บทที่ 765

เซเลน่าไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ความหวังมีประโยชน์อะไร? ทำไมฉันต้องหวังถ้าพวกเขาไม่มา!”

“คุณอยากให้พวกเขามาจริง ๆ เหรอ? งั้นผมควรจะเชิญพวกเขามา!”

เฟนด์ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “ผมเชื่อว่าพวกเขาจะต้องรักษาเกียรติของผมอย่างแน่นอน!”

“โอ้ พระเจ้า คุณพูดอย่างกับว่าคุณมีเกียรติมากมายมาตั้งแต่แรก!”

เซเลน่ากลอกตาใส่เขา จากนั้นเธอก็สังเกตเห็นว่ามือของเขามาอยู่ที่ต้นขาของเธอ เธอจับมันขึ้นมา แก้มของเธอแดงระเรื่อ “ขับรถดี ๆ อย่าเอามือวางไม่เป็นที่ จริงจังหน่อย!”

“เฮ้ ดูเหมือนคุณจะเขินนะ!”

เฟนด์หัวเราะคิกคัก “ผมจะเอามือวางไว้ทุกที่ตอนถึงเวลานอน ดีไหม?”

แก้มของเซเลน่าแดงมากขึ้น “ฉันไม่ยุ่งกับคุณแล้ว คนบ้ากาม! ตอนนี้เราทั้งคู่ตกงาน และคุณก็ทำให้ตระกูลเดรคโกรธเคือง ฉันภาวนาแค่ว่าเจมส์จะไม่มาหาเรื่องเราอย่างที่คุณพูด!”

“อย่ากังวลไปเลย เขาคงทำอะไรสักอย่างไปแล้วถ้าเขาอยากแก้แค้น! เขาคงไม่ปล่อยเราออกมาแบบนี้หรอก จริงไหม?”

พวกเขามาถึงคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว หลังจากที่พวกเขาจอดรถเสร็จ เฟนด์ก็พูดว่า “โอ้ จริงด้วย ให้ผมบอกคุณไหมว่าผมถูกทิโมธีไล่ออกได้ยังไง!”

“โอ้ จริงด้วย ฉันคงลืมไ