บทที่ 383

ซาแมนธามองแดร์ริลอย่างรังเกียจ ยังไงเสียเขาก็ยังเป็นไอ้ขี้แพ้อยู่วันยังค่ำ! เธอก็หลงนึกไปว่าเขาจะพัฒนา เหตุผลเดียวที่ไซรัสคืนเงินให้พวกเขาก็เป็นเพราะแด๊กซ์

แดร์ริลยิ้ม เขาไม่รำคาญที่จะให้คำธิบายแก่ซาแมนธา เขาเคยชินกับการถูกดูแคลนจากเธอ

ซาแมนธาหันหลังกลับและออกจากห้องไป หลังจากที่ล่วงรู้ความจริงที่พอใจ

ทันใดนั้น เธอก็สะดุดหกล้มรองเท้าส้นสูงของเธอ เธอกำลังจะล้มแดร์ริลจับเข้าที่เอวเธอไว้อย่างรวดเร็ว

‘ตัวเธอช่างมีกลิ่นหอม’ แดร์ริลคิด “ระวังหน่อย” เขาหัวเราะ

“ปล่อยฉันไอ้คนไม่มีอะไรดี!” ซาแมนธานั้นอับอายและรู้สึกถูกล่วงเกิน การปล่อยให้เขามาแตะต้องตัวเธอถือเป็นการหยาดเหยียดที่สุด

แดร์ริลปล่อยตัวเธอและคิด ‘ฉันเพิ่งจะช่วยเธอไว้ไม่ให้หกล้ม!ทำดีแค่ไหนต้องโดนขัดทุกที’

ซาแมนธาชายตาขึงขัง และกล่าว ”ไอ้ไม่มีอะไรดี! ลูกสาวฉันแต่งงานกับแกทำไม? ทั้งวันนี้แกไม่ได้ทำอะไรมีประโยชน์เลย!”

แดร์ริลถอนหายใจเมื่อเธอจากไปและกลับเข้าห้องนอน

วันต่อมาที่สถาบันหกวิถีเป็นวันจันทร์ ทุกคนดูเบิกบานพักผ่อนเพียงพอ

การสอนยังไม่เริ่มขึ้น และนักเรียนต่างพูดคุยทักทายกัน แดร์ริลเดินเข้าห้องและเขาก็สังเกตุเห็นว่าที่นั่