ด้วยร่างกายที่ใหญ่โตและความสูงของลอว์เรนซ์ทำให้เขาดูเหมือนชายฉกรรจ์ เขาคาบบุหรี่อยู่ในปากซึ่งมันถูกสูบไปครึ่งหนึ่งแล้วเขามองเซเลน่าและฟีโอน่าอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มแล้วพูดออกมาว่า “ฮ่าฮ่า! ผมได้ยินมาจากไอรีนว่าเพื่อนสนิทของเธอที่นี่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในชั้นเรียนของเธอ และตอนนี้เราก็ได้พบหน้ากันแล้ว ผมเห็นด้วยว่าคุณสวยมาก ลูกสาวของคุณก็โตขึ้นมาก แต่คุณยังดูเด็กอยู่เลย คุณดูเหมือนเพิ่งจะอายุสามสิบเอง”“โอ้ คุณวัตสัน คุณก็พูดเกินไป! เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันคนนี้ก็เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่สวยที่สุดในชั้นเรียนของเราด้วยเหมือนกัน!” ฟีโอน่าอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ คนสามคนตรงหน้าเธอเป็นชนชั้นสูง และบอดี้การ์ดยี่สิบคนของพวกเขาก็เป็นชายจากต่างประเทศ บอดี้การ์ดรวมทั้งชายผิวสีสองคนสองคนดูท่าทางค่อนข้างแข็งแกร่งฟีโอน่ามองดูชายหนุ่มร่างท้วมหน่อย ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ “ลูกชายของคุณก็หล่อเหมือนกัน!”เฟนด์งงกับคำที่ฟีโอน่าเลือกพูดออกไป เพราะเจย์เดนไม่ใช่คนขี้เหร่ แต่เขาก็ไม่ได้หล่อนัก“ฮ่าฮ่า! ถ้าพูดอย่างนั้น แล้วผมจะพูดอะไรได้? คนรวยทุกคนก็หล่อหมดแหละ!” เจย์เดนยิ้มอย่างอวดหยิ่งขณะที่เขาพูดต่อว่า “ประเทศ
“มันทำให้ฉันประหลาดใจว่าผู้ชายที่เลือกเสื้อผ้าใส่มาในโอกาสแบบนี้จะมีภรรยาที่สวยขนาดนี้ได้ยังไง! ฉันสงสัยว่าทำไมนายถึงได้โชคดีนัก” เจย์เดนมองไปที่เฟนด์อีกครั้งก่อนจะหันหลังเดินตรงไปที่ลิฟต์ สายตาของเขาเต็มไปด้วยการดูถูก“ฉัน...” เฟนด์กำหมัดแน่น พร้อมที่จะวิ่งเข้าไปหาเขาเฟนด์ก้าวออกไปได้เพียงก้าวเดียวก่อนที่เซเลน่าจะพูดแทรกขึ้นมาเธอหยุดมองเขาทางสายตา และหลังจากที่คนอื่น ๆ เดินไปก่อนหน้าพวกเขาแล้วเธอก็พูดขึ้นมาว่า “ทำไมคุณถึงไปสนใจคำพูดของคนไร้ค่าอย่างเขา? อย่าไปสนใจเขาเลย เดี๋ยวเราก็ไม่ต้องเจอกันแล้วหลังจากที่เราทานอาหารเสร็จ คนแย่ ๆ แบบนั้น ฉันคงไม่มาที่นี่หรอกถ้าไม่ใช่เพราะแม่บังคับให้พวกเรามา!”“ก็ได้” เฟนด์รีบยับยั้งความโกรธลงอย่างรวดเร็วหลังจากที่เซเลน่าเกลี้ยกล่อมเขา และเขาก็บอกตัวเองว่าอย่าลดตัวลงไปยุ่งกับคนไร้ค่าอย่างนั้น...ไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็เดินเข้าไปในห้องส่วนตัวที่ตกแต่งอย่างดี“ทุกคนสั่งได้ตามที่ต้องการเลยนะ บอกตามตรงเลยนะ ผมโตมาในต่างประเทศและไม่ค่อยได้ทานอาหารจีน ผมไม่ชอบอาหารที่นี่เลย!” นายน้อยวัตสันนั่งลงและยังคงมีทัศนคติที่ไม่ดีเกี่ยวกับที่นี่นักเซเลน่าแล
