”ก้มโค้งคำนับครั้งที่สองสำหรับผู้อาวุโส และครั้งที่สามก้มโค้งคำนับให้แก่กันและกัน!”อีเว็ตต์หัวเราะอย่างมีความสุข เธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและถ่ายวิดีโอบันทึกทุกอย่างมันไม่มีโทรศัพท์มือถือในโลกใหม่ อีเว็ตต์ไม่เคยใช้โทรศัพท์มือถือ ก่อนที่เธอจะมาที่จักรวาลโลก สาวฉลาดอย่างเธอยื่นมือเข้าถึงเทคโนโลยีในทันทีไม่กี่นาทีต่อมา พิธีวิวาห์สุดฮาแต่อลังการก็เสร็จสิ้นอีเว็ตต์มองไปที่สิบสององครักษ์และกล่าว “เอาล่ะ ปล่อยตัวทุกคนไป แม่ชีแห่งโชคชะตาและท่านประมุขเลอค่าจะไปฮันนีมูนกันเดี๋ยวนี้”นั่นควรจะเป็นการทรมานที่เพียงพอสำหรับทุกคน ทุกคนคงเกลียดสำนักประตูสุราลัยเข้าไส้ในตอนนั้น ในเมื่อบรรลุวัตถุประสงค์ไปแล้วก็ถึงเวลาที่จะปล่อยตัวทุกคนออกไป เพื่อให้พวกเขาไปรวบรวมกองกำลังกันเพื่อทำลายสำนักประตูสุราลัย!“ขอรับ ท่านประมุขสำนัก! เราจะปล่อยตัวทุกคนไป” องค์รักษ์เสือขานรับเมื่อได้ยินคำสั่งของอีเว็ตต์อะไร?'ปล่อยตัวทุกคน? พวกเขาจับทุกคนมาเพียงเพื่อจะทำให้พวกเราอับอาย?' ทุกคนแทบไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นประมุขสำนักเลอค่ามองไปที่อีเว็ตต์และกล่าวถาม "แกกำลังจะปล่อยตัวพวกเรา? ฉันหลงคิดว่าแกจะปล
แดร์ริลต่อยอีเว็ตต์ในทันที!อีเว็ตต์ตอบสนองอย่างฉับไว เธอกระโจนตัวหลบและเริ่มวิ่งหนี"วิ่งหนีงั้นเหรอ?" แดร์ริลตะโกนอย่างเย็นชาและวิ่งตามเธอไป เขาหันไปหาจตุขุนพลและตะโกน "เซปไฟร์ ลงไปที่เนินเขาเดี๋ยวนี้ แจ้งกับทุกสำนักว่ามีคนแอบอ้างปลอมตัวเป็นสำนักประตูสุราลัย เราจำเป็นต้องไปชี้แจงเรื่องเข้าใจผิดในครั้งนี้กับพวกเขาให้กระจ่าง”“ขอรับท่าน!” เซปไฟร์และคนที่เหลือขานรับอีเว็ตต์วิ่งล่วงหน้าไปก่อนสองสามนาที แต่ระยะห่างระหว่างแดร์ริลกับเธอใกล้ประชิดเข้ามาเรื่อย ๆ เขาจะตามทันเธอในเร็ว ๆ นี้!อย่างไรก็ตาม อีเว็ตต์ไม่รู้สึกกังวลเธอยิ้ม มีป่าอยู่ด้านหน้า เธอได้วางกับดักไว้ที่นั่น ไม่มีใครสามารถจะเอาชีวิตรอดออกไปจากป่าได้ เธอพุ่งเข้าไปในป่าอย่างไม่ลังเลแดร์ริลหยุดอยู่ข้างนอกป่า เขาไม่ได้บุ่มบ่ามเข้าไปในป่าเขายืนอยู่ข้างนอกขณะพินิจสถานที่นั้น มีบางอย่างผิดปกติ ในป่ามีกับดักอีเว็ตต์ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอฉีกยิ้มให้แดร์ริล “ฉันไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับนาย แล้วนายจะมาวิ่งไล่ล่าฉันทำไม?”"ไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับฉันงั้นเหรอ?" แดร์ริลหัวเราะอย่างไม่สบอารมณ์ “แกแกล้งปลอมตัวเป็นฉัน ลักพาตัวบรรดาบุคคล
