Share
บทที่ 1162
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1163
ปัง!ทันใดนั้นเองก็เกิดแรงระเบิดที่รุนแรงขึ้น คลื่นดาบของเอซถูกทำลายด้วยคลื่นดาบของเฟนด์ที่ลบล้างมันได้ในทันทีคลื่นดาบที่น่ากลัวนั่นหายไปแล้ว และพลังคลื่นดาบของเฟนด์ก็หายไปด้วยแต่พลังที่หลงเหลืออยู่ก็อัดกระแทกร่างกายของเอซอย่างแรง“อ่อก!”เอซกระอักเลือดออกมาทันที เขาลอยกระเด็นถอยหลังไป มีรอยเท้าประทับอยู่บนหน้าอกของเขา“นายท่าน!”นักสู้ของตระกูลแมคหลายคนหวาดกลัวจนหน้าซีดเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เจ้านายของพวกเขาอยู่ในระดับเทพแท้จริงขั้นต้นแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฟนด์วูบ ฟุ่บ ฟุ่บ!เฟนด์ตวัดดาบส่งคลื่นดาบออกไปอีกหลายครั้ง ผู้อาวุโสหลายคนที่เป็นปรมาจารย์ขั้นสูงถูกฆ่าตายทันที“วิ่ง!”พวกเขาที่เหลือซึ่งไม่ได้เป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งมากนัก หลังจากที่ประเมินสถานการณ์แล้ว ต่างก็รีบหันหลังวิ่งหนีไปชายร่างท้วมที่ในี่สุดก็ตามมาทันรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกตระกูลแมคและหนีออกมาทันที นักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลแมคตายแล้ว และตระกูลของพวกเขาก็หนีไปเกือบหมดแล้ว“อั่ก!”เอซลุกขึ้นยืน เลือดกระอักออกมาจากปากเขาอีกครั้ง เขาแทงดาบลงบนพื้น
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1164
“นาย...นายน้อยเฟนด์ วู๊ด?” เอซ แมค ตกใจมากกับสิ่งที่ได้ยิน ทำไมไกอัส แมคถึงคุกเข่าและพูดว่าเฟนด์คือนายน้อย นั่นหมายความว่าหมอนี่เป็นนายน้อยจากตระกูลหลักของตระกูลวู๊ดงั้นเหรอ? ไม่งั้น ทำไมไกอัสถึงคุกเข่าต่อหน้าเขา?“นายน้อยตระกูลวู๊ด!” เคย์ล่า ลีห์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ไม้เสียบบาร์บีคิวในมือของเธอเกือบจะหล่นลงพื้น ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมเฟนด์ถึงได้ไม่กลัวอีกฝ่ายเลย ชายหนุ่มคนนี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมเท่านั้น แต่เขายังมีตำแหน่งที่ทรงอำนาจมากอีกด้วย“นายน้อยเฟนด์ พี่...พี่ชายรองของผมไปทำให้คุณโกรธเคืองเหรอ? ได้โปรดยกโทษให้พวกเขาด้วย!” สีหน้าของไกอัสซีดเผือด ก่อนหน้านี้เขาเคยบอกพี่ชายของเขาแล้วว่า ห้ามไปทำให้คนในตระกูลวู๊ดโกรธเคือง เพราะเขารู้ว่าพี่ชายของเขาชอบตามใจหลานสาวของเขาตอนที่เธอรังแกผู้คนในเมืองเขาบอกเรื่องนี้กับเอซและคนอื่น ๆ ด้วยตัวเอง เขาขอให้เอซควบคุมลูกสาวของเขา ไม่อย่างนั้น ไม่ช้าก็เร็วอาจจะมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม เอซก็พูดเสมอว่าเขาจะอบรมลูกสาวของเขาอย่างลับ ๆ เพื่อไม่ให้เธอเสียหน้าไกอัสคิดเสมอว่าคงไม่มีผู้มีอำนาจในเมืองคนไหนที่จะแข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1165