“นั่งลงซะเฟนด์! นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร? เรามาที่นี่เพื่อทานอาหาร ไม่ได้มาเพื่อสู้กัน!” ฟีโอน่าโกรธจนแทบจะเป็นลม พวกเขามาที่นี่เพื่อทานอาหารและดูว่าเฟนด์จะช่วยรักษาปู่ของเจย์เดนได้ไหม แต่เธอไม่คิดว่าสถานการณ์จะแย่ลงแบบนี้ เธอลืมไปว่าเฟนด์เป็นคนที่ชอบสร้างปัญหา เธอลืมเตือนเขาฟีโอน่าก็ไม่ค่อยชอบเจย์เดนแต่เธอรู้ว่าเขายังเด็กอยู่ เฟนด์จะไม่ปล่อยเขาไปอย่างนั้นเหรอ?“แม่ครับ ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อสู้ ผมมาเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับพวกเขา!” เฟนด์นวดหมัดของตัวเองและเดินไปยังอีกด้านหนึ่งของห้อง“ฮ่าฮ่า! ไอ้หนุ่ม นายแน่ใจนะว่าอยากทำแบบนี้? เสียงเยาะเย้ยจากบอดี้การ์ดชาวอเมริกันที่แสยะยิ้มเหยียดหยามพูดออกมา “นายก็รู้ว่าประเทศของเราเป็นศัตรูกัน นายไม่กลัวว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะไปทำลายความสงบสุขของสองประเทศเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังบอกเป็นนัยกับเฟนด์“ฉันไม่กลัวเรื่องนั้นหรอก!” เฟนด์คิดเกี่ยวกับมันและพูดตอบกลับไปว่า “เพราะยังไงซะ พวกคุณทั้งหมดก็เอาชนะฉันไม่ได้หรอก”เจย์เดนหัวเราะ “นายนี่มันช่างอวดดีจริง ๆ!” จากนั้นเขาก็หันไปทางฟีโอน่าและพูดว่า “คุณป้าครับ อาหารก็ยังไม่มาเสิร์ฟเลย
“จัดการเขาซะ! ฉันไม่เชื่อหรอก!” บอดี้การ์ดที่แข็งแรงมองหน้ากันก่อนจะพุ่งเข้าไปหาเฟนด์ปัง! เปรี้ยง! ผัวะ!แม้จะโจมตีเข้าไปพร้อมกันทุกคน แต่ก็ไม่มีใครสามารถแตะผมของเฟนด์ได้เลยแม้แต่นิดเดียว ก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะล้มลงกับพื้น บอดี้การ์ดพวกนั้นเอามือจับท้องหรือหน้าอกด้วยความเจ็บปวด พร้อมทั้งหน้าซีดหลายคนคร่ำครวญออกมาอย่างเจ็บปวดเพราะซี่โครงหักสีหน้าของลอว์เรนซ์และเจย์เดนมืดลงเมื่อพวกเขาเห็นบอดี้การ์ดของตัวเองนอนอยู่บนพื้น“เป็นทีมที่ไร้ประโยชน์จริง ๆ พวกนายกล้าดียังไงมาอ้างว่าตัวเองเป็นทหารรับจ้าง?” เจย์เดนเยาะเย้ยในขณะที่เขายืนขึ้นด้วยความโกรธ “พวกนายเอาชนะคนหนุ่มแค่คนเดียวยังไม่ได้เลย! ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ!”“นายน้อย เราไม่ได้ไร้ประโยชน์นะ แต่เด็กหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งเกินไปจริง ๆ บอกตามตรงเลย เราเอาชนะเขาไม่ได้!” ชายคนหนึ่งที่หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อเนื่องจากความเจ็บปวดพูดออกมา “นายน้อย ซี่โครงผมหัก! ผมต้องไปโรงพยาบาล!”“พวกแกทุกคนออกไปซะ! ออกไป!” เจย์เดนสั่งให้คนของเขาไปโรงพยาบาลด้วยสีหน้าเย็นชาไอรีนเพื่อนสนิทของฟีโอน่าหัวเราะก่อนที่เธอจะพูดยิ้ม ๆ ว่า “ฟีโอน่า ลูกเขยของเธอค่อน
