Share
บทที่ 735
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 736
“พี่ นี่พี่พล่ามอะไรออกมา? ฉันเป็นคนจ้างเฟนด์เองนะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาไล่เฟนด์ออก พี่ไล่เขาออกโดยที่คุณพ่อยังไม่อนุญาตได้ยังไง?” ทันย่าขู่ด้วยความไม่พอใจเธอโกรธจัดทันทีหลังจากที่ได้ยินคำพูดของทิโมธี“ฮึ่ม เขาก็แค่บอดี้การ์ด ฉันเป็นนายน้อยนะ จะไล่บอดี้การ์ดออกต้องขอพ่อด้วยเหรอ? และเธอก็ยังไม่รู้ตัวตนจริง ๆ ของเขาเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่หรือไง? เขามันก็แค่หัวหน้าผู้บังคับบัญชา ให้ตายเถอะ! พวกเราต้องคุกเข่าแล้วจุ๊บก้นเขาด้วยไหมล่ะ?” ทิโมธีตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทันย่ารู้สึกว่าเธอแทบจะระเบิดออกมาเพราะความโกรธ เธอแทบจะเป็นลม เธอไม่เคยคิดเลยว่าพี่ชายที่รักของเธอจะพูดแบบนั้นออกมาเธอกระทืบเท้าแล้วตะโกน “ยังไงก็ตาม พี่ไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจ!”“เหอะ! อย่าลืมนะว่าฉันเป็นพี่เธอ แล้วฉันก็เป็นลูกชายคนโตของตระกูลเดรคด้วย!”ทิโมธีหัวเราะอย่างร้ายกาจ ก่อนจะพูดอีกว่า “ใครสั่งให้ไอ้หมาตัวนี้เห่าผิดคนล่ะ? ฉันเป็นเจ้านายของมันนะ และถ้าหมาเห่าใส่เจ้านาย จะเก็บมันไว้เพื่ออะไรล่ะ? เก็บไว้ให้มันกัดฉันหรือไง?”อีกด้านหนึ่ง เฟนด์ก็พูดจาเหยียดหยามอย่างเยือกเย็น เขาพูดว่า “ฮ่าฮ่า ใช่! ในเมื่อนายน้อยเดรคพูดออกม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 737
“มีไอ้สารเลวที่หยิ่งยโสคนนึงที่ไม่ได้พกสมองมาในวันนี้ ฉันอยากจะกลับบ้าน แต่มันก็มาห้ามฉันเอาไว้ซะงั้น รู้ใช่ไหมว่าต้องทำอะไร?”ลีโอเยาะเย้ยอย่างใจดำ เขาหันไปทิโมธี “นายน้อยเดรค อย่าห่วงเลย บอดี้การ์ดพวกนี้ไม่ธรรมดา พวกเขาคิดค้นทักษะการต่อสู้ที่ไม่เหมือนใคร มันเรียกว่า หมัดล่องหน ไม่มีใครบนโลกรู้ นอกจากรุ่นพี่รุ่นน้องของพวกเขา ซึ่งมาจากที่เดียวกัน พวกเขาทรงพลังมาก!”หัวใจของทิโมธีเต้นเพราะความดีใจ และความหวังของเขาก็เพิ่มมากขึ้นด้วยหลังจากที่ได้ยินคำพูดของลีโอ ลีโอพูดถูก! ถึงแม่ว่าตระกูลเทิร์นเนอร์จะเป็นชนชั้นสูงระดับที่สาม ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่มีนักสู้ชั้นยอดในตระกูลของพวกเขานี่นักสู้ที่มีทักษะบางคน อาจจะรู้สึกผูกพันกับใครสักคนที่พวกเขาเจอในตระกูลชนชั้นสูงระดับที่สามก็ได้ บางที พวกเขาก็เต็มใจทำงานให้พวกนั้นความมั่นใจของลีโอกำลังพุ่งสูงขึ้น ทิโมธีเริ่มคิดแล้วว่ายังมีหวัง ที่อีกฝ่ายจะสอนบทเรียนที่ไม่มีวันลืมให้กับเฟนด์ได้ คงจะดีเลยถ้าพวกเขาทำให้เฟนด์ต้องติดเตียงได้ซักสองสามสัปดาห์!“เฮ้ย! แกกล้าดียังไงมาทำให้นายน้อยของเราโกรธ? รนหาที่ตายเหรอ?”บอดี้การ์ดฝูงนึงล้อมรอบเฟนด์ท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 738