“จริงหรือ?” เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาและมองผู้คนรอบ ๆ ก่อนจะพูดว่า “ทุกวันนี้การกระทำของหัวหน้างานอย่างเขาได้ทำอะไรที่เป็นการทำร้ายทุกคนหรือเปล่า? หากมีการกระทำแบบนั้นเกิดขึ้น กรุณาบอกผมด้วย ผมจะได้ฆ่าเขาและกู้ชื่อเสียงให้ตระกูลของผม!”คำพูดของเฟนด์มีอำนาจมาก เขายืนอยู่ตรงนั้นราวกับรูปปั้นของเทพเจ้าไกอัสหวาดกลัวมากจนเหงื่อผุดขึ้นมาบนหน้าผากอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเขาจะไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดี แต่เขาก็กลัวมากว่าจะมีใครบางคนเข้ามาแล้วทำบางอย่างเพื่อให้เขาถูกฆ่า เพราะยังไงซะ ความจริงเรื่องที่เขาเป็นหัวหน้างานของตระกูลวู๊ดก็ทำให้หลายคนอิจฉา ริษยา และเกลียดชังเขา“เขาไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดี!” ในตอนนั้นเอง เคย์ล่าคิดเกี่ยวกับมันและลุกขึ้นยืน “ไกอัสไม่ค่อยลงจากภูเขาและเขายุ่งอยู่กับการฝึกฝนอยู่ตลอด เขาคงคิดที่จะเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้พิทักษ์ ดังนั้นภรรยาของเขาก็มักจะบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอมักจะพูดว่าเขาอยู่แต่บนภูเขาและไม่ค่อยลงมาหาพวกเขาเลย!”“ใช่แล้ว ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น ภรรยาของเขามักจะบ่นอยู่เสมอ!” ผู้หญิงคนหนึ่งก็พยักหน้าเห็นด้วยไกอัสแอบโล่งใจเมื่อได้ยินแบบนั้น เขามองไปที่ฝูงชนและพูดว่า “ขอบคุ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1166
"เข้าร่วมตระกูลวู๊ดเหรอ?" เคย์ล่าโพล่งขึ้นมาอย่างตื่นเต้น ดวงตาเธอเป็นประกายเต็มไปด้วยความยินดี "เอาจริงเหรอ? ไม่ได้โกหกกันนะ ใช่ไหม?" ท่าทีเธอเปลี่ยนไปอย่างระแวง เธอพูดต่อว่า "คนธรรมดาไม่มีอำนาจที่จะพาใครเข้าตระกูลวู๊ดได้ เว้นแต่จะมีตำแหน่งสูงในตระกูล เช่น ผู้อาวุโส ผู้พิทักษ์ หรือไม่ก็ลูกของผู้อาวุโส!"เซเลน่าแทบจะกัดฟันกลั้นรอยยิ้มไว้ไม่ไหวกับการกระทำของเด็กสาว "ไม่ต้องห่วง เธอเข้าร่วมตระกูลวู๊ดได้แน่นอนถ้าเฟนด์พูดอย่างนั้นแล้ว เขาคือลูกชายของนายท่านตระกูลวู๊ด เป็นทายาทสืบทอดตำแหน่งนายท่านในตอนนี้""โอ้... พระเจ้า!" เคย์ล่าตกใจมากกับข่าวนี้ เธออ้าปากกว้างจนแทบจะวางไข่ได้วินาทีต่อมา เธอก็กลืนน้ำลายตัวเองและพูดว่า "ทายาทของนายท่านเหรอ...? นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณมีหวังที่จะได้เป็นนายท่านในอนาคตเหรอ? ฉันไม่รู้ว่าคุณมีสถานะที่มีเกียรติอย่างนี้ ไม่แปลกใจที่ไกอัสจะคุกเข่าอย่างไม่ลังเลตอนที่ได้เจอคุณ!""ฮ่า ๆ...! ฉันไม่สนใจการได้เป็นนายท่านหรอก เลยไม่ยึดติดกับสิ่งนั้น พ่อฉันทำได้ดีแล้ว!" เฟนด์หัวเราะเขาเชื่อว่าจะรักษาพ่อได้อย่างรวดเร็วหลังจากที่ทำยาแล้ว ด้วยอายุของแนช มันจะไม่เป็นปั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1167
