คิงส์ตันเดินเข้ามาในตอนนั้นและถอนหายใจเมื่อเขาเห็นอาการซึมเศร้าของลูกสาวก่อนที่จะปลอบเธอ “อีวอน ลูกยังคงคิดถึงแดร์ริลหรือ? ตอนนี้ทุกคนรังเกียจเขา อีกทั้งหกสำนักหลักและทุกตระกูลใหญ่กำลังหาทางที่จะกำจัดเขา ผู้ชายอย่างเขาถอนตัวไม่ได้แล้ว ทำไมลูกถึงยังคงหลงเสน่ห์เขา? และยิ่งไปกว่านั้น เขาสมรู้ร่วมคิดกับนิกายตำหนักอมตะซึ่งเป็นสิ่งที่ให้อภัยไม่ได้!”อีวอนยิ้มและไม่ได้พูดอะไร แดร์ริลเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดบนโลกใบนี้ในความคิดของเธอ! อีวอนจะไม่เชื่อคำให้ร้ายต่อเขาไม่ว่าใครจะเป็นคนพูดก็ตามคิงส์ตันรู้สึกกังวลที่เห็นลูกสาวยังคงอยู่ในความเงียบ “อีวอน อย่าคิดถึงแดร์ริลอีกเลย วันนี้อากาศดี เราออกไปเดินข้างนอกกันเถอะ”อีวอนยังอยู่ในความเงียบและก็ส่ายหัวคิงส์ตันเริ่มรู้สึกกระวนกระวาย “ลูกสาวที่รักของพ่อ ลูกจะไปไหมถ้าพ่อขอร้อง!?”อีวอนไม่สามารถที่จะกักตัวอยู่บ้านต่อไปได้ ไม่เช่นนั้นเธอจะป่วยไม่ช้าก็เร็ว!“พ่อขอร้องลูก วันนี้อากาศค่อนข้างดี พ่อจะพาลูกไปที่ชายหาด...” คิงส์ตันพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวังถอนหายใจอีวอนรู้สึกหมดหนทางแบบพูดอยากเฉยเมยว่า “ก็ได้ค่ะพ่อ พ่อไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว หนู
แม่ชีแห่งโชคชะตามีเรื่องกับแดร์ริลทุกที่ที่เธอไป!การโจมตีของแม่ชีแห่งโชคชะตาในงานแต่งงานทำให้แดร์ริลสูญเสียพลังของเขาและอีวอนรู้สึกไม่ชอบเธอเป็นพิเศษจึงทำให้อีวอนไม่อยากจะทักทายเธอ! ตอนนั้นเองอีวอนซ่อนตัวอยู่ด้านหลังหินก้อนใหญ่ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เจอแม่ชีแห่งโชคชะตา “เจ้าสำนักเฮนเดอร์สัน ประตูสุราลัยน่ารังเกียจจริง ๆ !” แม่ชีแห่งโชคชะตาไม่เห็นอีวอนและพูดกับลีรอย“แม่ชีแห่งโชคชะตาไม่ต้องกังวล สำนักคุนหลินจะช่วยคุณในการกำจัดประตูสุราลัย!” ลีรอยพูดด้วยรอยยิ้ม “โอ้ ใช่ ตอนที่ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายจับเหล่าชนชั้นสูงของสำนักต่าง ๆ เขาทำให้พวกคุณหายหน้าอย่างไร?”แม่ชีแห่งโชคชะตากำหมัดแน่นอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเธอนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น เธอไม่อยากจะเชื่อว่าดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายบังคับให้เธอแต่งงานกับปรมาจารย์ลีโอนาร์ด!ช่างเป็นการขายหน้าที่ยิ่งใหญ่!แม่ชีแห่งโชคชะตาผ่านการเดินทางมาอย่างมากมายและไม่เคยรู้สึกขายหน้าอย่างนี้มาก่อน มันมีเหตุผลอย่างมากที่เธอต้องกำจัดประตูสุราลัย!แม่ชีแห่งโชคชะตารู้สึกโกรธแต่ก็รู้สึกว่ามันไม่สมควรที่ะพูดมันออกมา “อย่าคุยเรื่องนี้กันเลย”“ก็ได้ ก็ได้ ผมจะไม่พูดถึงมั
