แดร์ริลและแด๊กซ์ถูกนำตัวมาที่คฤหาสน์ลับส่วนตัวในทางเหนือของเมืองตงไห่โดยสิบสององครักษ์คฤหาสน์หลังนี้มีขนาดใหญ่โตมโหฬาร ประดับด้วยน้ำพุประติมากรรมในบรรยากาศเงียบสงบ มันสามารถเทียบชั้นได้กับคฤหาสน์คาร์เตอร์ที่ประตูทางเข้าห้องโถงใหญ่ สิบสององครักษ์ได้ป่าวประกาศ "เจ้าหญิง เราช่วยพวกเขามาได้แล้ว"สิบสององครักษ์วางตัวแดร์ริลและแด๊กซ์ลงกับพื้น แด๊กซ์นั้นได้รับบาดเจ็บแสนสาหัสและยังคงหมดสติอยู่ แดร์ริลรีบเข้าไปตรวจชีพจรของเขาและรับรู้ว่าแด๊กซ์ยังปลอดภัยดี แดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้หญิงในกางเกงยีนส์รัดรูปและรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาในห้องโถงเธอดูน่าทึ่งสง่างาม เธอนั้นก็คืออีเว็ตต์!ตอนที่เธออยู่ในโลกใหม่ อีเว็ตต์เป็นเจ้าหญิงที่สวมใส่ชุดผ้าไหม ส่วนตอนที่อยู่ในจักรวาลโลกเธอดูยั่วยวนมากกว่าเดิมในเสื้อผ้าที่ทันสมัยและทั้งสิบสององครักษ์นั้นก็ตกตะลึงในความงามเช่นกัน"ทำได้ดีมาก ขอให้พวกนายพาตัวแด๊กซ์ออกไปและรักษาเขาก่อน" อีเว็ตต์รับสั่ง"ขอรับ" สิบสององครักษ์ขานรับฉะฉาน พวกเขาพาตัวแด๊กซ์ออกไปเหลือเพียงอีเว็ตต์และแดร์ริลอยู่ภายในห้องโถง พวกเขาต่างมองหน้ากันอย่างเงียบงันในที่สุดแดร์ริล
"แก!"อีเว็ตต์โกรธเคือง “แกไม่ซาบซึ้งกับโอกาสที่ฉันมอบให้ แกต้องการที่จะเสนอชีวิตของแกเอง? ดี งั้นแกก็จะได้ตายสมใจอยาก”เธอยัดกริชใส่มือของแดร์ริลอีเว็ตต์ไม่ได้มีเจตตนายที่จะประหารเขา เธอแค่รู้สึกโกรธเคืองแดร์ริลอ้อนวอนอย่างอารมณ์เสีย “เจ้าหญิง ได้โปรดอนุญาตให้ผมตายในอีกสองวันได้ไหม?”อีวอนยังคงเฝ้ารอการช่วยเหลือของเขา เขายังตายไม่ได้ถ้าหากเขายังไม่ได้ครอบครองโอสถฟีนิกซ์"แก!" อีเว็ตต์เดือดดาลใบหน้ากลายเป็นสีแดงก่ำขณะที่เธอกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ "แกเป็นหนี้ชีวิตฉันและฉันก็ขอให้แกเข้าร่วมกับโลกใหม่เพื่อเป็นการตอบแทน แต่แกกลับปฏิเสธ ฉันให้ทางเลือกกับแกที่จะแลกด้วยความตาย แต่แกก็ยังไม่เห็นด้วย แกเป็นถึงประมุขแห่งสำนักประตูสุราลัยและแกยังไม่รักษาคำพูดของแกเองอีก"แดร์ริลรู้สึกตะขิดตะขวงใจ “ฉันประกาศไปแล้วว่าฉันจะทำลายสำนักคุนหลุนภายในสามวัน” เขาอธิบาย “หลังจากที่ฉันครอบครองโอสถฟีนิกซ์และช่วยชีวิตอีวอนได้ ฉันก็จะยอมเธอทุกอย่างเธอจะฆ่าฉันทิ้งเลยก็ได้ ฉันจะไม่มีวันพลิกลิ้นกลับคำพูดของฉัน”อะไรนะ?อีเว็ตต์ตกตะลึงไปสองสามวินาที ก่อนที่เธอจะหัวเราะร่า“แดร์ริล นายจะบ้าไปแล้วเหรอ?