ในตอนนั้นเอง ฟีโอน่าก็พูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้ว คุณวัตสัน ลูกเขยของฉันไม่ใช่แค่เป็นนักสู้ที่ดี แต่เขายังเชี่ยวชาญในทักษะบางอย่างอีกด้วย ฉันเรียกเขามาในวันนี้ด้วยก็เพราะหวังว่าเขาจะสามารถช่วยคุณได้!” “จริงเหรอ? บอกผมหน่อยสิ!” ลอว์เรนซ์ยิ้มอย่างสงสัย “ลูกเขยของฉันยังเป็นแพทย์ที่เก่งและมีความรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับยา ฉันจะเล่าเรื่องคุณหนูคนหนึ่งของตระกูลชนชั้นหนึ่งในอาณาเขตกลางให้ฟังนะ ชารอน จอร์จ แห่งตระกูลจอร์จ เธอได้รับความทุกข์ทรมานจากโรคแปลกประหลาดโรคหนึ่งซึ่งทำให้เธออ้วน...” ฟีโอน่าเริ่มเล่าเรื่องวีรกรรมของเฟนด์ หลังจากที่เธอเล่าเรื่องจบ เธอก็พูดว่า “บอกฉันทีสิ เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากใช่ไหม? เขาช่วยเธอลดน้ำหนักได้ภายในสามวัน เธอเปลี่ยนจากคนอ้วนตัวใหญ่กลายมาเป็นหญิงสาวที่ผอมบางและงดงาม!” “ช่างมหัศจรรย์เสียจริง การที่ทำให้น้ำหนักลดได้มากขนาดนั้นภายในสามวัน เขาต้องเก่งมากแน่ ๆ เลย!” ไอรีนอุทานออกมาเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอมองไปที่เฟนด์ “ดูฉันสิ ฉันกินอาหารดี ๆ เยอะเกินไป และตอนนี้ไขมันรอบเอวของฉันก็เยอะมาก” เธอพูด “ขอยาวิเศษนั่นให้ฉันสักเม็ดได้ไหม? ช่วยทำให้ฉันน
คำพูดของเฟนด์ทำให้ไอรีน ลอว์เรนซ์ และคนอื่น ๆ พูดไม่ออกอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเขาขึ้นราคา ช่างเถอะ เขารีดไถเงินไปสามร้อยร้อยเหรียญ แต่เขากลับมาบอกว่ายาไม่ได้มีค่าขนาดนั้น “ฮ่า มันไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้นจริง ๆ นั่นแหละ ตอนนี้ฉันคิดดูแล้ว มันก็ไม่แพงเลยถ้ามันช่วยแม่ได้จริง ๆ มันก็ไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้น เพราะยังไงซะ หัวของนายอาจจะมีค่าแค่สามร้อยล้านเหรียญ เป็นหัวที่ดีเลยทีเดียว!” เจย์เดนพูดยิ้ม ๆ “เอาล่ะ ทานอาหารกันเถอะ!” ลอว์เรนซ์พูดยิ้ม ๆ เขารู้ว่าลูกชายของตนเป็นคนแบบไหน ทุกคนยิ้มในขณะที่เจย์เดนพูดอย่างกับว่ามันเป็นเรื่องตลก แต่ถ้ายาของเฟนด์ใช้ไม่ได้ผล ด้วยเงินสามร้อยล้านเหรียญที่เขาเสียไป เขาจะจัดการฆ่าเฟนด์เอง นอกจากนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะภรรยาของเขาชวนให้พวกเขามาพบกับสาวสวยสมัยก่อนในชั้นเรียน และมาดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง เขาก็คงไม่อยากมาที่นี่หรอก เพราะรู้สึกว่าอาหารมื้อนี้ทำเขาเสียเวลาอันมีค่าไป ฟีโอน่ายิ้ม “นายน้อยวัตสัน คุณเป็นคนตลกจัง คุณรู้จักพูดล้อเล่นด้วย!” เธอมองไปที่ไอรีนที่อยู่ข้าง ๆ เธอ “ฉันจำได้ว่านายใหญ่ของตระกูลวัตสันป่วยด้วยโรคประหลาด” เธอพูด “หลังจากที่เราทานอาหา
