“เฟนด์ เคยได้ยินคำว่า ‘คนที่โชคดีที่สุดคือคนที่รู้ว่าจะได้ลุกกลับบ้านเมื่อไหร่’ไหม?”“ห้าพันล้านก็เยอะอยู่แล้ว และนายน้อยเทิร์นเนอร์ก็ไม่มีเงินเหลือแล้ว คิดซะว่าวันนี้นายโชคดีละกัน ที่ล่อลวงเงินห้าพันล้านมาจากเขาได้” ทิโมธีตอบกลับไป แม้คำตอบนั้นจะเต็มไปด้วยความยโสโอหัง ขณะที่เขากำลังยิ้มอย่างเหยเกให้กับเฟนด์ก็ตามเฟนด์ไม่พอใจอยู่แล้ว กับการวางมาดของทิโมธีทีเพิ่งพูดกับเฟนด์ เขาปิดปากสนิท ไม่พูดอะไรกลับไป “ไม่ ฉันรู้ว่าถ้าสถานการณ์มันต่างออกไป ถ้าฉันเป็นคนแพ้ เขาคงไม่ปล่อยฉันไปเฉย ๆ กับเงินไม่ต่ำกว่าหมื่นล้านเหรียญแน่ ๆ ฉันอยากจะบอกว่า ทักษะการพูดการจาของนายก็น่ากลัวเหมือนกันน่ะ”“นายน้อยเทิร์นเนอร์เป็นคนพนันผมก่อนอยู่ดี คุณพูดออกมาได้ยังไงว่าผม ‘ล่อลวง’ เงินมาจากเขา? คุณจะมาโทษผมไม่ได้ ถ้าเขาเงอะงะซะเอง!”พวกบอดี้การ์ดยังคงเจ็บปวด พวกเขายืนขึ้นในที่สุดหลังจากโดนกระทืบ เพียงแค่เห็นหน้าเฟนด์พวกเขาก็กลัวแล้วเฟนด์จ้องเขม็งไปที่บอดี้การ์ดคนนึง เขากลัวเฟนด์ถึงขนาดเดินโซซัดโซเซไปข้างหลัง “ผมไม่แคร์ เขาก็แค่นายน้อยของตระกูลอะไรก็ไม่รู้” เขาหัวเราะเยาะ “อย่าคิดว่าเขาจะได้ก้าวออกไปจากที่นี่
“นายท่าน มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นครับ!” โลแกนหายใจเหนื่อยหอบนายท่านเทิร์นเนอร์มีสีหน้าท่าทางเคร่งขรึมขณะที่เขามองไปที่โลแกน “เกิดอะไรขึ้น? แกนี่มันไร้มารยาทจริง ไม่รู้หรือไงว่าควรไปหาพ่อบ้านน่ะ? แกไม่เห็นเหรอว่าฉันมีแขกคนพิเศษอยู่ด้วย?”“คุณลุง พูดอะไรกัน? แขกคนพิเศษอะไรกันครับ? พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน คุณลุงนี่ใจกว้างจริง ๆ เลย” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามของนายท่านเทอร์เนอร์พูดขึ้นมา พลางจิบชาในถ้วย รอยยิ้มเล็ก ๆ ปราากฏขึ้นบนใบหน้าของเขานายท่านเทิร์นเนอร์จ้องไปที่บอดี้การ์ดของเขา โลแกน สะกิดเขาอย่างเบา ๆ “ว่ามา มีอะไร? ทำไมแกถึงต้องมาหาฉัน?”โลแกนตอบกลับไป “มันแย่มากเลยนายท่าน น…นายน้อยเสียเงินไปมหาศาลเพราะแพ้บิลเลียดกับคนบางคนครับ!”“เสียเงินงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง?” นายท่านเทิร์นเนอร์ถึงกับอึ้ง “เขาเล่นบิลเลียดเก่ง และควรจะชนะเสียส่วนใหญ่ไม่ใช่เหรอ? เขาเพิ่งบอกฉันเมื่อวันก่อนไม่ใช่หรือ ว่าเขาเพิ่งชนะเงินมาหลายร้อยล้านน่ะ? แกจะตกใจไปทำไมถ้าวันนี้เขาแพ้?”แน่นอนว่านายท่านเทิร์นเนอร์รู้ว่าลูกชายของเขาเล่นบิลเลียดบ่อย และเล่นพนันด้วย เขายังรู้อีกว่า โดยปกติแล้ว ลูกชายของเขาจะพน