อีเว็ตต์กัดริมฝีปากของเธออย่างแรง ก่อนหน้านี้ที่หอคอยดาวปราถนาแดร์ริลได้ปรับเปลี่ยนวิชาค่ายกลของเธอทำให้ร่างกายของเธอคันยุบยิบไปทั่วทั้งตัวจนเธอต้องร้องขอให้เขายกโทษให้ มันคือวรยุทธที่ทรงพลังมากอีเว็ตต์อยากที่จะเรียนรู้จากแดร์ริลก่อนหน้านี้ในตอนที่เธอช่วยอีวอนไว้ แต่แดร์ริลไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสอนเธอได้เธอจึงยังไม่ได้กล่าวขอเขา ก่อนหน้านี้อีเว็ตต์ได้ย้อนรอยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและตั้งกับดักพลังหกทิศขึ้นมาอีกครั้งโดยใช้ท่อนซุง อย่างไรก็ตามเธอก็ยังไม่เข้าใจถึงการดัดแปลงของแดร์ริลในกับดักค่ายกล เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมาถามแดร์ริลแดร์ริลฉีกยิ้ม "เจ้าหญิง ผมไม่สามารถจะถ่ายทอดวิชาค่ายกลให้กับคุณได้"แดร์ริลรู้สึกประทับใจในความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ของอีเว็ตต์ เขาอาจจะถ่ายทอดวิชาให้กับเธอถ้าหากเธอไม่ใช่เจ้าหญิงแห่งโลกใหม่อีเว็ตต์ตกประหม่า เธอหน้านิ่วคิ้วขมวดและกล่าวถาม “ทำไมล่ะ?”แดร์ริลจะปฏิเสธกับทุกคำขอของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ได้อย่างไร? เธอคงได้สั่งให้สิบสององครักษ์สังหารเขาแล้ว ถ้าหากเขาไม่ใช่สามีของลิลี่น้อยแดร์ริลฉีกยิ้มและมองไปที่อีเว็ตต์ด้วยสายตาที่ซื่อสัตย์จริง
'ที่แดร์ริลหมายถึงคือแบบนี้เองงั้นเหรอนี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่? ช่างน่าอับอายอะไรเยี่ยงนี้!’ อีเว็ตต์คิด"แดร์ริล นาย..." อีเว็ตต์ก้มมองแต่พื้นและเตะแดร์ริล "ตกลงนายจะสอนฉันไหม?""ก็ได้ ก็ได้ ผมจะสอนคุณเอง" แดร์ริลกลั้นขำขณะเขาพยักหน้าตอบรับถ้าหากเขาปฏิเสธเธออีกหน ครั้งนี้อาจจะทำให้อีเว็ตต์โกรธเคืองได้แดร์ริลเริ่มที่จะถ่ายทอดวิชาให้กับเธอระหว่างที่พวกเขามุ่งหน้าไปที่สวน เขาถ่ายทอดวิชาค่ายกลทั้งหมดเกี่ยวกับการดัดแปลงให้กับเธออีเว็ตต์เป็นคนเฉลียวฉลาด เธอสามารเข้าใจแก่นของมันได้ในทันทีเธอมีความสุขมากจนลืมเรื่องราวที่น่าอับอายก่อนหน้านี้ไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากที่พวกเขาทำเสร็จสิ้นการถ่ายทอดวิชา แดร์ริลก็กลับไปที่ห้องกำลังจะเอนตัวลงนอนหลับ ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น มันเป็นสายโทรเข้ามาจากเซปไฟร์น้ำเสียงสั่นเครือของเซปไฟร์ก็ดังขึ้นหลังจากรับสาย "ท่านประมุข มีเรื่องแล้ว ผมเพิ่งได้รับข่าวว่าทุกสำนักกำลังรวบรวมกองกำลังบรรดาสาวกราว ๆ นับหมื่นคนและกำลังมุ่งหน้ามาที่สำนักประตูสุราลัย เราจะทำยังไงกันดี?”เซปไฟร์มีน้ำเสียงกระวนกระวาย เพราะจำนวนกองกำลังสาวกที่หกสำนักหลักรวบรวมมามีม