ริมชายฝั่งเมืองตงไห่เรือลำหนึ่งกำลังแล่นเข้าชายฝั่งอย่างช้า ๆ โดยมีแดร์ริลออกจากห้องโดยสารเรือ เขาเพิ่งจะมาถึงเมืองตงไห่หลังเดินทางจากเกาะสราญรมย์แดร์ริลรู้สึกมีชีวิตชีวาหลังจากได้รู้เรื่องน่ายินดี แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นที่รู้ว่าโมนิก้าท้อง เขารู้สึกเหมือนได้รับการเติมพลังหลังจากกอดนายหญิงแห่งนิกายจนหลับไปเมื่อคืนแดร์ริลยืนขึ้นบนเรือโดยมีกระสอบสมุนไพรที่ก่อนหน้านี้เขาเก็บเกี่ยวจากเกาะสราญรมย์ในมือแดร์ริลรู้สึกหิวเมื่อเขาขึ้นฝั่งเพราะเขายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืนก่อนเขามองไปรอบ ๆ เห็นร้านบะหมี่ร้านหนึ่งอยู่ใกล้ ๆ และเขาก็เดินเข้าไปทันทีเมื่อมีความคิดว่าเขาจะกินบะหมี่ “ขอบะหมี่หนึ่งจานครับ” แดร์ริลพูดเมื่อเขานั่งอยู่ที่ร้านบะหมี่“ได้เลย รอสักครู่นะ” เจ้าของร้านพูดด้วยรอยยิ้มแดร์ริลหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อที่จะจ่ายเงิน แต่เขาก็เห็นว่าโทรศัพท์ของเขาแบตเตอรี่หมดเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอยืมสายชาร์จจากเจ้าของร้าน เขาชาร์จโทรศัพท์ขณะที่เขากำลังกินเมื่อแดร์ริลกำลังมีความสุขกับมื้ออาหาร เขาสังเกตว่ามีลูกค้าสี่คนที่นั่งโต๊ะใกล้ ๆ สวมเครื่องแบบที่คุ้นเคยและมีดาบเหน็บ
ทะเลสาบมังกรทะยานลีรอยเดินริมทะเลโดยมีลูกศิษย์ที่กำลังลากร่างที่ไม่มีสติของแดร์ริลเดินตามมา ก่อนที่จะพบกับจีนในเวลาต่อมาลีรอยยิ้ม “จีน แม่ชีแห่งโชคชะตาอยู่ที่ไหน? ฝากบอกเธอว่าฉันจับแดร์ริลได้แล้ว”จีนมองไปที่แดร์ริลอย่างอดยิ้มไม่ได้!‘เจ้าสำนักคุนหลินเชื่อถือได้จริง! เขาทำตามที่พูดและจับแดร์ริลมาได้!’ จีนชื่นชมอย่างเงียบ ๆจีนตอบกลับ “เจ้าสำนักเฮนเดอร์สัน อาจารย์กำลังบ่มเพาะพลังในห้องของเธอ มันจะใช้เวลาประมาณอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าเธอจะเสร็จ” “ไม่เป็นไร!” ลีรอยพูดพร้อมพยักหน้า หลังจากนั้นเขาหันไปสั่งลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหลัง “เอาแดร์ริลไปขังไว้ที่ชั้นใต้ดิน ปล่อยให้แม่ชีแห่งโชคชะตาจัดการกับมันเองหลังจากที่เธอบ่มเพาะพลังเสร็จ”“ครับอาจารย์!” เหล่าลูกศิษย์ตอบกลับอย่างกระตือรือร้น พวกเขาแย่งกันเอาแดร์ริลไปขังไว้ที่ชั้นใต้ดิน ครึ่งชั่วโมงต่อมาแดร์ริลได้สติแดร์ริลรู้สึกถึงความเจ็บปวดของร่างกายทันทีที่เขาลืมตา‘ไอ้บัดซบเอ๊ย ลีรอยงี่เง่าคนนี้โหดเหี้ยมเกินไป’ แดร์ริลคิดแดร์ริลพยายามที่จะยืนแต่ก็เพราะว่ามือและเท้าของเขาถูกมัดไว้อย่างแน่น ไม่มีทางเลยที่เขาจะเคลื่อนไหวได้!แดร์ริลมอ