“มันกล้าดียังไงมาหลอกลูกชายของฉัน?!” เฟเบียนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะเข้ามาแทรก เขาเป็นบอดี้การ์ดของตระกูลเดรค อย่างไรก็ตาม เขากล้าดียังไงมาทำยโสโอหังหลังจากโดนไล่ออกจากตระกูลเดรค!”โลแกนหน้านิ่วคิ้วขมวด เขาพูด “ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เขาไม่สนใจคำขอร้องของนายน้อยเดรคที่ขอแทนนายน้อยเลยด้วย นายน้อยเดรคของให้เฟนด์ไว้หน้าเขา และเอาแค่ห้าพันล้านไปจากนายน้อยของเรา แต่ไอ้บ้านั่นปฏิเสธ!”“ฮ่าฮ่า! มีคนขวางโลกอย่างงี้ด้วยเหรอเนี่ย ฮะ?” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับเฟเบียนยืนขึ้นมา “เขาคือใคร? บอดี้การ์ดคนที่อารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้ ที่มากไปกว่านั้น เขาไม่กลัวตระกูลเดรคเล่นงานหรือไงที่ไปทำให้นายน้อยเดรคโกรธแบบนั้น?”ด้วยรอยยิ้มแสนขมขื่นบนใบหน้าของเขา เฟเบียนตอบกลับไปว่า “โอ้ หลานคงไม่รู้สินะ หลานของลุง ผู้ชายคนนี้ชื่อเฟนด์ วู๊ด ลูกเขยคนที่แต่งกับตระกูลเทย์เลอร์ เขาเพิ่งจะปลดเกณฑ์ทหารมาเหมือนหลาน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยศอะไรเลยในห้าปีที่ผ่านมา เขาบอกว่าเขามีป้ายประจำตัวแต่เขาทำหายไปแล้วระหว่างทางกลับบ้าน ก็เลยไม่มีอะไรพิสูจณ์ได้ แต่มีข่าวลือว่าเขาเป็นถึงหัวหน้าผู้บังคับบัญชาเลยล่ะ!”
เฟเบียนมองไปทั่ว ๆ ห้อง เมื่อเขาเห็นลูกชายของเขา เขาก็พูดเสียงแข็งขึ้นมาทันที “ใครคือเฟนด์? กล้าดียังไงมาขวางไม่ให้ลูกชายของฉันกลับบ้าน?”เฟนด์ไม่สะเทือนสักนิดเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาหาเขา ขณะที่เขาแทงบอลลงหลุมไปได้อีกลูก เขาวางไม้คิวลงเบา ๆ ลงบนโต๊ะ แล้วพูดว่า “คุณคือหัวหน้าตระกูลเทิร์นเนอร์สินะ? ลูกชายของคุณแพ้พนันบิลเลียดหมื่นล้านเหรียญ แล้าเขาก็มีเพียงแค่ห้าพันล้านติดตัวเขาเท่านั้น เขาแพ้ และไอ้ขี้แพ้ก็ต้องจ่ายมา ผมจะไม่ปล่อยเขาไปจนกว่าเขาจะจ่ายเงินที่เหลือ ที่เขาติดผมไว้”“ฮ่าฮ่า! ไอ้หนุ่ม นายไม่คิดว่าพนันกันตาละพันล้านจะมากไปหน่อยหรือไง?” เฟเบียนแสยะยิ้มอย่างวางมาด เขาพูดอีกว่า “นอกจากนั้นแล้ว นายเป็นคนโกหกลูกชายของฉันเองว่านายเล่นบิลเลียดไม่เป็น และเขาก็พนันเงินไปค่อนข้างมากก็เพราะแบบนั้น นายแน่ใจนะ ว่านายสมควรที่จะได้เงินหมื่นล้านเหรียญจริง ๆ น่ะ?”เฟนด์ยักไหล่กลับไปเท่านั้น “นายท่านเทิร์นเนอร์ ผมหวังว่าคุณจะประเมินสถานการณ์ได้ก่อนจะพูดอะไรออกมานะ ผมไม่ได้โกหกลูกชายของคุณ หรือหลอกให้เขามาเล่นกับผม ผมเพิ่งจะหัดเล่นจริง ๆ นอกจากนั้นแล้วนะ ลุกชายของคุณนั่นแหละที่เป็นคนอยากพนั