"พ่อจะบอกอะไรให้นะ ตระกูลแม็คจบจริง ๆ แล้วครั้งนี้ ได้ยินมาว่าพวกเขาทำให้นายน้อยตระกูลวู๊ดขุ่นเคือง และนายน้อยคนนี้ก็มีความสามารถในการต่อสู้ระดับสูงมาก ขั้นอัจฉริยะ เขาได้ฆ่าปรมาจารย์ของตระกูลแม็ค นายท่าน และออทัมน์ ทำให้ทุกคนยินดีมาก" ลินคอล์นถอนหายใจ "ใครจะรู้ว่าตระกูลแม็คที่เย่อหยิ่งและผยองจะต้องเจอจุดจบแบบนี้ คนมีความสุขกันมากเลย!"น้องชายลินคอล์นที่อยู่ข้าง ๆ พูดขึ้นมาว่า "สงสัยว่านายน้อยวู๊ดชื่ออะไรกัน? เขาฉลาดจริง ๆ ได้ยินมาว่าเขาถามไกอัสว่าได้ปกป้องพวกแม็คหรือเปล่า จากนั้น เพื่อให้ไกอัสได้พิสูจน์ความบริสุทธิ์ เขาขอให้ไกอัสฆ่าน้องชายและหลานสาวของไกอัส เพราะไกอัสเป็นคนทำ ไกอัสจะไม่เกลียดเขา..."เคย์ล่าพยักหน้ายิ้ม ๆ "ใช่ ฉลาดมาก และหนูก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน!" เธอพูดขณะมองไปที่พ่อและลุง "คุณพ่อ คุณลุง หนูมีอะไรจะบอก... หนูจะออกจากครอบครัวลีห์พรุ่งนี้""ออกจากครอบครัว?" ตาพวกเขาเบิกกว้างอย่างกะทันหันและสงสัยมากว่าเกิดอะไรขึ้นลินคอล์นพูดขึ้นทันทีว่า "จะไปไหน? นี่คือพรสำหรับการฝึกฝน พวกเราครอบครัวลีห์ มีชีวิตอย่างยากลำบากเมื่อตอนตระกูลแม็คกดขี่ไว้ ตอนนี้ตระกูลแม็คจบเห่ไปแล้ว คร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1168
"พ่อกำลังพูดเรื่องอะไร? ทำไมหนูไม่เข้าใจเลย?" เคย์ล่ากลอกตาใส่พ่ออย่างร้อนรน เธอไม่เข้าใจว่าการเข้าตระกูลวู๊ดและการรู้จักลูกชายนายท่านจะดีไม่และไม่ดีในเวลาเดียวกันได้อย่างไรเห็นได้ชัดเลยว่าเรื่องนี้มันยอดเยี่ยมลินคอล์นยิ้มอย่างขมขื่นและอธิบาย "เป็นเรื่องที่ดี เพราะลูกเข้าตระกูลวู๊ดได้ และลูกจะได้วัสดุเสริมทักษะการต่อสู้ เรามีความสุขอยู่แล้วที่ลูกจะได้ฝึกในตระกูลวู๊ดเพราะลูกสาวเราจะก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็วและได้เป็นปรมาจารย์ระดับกึ่งเทพ!"ลินคอล์นหยุดก่อนพูดต่อว่า "พ่อบอกว่ามันเป็นเรื่องแย่เพราะพ่อเป็นห่วงกับสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลวู๊ด คือมันดูไม่ดี ลูกก็รู้ว่านายหญิงคนแรกไม่ยินดีเท่าไหร่ตอนที่เฟนด์กลายเป็นทายาทของนายท่าน และเธอก็อยากจะฆ่าเฟนด์จริง ๆ นอกจากนั้น ลิลลี่ยังมีตำแหน่งสูงในตระกูลอีก เธอนำลาโกริโอมามาก ดังนั้น..."เคย์ล่าเข้าใจที่พ่อเธอจะสื่อ "พ่อ หนูเข้าใจนะ ที่พ่อกลัวว่าหนูจะมีส่วนร่วมหลังจากที่ตามเฟนด์ไป ใช่ไหม? พ่อกลัวว่าจะมีสงครามภายในตระกูล พวกเขาจะเริ่มต่อสู้กัน ใช่ไหม?""ใช่ สุดท้ายแล้วเฟนด์ก็คือคนที่พาลูกเข้าตระกูลวู๊ด ถ้าตอนนั้นเขาขอให้ลูกอยู่ข้าง ๆ ล่ะ ลูกจ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1169