แดร์ริลรู้สึกผิดเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินคำพูดของอีวอน“ผมขอโทษ...”แดร์ริลปาดน้ำตาบนหน้าของอีวอนด้วยหัวใจที่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก “อีวอน ผมผิดเอง มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมมันเป็นคนโง่เง่าอย่าโกรธคนโง่อย่างผมเลย อย่าโกรธนะ ตกลงไหม?”แดร์ริลทำหน้าและส่งเสียงคล้ายหมูใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของอีวอนเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะเพราะการกระทำของแดร์ริล เธอชกหน้าอกเขาอ่อนโยน “ก็ได้ ฉันจะไม่โกรธแล้ว ยืนขึ้น พวกเราต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดก่อนที่พวกลูกศิษย์คุนหลินจะรู้ว่าคุณไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”แดร์ริลพยักหน้าและกำหมัดแน่น‘ในฐานะเจ้าสำนักคุนหลิน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอ้เ_ี้ยลีรอยคนนี้เห็นด้วยที่จะต่อต้านผม! ฉันไม่เคยรุกรานเขา! นายหญิงแห่งนิกายบอกว่าลีรอยกลายเป็นขี้ข้าของโลกใหม่ไปแล้ว ไอ้คนเลวทรามต่ำช้า!’ แดร์ริลกร่นด่าลีรอยอย่างโกรธแค้นในใจก่อนที่จะออกจากห้องใต้ดินแดร์ริลจับมืออีวอนและรีบวิ่งออกไปเมื่อพวกเขาออกมาข้างนอกได้ บริเวณรอบ ๆ ทะเลสาบมังกรทะยานนั้นกว้างมากและใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงที่จะออกจากที่นี่แต่เมื่อแดร์ริลวิ่งไปได้ไม่นานก็ต้องหยุดอย่างกะทันหัน!เขารู้สึกได้ถึงคลื
ทันใดนั้น ไม่รู้อะไรดลใจอีวอน เธอโผลเข้ากอดแดร์ริลแน่นเพื่อป้องกันการโจมตีของลีรอยได้อย่างทันท่วงที!พลั่ก!ฝ่ามือของลีรอยฟาดลงบนหลังของอีวอนอย่างรุนแรง!ร่างกายของอีวอนล้มลงไปด้านหน้าจากแรงนั้น เธอล้มลงบนแขนของแดร์ริล ในเวลาเดียวกันก็สำลักออกมาเป็นเลือด!“อีวอน!” แดร์ริลตะโกนอย่างบ้าคลั่งและรู้สึกใจสลาย!อีวอนใช้พลังที่เหลืออยู่ของเธอพูดกับแดร์ริลว่า “หนี หนีเร็ว!”“หนีเหรอ? จะไม่มีใครได้ไปไหนทั้งนั้น” ลีรอยพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เขาลอยมาอยู่ตรงหน้าของพวกเขาพร้อมหมัดที่กำแน่น “หนี แดร์ริล หนีไป!” อีวอนตะโกนสุดเสียงและใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีผลักแดร์ริลออกไป!อย่างไรก็ตาม ลีรอยบินมาข้างอีวอนและคว้าเธอไว้“หึหึหึ เธออยากช่วยขยะแดร์ริลงั้นหรือ?” มือขวาของลีรอยกำรอบคอของอีวอนแน่น พร้อมกับดวงตาที่ดูน่ากลัวของเขา “ถ้าอย่างนั้น เธอควรจะตายด้วย วันนี้ฉันยังไม่ได้ดื่มพลังวิญญาณผู้หญิง อย่าว่านะถ้าฉันทำเพราะเธอเสนอตัวเธอเอง!”ลีรอยกางมือขวาออกและจับหัวของอีวอนทันทีอีวอนรู้สึกตกใจและรู้สึกว่าพลังของร่างกายเธอทั้งหมดค่อย ๆ เหือดหายไปก่อนที่เธอจะตอบสนอง!“อีวอน!” แดร์ริลคำรามอย่างบ้าคลั่