อีกด้านหนึ่ง แดร์ริลก็ฟื้นตัวเต็มที่หลังจากพักผ่อนได้เต็มวันที่คฤหาสน์ลับส่วนตัวของอีเว็ตต์เขาได้รับข่าวในตอนเช้าเรื่องที่สำนักประตูสุราลัยเอาชนะสำนักอื่น ๆ ที่เหลือ ทุกสำนักได้ถอยร่นหนีหายไปและนี่คือสิ่งที่แดร์ริลคาดหมายไว้ ไม่มีคนธรรมดาคนไหนที่สามารถทำลายค่ายกลทองคำสิบทิศได้หลังจากที่รับทราบข่าวนี้แล้ว เขาก็ฝากข้อความถึงเซปไฟร์และรับสั่งให้เซปไฟร์รวบรวมสมาชิกทั้งหมดของสำนักประตูสุราลัยเพื่อมุ่งหน้าไปยังภูเขาคุนหลุนแผนการเดิมคือการทำลายสำนักคุนหลุนภายในสามวัน และวันนี้เป็นเพียงแค่วันที่สองที่แดร์ริลตัดสินใจพาทุกคนไปสำรวจภูเขาคุนหลุน พวกเขาจะรอการมาถึงของเชสเตอร์ที่นั่นและพวกเขาจะบุกโจมตีภูเขาคุนหลุนด้วยกันแดร์ริลและแด็กซ์กล่าวอำลาอีเว็ตต์ในตอนเช้าตรู่และเดินทางออกจากคฤหาสน์ลับส่วนตัว แด๊กซ์เกือบจะหายดีจากอาการบาดเจ็บแล้ว เขาตื่นเต้นมากที่จะได้ออกรบ ซึ่งเขาใช้เวลาตลอดทั้งเช้าในการขัดลับขวานให้คมกริบในเขตชนบทของเมืองตงไห่ สมาชิกสำนักประตูสุราลัยจำนวนสองสามพันคนมารวมตัวกันในตอนบ่ายและรอเวลา ในที่สุดพวกเขาก็เห็นแดร์ริลและแด๊กซ์กำลังเดินเข้ามาหา“สวัสดีท่านประมุขสำนัก!”สมาชิกท
ลิลี่ฝืนยิ้มและเทน้ำใส่แก้วให้ซาแมนธา"ลูกรัก เป็นอะไรหรือเปล่า?" ซาแมนธากล่าวถามลิลี่เพราะสังเกตเห็นใบหน้าอันเศร้าหมองของเธอซาแมนธานั้นสับสนงวยงงว่าทำไมลิลี่ถึงได้หม่นหมองในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาลิลี่ไม่สามารถจะอำพรางความรู้สึกของเธอได้อีกต่อไป เธอสวมกอดซาแมนธาและร้องไห้ "แม่ หนูจะทำยังไงดี..."ซาแมนธานั้นตกตะลึงเธอลูบไหล่ของลิลี่ปลอบประโลม และกล่าวถาม "ลูกรัก เกิดอะไรขึ้นบอกแม่มา...""แม่ แดร์ริล... เขาแต่งงานกับอีวอน..."ลิลี่ตั้งใจว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับแม่ของเธอ แต่เธอรู้สึกสะเทือนใจเกินไป เธอร้องไห้ฟูมฟายกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นอะไร?สีหน้าของซาแมนธาก็เปลี่ยนไปทันที เธอขว้างกระเป๋าถือไปที่เก้าอี้นวมและสบถด่า "แดร์ริล ไอ้คนไร้ประโยชน์! เกาะกินครอบครัวฉันมาได้ถึงสามปี มาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลฉันและลูกสาวของฉันก็ดูแลมันเป็นอย่างดี มันยังมีหน้ามานอกใจไปหาผู้หญิงคนอื่นอีกได้ยังไง? ส่วนอีวอนเป็นถึงลูกสาวตระกูลยัง ทำไมเธอถึงไร้ยางอายเยี่ยงนี้?"ภายในเมืองตงไห่ทุกคนต่างปราถนาที่จะสร้างความสัมพันธ์กับอีวอนเพราะตระกูลยังนั้นอยู่ในแวดวงธุรกิจวัตถุโบราณของสะสม บ่อยครั้งที่สังค