"ที่รัก นี่มันอะไรกัน?" เซเลน่าถามขณะมองสิ่งของนั้นอย่างสงสัย"นี่คือ โอสถหลอมรวม และใช้เป็นยาบ่มเพาะได้ ผมต้องใช้น้ำพักน้ำแรงเพื่อที่จะได้มาเมื่อหลายปีก่อน นอกจากโอสถหลอมรวมแล้ว ผมยังได้สูตรอื่น ๆ สำหรับยาระดับแรกอีกด้วยในตอนนั้น" เฟนด์ยิ้มและพูดต่อ "อ้อ อย่าไปบอกใครล่ะ เพราะนักเล่นแร่แปรธาตุนี่หายากมาก ผลการฝึกหลังจากกินยานี่ดีกว่ากินหญ้าวิญญาณแน่นอน แต่ยาก็ต้องการส่วนผสมทุกอย่าง และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ""ที่รัก... ฉันไม่คิดว่าคุณจะทำยาได้ด้วย ที่รัก! แล้วทำได้สำเร็จหรือยัง? เอเลนเคยบอกมาอยู่นะ ว่าการทำยาต้องมีความแข็งแกร่งทางจิตใจและพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย!" เซเลน่าประหลาดใจเล็กน้อย เอเลนเคยบอกว่าการฝึกของคนคนหนึ่งจะใช้ระยะเวลาสั้นลงหลังจากได้กินยา เมื่อเทียบกับตอนที่กินหญ้าวิญญาณ นอกจากนี้ ผลลัพธ์จากยาก็มีแนวโน้มดีขึ้นมาก เพราะพลังงานในตัวยาถูกกรองจนเหลือแค่แก่นแท้เท่านั้นอย่างไรก็ตาม เซเลน่าไม่คิดว่าเฟนด์จะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุจริง ๆ เฟนด์ยิ้มเคร่งขรึมขณะตอบว่า "ผมมีสูตรยาสำหรับระดับขั้นต้นของระดับแรก ขั้นกลางของระดับแรก และขั้นสูงของระดับแรก แต่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1170
เมื่อมาถึงประตูห้องนอนของแนช เฟนด์และเซเลน่าก็เห็นโจแอนคุยกับแนชอยู่ข้างใน"ผมได้ยินมาว่าเฟนด์แอบออกไป ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมเขาทำอย่างนั้นพอพิจารณาดูแล้วว่ามันอันตรายแค่ไหน" แนชที่นอนอยู่บนเตียงก็เห็นได้ชัดเลยว่ากำลังเป็นห่วงเฟนด์อยู่ เขารู้ว่าลิลลี่อยากจะกำจัดเฟนด์ตั้งแต่แรก เขารู้ว่าเธอร้อนรนใจขนาดไหนที่เฟนด์ได้ตำแหน่งที่เคยเป็นของแลนซ์มาก่อน และได้กลายเป็นทายาทของตระกูล ทำให้เธอออยากกำจัดเฟนด์มากกว่าเดิมการที่เฟนด์ออกไปข้างนอกตระกูลหลักนั่นก็เสี่ยงเกินไป เพราะมันจะเป็นโอกาสทองของลิลลี่ที่จะจัดการเขา"คุณไม่ต้องห่วงหรอก เฟนด์จะไม่ออกจากตระกูลหลักไปถ้าเขาไม่มั่นใจในตัวเอง เขาต้องมั่นใจมากพอที่จะออก และคงมีเรื่องสำคัญบางอย่างให้ทำอย่างนั้น" โจแอนนั่งลงข้าง ๆ ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน "เขาก็กลับมาเมื่อวานนี้แล้ว ไม่ต้องห่วงเลย"ด้านนอกประตู เซเลน่าเหลือบมองเฟนด์และยิ้มอยู่ในใจ เฟนด์อาจจะอคติกับพ่อน้อยลงถ้าได้ยินว่าพ่อกังวลเรื่องเขาขนาดไหนเฟนด์มองเซเลน่าขณะเดินเข้าไปในห้อง"โอ๊ะ เฟนด์ บังเอิญจังเลย! เรากำลังพูดถึงลูกอยู่พอดีแล้วลูกก็มา" โจแอนยิ้มเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาเฟนด์เดินไปที่เต
Latest chapter