เฟเบียนชอบมากที่ได้ยินทิโมธีพูดเช่นนั้น เขายิ้มด้วยความพอใจและพูดว่า “นายน้อยเดรค นายช่างมีเมตตาเสียจริง ฉันต่างหากที่ต้องต้อนรับนายเป็นการขอบคุณ ได้ยินมาว่านายไล่เขาออกเพื่อลูกชายของฉัน งั้นเหรอ? จะตอบแทนความใจดีของนายยังไงดีล่ะ?”เฟนด์รู้สึกเซ็งมากกับการแสดงของคนพวกนี้ เขาพูดเสียงแข็ง “ใครจะเลี้ยงใครก็ไม่เกี่ยวกับผมหรอกนะ คุณควรจะจ่ายหมื่นล้านเหรียญมาซะ ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน”แคดมัสอึ้งไปครู่นึงกับความกล้าของเฟนด์ แต่มันก็หายไปทันควันเมื่อเขาแสยะยิ้ม “ไอ้หนุ่ม นายนี่ปากดีจริงนะ นายกล้าดียังไงมาพูดกับพวกเราแบบนั้น ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าฉันเป็นถึงจอมพล?”เฟนด์หัวเราะอย่างหยิ่งยโส “ฮ่าฮ่า! ฉันจะนับถือจอมพลที่ไม่รู้ถูกผิดได้ยังไง? คุณมันก็แค่จอมพล คนอย่างคุณไม่สมควรได้รับความเคารพจากฉันหรอก”“ให้ตาย นายนี่มันหัวแข็งซะจริง!” แคดมัสกำหมัดแน่นแล้วแสยะยิ้ม “ถ้างั้นมาดูกันดีกว่า ว่าหัวของนายกับหมัดของฉัน อะไรจะแข็งกว่ากัน!”เขาก้าวออกไปข้างหน้า แล้วพุ่งไปหาเฟนด์ทันที หมัดของเขามุ่งไปที่เฟนด์เฟนด์แสยะยิ้ม เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นกำลังพุ่งเข้ามาโจมตีเขา เฟนด์หัวเราะเยาะ เขากำหมัดแน่น แล้วต่อยไปท
ทันย่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทำได้แค่เพียงถอนหายใจ มีเพียงแค่เธอ พ่อของเธอ และสเปคเตอร์เฟซเท่านั้นที่เคยเห็นว่าเฟนด์น่ากลัวขนาดไหน และเขายังน่ากลัวได้มากกว่านี้อีก เพราะยังไงซะ เฟนด์ก็ได้ฆ่าคนกว่า 300 คนจากพรรคอินทรี ด้วยตัวเองมันยังทำให้เธอกลัวไปถึงกระดูกสันหลัง เมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนเคราะห์ร้ายวันนั้น เธอเห็นยอดฝีมือที่มักจะปรากฏตัวแค่ในหนังสือนิยาย และนั่นก็เป็นวันเดียวกับที่เธอเห็นใครคนนึงฆ่าศัตรูโดยไม่ลังเลเลยสักนิดแรงของเธอใกล้เคียงกับแรงของสเปคเตอร์เฟซ ซึ่งมันต่างกันอย่างมหาศาลมากเมื่อเทียบกับเฟนด์พ่อของเธอเตือนพี่ชายของเธอแล้วว่าอย่ายั่วโมโหเฟนด์ และพวกเขาควรเป็นเพื่อนที่ดีกับเขาเสมอ แต่พี่ชายของเธอกลับไล่เขาออกอย่างไม่คิดเมื่อไม่นานมานี้ นี่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของตระกูลเดรค เธอหวังอย่างยิ่งว่าเฟนด์จะไม่คับแค้นเพราะเรื่องนี้“แก…แกมันไม่ใช่หัวหน้าผู้บังคับบัญชาแล้ว หัวหน้าผู้บังคับบัญชาคงไม่มีแรงขนาดนั้น! แกเป็นใครกันแน่? ยศของแกคืออะไร?” จอมพลแคดมัสตกใจที่สุดท่ามกลางผู้คน เขามั่นใจในพละกำลังของเขามาก แต่แรงของเฟนด์กลับเยอะกว่าเขามาก ทั้ง ๆ ที่เขาใช้แรงทั้งห
