“เฮ้อ!”เมื่อสมองของเขานึกขึ้นได้ว่าลูกบอลนั้นกระจัดกระจายไปอย่างกว้างขวางขวาง หัวใจของเขาทรุดลงไปทันที เขาถอนหายใจออกมา และรู้สึกถึงลางร้ายปรากฏขึ้นในใจของเขา“ขอบคุณมากนะ นายน้อยลีโอ!”เฟนด์ยิ้มอย่างไม่แยแส ขณะที่เขาเดินเข้ามาลีโอหันไปอีกทาง มองไปที่เพื่อนของเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และสั่งว่า “เอาน้ำแร่มาให้ฉัน! ในนี้โคตรจะร้อนเลย แม่*เอ๊ย!”ชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาสัมผัสได้ถึงความกังวลที่กำลังก่อขึ้นในใจของลีโออย่างง่ายดายเมื่อเงินพนันสูงพันล้านเหรียญต่อรอบ แม้แต่ข้อผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็มีค่าถึงพันล้านเหรียญ แล้วใครจะไม่เครียดกันล่ะ?อย่างไรก็ตาม ตระกูลเทิร์นเนอร์เป็นเพียงแค่ชนชั้นสูงระดับที่สาม พวกเขาไม่ได้มีทรัพย์สมบัติและเงินทองมากมายขนาดนั้น และถ้าลีโอยังแพ้ต่อไป เงินห้าพันล้านในบัญชีของเขา คงไม่พอจ่ายแน่ ๆ ชายหนุ่มรีบหยิบขวดน้ำโยนมันให้กับลีโอ ลีโอเปิดมันแล้วรีบดื่มทันทีตุบ!ตุบ!ในระหว่างนั้น เฟนด์ได้แทงบอลลงหลุมไปอีกหลายลูก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และได้คะแนนไปกว่า 15 แต้ม“โอ้พระเจ้า! ขยับได้สวย ตำแหน่งก็ดี! เฟนด์มีหวังจะชนะตานี้อีกแล้ว!”ชารอนกระโดดด้วยความดี
เฟนด์หัวเราะออกมาเสียงดัง หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ลีโอพูด เขายิ้ม “ได้เลย นายน้อยลีโอ ถ้าคุณอยากจะถอนตัวในตอนนี้ ก็ไม่เป็นไรเหมือนกัน แต่คุณต้องโอนงินมาให้ผมหมื่นล้าน ไม่ใช่สองพันล้าน ใช่ไหม?”เฟนด์หยุดไปครู่นึง ก่อนจะพูดต่อ “ก่อนจะเล่นเกม คุณเป็นคนพูดเองว่าเราจะต้องเล่นด้วยกันทั้งหมดสิบรอบ แล้วห้ามยอมแพ้กลางคัน ถ้าคุณอยากจะถอนตัวในตอนนี้ มันก็หมายความว่าคุณยอมแพ้ในอีกแปดรอบข้างหน้าโดยอัตโนมัติ เพราะฉะนั้น คุณแพ้ทั้งหมดสิบรอบ!”มุมปากของลีโอกระตุกเล็กน้อยหลังจากที่เฟนด์เตือนความจำของเขา เขาพูดกฏเหล่านั้นจริง ๆ ก่อนจะเล่นเกม และเขาไม่เคยคิดเลยว่าเฟนด์จะแข็งแรงขนาดนี้ เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะแพ้บิลเลียดให้กับมือสมัครเล่นอย่างเฟนด์!เขาแพ้ไปแล้วสองพันล้าน ถึงแม้ว่าสมองของเขาเลือกที่จะเล่นต่อ แต่หัวใจของเขาคงล้มเหลวก่อนจะเล่นอยู่ดี “หยุดพล่ามไร้สาระได้แล้ว ฉันไม่เล่น! แค่เอาเลขบัญชีมาแล้วฉันจะโอนเงินไปให้สองพันล้าน ใครขอให้แกโกหกว่าเล่นไม่เป็นกันล่ะ แกบอกพวกเราว่าแกไม่เคยเล่นมาก่อน เห็นได้ชัดเลยว่าแกเคยเล่น และเก่งมากด้วย!”ลีโอกัดฟันแน่น เขาปฏิเสธกฏทุกอย่างที่เขาสร้างขึ้นมาเอง ราวกับเ