“เฟนด์ เคยได้ยินคำว่า ‘คนที่โชคดีที่สุดคือคนที่รู้ว่าจะได้ลุกกลับบ้านเมื่อไหร่’ไหม?”“ห้าพันล้านก็เยอะอยู่แล้ว และนายน้อยเทิร์นเนอร์ก็ไม่มีเงินเหลือแล้ว คิดซะว่าวันนี้นายโชคดีละกัน ที่ล่อลวงเงินห้าพันล้านมาจากเขาได้” ทิโมธีตอบกลับไป แม้คำตอบนั้นจะเต็มไปด้วยความยโสโอหัง ขณะที่เขากำลังยิ้มอย่างเหยเกให้กับเฟนด์ก็ตามเฟนด์ไม่พอใจอยู่แล้ว กับการวางมาดของทิโมธีทีเพิ่งพูดกับเฟนด์ เขาปิดปากสนิท ไม่พูดอะไรกลับไป “ไม่ ฉันรู้ว่าถ้าสถานการณ์มันต่างออกไป ถ้าฉันเป็นคนแพ้ เขาคงไม่ปล่อยฉันไปเฉย ๆ กับเงินไม่ต่ำกว่าหมื่นล้านเหรียญแน่ ๆ ฉันอยากจะบอกว่า ทักษะการพูดการจาของนายก็น่ากลัวเหมือนกันน่ะ”“นายน้อยเทิร์นเนอร์เป็นคนพนันผมก่อนอยู่ดี คุณพูดออกมาได้ยังไงว่าผม ‘ล่อลวง’ เงินมาจากเขา? คุณจะมาโทษผมไม่ได้ ถ้าเขาเงอะงะซะเอง!”พวกบอดี้การ์ดยังคงเจ็บปวด พวกเขายืนขึ้นในที่สุดหลังจากโดนกระทืบ เพียงแค่เห็นหน้าเฟนด์พวกเขาก็กลัวแล้วเฟนด์จ้องเขม็งไปที่บอดี้การ์ดคนนึง เขากลัวเฟนด์ถึงขนาดเดินโซซัดโซเซไปข้างหลัง “ผมไม่แคร์ เขาก็แค่นายน้อยของตระกูลอะไรก็ไม่รู้” เขาหัวเราะเยาะ “อย่าคิดว่าเขาจะได้ก้าวออกไปจากที่นี่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 739
“นายท่าน มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นครับ!” โลแกนหายใจเหนื่อยหอบนายท่านเทิร์นเนอร์มีสีหน้าท่าทางเคร่งขรึมขณะที่เขามองไปที่โลแกน “เกิดอะไรขึ้น? แกนี่มันไร้มารยาทจริง ไม่รู้หรือไงว่าควรไปหาพ่อบ้านน่ะ? แกไม่เห็นเหรอว่าฉันมีแขกคนพิเศษอยู่ด้วย?”“คุณลุง พูดอะไรกัน? แขกคนพิเศษอะไรกันครับ? พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน คุณลุงนี่ใจกว้างจริง ๆ เลย” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามของนายท่านเทอร์เนอร์พูดขึ้นมา พลางจิบชาในถ้วย รอยยิ้มเล็ก ๆ ปราากฏขึ้นบนใบหน้าของเขานายท่านเทิร์นเนอร์จ้องไปที่บอดี้การ์ดของเขา โลแกน สะกิดเขาอย่างเบา ๆ “ว่ามา มีอะไร? ทำไมแกถึงต้องมาหาฉัน?”โลแกนตอบกลับไป “มันแย่มากเลยนายท่าน น…นายน้อยเสียเงินไปมหาศาลเพราะแพ้บิลเลียดกับคนบางคนครับ!”“เสียเงินงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง?” นายท่านเทิร์นเนอร์ถึงกับอึ้ง “เขาเล่นบิลเลียดเก่ง และควรจะชนะเสียส่วนใหญ่ไม่ใช่เหรอ? เขาเพิ่งบอกฉันเมื่อวันก่อนไม่ใช่หรือ ว่าเขาเพิ่งชนะเงินมาหลายร้อยล้านน่ะ? แกจะตกใจไปทำไมถ้าวันนี้เขาแพ้?”แน่นอนว่านายท่านเทิร์นเนอร์รู้ว่าลูกชายของเขาเล่นบิลเลียดบ่อย และเล่นพนันด้วย เขายังรู้อีกว่า โดยปกติแล้ว ลูกชายของเขาจะพน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 740
