Share
บทที่ 1092
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1093
ชายกลางคนยิ้มขมขื่นและถามอย่างช่วยไม่ได้แลนเซล็อตมองไปที่ฝูงชนและพูดว่า "นายท่านวู๊ดบอกมาอย่างชัดเจนแล้วว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ให้อดทนรออีกสองสามเดือน!""อีกสองสามเดือน? เราจะต้องทนกับเรื่องนี้อีกนานแค่ไหน? ถ้าเขาทำอะไรไม่ได้ตอนนี้ แล้วอีกสองสามเดือนจะทำได้เหรอ? และฉันคิดว่าร่างเขาคงจะแข็งทื่อไปแล้วในสามเดือนหลังจากนี้ เขากำลังจะตายตอนนั้น! เมื่อถึงตอนนั้น เขาก็จะได้ 'พักผ่อน' และไม่สนใจอะไรเลย!" ชายวัยกลางคนมีแต่ความปั่นป่วนในท้องและหงุดหงิด เขาโวยวายอย่างประชดประชัน "เราอดทนมานานแล้ว จะต้องทนไปอีกนานแค่ไหน! เห็นไหม? ที่ฉันเคยพูดไว้ แม้ว่านายท่านวู๊ดจะรู้เรื่องนี้ ก็ทำอะไรไม่ได้เลย! กลับกลอกอะไรขนาดนี้!""เมสัน นายจะโยนความผิดไปที่แนชไม่ได้นะ เขาไม่ได้อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น สุดท้าย คนที่ร้ายที่สุดก็คือผู้อาวุโสลำดับสามและลิลลี่ นายท่านวู๊ดต้องหาหลักฐานให้แน่นอนก่อนที่จะทำอะไรได้!" แม้ว่าแชดจะผิดหวังกับวิธีนี้ แต่ก็ยังเข้าข้างแนชและปลอบเมสัน แลนเซล็อตพูดอย่างสนับสนุน "ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อน เรารู้ดีว่าเรื่องนี้มันยาก แต่เราก็ได้ข่าวดีมาเหมือนกัน เฟนด์คุยกับนายท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1094
ตอนเที่ยง แนชก็เรียกประชุมแผนการใหม่ที่พูดถึงก่อนหน้านี้นำขึ้นในที่ประชุม และผู้เข้าร่วมประชุมส่วนใหญ่ก็เห็นด้วย ลิลลี่ ผู้อาวุโสลำดับสามและผู้อาวุโสอีกสองคนค่อนข้างไม่เห็นด้วย แต่สมาชิกส่วนใหญ่เห็นด้วยว่า ตระกูลสาขาได้ให้ช่วยเหลือไว้อย่างลบล้างไม่ได้ในตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาจึงอนุมัตินโยบายใหม่ ลิลลี่กับพรรคพวกก็ทำอะไรไม่ได้แม้ว่าจะไม่เห็นด้วยก็ตาม หลังจากกำหนดนโยบายใหม่แล้ว เรื่องต่าง ๆ ก็ส่งไปหาเฟนด์เพื่อจัดการ เบธและยูลเป็นคนช่วยเฟนด์ในเรื่องนี้ ลิลลี่กับผู้อาวุโสลำดับสามออกจากห้องประชุมไปอย่างหงุดหงิด พวกเขาวิ่งเข้าหาฮัดสัน ที่กำลังเดินกลับคฤหาสน์ พวกเขาคุยกันอย่างดุเดือดจนฮัดสันปรากฏ "สวัสดี นายหญิงคนแรก! สวัสดี ผู้อาวุโสลำดับสาม!" ฮัดสันทักทายลิลลี่และผู้อาวุโสลำดับสามด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า หลังจากทักทายแล้ว เมื่อจะเดินต่อ เขาก็นึกอะไรออก จากนั้นก็ตะโกนกับลิลลี่และผู้อาวุโสลำดับสามทันที "จริงสิ! ผู้อาวุโสลำดับสาม มีบางอย่างที่ผมไม่รู้ว่าจะแจ้งพวกคุณดีหรือไม่!" "อะไรน่ะ?" ผู้อาวุโสลำดับสามมองฮัดสันอย่างสงสัยและถาม "อืมมมม...ผมเห็นแลนเซล็อต หัวหน้าตระกูล
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1095
