อาวุธถูกจัดลำดับจากต่ำไปสูงด้วยสีแดง, สีส้ม, สีเหลือง, สีเขียว, สีฟ้า, สีคราม, และสีม่วง ทุกลำดับสามารถแบ่งแยกออกไปได้อีกเป็นห้าระดับอื่น ๆในแต่ละสี เมื่อแดร์ริลได้ครอบครองดาบกลืนโลหิตเป็นครั้งแรก มันอยู่ที่ระดับต่ำสุดของลำดับสีแดง ตอนนี้ดาบของเขาเปื้อนเลือดสด ๆ ไหลซึมและดื้อด้านมีอารมณ์ดุร้ายในทันใด มันก็บรรลุถึงระดับสี่ของอันดับสีเขียว ซึ่งทำให้ฝูงชนโดยรอบต่างตกตะลึง"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมไอ้เด็กนี่มันแข็งแกร่งขนาดนี้?""ภายใต้การโจมตีของสาวกระดับสูงหลายคน เขาก็ยังสามารถกำราบไปได้หลายคน? เขาเป็นอสูรกายเหรอ?""ไม่กี่วันก่อนที่การประชุมพิฆาตราชสีห์ เขายังเป็นแค่ปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่สองอยู่เลย เขากลายมาเป็นปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่สี่ได้ยังไงในตอนนี้?" ฝูงชนต่างพึมพัมแม่ชีแห่งโชคชะตากรอกลูกตามองแดร์ริลอย่างเย็นชา กำหมัดของเธอแน่น "ไอ้สารเลวอย่างแดร์ริลสามารถบรรลุได้สองขั้นภายในสองวัน! เขาจะต้องได้รับมอบอะไรสักอย่างจากนิกายตำหนักอมตะ หลังจากปล่อยตัวไซออน เฟเธอร์สโตนไป ถ้าหากจับเป็นไอ้เวรนี่ไม่ได้ ก็ควรสังหารเขาซะ! สำนักง้อไบ๊จะมอบรางวัลให้อย่างงามกับใครก็ตามที่จัดการกับไอ้เลวนี่"เมื่
ริมฝีปากของฟลอเรียนขดตัวเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันขณะเขาชี้แดร์ริล “เตรียมตัวเผชิญกับความตายของแกซะเถอะ!”ฟ่อ!งูเหลือมดำยักษ์เปิดปากอันน่ากลัวของมันและจู่โจมไปที่แดร์ริล“อย่า!” อีวอนตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งของเธอ ขณะขาของเธออ่อนปวกเปียกเกินจะยืนไหวเธอเสียใจที่บอกแดร์ริลเรื่องพิธีวิวาห์ ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว!“สามีที่รัก!” ลิลี่พุ่งเข้าไปหาแดร์ริลในรองเท้าส้นสูง ขณะน้ำตาของเธอไหลอาบใบหน้า เธอต้องการปกป้องแดร์ริลจากงูเหลือมถึงแม้ว่าแดร์ริลจะมาที่นี่เพื่อทำลายงานแต่งงาน ซึ่งทำร้ายจิตใจของลิลี่ แต่เธอก็ยังคงไม่อยากจะเห็นสามีของตัวเองตายในวันนี้“ลากตัวผู้หญิงคนนั้นออกไป!” ฟลอเรียนตะโกนท่ามกลางฝูงชน เสียงของเขาแหลมดังทะลุอากาศ “ในวันนี้ ฉันจะสังหารไอ้สารเลวนี่ในนามของคุณปู่ แดร์ริล ตายซะ”“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันจะต้องตายงั้นเหรอ?” แดร์ริลกรอกตามองไปที่งูเหลือมยักษ์เป็นฟืนเป็นไฟ ร่างกายเขาเปี่ยมไปด้วยพลังหยางพิสุทธิ์“ถ้างั้น เอาล่ะ มาดูกันว่าวันนี้ใครจะตายกันแน่!” เขาเยาะเย้ย ในการเคลื่อนไหวฉับไว เขาเอื้อมมือออกไปแล้วชี้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า“เขา… เขากำลังจะทำอะไรน่ะ...” เสียงอุทานดังก้องไปทั่วฝ