แดร์ริลสามารถจัดการเข้ามาขวางทางออกของเธอได้“แก…” อีเว็ตต์ขบริมฝีปากของเธอ เธอนั้นอยู่ในอาการตกใจ“เธอคิดว่าจะดักจับฉันด้วยกับดักพลังหกทิศธรรมดา ๆ ได้อย่างนั้นเหรอ?” แดริลกล่าวถามอย่างเย็นชาอีเว็ตต์นั้นมึนงง เขารู้เรื่องกับดักได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้!ขณะที่อีเว็ตต์กำลังครุ่นคิด แดร์ริลก็เอื้อมมือออกไปและกระชากหน้ากากทองคำของเธอออก! เธอไม่ทันคิดว่าเขาจะทำอย่างนั้น!ว้าว!แดร์ริลเคลิบเคลิ้มในความสวยงามของอีเว็ตต์ในทันที ทั้งสองคนต่างตกตะลึงอีเว็ตต์? เธอคือคนที่ปลอมเป็นเขา?ความสวยของอีเว็ตต์ดึงดูดความสนใจของแดร์ริล ผมยาวของเธอม้วนมัดเป็นมวยและเธอสวมเสื้อคลุมสีดำ แม้ว่าทรวดทรงที่ไร้ที่ติของเธอจะถูกปกปิด แต่รูปลักษณ์ที่สวยงามของเธอยังคงเห็นเด่นพราวเสน่ห์อีเว็ตต์รู้สึกละอายใจและโกรธเคือง เธอเอื้อมมือไปกระชากหน้ากากของแดร์ริลอย่างฉับพลัน เธอชะงักทันทีเมื่อเห็นว่าใครอยู่เบื้องหน้าเธอ“แดร์ริล! มันเป็นนายไปได้ยังไง?”ตัวเธอสั่นสะท้าน เธอยังคงสรรหาคำพูดไม่ออกเธอคิดมาโดยตลอดว่าผู้ก่อตั้งสำนักประตูสุราลัยจะเป็นคนที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรและมีชื่อเสียงโด่งดัง!เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว
อีเว็ตต์ยิ้มเมื่อเธอเห็นดาบกลืนโลหิต เธอหลับตาแล้วกล่าว “แดร์ริล นายอยากรู้ว่าฉันเป็นใครใช่ไหม? ฉันจะไม่มีวันบอกนาย ฆ่าฉันก็ได้ถ้านายต้องการ แต่ถ้านายฆ่าฉันตายนายก็จะไม่มีวันล่วงรู้ถึงภูมิหลังของฉัน และคนของฉันจะตามไปไล่ฆ่านาย”แดร์ริลขบริมฝีปากของเขา เขานั้นงวยงงเห็นได้ชัดว่าเธอพยายามที่จะทำให้มันเป็นเรื่องยาก“ฆ่าฉัน ไม่อย่างนั้นก็ปล่อยตัวฉันไป อย่ามาทำให้ฉันเสียเวลา” อีเว็ตต์ลืมตาขึ้นมาและฉีกยิ้มแดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วยิ้มให้เธอ “ฉันจะไม่ฆ่าเธอ แต่ฉันจะทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่อยากจะเกิดมา”แดร์ริลถอดเสื้อของเขาออกแล้วฉีกเป็นเส้น ๆ จากนั้นเขาก็ทำเชือกจากริ้วผ้าเหล่านั้นเขาแบกตัวอีเว็ตต์ขึ้นและมัดเธอไว้แน่นหนาบนต้นไม้“แดร์ริล นี่แกจะทำอะไร” อีเว็ตต์ตะคอกอย่างเดือดดาลแดร์ริลไม่สนใจเธอ เขายกมือขึ้นและอีเว็ตต์ก็สัมผัสได้ถึงพลังอันเข้มข้น จากนั้นต้นไม้ที่อยู่ทั้งสองข้างก็แตกเป็นเสี่ยงอีเว็ตต์ตะโกน "แกทำอะไร แกไม่กล้าที่จะฆ่าฉัน แกเลยเอาความโกรธไปลงกับต้นไม้งั้นเหรอ?” เขาเสียสติไปแล้วหรือไง?แดร์ริลไม่ได้กล่าวอะไรสักคำ เขายกมือขึ้นอีกครั้งและต้นไม้อีกสองสามต้นก็แตกเป็นเส
