระซิบกับแดร์ริลเธอเข้าใจซาแมนธาดี หากเรย์สามารถจัดการเอาเงินของพวกเขากลับคืนมาได้ ซามาธาจะต้องบังคับให้ลิลี่ลาขาดจากแดร์ริล“รอดูต่อไปก่อนว่าจะเป็นยังไง” แดร์ริลยิ้มหลังจากซาแมนธาเล่าเรื่อง
ภายใน นครหยก คลับส่วนตัวห้องสูทระดับผู้บริหาร เฟลิกซ์ เบลคลี และไซรัส คาร์นีย์ กำลังเคลิบเคลิ้มราวกับอยู่บนสวรรค์มีสาวสวยงดงาม ทรวดทรงยั่วยวน กำลังนวดพวกเขาสองคนอยู่เฟลิกซ์ปลื้มใจที่ผู้ติดตามของเขา ไซรัส ได้ทำเงินหลายร้อยล้านผ่านบริษัททางการเงินใหม่ของเขา ไซรัสอยากจะเอาใจเฟลิกซ์ด้วยการมานวดผ่อนคลาย“เฟลิกซ์ ในฐานะที่ผมร่ำรวยแล้ว จะต้องขอบคุณเป็นอย่างสูง!” ไซรัสหัวเราะ เขากวักมือเรียกผู้หญิงคนหนึ่งมาพร้อมกับหยกไขมันแพะในมือของเธอไซรัสยักคิ้ว “ผมได้ยินมาว่าคุณชื่นชอบหยก” เขาอธิบาย “ในตอนนี้ผมหาเงินมาได้ ผมขอซื้อหยกไขมันแพะมาให้กับคุณ”“นั่นเยี่ยมไปเลย!” เฟลิกซ์พยักหน้า ผู้ติดตามช่างรู้ใจเขา ตลอดเวลาที่เลี้ยงดูมาไม่เสียเปล่าเมื่อโทรศัพท์ดัง เฟลิกซ์จึงหยิบหยกมา‘’เ-ี้ย แดร์ริล ดาร์บี้?’เฟลิกซ์ลุกขึ้นนั่งอย่างขึงขังเขารับสาย หากพี่แดร์ริลโทรมา มันจะต้องเป็นเรื่องด่วนสำคัญ“เฟลิกซ์” แดร์ริลขู่คำราม “ฉันเพิ่งจะรู้ว่านานชักจะเหิมเกริม แม้ผู้ติดตามของนายก็มาตั้งบริษัทผิดกฏหมาย ฉันพูดถูกไหม? นายกำลังหาเรื่องใส่ตัวใช่ไหม?”“อะไร?” เฟลิกซ์สับสน เขาลังเล “พี่ดี... ไม่ ผมหมายถึง นายน