"แม่ หยุดพูดแบบนั้นสักที" ลิลี่กระซิบ"ทำไมฉันจะต้องหยุด? อีวอนนั้นมาจากตระกูลที่มีเส้นสายกว้างขวางในเมืองตงไห่ แต่ทำไมเธอถึงได้ทำตัวชั้นต่ำขนาดนี้?" ซาแมนธากล่าวต่อ "เธอมีตัวเลือกตั้งมากมายแต่ทำไมต้องมาขโมยสามีของคนอื่นด้วย ต่ำตมที่สุด!"ซาแมนธามุ่งตรงไปที่ตู้เซฟและขุดคุ้ยเอาใบทะเบียนสมรสของลิลี่ออกมารวมถึงบัตรประจำตัวประชาชนและเอกสารสำคัญอื่น ๆ เธอเขวี้ยงเอกสารพวกนั้นลงบนโซฟาและดุด่าอย่างเกรี้ยวกราด "แกจะต้องไปหย่า แกได้ยินฉันไหม? ฉันจะป่าวประกาศให้ทั่วทั้งเมืองตงไห่ได้รับรู้ว่าอีวอนนั้นต่ำตมมากแค่ไหน ให้พวกเขารู้ไปเลยว่าเธอเป็นคนแบบไหน!"ซาแมนธาเดือดพล่าน เธอนั่งลงบนเก้าอี้นวมไขว่ห้างและดุด่าว่ากล่าวลิลี่ต่ออีวอนนั้นก็มีสติฟื้นคืนกลับมาในระหว่างที่เธออยู่ในห้องของแดร์ริล เธอสามารถได้ยินเสียงสนทนาของซาแมนธาและลิลี่อย่างชัดเจนก่อนหน้านี้ อีเว็ตต์ได้ฝังเข็มเงินพิสุทธิ์ไว้ในแขนของอีวอนเพื่อยืดชีวิตของเธอ อีเว็ตต์อธิบายไว้ว่าอีวอนจะตื่นขึ้นเมื่อเข็มถูกดึงออก เธอจะกลับไปอยู่ในสภาพเดิมก่อนหน้านี้และเธอจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกเพียงแค่สามชั่วโมงเท่านั้นเมื่อเข็มเงินถูกดึงออก อีวอนนั้น
อีกด้านหนึ่งของคู่สาย ใบหน้าของอีวอนเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา เธอไม่ได้ร้องไห้ออกมาเสียงดัง เพราะเป็นห่วงว่าแดร์ริลจะรู้สึกท้อแท้สิ้นหวังเธอกลั้นน้ำตาและแกล้งทำเป็นสุขุมใจเย็น "แดร์ริล ไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็นโชคชะตาของเราที่ถูกลิขิตไว้ไม่ให้อยู่ด้วยกัน นายไม่จำเป็นต้องรู้สึกแย่ ฉันจะถูกส่งตัวกลับไปที่บ้าน นายอยู่ไหน? ฉันคิดถึงนาย นายมาอยู่กับฉันในวาระสุดท้ายได้ไหม?""ไม่!"แดร์ริลถึงกับหัวใจสลายเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาไม่สามารถจะกลั้นน้ำตาของเขาได้"อีวอน ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอตาย ไม่มีวัน! เธอจะตายไม่ได้!" แดร์ริลโวยวาย "รอฉันก่อน อีวอน เธอต้องรอฉัน"ตู้ด!แดร์ริลวางโทรศัพท์มือถือลงพร้อมกับดวงตาอันแดงก่ำ"แดร์ริล เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" แด๊กซ์ขมวดคิ้วและกล่าวถามทำไมจู่ ๆ แดร์ริลก็รู้สึกเศร้าโศกเสียใจมากขนาดนี้?แดร์ริลกำหมัดแน่นและกล่าวตอบด้วยนำ้เสียงอันแหบแห้งของเขา "เข็มเงินพิสุทธิ์ของอีวอนโดนดึงออกไป..."แดร์ริลร้องไห้ฟูมฟาย "แด๊กซ์ ฉันจะทำยังไงดี? อีวอนมีชีวิตอยู่ได้อีกแค่สามชั่วโมงเท่านั้น ฉันควรจะทำยังไงดี?" น้ำตาของเขาไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย เขาไม่เคยรู้สึกย่ำแย่เท่านี้มาก่อนใ