อีเว็ตต์ตัวสั่นเทิ้มขณะที่เธอกำลังกำลังพยายามต่อท้านความรู้สึกร้อนแรงและจั๊กจี้ เธอกัดริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้ส่งเสียงออกมา“ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะทนมันได้อีกนานแค่ไหนกันเชียว” แดร์ริลไม่เร่งรีบ เขากระโจนไปบนต้นไม้ใหญ่เพียงก้าวเดียวและนั่งพักบนกิ่งไม้อย่างผ่อนคลายอีเว็ตต์ยิ่งรู้สึกแย่ลงเมื่อเวลาผ่านไป ไม่มีใครสามารถทนต่อความรู้สึกจั๊กจี้ได้นานแดร์ริลหลับตาและเพลิดเพลินกับเสียงหัวเราะที่ไม่มีท่าทีที่จะหยุดของอีเว็ตต์ ซึ่งมันเหมือนกับเสียงเพลงสำหรับหูของเขาร่างกายของอีเว็ตต์เต็มไปด้วยเหงื่อ หลังจากผ่านไปสิบกว่าวินาที เมื่อเธอไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปแล้วและพูดว่า “แดร์ริล ฮ่าฮ่า...ได้โปรดหยุดวิชาค่ายกลเถอะ...”แดร์ริลรู้สึกมีความสุขที่ได้ยินน้ำเสียงอย่างสุภาพของอีเว็ตต์ แต่เขายังคงอยู่ในความเงียบต่อไป ผู้หญิงคนนี้เป็นคนปากแข็งและเขาต้องทรมานเธออย่างสาสมให้มากขึ้นอีก แดร์ริลยังคงหลับตาและผิวปากอยู่บนกิ่งไม้ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรสักอย่างท่าทางเย่อหยิ่งของอีเว็ตต์จางหายไปและเธอรู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมากเมื่อเห็นปฏิกิริยาของแดร์ริล “แดร์ริล ได้โปรดหยุดวิชาค่ายกล ได้โปรด ฉันขอร้
เสียงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วองครักษ์สิบสองจ้องไปที่แดร์ริลทันทีที่อีเว็ตต์พูดเสร็จและรีบวิ่งไปแดร์ริลทันที!“เ_ี้ย!” แดร์ริลสบถกับตัวเองแล้วเขาก็หันหลังและหนีไป แดร์ริลไม่สามารถยุ่งวุ่นวายกับคนสิบสิงคนนี้ได้ เพราะสิบในนั้นเป็นปรามาจารย์ยุทธ์ขณะที่อีกสองคนเป็นปราชญ์ยุทธ์แดร์ริลไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้แม้ว่าเขาจะสู้จนตาย ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคือหนีแดร์ริลสาบานได้เลยว่าเขาไม่เคยวิ่งเร็วขนาดนี้ในชีวิตมาก่อน แม้ว่าเขาจะวิ่งเร็วแต่สองปราชญ์ยุทธ์เร็วกว่า!องครักษ์หนูกระโดดขวางทางที่แดร์ริลจะไปทันทีขณะที่มือของเขาทำเป็นรูปกรงเล็บก่อนที่จะคว้าไปที่หน้าอกของแดร์ริลทันทีโดยไม่มีการเตือน!‘ฉิบหาย นี่คือพลังของปราชญ์ยุทธ์เหรอเนี่ย มันเป็นแค่การคว้าแบบง่าย ๆ แต่มันน่ากลัวมาก!’ ถ้าแดร์ริลถูกจับเขาอาจจะพิการหรือไม่ก็ตายแดร์ริลรู้สึกหายใจไม่ออก! เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับองครักษ์หนูโดยตรงดังนั้นเขาจึงซ่อนตัวเพื่อซุ่มโจมตีทันใดนั้นองครักษ์วัวโจมตีแดร์ริลจากทางอื่นด้วยหมัดหมัดนี้มันช่างทรงพลังและน่าประทับใจนัก!แดร์ริลโต้กลับได้อย่างรวดเร็วและหลบไปทางด้านซ้าย แต่อนิจจา เขาหลบได้ไม่ทันและโดน