ลิลลี่และเวดคิดว่าตอนที่ฮัดสันได้ยินสิ่งที่ปู่ทำกับตระกูลหลักเขาจะตัวสั่นด้วยความโกรธพวกเขาไม่คาดหวังอะไรนัก ดวงตาฮัดสันเป็นประกายเมื่อได้ยินความคิดใหม่ ๆ และยิ้มอย่างมีความสุข "เยี่ยมไปเลยนี่? ความจริง การเข้าป่าหาทรัพยากรก็เหมือนกับการล่าขุมทรัพย์ น่าตื่นเต้นสุด ๆ ไปเลย! ผมดีใจกับความคิดนี้นะ โดยเฉพาะเมื่อคุณต้องอยู่แต่บ้านเพื่อฝึกแล้วก็ฝึก มันน่าเบื่อ! ผมเลยอยากเข้าป่าเพื่อไปสำรวจโลกบ้าง ผม ฮัดสัน วู๊ด ไม่กลัวตาย ถ้าอยากจะแข็งแกร่งขึ้น ผมก็ควรพร้อมรับมือกับความท้าทาย..." ใบหน้าของลิลลี่และเวดแหยเกทันทีที่ได้ยิน พวกเขาพูดไม่ออก"เอาล่ะ! นายหญิงคนแรกและผู้อาวุโสที่สาม ผมไปก่อนล่ะ! การปล่อยให้สมาชิกตระกูลสาขามาฝึกที่นี่นั้นผมไม่พอใจแน่นอน แต่การส่งเราไปป่าเพื่อหาทรัพยากรเป็นเรื่องที่ผมว่ามันน่าสนใจนะ และผมก็ชอบแบบนั้น!" "ผมอยากไปพักผ่อนนานแล้ว!" ฮัดสันเดินออกไปขณะพูดเสียงดัง "ไอ้บ้านั่นมันคิดอะไรอยู่? เห็นด้วยกับนโยบายใหม่ได้ยังไง?" หน้าลิลลี่นิ่งลงเมื่อเห็นแผ่นหลังฮัดสันเดินออกไปมากขึ้น "เฮ้อ! เทพีแห่งความโชคดีไม่ได้อยู่ข้างฉัน! ทำไมทุกอย่างไม่เป็นไปได้ด้วยดีนะ? แล้วเรื่องล
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1096
ลิลลี่สงบสติลง ก่อนจะครุ่นคิดกับเรื่องนั้น “ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ที่แนชจะรู้เรื่อง ถ้าเขารู้ เขาคงพูดอะไรบ้างแล้วในที่ประชุม อาจจะทุบโต๊ะหรืออะไรสักอย่าง แต่วันนี้เขาดูยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดในที่ประชุม ฉันว่าเขาน่าจะยังไม่รู้เรื่องหรอก!” ลิลลี่ส่ายหน้าก่อนจะพูดออกมาเวดถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก เมื่อเขาได้ยินลิลลี่พูด "คุณพูดถูก ถ้าแนชรู้เรื่องขึ้นมา เขาคงสติแตกไปนานแล้ว อีกอย่างนะ แลนเซล็อตในฐานะหัวหน้าของตระกูลสาขาน่ะนะ เขาไม่ใช่คนกล้าบ้าบิ่นอะไรเลย ทุกครั้งที่ผมไปเก็บทรัพยากรที่เขา เขาจะทักทายผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตลอด แถมเตรียมอาหารกับไวน์ไว้ดูแลผมอีก คนแบบนี้คงไม่กล้าพูดอะไรออกมาหรอก ถ้าเขาไม่อยากตาย!”“อืม… ดูจากสถานการณ์แล้ว ผมว่านะ แลนเซล็อตคงอยากสู้เพื่อผลประโยชน์อะไรสักอย่างเพื่อคนในตระกูลสาขาของเขานั่นแหละ นอกจากนี้แล้ว ผมว่าเขาคงไม่มีปัญหาอะไรกับเราหรอก!”เวดหัวเราะ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า “ไอ้สารเลวเฟนด์ ผมว่าเขาไม่กล้ายุ่งกับตระกูลหลักหรอก เขาค่อนข้างฉลาดเลยนี่ ใช่ไหม? ถ้าเขาไม่ได้โง่ ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เขาจะจากตระกูลวู๊ดไป อีกอย่าง พ่อของเขาก็กำลังจะตาย เพราะงั้น เข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1097