แดร์ริลไม่มีพลังงานเหลืออยู่ในตัวเขาหลังจากใช้ลูกไม้ทั้งสองกระบวนท่าจบ เขาไม่สามารถหลบหนีได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเหวี่ยงฝ่ามือออกด้วยพลังงานที่เหลืออยู่เพื่อป้องกันตัวเองเปรี้ยง!ในขณะนั้น ฝ่ามือของพวกเขาปะทะกัน ความแข็งแกร่งของแม่ชีแห่งโชคชะตาก็ท่วมท้นแดร์ริล เธอตวัดฝ่ามือและเหวี่ยงโจมตีอีกครั้ง กระทบไปที่หน้าอกของแดร์ริลอย่างแม่นยำ“อ๊าก!” เขาตะโกนทั้งหมดที่แดร์ริลสัมผัสได้คือพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่พัดพาตัวเขาลอยขึ้นไปบนฟ้า ทำให้เขากระอักเลือดออกมา และทำให้เขาล้มลงกับพื้นในที่สุดเขารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวอย่างรุนแรง และเส้นลมปราณทั้งหมดในตัวของเขาแตกโดยเฉพาะหลอดเลือดแดงของเขา ร่างกายของเขาอ่อนแอที่สุด เลือดไหลทะลักออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เขาหายใจไม่ออกและรู้สึกราวกับว่าอวัยวะทั้งหมดของเขาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย“สามีที่รัก…” ลิลี่ห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาด้วยความตื่นตระหนก เธอรู้สึกปวดร้าวหัวใจขณะที่ขาของเธออ่อนปวกเปียก และเธอก็ล้มลงกองกับพื้น“ฉันขอถามแก แกจะยอมรับในการกระทำหลงผิดของแกไหม!” แม่ชีแห่งโชคชะตา พูดด้วยอารมณ์เป็นศูนย์ขณะเธอกรอกตามองมาที่
แววโกรธฉายวับผ่านดวงตาของแม่ชีแห่งโชคชะตา ขณะเธอเย้ยหยันไร้ความรู้สึก “มิสเตอร์ คาร์เตอร์ คุณเข้าข้างกับไอ้ฉ้อฉลคนนี้!?”บุคคลระดับสูงอย่างมาสเตอร์รี้ด และมาสเตอร์ลีโอนาร์ด กรอกตาจ้องเขม็งไปที่ โซรัน“ฉ้อฉล? กฏของการประชุมพิฆาตราชสีห์กล่าวไว้ชัดเจน สิทธิเพื่อกำจัดจะเป็นของผู้ชนะเลิศ ลูกชายของฉันชนะในการประชุมและเขามีสิทธิของการกำจัด ฉะนั้นถึงแม้ว่าเขาจะปล่อยหรือไม่ปล่อยตัวราชสีห์ทองคำไป แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับพวกคุณ?” เขายิ้มเจื่อน ๆขณะเขาพูด สายตาที่ขู่ขวัญของเขามองสำรวจฝูงชนอย่างช้า ๆ และน่าสะพรึงกลัวเมื่อได้ยินคำกล่าวของโซรัน ฝูงชนต่างก็มองหน้ากันอย่างไม่สามารถจะกล่าวอะไรได้เลย“แม้ว่าเราจะปล่อยเรื่องนั้นไป เขาก็มาที่นี่เพื่อทำลายพิธีวิวาห์ สิ่งนี้เป็นที่ยอมรับไม่ได้!” แม่ชีแห่งโชคชะตาตอกหน้าโซรันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเขาถามเธอ “โอ้? แค่พังพิธีวิวาห์? พวกคุณก็ต้องการจะฆ่าเขาเพราะเหตุนี้งั้นเหรอ?”“เขาฆ่าคุณปู่ของเขาและทำร้ายน้องสะใภ้ เหตุผลพวกนี้ดีพอที่จะฆ่าเขาไหม?!” แม่ชีแห่งโชคชะตาจ้องเขม็งคิ้วขมวดโซรัน สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และประกาศด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำและก้องกังวาน ซึ