“อีวอน อย่าทำให้ผมกลัวสิ...” แดร์ริลน้ำตาซึมเมื่อเขาสำลักคำพูดของตัวเอง! เขารู้สึกราวกับว่าถูกแทงไปที่หัวใจ!แดร์ริลรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีวอนที่ค่อย ๆ โรยรินอย่างช้า ๆตอนนั้นเอง อีวอนซบอ้อมแขนของแดร์ริล เธอรู้สึกเหนื่อยแต่ก็ฝืนยิ้มได้ในที่สุด “ฉัน… ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่รู้สึกเหนื่อยมาก...”“อีวอน ฟังผม คุณจะไม่เป็นอะไร พวกเราจะไม่เป็นอะไร...” เสียงของแดร์ริลสั่นในขณะที่เขาพูดอย่างแผ่วเบาแม่ชีแห่งโชคชะตาหัวเราะอย่างเยือกเย็นก่อนที่แดร์ริลจะพูดจบ “ยังจะทำตัวเจ้าชู้แม้ว่าประตูความตายจะอยู่ตรงหน้า แดร์ริล วันนี้ไม่มีทางเลยที่แกจะหนีไปได้ ฉันต้องฆ่าแกแทนปู่ของแก นี่คือความอัปยศของตระกูลดาร์บี้” แม่ชีแห่งโชคชะตาสะบัดข้อมือและดาบเล่มยาวก็ปรากฏในมือของเธอ หลังจากนั้นเธอก็ฟาดมันไปที่แดร์ริลอย่างไม่ลังเลแดร์ริลกัดฟัน เขาไม่อยากยืดเวลาการต่อสู้ออกไปอีกแล้ว เขาสู้เธอกลับด้วยการเหวี่ยงดาบกลืนโลหิตไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตา หลังจากนั้นก็ถือโอกาสหนีไปพร้อมกับอีวอนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา!“อย่าขยับ!” แม่ชีแห่งโชคชะตาอยากจะไล่ล่าแต่เธอช้าเกินไป เมื่อแดร์ริลได้หายตัวไปท่ามกลางความมืดของค่ำคืนเฮ่อ
จิตใจของแดร์ริลสั่นไหวเมื่อได้ยินคำพูดของเชลลี่!เชลลี่เป็นหมอที่เก่งที่สุดทั่วทั้งเมืองตงไห่ มันเป็นจุดจบที่แท้จริงถ้าเธอพูดว่ามันไม่มีความหวังแดร์ริลพูดอะไรไม่ออกเมื่อเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แทงลึกลงไปในอกและค่อย ๆ อุ้มอีวอนอย่างเงียบ ๆ ออกจากโรงพยาบาลอีวอนพูดอย่างแผ่วเบา “แดร์ริล… อย่าเสียแรงเลย ฉัน… ฉันแค่อยากใช้เวลาช่วงสุดท้ายกับคุณ...”แดร์ริลน้ำตาคลอเมื่อเขาเดินมาถึงทางเข้าของโรงพยาบาล “ไม่! ผมไม่เชื่อว่าคุณจะไม่รอด โรงพยาบาลนี้มันไร้ประโยชน์ ไปหาที่อื่นกันเถอะ อีวอน ช่วยรอหน่อยนะ...”แดร์ริลอุ้มอีวอนและเดินรอบเมืองตงไห่เพื่อหาหมออย่างกับคนบ้าคลั่งไม่รู้ว่าพวกเขาไปกี่โรงพยาบาล แต่ทั้งหมดให้คำตอบเดียวกันว่า “ฉันไม่มีความสามารถ” ลีรอบดูดดื่มพลังวิญญาณของอีวอนไปจนหมด มันเท่ากับว่าพลังชีวิตของเธอได้สูญสิ้นไปจากเธอแล้ว ไม่มีทางที่จะช่วยอีวอนได้แม้ว่าเทคโนโลยีทางการแพทย์จะล้ำหน้ามากแค่ไหนแดร์ริลรู้สึกสิ้นหวังอย่างมากเมื่อเขาเดินออกจากโรงพยาบาลสุดท้าย เขาไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปและปล่อยมันทั้งหมดในเวลาเดียวกัน!“อ๊า!”แดร์ริลคำรามขึ้นไปบนฟ้าและเสียงของเขาสามารถ