Share
บทที่ 880
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 881
ชายชร่าครุ่นคิด ก่อนจะพูดกับโจแอนอีกครั้ง “หนึ่งในหมอของพวกเราบอกว่า นายท่านจะมีชีวิตอยู่ไม่เกินสามเดือนเท่าด้วยอาการล่าสุดของเขา ดังนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราหวังอย่างยิ่งว่าคุณจะอยู่กับเราจนถึงสามเดือนครับ” ชายชรายื่นนามบัตรให้กับโจแอน หลังจากที่เขาพูดจบ “ก็ได้!” โจแอนรับนามบัตรจากเขา เธอมองที่อยู่ที่อยู่บนนามบัตร และออกไปในที่สุด หลักจากที่โจแอนจากไป หญิงสาวก็ถามพ่อบ้าน “พ่อบ้าน คุณคิดว่าเฟนด์จะไปรึเปล่า?” ชายชรายิ้มอย่างขมขื่น “ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม ในเมื่อโจแอนรับนามบัตรไปแล้ว ผมเชื่อว่าเธอต้องเกลี้ยกล่อมเฟนด์แน่ เฮ้อ ทำยังไงดีล่ะ… ตระกูลวู๊ดติดค้างพวกเขามากเกินไป และผมเข้าใจ ไม่ว่าพวกเขาจะตัดสินใจยังไงก็ตาม!” หญิงสาวขมวดคิ้วหลังจากครุ่นคิด “อย่างไรก็ตาม มาดามลิลลี่คงไม่พอใจแน่ ถ้ารู้ว่าเราใช้วิธีนี้เพื่อให้เฟนด์กลับมา ผู้หญิงคนนั้นดูมีความสุขตลอดเวลา ฉันล่ะกังวลจริง ๆ ว่าเฟนด์จะได้รับอันตราย ถ้าเขากลับไปหาตระกูลวู๊ด!” ชายชราก็หน้านิ่วคิ้วขมวดเช่นกัน “นั่นเป็นปัญหาที่ค่อนข้างใหญ่ อย่างไรก็ตาม เหล่าบุคคลสำคัญ และผู้อาวุโส ต้องอยู่ฝั่งเฟนด์แน่ ในเมื่อพวกเ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 882
หญิงสาวพยักหน้า ก่อนจะพูดว่า “อย่างไรก็ตาม นั่นก็พิสูจน์ให้เห็นว่า นายน้อยเฟนด์ไม่ใช่คนไร้ประโยชน์ แต่เป็นคนที่รักษาคำพูด ท่านผู้เฒ่าและคนอื่น ๆ ต้องอยู่ข้างเฟนด์แน่ ๆ นั่นจะทำให้พวกเขาตัดสินใจที่จะช่วยเฟนด์แน่ ในทางตรงกันข้าม มันอาจจะทำให้ผู้หญิงฉลาด ๆ คนนั้น ลิลลี่ ตั้งเป้าไปที่เฟนด์ก็ได้!”“ก็ได้ ฉันหวังว่าโจแอนจะหว่านล้อมเฟนด์ได้ เพราะมีความเป็นไปได้ว่าเราจะทำแบบนั้นเช่นกัน โจแอนเป็นแม่ของเขา และเธออาจจะมีหวังก็ได้!” ชายชราพูดขึ้นมาในที่สุดในช่วงตอนบ่าย อีวานได้ทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว แม้แต่ซีน่าก็มาเพื่อรับเขาอีวานอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา หลังจากที่ทั้งคู่ก้าวออกมาจากออฟฟิศ “แปลกจริง นี่ก็หกโมงเย็นแล้ว ทำไมเคนกับคนอื่น ๆ ถึงยังไม่โทรมาหาผมอีกล่ะ? นอกจากนั้นแล้ว ผมก็บอกไปแล้วไม่ใช่รึไง ว่าฆ่าเฟนด์เสร็จแล้ว ให้ถ่ายรูปมาด้วยน่ะ?”“พวกเขาอาจจะประสบอุบัติเหตุรึเปล่า?” ซีน่าหน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนจะเดา“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ? เฟนด์โดนวางยาไปแล้ว และถึงแม้ว่าเราจะไม่รู้ว่าทำไมมันถึงยังมีชีวิตอยู่ ร่างกายของมันก็คงไม่ดีเท่าตอนแรกหรอก!” อีวานพูดอย่างตรงไปตรงมา “นอกจากนั้นแล้ว นักฆ่าพวกนั้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 883