“พี่ นี่พี่พล่ามอะไรออกมา? ฉันเป็นคนจ้างเฟนด์เองนะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาไล่เฟนด์ออก พี่ไล่เขาออกโดยที่คุณพ่อยังไม่อนุญาตได้ยังไง?” ทันย่าขู่ด้วยความไม่พอใจเธอโกรธจัดทันทีหลังจากที่ได้ยินคำพูดของทิโมธี“ฮึ่ม เขาก็แค่บอดี้การ์ด ฉันเป็นนายน้อยนะ จะไล่บอดี้การ์ดออกต้องขอพ่อด้วยเหรอ? และเธอก็ยังไม่รู้ตัวตนจริง ๆ ของเขาเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่หรือไง? เขามันก็แค่หัวหน้าผู้บังคับบัญชา ให้ตายเถอะ! พวกเราต้องคุกเข่าแล้วจุ๊บก้นเขาด้วยไหมล่ะ?” ทิโมธีตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทันย่ารู้สึกว่าเธอแทบจะระเบิดออกมาเพราะความโกรธ เธอแทบจะเป็นลม เธอไม่เคยคิดเลยว่าพี่ชายที่รักของเธอจะพูดแบบนั้นออกมาเธอกระทืบเท้าแล้วตะโกน “ยังไงก็ตาม พี่ไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจ!”“เหอะ! อย่าลืมนะว่าฉันเป็นพี่เธอ แล้วฉันก็เป็นลูกชายคนโตของตระกูลเดรคด้วย!”ทิโมธีหัวเราะอย่างร้ายกาจ ก่อนจะพูดอีกว่า “ใครสั่งให้ไอ้หมาตัวนี้เห่าผิดคนล่ะ? ฉันเป็นเจ้านายของมันนะ และถ้าหมาเห่าใส่เจ้านาย จะเก็บมันไว้เพื่ออะไรล่ะ? เก็บไว้ให้มันกัดฉันหรือไง?”อีกด้านหนึ่ง เฟนด์ก็พูดจาเหยียดหยามอย่างเยือกเย็น เขาพูดว่า “ฮ่าฮ่า ใช่! ในเมื่อนายน้อยเดรคพูดออกม
“มีไอ้สารเลวที่หยิ่งยโสคนนึงที่ไม่ได้พกสมองมาในวันนี้ ฉันอยากจะกลับบ้าน แต่มันก็มาห้ามฉันเอาไว้ซะงั้น รู้ใช่ไหมว่าต้องทำอะไร?”ลีโอเยาะเย้ยอย่างใจดำ เขาหันไปทิโมธี “นายน้อยเดรค อย่าห่วงเลย บอดี้การ์ดพวกนี้ไม่ธรรมดา พวกเขาคิดค้นทักษะการต่อสู้ที่ไม่เหมือนใคร มันเรียกว่า หมัดล่องหน ไม่มีใครบนโลกรู้ นอกจากรุ่นพี่รุ่นน้องของพวกเขา ซึ่งมาจากที่เดียวกัน พวกเขาทรงพลังมาก!”หัวใจของทิโมธีเต้นเพราะความดีใจ และความหวังของเขาก็เพิ่มมากขึ้นด้วยหลังจากที่ได้ยินคำพูดของลีโอ ลีโอพูดถูก! ถึงแม่ว่าตระกูลเทิร์นเนอร์จะเป็นชนชั้นสูงระดับที่สาม ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่มีนักสู้ชั้นยอดในตระกูลของพวกเขานี่นักสู้ที่มีทักษะบางคน อาจจะรู้สึกผูกพันกับใครสักคนที่พวกเขาเจอในตระกูลชนชั้นสูงระดับที่สามก็ได้ บางที พวกเขาก็เต็มใจทำงานให้พวกนั้นความมั่นใจของลีโอกำลังพุ่งสูงขึ้น ทิโมธีเริ่มคิดแล้วว่ายังมีหวัง ที่อีกฝ่ายจะสอนบทเรียนที่ไม่มีวันลืมให้กับเฟนด์ได้ คงจะดีเลยถ้าพวกเขาทำให้เฟนด์ต้องติดเตียงได้ซักสองสามสัปดาห์!“เฮ้ย! แกกล้าดียังไงมาทำให้นายน้อยของเราโกรธ? รนหาที่ตายเหรอ?”บอดี้การ์ดฝูงนึงล้อมรอบเฟนด์ท