เฟนด์หน้าบึ้งเมื่อเขาเห็นรอยยิ้มบนหน้าของเจย์เดน เขารู้สึกเหมือนว่าพ่อลูกคู่นี้ไม่ได้สนใจเรื่องอาการป่วยของนายใหญ่วัตสันเลย อีกอย่าง พวกเขาที่ดูเหมือนว่ากำลังตามหาหมอไปรักษานายใหญ่วัตสัน แต่กลับไม่มีร่องรอยของความเศร้าอยู่เลย มันยากที่จะบอกได้ว่านายใหญ่วัตสันกำลังจะตายหรือเปล่า “ได้สิ ผมจะลองดูเพราะคุณสองคนไม่สนใจแพทย์แผนจีน ยังไงช่วงนี้ผมก็ไม่มีอะไรทำ ผมจะช่วยรักษานายใหญ่วัตสันเอง!” เฟนด์เหยียดแขนและพูดอย่างถ่อมตัว ดวงตาของเขาจ้องไปที่ลอว์เรนซ์ซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาสังเกตเห็นอย่างรวดเร็วว่ามุมปากของอีกฝ่ายกระตุกเมื่อเขาพูดว่าเขาจะช่วยรักษานายใหญ่วัตสันเอง อีกฝ่ายดูกระวนกระวายใจ แต่ความกระวนกระวายของอีกฝ่ายนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็วอย่างกับว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน “ก็ได้ เฟนด์ แต่คราวนี้นายจะคิดค่าใช้จ่ายเราเท่าไหร่? นายคงไม่ได้รักษาให้ฟรี ๆ หรอกใช่ไหม ? อย่างน้อยควรมีค่ารักษาถึงแม้ว่านายจะรักษาท่านไม่ได้ก็ตาม!” ลอว์เรนซ์ถามยิ้ม ๆ “ไม่ต้องห่วง ครั้งนี้ผมจะไม่เรียกเก็บเงินจากคุณและจะไม่เรียกเก็บเงินหลังจากที่รักษาท่านเสร็จด้วย ทำไมผมจะต้องเรียกเก็บเงินจากคุณล่ะ เพราะย
“ไม่มีทาง คุณพูดว่าสามารถหาสาเหตุของโรคว่าคืออะไรได้ เพียงแค่ใช้ตามองคุณปู่งั้นเหรอ?”ริมฝีปากของเมลินดาแยกออกจากกันเล็กน้อย เธอตกใจมาก เธอสงสัยว่าได้ยินที่เขาพูดผิดไปหรือเปล่า เธอมองไปที่ไอรีน “แม่คะ ใคร นี่ใคร? เขาเป็นหมอเหรอ?” ไอรีนพยักหน้า “เขาเป็นลูกเขยของเพื่อนสนิทแม่เอง เขาบอกว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน สำหรับทักษะทางการแพทย์ของเขา แม่เองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน!” “เฮ้ นายพูดอะไรน่ะ? ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้และเคยรักษาโรคแปลก ๆ มาหลายครั้งแล้ว ฉันค่อนข้างมีชื่อเสียงมากในอาณาเขตกลาง ฉันยังหาสาเหตุไม่เจอเลยแม้ว่าจะทำการตรวจสอบไปแล้วหลายครั้ง แต่นายกำลังบอกฉันว่านายสามารถหาสาเหตุของโรคได้โดยจากการใช้ตามองเพียงอย่างเดียว? โกหกชัด ๆ!” คำพูดของเฟนด์ทำให้แพทย์แผนตะวันตกรู้สึกเหมือนเพิ่งถูกต่อยเข้าที่หู เขากำลังจะจากไปพร้อมกับหมออีกสองสามคน เขารู้สึกไม่พอใจหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเฟนด์ เขาหันกลับมามองและพูดกับเฟนด์ทันที “นายต้องโกหกแน่เลย ดร.นิวแมนเป็นคนที่มีประสบการณ์มากมายกับผู้ป่วยที่ใกล้ตาย...” หมออีกคนหนึ่งพูดบอกกับเฟนด์ทันที หลังจากฟังหมอคนนั้นพูดทั้งหมดจบ เมลินดาที่ค่อนข้าง