“หมอนั่นเป็นแค่หมอจริง ๆ รึเปล่า?” อีวานเดินออกมาจากเกาะพร้อมกับซีน่า เธอคิด ก่อนจะจุดไฟเผาเกาะทั้งเกาะ“เราจะทิ้งร่องรอยอะไรไว้ไม่ได้ ไม่งั้น นายท่านตระกูลคลาร์ก กับนายท่านตระกูลฮิวโก้จะต้องตามผมมาแน่ ๆ หลังจากที่อ่านข้อความบนมือถือของพวกเขา!” อีวานคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนจะพูดต่อ “ถ้าพวกเขารู้ว่า ลูกชายของพวกเขาถูกฆ่าหลังจากจ้างนักฆ่าไปฆ่าเฟนด์แล้วล่ะก็ นายท่านทั้งสองต้องโทษว่าเป็นความผิดของผมแน่ ๆ !”“ใช่ โดยเฉพาะนายท่านตระกูลฮิวโก้ไม่อยากให้นีลยุ่งกับคุณแล้วด้วยนะ เขาต้องสงสัยคุณแน่ ถ้าเขารู้ว่าลูกชายของเขาตาย!” ซีน่าก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะพูดออกมา“โอ้ ใช่ อย่าบอกใครเรื่องวันนี้ล่ะ เข้าใจไหม?” อีวานครุ่นคิด ก่อนจะเตือนซีน่าหลังจากที่พวกเขามาถึงรถ“อย่าห่วงไปเลย ฉันไม่ได้โง่นะ ฉันจะไม่บอกอะไรกับใครทั้งนั้น!” ซีน่ายิ้ม ก่อนที่ทั้งคู่จะจะขับรถออกไป“เราเสียเงินไปกว่าสองล้านเหรียญ และเฟนด์ก็ยังอยู่ เรามีปัญหาแล้วล่ะ หมอนั่นมันเก่งจริง ๆ !” หลังจากที่พวกเขามาถึงโรงแรม อีวานและซีน่าก็สั่งอาหารกลับไปที่ห้อง พวกเขาเปิดขวดไวน์ขึ้นมาหนึ่งขวด ก่อนจะกระดกไวน์เต็มปากไปหลายครั้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 884
“เฮ้อ ปัญหาเยอะจริง นายใหญ่พูดว่าเขาเองก็รู้สึกแย่ เพราะเราทำให้ตระกูลของเคลลี่ต้องอับอาย เพราะงั้น พวกเราต้องไปที่นั่นแต่เช้า เพื่อทานอาหารเที่ยงกับพวกเขา มันหมายความว่า เราต้องเจอเฟนด์กับเซเลน่าอีกครั้ง!” ตอนนี้ยังเช้าอยู่ และอีวานก็พูดออกมาอย่างหมดความอดทน ขณะที่เขาก้าวออกมาจากโรงแรมซีน่า ที่อยู่ข้าง ๆ เขา เอ่ยความเห็นออกมา “โดยเฉพาะฟีโอน่า เธออวดรวยจริง ๆ เพราะตอนนี้ครอบครัวของเธอร่ำรวยแล้ว ราวกับว่าเธอกลัวคนอื่นจะไม่รู้ว่าเธอรวยอย่างไงอย่างงั้น เธอซื้อกระเป๋าแบรนด์วันละหลายใบ เสื้อผ้าอีกเป็นโหล เธอคิดว่าเธอคงจะใส่มันหมดล่ะมั้ง?”อีวานถึงกับพูดไม่ออก เมื่อได้ยินถ้อยคำขี้อิจฉาที่ออกมาจากปากของซีน่า ถ้าซีน่ารวย เธอก็คงทำเหมือนฟีโอน่าแน่นอนในตอนนี้ เฟนด์และคนอื่น ๆ ต่างก็พากันออกมาเดินทอดน่องที่คฤหาสน์ของตระกูลเทย์เลอร์ถึงแม้ว่านายท่านตระกูลโกลด์ เคลลี่ และสมาชิกตระกูลโกลด์จะไม่พอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้น แต่พวกเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้เจอเฟนด์ พวกเขาไม่แสดงท่าทีโมโหเลยสักนิด ในทางกลับกัน มันเป็นความรู้สึกของการประจบสอพลอ พวกเขารู้แน่นอนว่าเฟนด์น่ากลัวขนาดไหน เขาจะก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 885