“มันกล้าดียังไงมาหลอกลูกชายของฉัน?!” เฟเบียนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะเข้ามาแทรก เขาเป็นบอดี้การ์ดของตระกูลเดรค อย่างไรก็ตาม เขากล้าดียังไงมาทำยโสโอหังหลังจากโดนไล่ออกจากตระกูลเดรค!”โลแกนหน้านิ่วคิ้วขมวด เขาพูด “ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เขาไม่สนใจคำขอร้องของนายน้อยเดรคที่ขอแทนนายน้อยเลยด้วย นายน้อยเดรคของให้เฟนด์ไว้หน้าเขา และเอาแค่ห้าพันล้านไปจากนายน้อยของเรา แต่ไอ้บ้านั่นปฏิเสธ!”“ฮ่าฮ่า! มีคนขวางโลกอย่างงี้ด้วยเหรอเนี่ย ฮะ?” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับเฟเบียนยืนขึ้นมา “เขาคือใคร? บอดี้การ์ดคนที่อารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้ ที่มากไปกว่านั้น เขาไม่กลัวตระกูลเดรคเล่นงานหรือไงที่ไปทำให้นายน้อยเดรคโกรธแบบนั้น?”ด้วยรอยยิ้มแสนขมขื่นบนใบหน้าของเขา เฟเบียนตอบกลับไปว่า “โอ้ หลานคงไม่รู้สินะ หลานของลุง ผู้ชายคนนี้ชื่อเฟนด์ วู๊ด ลูกเขยคนที่แต่งกับตระกูลเทย์เลอร์ เขาเพิ่งจะปลดเกณฑ์ทหารมาเหมือนหลาน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยศอะไรเลยในห้าปีที่ผ่านมา เขาบอกว่าเขามีป้ายประจำตัวแต่เขาทำหายไปแล้วระหว่างทางกลับบ้าน ก็เลยไม่มีอะไรพิสูจณ์ได้ แต่มีข่าวลือว่าเขาเป็นถึงหัวหน้าผู้บังคับบัญชาเลยล่ะ!”
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 741
เฟเบียนมองไปทั่ว ๆ ห้อง เมื่อเขาเห็นลูกชายของเขา เขาก็พูดเสียงแข็งขึ้นมาทันที “ใครคือเฟนด์? กล้าดียังไงมาขวางไม่ให้ลูกชายของฉันกลับบ้าน?”เฟนด์ไม่สะเทือนสักนิดเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาหาเขา ขณะที่เขาแทงบอลลงหลุมไปได้อีกลูก เขาวางไม้คิวลงเบา ๆ ลงบนโต๊ะ แล้วพูดว่า “คุณคือหัวหน้าตระกูลเทิร์นเนอร์สินะ? ลูกชายของคุณแพ้พนันบิลเลียดหมื่นล้านเหรียญ แล้าเขาก็มีเพียงแค่ห้าพันล้านติดตัวเขาเท่านั้น เขาแพ้ และไอ้ขี้แพ้ก็ต้องจ่ายมา ผมจะไม่ปล่อยเขาไปจนกว่าเขาจะจ่ายเงินที่เหลือ ที่เขาติดผมไว้”“ฮ่าฮ่า! ไอ้หนุ่ม นายไม่คิดว่าพนันกันตาละพันล้านจะมากไปหน่อยหรือไง?” เฟเบียนแสยะยิ้มอย่างวางมาด เขาพูดอีกว่า “นอกจากนั้นแล้ว นายเป็นคนโกหกลูกชายของฉันเองว่านายเล่นบิลเลียดไม่เป็น และเขาก็พนันเงินไปค่อนข้างมากก็เพราะแบบนั้น นายแน่ใจนะ ว่านายสมควรที่จะได้เงินหมื่นล้านเหรียญจริง ๆ น่ะ?”เฟนด์ยักไหล่กลับไปเท่านั้น “นายท่านเทิร์นเนอร์ ผมหวังว่าคุณจะประเมินสถานการณ์ได้ก่อนจะพูดอะไรออกมานะ ผมไม่ได้โกหกลูกชายของคุณ หรือหลอกให้เขามาเล่นกับผม ผมเพิ่งจะหัดเล่นจริง ๆ นอกจากนั้นแล้วนะ ลุกชายของคุณนั่นแหละที่เป็นคนอยากพนั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 742
