บทที่ 481

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีกำลังภายในเขาก็ไม่สามรถจะนิ่งนอนใจได้ที่จะเห็นแด๊กซ์ตายได้! เขาเกลียดชังแม่ชีแห่งโชคชะตาและพรรคพวกของเธอ เขาออกมาจากเมืองตงไห่แล้วแต่เธอก็ยังพยายามไล่ล่าเขา

แดร์ริลโกรธเคืองอย่างถึงที่สุด เขากำลังจะหันหลังและจากไปแต่เรเชลเรียกเขา

“แดร์ริล พ่อของฉันรอแกอยู่ แกจะไปไหน?”

“บอกพ่อทูนหัวว่ามีเรื่องสำคัญเร่งด่วนเกิดขึ้น!” แดร์ริลกล่าวกระวนกระวาย

“แกคิดว่าฉันเป็นเด็กส่งสาส์นเหรอไง?” เรเชลเย้ย “ถ้ามันมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แกก็ไปบอกเขาเอง”

แดร์ริลหน้านิ่ว “ฉันจะอธิบายให้เขาฟังหลังจากที่ฉันกลับมาแล้ว” แด๊กซ์กำลังตกอยู่ในอันตราย เขาจำเป็นต้องไปช่วย

“หลบไป!” แดร์ริลตะคอกเรเชล

“ถ้าฉันไม่หลบล่ะ?” เรเชลแสยะยิ้มอย่างยียวน

“ฉันบอกให้หลบไป!” แดร์ริลตะคอกอีกครั้ง

เรเชลกล่าวเย็นชา “แกจะไม่ไปไหนทั้งนั้นในวันนี้” เธอปรบมือของเธอ

ทันใดนั้นก็มีเงาตะคุ่มปรากฏขึ้นจากมุม นั่นคืออีวาน

เขาจับตัวแดร์ริลและยกเขาขึ้นเหนือหัว

“แกจะทำอะไร?” แดร์ริลสะดุ้งประหลาดใจ เมื่อเขาไม่มีกำลังภายในเขาก็ไม่สามารถจะสู้กลับได้

“ฉันกำลังจะทำไรเหรอ? ฉันจะทำให้แกหายไปจากโลกนี้!” อีวานโยนแดร์ริลเข้าไปในป่า