“นั่นใครน่ะ? กล้าดียังไงมาสร้างปัญหาที่คฤหาสน์ของตระกูลเทย์เลอร์ของพวกเราน่ะ!” เฟนด์ ธีโอดอร์ และคนอื่น ๆ ที่กำลังเดินเล่นอยู่ในสวน เดินออกไปดูทันทีธีโอดอร์ก็เป็นนายท่านของตระกูลเทย์เลอร์ เป็นธรรมชาติที่เขาต้องเดินนำหน้า โดยมีนายใหญ่เทย์เลอร์ เฟนด์ และคนอื่น ๆ เดินตามหลัง“ฮ่าฮ่า คนเยอะเหมือนกันนะ!” ชายคนนั้นหัวเราะออกมาก่อนจะพูดว่า “หลายปีที่แล้ว เขาขอให้นายน้อยจากตระกูลเทย์เลอร์ ให้เข้าร่วมสงครามเมื่อเขาอายุครบ 18 ปีไม่ใช่รึไง? ทำไมฉันถึงได้ข่าวมาว่า ไอ้บ้าอีวานยังมีชีวิตอยู่อีกล่ะ?”“คนพวกนี้เป็นใครกัน? แล้วเรื่องในครอบครัวของเราเกี่ยวอะไรกับพวกแก?” ธีโอดอร์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยหลังจากที่ได้ยิน ทั้งสี่คนที่อยู่ตรงทางเข้าต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ เขาเริ่มกังวล โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นว่าบอดี้การ์ดของพวกเขาโดยชายคนนั้นจัดการได้เร็วขนาดไหน“ฮ่าฮ่า นายล่ะ? นายเป็นใคร?” ชายที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามไม่ตอบคำถามของธีโอดอร์ ในทางกลับกัน เขายิ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนจะพูดว่า “ถ้าดูไม่ผิด นายคงจะเป็นนายท่านของตระกูลเทย์เลอร์สินะ ใช่ไหม? ฉันไม่คิดเลยว่านายจะลืมเรื่องระหว่างเราเมื่อห้าปีที่แล้วไปแล้ว นี่น
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 886
“ฮ่าฮ่า..พ่อหนุ่ม พูดแบบนั้นไม่ถูกนะ สำหรับเราแล้ว เฟนด์ไม่ใช่คนนอก แต่เป็นหนึ่งในสมาชิกของเรา เพราะเขาเข้ากับเราได้ดียังไงล่ะ!” ธีโอดอร์หัวเราะ เขาดูค่อนข้างมั่นใจเมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าทักษะการต่อสู้ของเฟนด์นั้นดีขนาดไหน และแม้แต่จอมพลก็สู้เขาไม่ได้ ถึงเขาจะไม่รู้เลยว่า คนพวกนี้มาจากตระกูลที่แสนมีอิทธิพลตระกูลไหน แต่เขาก็ยังคงพูดอย่างตรงไปตรงมา “พ่อหนุ่ม เราจะไม่เอาเรื่องที่นายฆ่าบอดี้การ์ดของเรา กลับไปเถอะ ขอร้องล่ะ!”“ฮ่าฮ่า มุกตลกจริง! เรามาตั้งไกล แต่คุณหวังว่าเราจะกลับไป เพราะคุณขอเนี่ยนะ?” ชายอีกคนก็หัวเราะเช่นกัน เขาก้าวออกมาสองก้าว “วันนี้ คุณต้องส่งตัวอีวาน เทย์เลอร์มาให้เรา และให้คนที่ไปรบแทนอีวาน คุกเข่าต่อหน้าพวกเราแล้วขอโทษซะ ไม่งั้นเราไม่ยอม!”“นาย...นายจะบอกว่า ให้ทั้งคู่คุกเข่าขอโทษ ก็พอแล้วใช่ไหม?” นายใหญ่เทย์เลอร์พิจารณาสถานการณ์อย่างเงียบ ๆ คนพวกนี้มาจากเมืองจิน และมียอดฝีมือมากมายอยู่ที่นั่น ยอดฝีมือบางคนก็ซ่อนตัวอยู่เงียบ ๆ เหมือนกบจำศีล ทักษะการต่อสู้ของพวกเขา เทียบเท่ากับเทพสงครามได้เลยนั่นจึงเป็นสาเหตุที่คนที่แสนทรงพลังจากเมืองจินพวกนี้ ดูถูกเทพสงคราม และราช