“เฟนด์ เคยได้ยินคำว่า ‘คนที่โชคดีที่สุดคือคนที่รู้ว่าจะได้ลุกกลับบ้านเมื่อไหร่’ไหม?”“ห้าพันล้านก็เยอะอยู่แล้ว และนายน้อยเทิร์นเนอร์ก็ไม่มีเงินเหลือแล้ว คิดซะว่าวันนี้นายโชคดีละกัน ที่ล่อลวงเงินห้าพันล้านมาจากเขาได้” ทิโมธีตอบกลับไป แม้คำตอบนั้นจะเต็มไปด้วยความยโสโอหัง ขณะที่เขากำลังยิ้มอย่างเหยเกให้กับเฟนด์ก็ตามเฟนด์ไม่พอใจอยู่แล้ว กับการวางมาดของทิโมธีทีเพิ่งพูดกับเฟนด์ เขาปิดปากสนิท ไม่พูดอะไรกลับไป “ไม่ ฉันรู้ว่าถ้าสถานการณ์มันต่างออกไป ถ้าฉันเป็นคนแพ้ เขาคงไม่ปล่อยฉันไปเฉย ๆ กับเงินไม่ต่ำกว่าหมื่นล้านเหรียญแน่ ๆ ฉันอยากจะบอกว่า ทักษะการพูดการจาของนายก็น่ากลัวเหมือนกันน่ะ”“นายน้อยเทิร์นเนอร์เป็นคนพนันผมก่อนอยู่ดี คุณพูดออกมาได้ยังไงว่าผม ‘ล่อลวง’ เงินมาจากเขา? คุณจะมาโทษผมไม่ได้ ถ้าเขาเงอะงะซะเอง!”พวกบอดี้การ์ดยังคงเจ็บปวด พวกเขายืนขึ้นในที่สุดหลังจากโดนกระทืบ เพียงแค่เห็นหน้าเฟนด์พวกเขาก็กลัวแล้วเฟนด์จ้องเขม็งไปที่บอดี้การ์ดคนนึง เขากลัวเฟนด์ถึงขนาดเดินโซซัดโซเซไปข้างหลัง “ผมไม่แคร์ เขาก็แค่นายน้อยของตระกูลอะไรก็ไม่รู้” เขาหัวเราะเยาะ “อย่าคิดว่าเขาจะได้ก้าวออกไปจากที่นี่
“นายท่าน มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นครับ!” โลแกนหายใจเหนื่อยหอบนายท่านเทิร์นเนอร์มีสีหน้าท่าทางเคร่งขรึมขณะที่เขามองไปที่โลแกน “เกิดอะไรขึ้น? แกนี่มันไร้มารยาทจริง ไม่รู้หรือไงว่าควรไปหาพ่อบ้านน่ะ? แกไม่เห็นเหรอว่าฉันมีแขกคนพิเศษอยู่ด้วย?”“คุณลุง พูดอะไรกัน? แขกคนพิเศษอะไรกันครับ? พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน คุณลุงนี่ใจกว้างจริง ๆ เลย” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามของนายท่านเทอร์เนอร์พูดขึ้นมา พลางจิบชาในถ้วย รอยยิ้มเล็ก ๆ ปราากฏขึ้นบนใบหน้าของเขานายท่านเทิร์นเนอร์จ้องไปที่บอดี้การ์ดของเขา โลแกน สะกิดเขาอย่างเบา ๆ “ว่ามา มีอะไร? ทำไมแกถึงต้องมาหาฉัน?”โลแกนตอบกลับไป “มันแย่มากเลยนายท่าน น…นายน้อยเสียเงินไปมหาศาลเพราะแพ้บิลเลียดกับคนบางคนครับ!”“เสียเงินงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง?” นายท่านเทิร์นเนอร์ถึงกับอึ้ง “เขาเล่นบิลเลียดเก่ง และควรจะชนะเสียส่วนใหญ่ไม่ใช่เหรอ? เขาเพิ่งบอกฉันเมื่อวันก่อนไม่ใช่หรือ ว่าเขาเพิ่งชนะเงินมาหลายร้อยล้านน่ะ? แกจะตกใจไปทำไมถ้าวันนี้เขาแพ้?”แน่นอนว่านายท่านเทิร์นเนอร์รู้ว่าลูกชายของเขาเล่นบิลเลียดบ่อย และเล่นพนันด้วย เขายังรู้อีกว่า โดยปกติแล้ว ลูกชายของเขาจะพน