ทุกคนมีสีหน้าโกรธกริ้วและตกใจ โดยเฉพาะบรรดาสาวกหกสำนักหลัก ทุกคนมีสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งพวกเขามีอย่างน้อยหนึ่งร้อยคน แต่ก็ยังไม่มีใครสามารถจับไอ้เวรนั่นได้! หากมีข่าวลือหลุดออกไปผู้คนจะมองพวกเขาและชื่อเสียงของพวกเขาอย่างไร?ขณะพวกเขามองกันและกัน แม่ชีแห่งโชคชะตาลุกขึ้นยืนและมองไปรอบ ๆ ฝูงชน “เอาล่ะ แม้ว่าเราจะจับไอ้เวรนั่นไม่ได้ พวกคุณก็ไม่ต้องกังวล ฉันได้ทำลายหลอดเลือดแดงและเส้นลมปราณของเขา เขาอาจจะยังมีชีวิตรอด แต่เขาจะไม่สามารถบ่มเพาะได้อีกต่อไป”ฝูงชนรู้สึกดีขึ้นและมั่นใจขึ้นทันที อย่างไรก็ตาม ฟลอเรียนยืนขึ้นด้วยสายตาที่ไขว้เขว “แม้ว่าเขาจะไม่สามารถบ่มเพาะได้อีกต่อไป แต่เขาก็ยังมีชีวิตอยู่!” แววตาชั่วร้ายฉายวับในดวงตาของเขา “ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ คุณปู่ของฉันก็จะไม่มีวันได้พักผ่อนอย่างสงบสุข”แดร์ริลจำเป็นต้องตาย ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม! ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ ฟลอเรียนไม่สามารถจะนอนหลับหรือทานอาหารได้อย่างสงบสุข เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ในความหวาดผวาจากการทำร้ายและสังหารคุณปู่ของเขา เพราะกลัวว่าทั้งหมดจะถูกเปิดโปงในทุกวัน ขอเพียงแค่แดร์ริลตาย ฟลอเรียนก็จะสามารถใช้ชีวิตได
ฟลอเรียนพยักหน้าและกล่าวต่อ “ฉันมีข้อเสนอ นักธุรกิจอย่างเราในเมืองตงไห่ควรรวมตัวกันและทำลายความมั่งคั่งทั้งหมดของแดร์ริลในเมืองนี้”เมื่อได้ยินแบบนี้ ทุกคนก็ดูปลาบปลื้ม เจเรมี่ แลงลีย์เป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและเห็นด้วย “ถูกต้อง! เราต้องทำทุกอย่างไม่ให้เขายืนด้วยลำแข้งของตัวเองได้”แดร์ริลมาเพื่อทำลายพิธีวิวาห์ของเขา และเจเรมี่ต้องการให้เขาชดใช้มันคนอื่น ๆ ต่างพากันร่วมแสดงความสนับสนุนด้วยเช่นกัน“ใช่ มีตระกูลมากมายอยู่ที่นี่ เมื่อพวกเรารวมตัวกันแล้ว มันจะยากสักแค่ไหนที่จะทำลายบริษัทของเขา?”“ฮ่าฮ่า! หากปราศจากทรัพย์สินและบารมีที่จะช่วยหนุนหลังเขา แดร์ริลก็จะไม่สามารถลุกขึ้นยืนด้วยลำแข้งของตัวเองได้!”"ใช่! แม้ว่าเขาจะกลับมาที่เมืองตงไห่ เขาก็คงไม่สามารถจะบ่มเพาะได้อีกต่อไปแล้ว ถ้าไม่มีเงิน เขาก็ไรค่า!”ฝูงชนต่างหัวเราะกันยินดีกับแผนการของพวกเขามาสเตอร์รี้ด ถอนหายใจและมองไปที่ทิโมธี แลงลีย์ “แล้ว วันนี้งานแต่งยังจะจัดอยู่ไหม?”เมื่อได้ยินคำกล่าวของเขา ทุกคนก็เงียบกริบ‘ใช่ พิธีวิวาห์ยังดำเนินต่อไปไหม? เวทีก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ…' ทุกคนสงสัยทิโมธีถอนหายใจขณะที่เขาเหลือบสายตามองไปรอบ
