บทที่ 1047

ชายร่างสูงใหญ่อีกคนหัวเราะออกมาเสียงดัง “ฮ่าฮ่า! ดีเลย! ปีนี้ฉันยี่สิบเก้า ยังไม่ถึงสามสิบ ฉันก็เข้าแข่งขันได้ด้วยเหมือนกัน! ดีเลยที่พวกเขาจัดการแข่งขันเพื่อเลือกหัวหน้าตระกูลคนต่อไป อย่างน้อยฉันก็ยังมีโอกาส อืม จะเกิดอะไรขึ้นนะถ้าฉันได้ที่หนึ่งขึ้นมา? ถ้าได้ที่หนึ่ง ฉันก็จะได้เป็นหัวหน้าตระกูลใช่ไหม? บางที อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า นายท่านวู๊ดก็จะ...อุวะฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันต้องได้เป็นหัวหน้าตระกูลแน่!”

“ไม่จำกัดเพศ ตราบเท่าที่เป็นหนึ่งในตระกูลวู๊ด งั้นเธอก็สมัครได้น่ะสิ?”

ผู้หญิงชุดขาว ยิ้มอย่างเบิกบานเมื่อเธอเห็นเช่นนั้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสุข! “ดีเลย! คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าสาว ๆ เองก็มีโอกาสได้แข่งขันชิงตำแหน่งทายาทด้วย! นายท่านวู๊ดเป็นคนใจกว้างและยุติธรรมจริง ๆ ! วิธีนี้ทำให้ใครก็ตามที่มีแข็งแกร่งกว่าจะได้บัลลังก์ไปครอง แถมยังเป็นการรับประกันอีกว่า คนที่เป็นทายาทนั้นต้องมีความสามารถ และแข็งแกร่งอย่างแน่นอน!”

“เฮ้! ไอ้พวกโง่! ถ้าแลนซ์อยู่ที่นี่นะ คิดว่าตัวเองจะมีโอกาสแข่งขันอยู่รึเปล่า? แมวไม่อยู่ หนูร่าเริงเลยสินะ?”

ชายหนุ่มคนนึงที่สนิทกับแลนซ์ เขาประสานมือไว้ตรงหน้าอก ก่อนจะพูดเยาะเ