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 887
“ฮ่าฮ่า ถึงผมจะอยากส่งเขาให้กับคุณ แต่ผมว่าผมไม่ทำดีกว่า ต้องมีคนไม่มีความสุขแน่ ๆ ถ้าผมทำแบบนั้น!” เฟนด์ยักไหล่ แล้วผายมือออกอย่างไม่แยแส ขณะที่เขาพูด “ผมเกรงว่าคุณจะฆ่าใครไม่ได้เลยน่ะสิ อย่างไรก็ตาม ภรรยาและครอบครัวของผมก็อยู่ตรงนี้ เป็นไปไม่ได้หรอกนะ ที่ผมจะนั่งดูเฉย ๆ ไม่ทำอะไรเลยน่ะ!”“เฟนด์ นายพูดเรื่องอะไร? หมายความว่าอะไร ที่นายบอกว่านายอยากส่งอีวานไปน่ะ? นายคิดแบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อนายเป็นลูกเขยที่แต่งกับตระกูลของเรา แถมนายยังเป็นสมาชิกของตระกูลเทย์เลอร์อีกด้วย?” ธีโอดอร์ประหลาดใจมากดมื่อเขาได้ยินว่าเฟนด์อยากส่งอีวานไปให้อีกฝ่าย ถ้าเป็นอย่างงั้น ลูกชายของเขาต้องตายอย่างแน่นอนธีโอดอร์ยังคงกังวลอยู่ ถึงเขาจะคุยกับเฟนด์แล้วก็ตาม สุดท้ายแล้ว ทั้งสี่คนที่อยู่ตรงหน้าเขา ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าพวกเขามีความสามารถแค่ไหนตอนที่พวกเขาโจมตีตระกูลเทย์เลอร์ และนั่นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด“ทุกคน พวก...พวกเราส่วนใหญ่มากจากตระกูลโกลด์ เราไม่ใช่สมาชิกของตระกูลเทย์เลอร์นะ เรามาทานอาหารกลางวันเฉย ๆ เรากลับเลยได้ไหม ปัญหาของตระกูลเทย์เลอร์ไม่เกี่ยวอะไรกับเราเลยนี่?” นายท่านตระกูลโกลด์ยืนหยัดข้า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 888
“วิ่งทำไม? ทำไมผมต้องกลัวด้วยล่ะ ในเมื่อเฟนด์แข็งแกร่งขนาดนั้น? นอกเหนือจากนั้นแล้ว ตระกูลเทย์เลอร์ของพวกเรา..” อีวานยิ้มอย่างเยือกเย็น แล้วพูดอย่างไม่แยแสเท่าไหร่เขาไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้จริงจังขนาดไหน“ฮ่าฮ่า มาแล้วเหรอ? วันนี้ เป็นวันตายของแก!” ลูคัส แลมเบิร์ตหันกลับมา แล้วมองไปที่อีวานอย่างเยือกเย็น ความเย็นชาในสายตาของเขาทำให้คนอื่น ๆ รู้สึกไม่สบายใจเอาซะเลย“นาย...นายคือ...” เดิมทีอีวานมีสีหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่รอยยิ้มของเขาก็หายไปไม่นานหลังจากนั้น ก่อนจะแทนที่ด้วยความหวาดกลัวถึงเรื่องมันจะเกิดมาตั้งห้าปีแล้ว และชายคนนี้ก็ดูโตขึ้นในหลายปีที่ผ่านมา แต่อีวานก็ยังคงจำเขาได้“ให้ตาย พวกเขามาจากเมืองจิน!” อีวานกลัวสุดขีด คนพวกนี้มีอำนาจมากเมื่อหลายปีก่อน มันหมายความว่าพวกเขาต้องมาจากตระกูลที่ทรงอิทธิพลแน่ พวกเขาต้องมั่นใจในระดับนึงเลยถึงกล้ามาตามหาเขาเขาอยากจะหนีไปจริง ๆ หลังจากพูดจบวี๊ดดด!อีกฝ่ายสะบัดดาบไปมา และประกายดาบที่แสนน่ากลัวก็พุ่งเข้าไปหาอีวานทันที“ไม่!” ธีโอดอร์ตะโกนออกมาเสียงดัง เขารู้ว่าประกายดาบของคน ๆ นั้นน่ากลัวขนาดไหน เขายังรู้อีกด้วยว่าลูกชายของเขาไม่รู้เ
Latest chapter