“มันกล้าดียังไงมาหลอกลูกชายของฉัน?!” เฟเบียนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะเข้ามาแทรก เขาเป็นบอดี้การ์ดของตระกูลเดรค อย่างไรก็ตาม เขากล้าดียังไงมาทำยโสโอหังหลังจากโดนไล่ออกจากตระกูลเดรค!”โลแกนหน้านิ่วคิ้วขมวด เขาพูด “ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เขาไม่สนใจคำขอร้องของนายน้อยเดรคที่ขอแทนนายน้อยเลยด้วย นายน้อยเดรคของให้เฟนด์ไว้หน้าเขา และเอาแค่ห้าพันล้านไปจากนายน้อยของเรา แต่ไอ้บ้านั่นปฏิเสธ!”“ฮ่าฮ่า! มีคนขวางโลกอย่างงี้ด้วยเหรอเนี่ย ฮะ?” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับเฟเบียนยืนขึ้นมา “เขาคือใคร? บอดี้การ์ดคนที่อารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้ ที่มากไปกว่านั้น เขาไม่กลัวตระกูลเดรคเล่นงานหรือไงที่ไปทำให้นายน้อยเดรคโกรธแบบนั้น?”ด้วยรอยยิ้มแสนขมขื่นบนใบหน้าของเขา เฟเบียนตอบกลับไปว่า “โอ้ หลานคงไม่รู้สินะ หลานของลุง ผู้ชายคนนี้ชื่อเฟนด์ วู๊ด ลูกเขยคนที่แต่งกับตระกูลเทย์เลอร์ เขาเพิ่งจะปลดเกณฑ์ทหารมาเหมือนหลาน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยศอะไรเลยในห้าปีที่ผ่านมา เขาบอกว่าเขามีป้ายประจำตัวแต่เขาทำหายไปแล้วระหว่างทางกลับบ้าน ก็เลยไม่มีอะไรพิสูจณ์ได้ แต่มีข่าวลือว่าเขาเป็นถึงหัวหน้าผู้บังคับบัญชาเลยล่ะ!”
เฟเบียนมองไปทั่ว ๆ ห้อง เมื่อเขาเห็นลูกชายของเขา เขาก็พูดเสียงแข็งขึ้นมาทันที “ใครคือเฟนด์? กล้าดียังไงมาขวางไม่ให้ลูกชายของฉันกลับบ้าน?”เฟนด์ไม่สะเทือนสักนิดเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาหาเขา ขณะที่เขาแทงบอลลงหลุมไปได้อีกลูก เขาวางไม้คิวลงเบา ๆ ลงบนโต๊ะ แล้วพูดว่า “คุณคือหัวหน้าตระกูลเทิร์นเนอร์สินะ? ลูกชายของคุณแพ้พนันบิลเลียดหมื่นล้านเหรียญ แล้าเขาก็มีเพียงแค่ห้าพันล้านติดตัวเขาเท่านั้น เขาแพ้ และไอ้ขี้แพ้ก็ต้องจ่ายมา ผมจะไม่ปล่อยเขาไปจนกว่าเขาจะจ่ายเงินที่เหลือ ที่เขาติดผมไว้”“ฮ่าฮ่า! ไอ้หนุ่ม นายไม่คิดว่าพนันกันตาละพันล้านจะมากไปหน่อยหรือไง?” เฟเบียนแสยะยิ้มอย่างวางมาด เขาพูดอีกว่า “นอกจากนั้นแล้ว นายเป็นคนโกหกลูกชายของฉันเองว่านายเล่นบิลเลียดไม่เป็น และเขาก็พนันเงินไปค่อนข้างมากก็เพราะแบบนั้น นายแน่ใจนะ ว่านายสมควรที่จะได้เงินหมื่นล้านเหรียญจริง ๆ น่ะ?”เฟนด์ยักไหล่กลับไปเท่านั้น “นายท่านเทิร์นเนอร์ ผมหวังว่าคุณจะประเมินสถานการณ์ได้ก่อนจะพูดอะไรออกมานะ ผมไม่ได้โกหกลูกชายของคุณ หรือหลอกให้เขามาเล่นกับผม ผมเพิ่งจะหัดเล่นจริง ๆ นอกจากนั้นแล้วนะ ลุกชายของคุณนั่นแหละที่เป็นคนอยากพนั