บทที่ 379

ซาแมนธาก็ยังคงสวมชุดตัวเดิมกับที่เธอใส่ในตอนกลางวัน แดร์ริลกลืนน้ำลาย เขาห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะแอบเหล่ซาแมนธา เธอรักษาทรวดทรงและความสาวของเธอไว้ ถ้าให้เธอยืนคู่กับลิลี่ พวกเธอคงดูเหมือนพี่สาวน้องสาวมากกว่าจะเป็นคู่แม่ลูก

ซาแมนธาเงียบปากแดร์ริลและยกนิ้วขึ้นมาบังริมฝีปากของเธอ “ไม่ต้องเปิดไฟ ลิลี่หลับอยู่ ฉันไม่อยากจะปลุกเธอ”

อะไร? ให้ปิดไฟไว้? ทำไมเธอต้องทำตัวน่าลึกลับ?

ในคฤหาสน์ริมทะเลของเมืองตงไห่ ชายชรานั่งอยู่บนเก้าอี้นวม เขาคือ ไซออน เฟเธอร์สโตน คุณปู่ของเอเวอลิน ก่อนหน้านี้เขาได้กินเม็ดยาเทวะที่ไร้สรรพคุณและได้สลบไป

“คุณปู่ ช่วยหนูดูหน่อย เม็ดยาหยางเม็ดนี้ของแท้รึเปล่า?” เอเวอลินอดใจรอไม่ไหวเร่งรีบเข้าไปในห้องนั่งเล่น มอบเม็ดยาให้คุณปู่

ไซออนมองไปที่เม็ดยา เขาได้ไตร่ตรงและหยักหน้า “ใช่ นี่มันของแท้แน่นอน”

เขาเคยอ่านเกี่ยวกับเม็ดยาหยางในคัมภีโบราณ คัมภีร์ได้อธิบายลักษณะเม็ดยาตรงกับที่เขาเห็นอยู่เบื้องหน้า เอเวอลินก็ถอนหายใจโล่งอกทันใด ดูเหมือนว่าแดร์ริลไม่ได้โกหกเธอที่เขานั้นสามารถปรุงเม็ดยาหยางได้

ไซออนกล่าวต่อ “เอเวอลินเธอต้องการยานี้เพื่อลดอาการปวดประจำเดือนรึไง? หรือเพื่อ