ทว่า เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็เริ่มรู้สึกเสียวแปล๊บไปทั้งตัว ราวกับมดหลายพันตัวกำลังไต่ไปทั่วร่างกาย และกัดผิวหนังอันบอบบางของเธอ เธอรู้สึกมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่รู้สึกเสียวซ่านอีกต่อไป แต่เธอรู้สึกถึงความทรมานที่เข้ามาแทนที่เพียงครู่เดียวเท่านั้น เหงื่อมากมายก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเธอจนเป็นประกายแวววาว แล้วไหลลงมาบนหน้าที่แสนงดงามของเธออย่างไม่หยุดหย่อน เธอกำหมัด กัดฟันแน่น เธอพยายามอดทน“เอ๊ะ? ทำไมถึงมีน้ำมันดำ ๆ ไหลออกมาจากตัวฉันล่ะ? เหม็นมากเลย ฉันจะเป็นอะไรรึเปล่า?”ไม่นานนัก เซเลน่าก็พบว่าแขนของเธอมีของเหลวสีดำไหลเยิ้มออกมา มันขยะแขยง และน่าสะอิดสะเอียนมาก“ไม่ต้องห่วงนะ มันเป็นเรื่องปกติ น้ำพวกนี้มันคือสิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในร่างกายของคุณ เหมือนสารพิษอะไรสักอย่าง หญ้าวิญญาณจะเป็นตัวขับให้มันออกมา พอมันออกมาหมดแล้ว คุณก็จะรู้สึกดีขึ้น ต่อจากนี้คุณก็จะไม่เจ็บป่วยง่าย ๆ อีกต่อไป!”เฟนด์หัวเราะ ก่อนจะพูดต่อว่า “งั้น คุณคิดว่าผมเตรียมน้ำไว้สองถังเพื่ออะไรล่ะ? พอคุณทำสปาหญ้าวิญญาณเสร็จแล้ว คุณก็ไปแช่น้ำอีกถังนึง ขัดผิวทั้งตัวให้สะอาด!”"อ่า!"เธอรู้สึกทรมานมากขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้เธ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1098
"อ๊า!”เมื่อเวลาผ่านไป เซเลน่าก็รู้สึกทรมานมากขึ้นเรื่อย ๆ เธออดไม่ได้ที่จะร้องออกมาดัง ๆ ด้วยความเจ็บปวดข้าง ๆ เธอ เฟนด์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดีกับความเจ็บปวดของเธอ “ที่รัก คุณอยากให้ผมลงไปเป็นเพื่อนไหม?” เฟนด์เสนอ พลางยิ้มออกมาหน้าของเซเลน่าเปลี่ยนเป็นสีชมพูกุหลาบทันทีด้วยความเขิน เธอจ้องเขม็งไปที่เฟนด์ด้วยสายตาเย้ยหยัน “ตาบ้า! มันใช่เวลามาล้อเล่นไหม? น้ำมันเต็มไปด้วยน้ำดำ ๆ เต็มไปหมด คุณยังจะกล้าลงมาอีกเหรอ?”"เฮ้! ตราบเท่าที่คุณภรรยาของผมอนุญาต จะอายอะไรอีกล่ะ? แน่นอน ผมต้องเข้าไปอยู่แล้ว!”เฟนด์หัวเราะคิกคักอย่างลามก มันทำให้เซเลน่าอยากจะหัวเราะและร้องไห้ไปพร้อม ๆ กัน“ใกล้ถึงเวลาแล้วคุณ ทนอีกนิด มันจะไม่ทรมานอีกต่อไปถ้าคุณทนได้ถึงจุดสูงสุด คุณจะต้องผ่านมันไปให้ได้นะ!”เฟนด์ดูเวลา ก่อนจะอธิบายให้เซเลน่าฟัง “ที่รัก เก่งมาก! คุณทำได้! คุณจะผ่านมันไปได้!” เฟนด์เชียร์เซเลน่าเต็มที่“อืม!”เซเลน่าพยักหน้าราวกับเด็กหญิงตัวน้อยที่ว่านอนสอนง่าย เธอกัดฟันแน่น ก่อนจะอดทนต่อไปในที่สุด ร่างกายของเธอก็ถูกชำระล้างโดยสมบูรณ์ หลังจากนั้นเธอก็ลงไปในน้ำอีกถัง แล้วล้างร่างกายของเธอจ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1099