แดร์ริลพยักหน้าและไม่ได้ถามอะไรเพิ่มพวกเขามาถึงเกาะสราญรมณ์หลังจากสองชั่วโมงมันเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงแต่เกาะสราญรมณ์ก็เปรียบเสมือนสรวงสวรรค์ที่ซ่อนเร้นไปด้วยพืชพันธุ์แปลก ๆ หลากสีสันที่สามารถมองเห็นได้จากระยะไกลนกยูงเพลิงเคาะประตูห้องของนายหญิงแห่งนิกายและพูดด้วยความเคารพนับถือ “นายหญิง แดร์ริลอยู่ที่นี่แล้วค่ะ”เสียงอันอ่อนโยนของโมนิก้าดังมาจากห้องหลังจากที่นกยูงเพลิงพูดจบ “เอาล่ะ ให้แดร์ริลเข้ามาตามลำพัง มังกรฟ้าและนกยูงเพลิง พวกเธอออกไปก่อน”“ค่ะ นายหญิง” นกยูงเพลิงตอบแล้วหันหลังออกไปแดร์ริลเปิดประตูและเข้าไปหลังจากที่เห็นพวกเขาเดินออกไปไกลแล้วอึกแดร์ริลกลืนน้ำลายอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเขาเห็นฉากตรงหน้าขณะที่เข้าไปในห้องในตอนนั้นโมนิก้าสวมชุดนอนสีม่วง แดร์ริลรู้สึกว่ามันยากที่จะละสายตาไปจากสัดส่วนที่เซ็กซี่ของเธอ การแต่งหน้าที่เบาบางนั้นมีแต่จะช่วยเพิ่มความงามที่นับไม่ถ้วนของเธอเท่านั้น!นายหญิงแห่งนิกายมีเสน่ห์เป็นพิเศษต่อแดร์ริลหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาสักพัก“นายหญิง คุณเรียกผมมาอย่างกระทันหัน มันเป็นเพราะคุณคิดถึงผมหรือ?” แดร์ริลพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง เขากล้าหาญมากข
“ลูกของเรา...มันเป็นเรื่องจริงหรอ?” แดร์ริลรู้สึกประหลาดใจอย่างมีความสุขและไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ ทันใดนั้นเขาก็เต็มไปด้วยความสุข!“จริงสิ นายสามารถรู้สึกถึงเขาได้ถ้านายไม่เชื่อฉัน” โมนิก้าหน้าแดงและจับมือของแดร์ริลไปสัมผัสที่หน้าท้องของเธอโมนิก้ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติมาสักระยะตั้งแต่ที่เธอมีประจำเดือนครั้งสุดท้าย เธอจึงลองตรวจการตั้งครรถ์และผลออกมาว่าเธอท้องจริง ๆโมนิก้าแต่งงานกับประมุขแห่งนิกายมาหลายปีแต่พวกเขาไม่เคยทำให้การแต่งงานนั้นบรรลุผลและคนเพียงคนเดียวที่เธอมีความสัมพันธ์ด้วยคือแดร์ริล สามารถพูดได้เลยว่าแดร์ริลเป็นคนแรกและคนเดียวที่เธอมีความสัมพันธ์ด้วยโมนิก้าคิดถึงแดร์ริลมาก นั่นเป็นสาเหตุที่เธอให้ราชันย์พิทักษ์ตามหาเขามือของแดร์ริลวางอยู่บนท้องของนายหญิงแห่งนิกายและร่างกายของแดร์ริลรู้สึกสั่นสะท้าน!ระดับปรามาจารย์ยุทธ์ของแดร์ริลทำให้เรารู้สึกถึงพลังชีวิตจาง ๆ ภายในหน้าท้องของโมนิก้า เขายังคงรู้สึกได้แม้ว่ามันจะเลือนลางโมนิก้าท้องจริง ๆ !แดร์ริลตื่นเต้นเกิดคาดและจับมือของโมนิก้าไว้ “ผม ผมกำลังจะเป็นพ่อคนหรือ?”โมนิก้าปิดตาลงและยิ้มเมื่อศรีษะของเธอพิงไ