เฟเบียนชอบมากที่ได้ยินทิโมธีพูดเช่นนั้น เขายิ้มด้วยความพอใจและพูดว่า “นายน้อยเดรค นายช่างมีเมตตาเสียจริง ฉันต่างหากที่ต้องต้อนรับนายเป็นการขอบคุณ ได้ยินมาว่านายไล่เขาออกเพื่อลูกชายของฉัน งั้นเหรอ? จะตอบแทนความใจดีของนายยังไงดีล่ะ?”เฟนด์รู้สึกเซ็งมากกับการแสดงของคนพวกนี้ เขาพูดเสียงแข็ง “ใครจะเลี้ยงใครก็ไม่เกี่ยวกับผมหรอกนะ คุณควรจะจ่ายหมื่นล้านเหรียญมาซะ ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน”แคดมัสอึ้งไปครู่นึงกับความกล้าของเฟนด์ แต่มันก็หายไปทันควันเมื่อเขาแสยะยิ้ม “ไอ้หนุ่ม นายนี่ปากดีจริงนะ นายกล้าดียังไงมาพูดกับพวกเราแบบนั้น ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าฉันเป็นถึงจอมพล?”เฟนด์หัวเราะอย่างหยิ่งยโส “ฮ่าฮ่า! ฉันจะนับถือจอมพลที่ไม่รู้ถูกผิดได้ยังไง? คุณมันก็แค่จอมพล คนอย่างคุณไม่สมควรได้รับความเคารพจากฉันหรอก”“ให้ตาย นายนี่มันหัวแข็งซะจริง!” แคดมัสกำหมัดแน่นแล้วแสยะยิ้ม “ถ้างั้นมาดูกันดีกว่า ว่าหัวของนายกับหมัดของฉัน อะไรจะแข็งกว่ากัน!”เขาก้าวออกไปข้างหน้า แล้วพุ่งไปหาเฟนด์ทันที หมัดของเขามุ่งไปที่เฟนด์เฟนด์แสยะยิ้ม เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นกำลังพุ่งเข้ามาโจมตีเขา เฟนด์หัวเราะเยาะ เขากำหมัดแน่น แล้วต่อยไปท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 743
ทันย่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทำได้แค่เพียงถอนหายใจ มีเพียงแค่เธอ พ่อของเธอ และสเปคเตอร์เฟซเท่านั้นที่เคยเห็นว่าเฟนด์น่ากลัวขนาดไหน และเขายังน่ากลัวได้มากกว่านี้อีก เพราะยังไงซะ เฟนด์ก็ได้ฆ่าคนกว่า 300 คนจากพรรคอินทรี ด้วยตัวเองมันยังทำให้เธอกลัวไปถึงกระดูกสันหลัง เมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนเคราะห์ร้ายวันนั้น เธอเห็นยอดฝีมือที่มักจะปรากฏตัวแค่ในหนังสือนิยาย และนั่นก็เป็นวันเดียวกับที่เธอเห็นใครคนนึงฆ่าศัตรูโดยไม่ลังเลเลยสักนิดแรงของเธอใกล้เคียงกับแรงของสเปคเตอร์เฟซ ซึ่งมันต่างกันอย่างมหาศาลมากเมื่อเทียบกับเฟนด์พ่อของเธอเตือนพี่ชายของเธอแล้วว่าอย่ายั่วโมโหเฟนด์ และพวกเขาควรเป็นเพื่อนที่ดีกับเขาเสมอ แต่พี่ชายของเธอกลับไล่เขาออกอย่างไม่คิดเมื่อไม่นานมานี้ นี่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของตระกูลเดรค เธอหวังอย่างยิ่งว่าเฟนด์จะไม่คับแค้นเพราะเรื่องนี้“แก…แกมันไม่ใช่หัวหน้าผู้บังคับบัญชาแล้ว หัวหน้าผู้บังคับบัญชาคงไม่มีแรงขนาดนั้น! แกเป็นใครกันแน่? ยศของแกคืออะไร?” จอมพลแคดมัสตกใจที่สุดท่ามกลางผู้คน เขามั่นใจในพละกำลังของเขามาก แต่แรงของเฟนด์กลับเยอะกว่าเขามาก ทั้ง ๆ ที่เขาใช้แรงทั้งห
Latest chapter