“มันใหญ่เกินไปนะ! ไม่มีทาง พี่ทำให้หินนั่นแตกไม่ได้หรอก แค่เห็นก็กลัวจะแย่แล้ว!”เซเลน่ามองหินที่อยู่ในมือของเธอ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ เธอรู้สึกว่า แค่หินเท่าฝ่ามือเธอยังทุบให้แตกไม่ได้ นับประสาอะไรกับหินก้อนเท่าลูกบาสล่ะ“ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้นะ”เบ็นกลอกตาใส่เธอ “ผมก็คิดว่าผมน่าจะทุบมันไม่แตกเหมือนกัน แต่ผมทำได้” เขาพูด “พี่ลองดูสิ พี่ พี่ไม่รู้สึกเลยเหรอ ว่าหินมันไม่ได้หนักขนาดนั้นตอนที่พี่ถือมันน่ะ? เพราะความแข็งแกร่งของพี่มันไม่ใช่ความแข็งแกร่งของคนธรรมดาอีกต่อไปยังไงล่ะ พี่มีร่างกายที่เป็นผู้ฝึกยุทธแล้ว!”เบ็นหยุดไปครู่นึง ก่อนจะพูดออกมา “พี่ พี่รู้ไหมว่าคนที่เขาแข็งแกร่งกันจริง ๆ น่ะ เขาไม่ผงะต่อหน้าเสือกันหรอก แถมยังคิดว่าเสือก็เป็นแค่มดอีกต่างหาก!”เอเลน เมื่อได้ยินอย่างงั้น ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “ฉันเพิ่งจะบอกคุณไปเมื่อกี้เองนะ คุณนี่ไวจริง ๆ !”“เฮอะ!”เบ็นจับหลังคอของเขา “ผมเชื่อในการเรียนรู้ตลอดชีวิตมาตลอดนะ”“คุณลองดูสิที่รัก คุณเป็นพี่สาวของเขา แม่ก็คนเดียวกัน ในเมื่อเขาทำได้ คุณก็ไม่มีทางแพ้เขาหรอก คุณเป็นถึงพี่สาวของเขาเลยนะ! นอกจากนี้แล้ว ตอนนี้ร่างกายของคุณก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1100
“เซเลน่า คุณเห็นหินก้อนนั้นรึเปล่า? ที่อยู่บนพื้นน่ะ ใหญ่กว่าลูกบาสหน่อย ถ้าคุณยังไม่เชื่อ ก็ลองไปทุบดูสิ ถ้ามันแตกออกมาเป็นเสี่ยง ๆ ก็แสดงว่า คุณแข็งแกร่งเท่ากับนักฝึกยุทธระดับสามแน่นอน!”เฟนด์มองไปรอบ ๆ เขา ก่อนจะเลือกหินใกล้ ๆ เขามาลูกนึง เขาพูดกับลาน่า"จริงเหรอ? ไหนลองซิ!"เซเลน่าฟังคำพูดของเขา เธอยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปต่อยหินก้อนนั้นปัง!เสียงแตกของหินก้อนนั้นดังกึกก้องไปในอากาศ และหินก้อนเขื่องก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ "วิเศษไปเลย พี่ พี่เก่งมาก ผมอิจฉาจัง!”ขณะที่เบ็นมองเซเลน่า ความตื่นเต้นที่เขามีในตอนแรกก็ลดฮวบลง เขารู้สึกราวกับว่าตัวเขาเจ็บปวดมาก ๆ เขาอยากอวดมาก แต่เขาไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้ว“ช่วยไม่ได้ ก็พี่เป็นพี่ของน้องนี่นา!”หน้าของเธอเปล่งปลั่งด้วยรอยยิ้มที่ใครเห็นก็ต้องยิ้มตาม เธอครุ่นคิดอะไรสักอย่าง ก่อนจะพูดเสริมว่า “ไคลี่ต้องมีความสุขแน่ถ้าลูกเห็นฉันในตอนนี้ ลูกคงดีใจที่เห็นแม่ของลูกเข้มแข็งขนาดนี้!”หลังจากพูดจบ เธอก็ทำคิ้วขมวด เธอหันไปหาเฟนด์ “ที่รัก เราไม่เห็นไคลี่มาสองสามวันแล้วนะ” เธอพูด "ฉันคิดถึงลูกจัง!"เฟนด์กวาดสายตาไปรอบ ๆ พวกเขา “เราไม่พูดถึงไ
Latest chapter