แคดมัสยืนประจันหน้ากับเฟนด์ แต่เฟนด์ก็ยังพูดขึ้นมาอีกว่า เขาก็แค่จอมพล หยุดเฟนด์ไม่ได้หรอก ถ้าเป็นอย่างงั้น ก็แสดงว่าเฟนด์อยู่เหนือเขาจริง ๆ เขาคงไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้ ถ้าอย่างน้อยเเขาไม่ได้มีพละกำลังที่แข็งแกร่งอย่างจอมพล หรือราชาแห่งสงคราม!“นี่…” เขาไม่อยากจ่ายเงินหมื่นล้านให้กับเฟนด์ เฟเบียนมองไปที่แคดมัส อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เฟนด์พูดนั้น ทำให้แคดมัสดูด้อยกว่าเขาเขาหวังว่าแคดมันจะโกรธที่เฟนด์พูดแบบนั้น เฟเบียนเชื่อว่าแคดมัสจะชนะเฟนดื ถ้าเขาเอาทักษะทั้งหมดออกมาใช้ อย่างไรก็ตาม แคดมัสไม่สนใจเขา และมองไปทางอื่นเฟเบียนพูดไม่ออก เขาหันไปหาลูกชายเจ้าปัญหา เขาพูดเสียงแข็งว่า “ฉันจะจ่ายให้แกห้าพันล้าน แต่ที่เหลือแกต้องจ่ายเอง!”“ครับพ่อ…” สีหน้าของลีโอดูขมขื่น และเขารู้สึกว่าสถานการณ์นี้มันไม่ยุติธรรมกับเขาเลยสักนิด อย่างไรก็ตาม เขาทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ที่สุดแล้ว แม้แต่จอมพลยังต้องพ่ายแพ้ให้กับเฟนด์ แล้วเขาจะทำอะไรได้?เขาโอนเงินให้กับบัญชีของเฟนด์ทันที เขาบอกเลขบัญชีของเฟนด์ให้กับเฟเบียน และบอกให้เขาโอนเงินที่เหลือให้เฟนด์เฟเบียนรู้สึกย่อยยับโดนสิ้นเชิง เมื่อเขาเห็นเงินจำนวนมหาศ
ลีโอทนความสงสัยไม่ไหว เขาถามออกมาในที่สุด “จอมพลแคดมัส เฟนด์แข็งแรงมาก ๆ หรือคุณยอมแพ้กันแน่? คุณต้องมีแรงเยอะมาก ๆ แต่คุณยังไม่ได้ใช้มัน ใช่ไหม?”“ผมไม่เชื่อว่าคุณจะแพ้ ถ้าคุณใช้แรงทั้งหมดของคุณในตอนนั้น เขาไม่มีอะไรนอกจากแรงขี้ปะติ๋ว ใช่ไหมล่ะ?”“ความแข็งแกร่งของเขาไม่สามารถคาดเดาได้เลย ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะชนะหรือเปล่า ถ้าฉันต้องสู้กับเขาจริง ๆ” แคดมัสมองไปที่ชั้นสอง ที่ ๆ โถงบิลเลียดตั้งอยู่ เขาสูบบุหรี่อีกครั้งแล้วพูดว่า “แต่ฉันเข้าใจเขานะ ฉันเข้าใจนิสัยของเขา และเข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น หลังจากที่ลูกพี่ลูกน้องของฉัน ลีโอพูด ด้วยท่าทางเหยียดหยามศักดิ์ศรีของทหารและทหารผ่านศึกแบบนั้น!”“ไอ้ลูกชาย! กล้าดียังไงถึงพนันตาละพันล้านแบบนั้น? ทำไมถึงไม่คิดว่าทำไมเขาถึงตกลงเล่นกับลูก ทั้ง ๆ ที่มันเป็นเกมที่เสี่ยงแต่ได้ผลตอบแทนมหาศาลมาง่าย ๆ ? ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาเลยรึไง ถ้าแพ้ขึ้นมาน่ะ?!” เฟเบียนกัดฟันแน่น มองไปที่ลูกชายของเขาด้วยความผิดหวังลีโอพูดอย่างยอมแพ้ “ผมไม่คิดเลย ผมคิดว่าเขาตั้งใจทำให้ผมกลัว และคิดว่าผมจะไม่ตกลงกับข้อเสนอของเขา นอกเหนือจากนั้นแล้ว ผมไม่คิดเลยว่าผมจะแพ้สิบตา