หลังจากถูกสะกดด้วยมนต์อันวิจิตรของอาคารอันงดงาม แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความปลาบปลื้ม “พ่อทูนหัว นี่มันคือคฤหาสน์ของตระกูลคาร์เตอร์เหรอ? มันใหญ่มาก มันมโห-”ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบรวดร้าวในทรวงหน้าอก เขากระอักเลือดออกมามากขึ้น และสายตาของเขาก็มืดดับลงขณะที่เขาหมดสติไปในทันทีแม่ชีแห่งโชคชะตาโจมตีเขาด้วยพละกำลังทั้งหมดของเธอ โชคดีที่แดร์ริลสวมเกราะไหมสวรรค์ ถึงอย่างนั้น หลอดเลือดแดงและเส้นลมปราณของเขาก็แตกสลาย รวมทั้งอวัยวะภายในของเขาด้วย แดร์ริลใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อตื่นตัวระหว่างทางที่นี่ แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขามาถึงแล้ว เขาก็ไม่สามารถฝืนทนได้อีกต่อไป“แดร์ริล!” โซรันร้องเรียกออกมาด้วยความตื่นตระหนกกับแดร์ริลที่อยู่ในอ้อมแขน เขาเร่งรีบไปที่ห้องโถงใหญ่คฤหาสน์คาร์เตอร์แบ่งออกเป็นตำหนักชั้นในและตำหนักชั้นนอก ตำหนักชั้นนอกใช้สำหรับต้อนรับแขก ส่วนชั้นในเป็นที่ของตระกูลผู้บ่มเพาะ ห้ามบุคคลภายนอกเข้า แม้แต่แขกผู้มีเกียรติสูงสุดก็เข้าไปในพื้นที่นี้ไม่ได้ ถ้าไม่ได้รับเชิญจากโซรันโซรันอุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องตำหนักชั้นในและตะโกนใส่ประตู “เร็วเข้า รีบไป ไปตามมิสเตอร์ เจค
หญิงสาวสองคนนั้นสวยสดงดงามมาก และกำลังเล่นน้ำราวกับเทพธิดาบนสวรรค์แดร์ริลเล่นหูเล่นตากับพวกเขา 'พ่อทูนหัวเคยบอกไว้ว่าเขามีลูกสาวสองคน หรือนี่จะเป็นพวกเธอ?'หญิงสาวสองคนที่กำลังเล่นน้ำกันอยู่ คือลูกสาวของโซรัน คาร์เตอร์จริง ๆ คนโตมีนามว่า เรเชล คาร์เตอร์ เธอมีทรวดทรงยั่วยวนและน่าหลงใหลในระหว่างซาร่าน้องสาวคนเล็กมีหน้าตาน่ารักและน่าเอ็นดู ทั้งคู่ต่างมีเสน่ห์ไม่แพ้กันขณะแดร์ริลยังคงจ้องมองพวกเขาต่อไป สาวรับใช้สองสามคนก็กรีดร้องตะโกน"นายเป็นใคร?"สาวสองพี่น้องก็สังเกตุเห็นแดร์ริลและหน้าหน้าแดงในความเขินอาย ถึงแม้ว่าพวกเธอจะสวมเสื้อผ้าเล่นน้ำ แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะเสื้อผ้านั้นแนบชิดติดเนื้อหนังของพวกเธอเรเชลเขินอายเป็นอย่างมากและโกรธเคืองถึงที่สุด เธอชี้ไปที่แดร์ริลขณะเสียงของเธอสั่นคลอระหว่างกล่าว "แกเป็นใคร? ออกไปเดี๋ยวนี้!"ชายน่าขนหัวลุกผู้นี้ดูเหมือนกับขอทานที่เนื้อตัวปกคลุมไปด้วยคราบเลือด พวกเขารังเกียจที่จะเพ่งพิศแดร์ริลในทางกลับกัน ซาร่ามีความอยากรู้อยากเห็นมากกว่า เธอเอียงหัวและมองไปที่แดร์ริล กล่าวถามอย่างสงสัย "นายเป็นใคร? ทำไมนายถึงมาอยู่ในบ้านของเรา? แล้วทำไมน