บทที่ 29

เซเลน่ายิ้มอย่างบิดเบี้ยว เธอรู้สึกหมดหนทาง แต่เธอก็ยังพยักหน้า

เป็นเพราะเธอรู้ดีว่าเฟนด์ไม่มีเงินสี่ล้านเหรียญ

เฟนด์ทำงานเป็นทหารมาหลายปี เขาเปลี่ยนเป็นคนก้าวร้าวหลังจากเข้าสู่สงคราม มันจะเสียเปรียบหากเกิดการต่อสู้ขึ้น

“ไม่ต้องกังวล ฉันคือนายน้อยวิลสันซึ่งเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลวิลสัน ที่สืบทอดธุรกิจของตระกูล ฉันไม่เคยผิดคำพูดของตัวเอง”

ไมเคิลพูดอย่างมั่นใจพร้อมตบหน้าอกของเขาทันที

ไม่นานนั้นหลังจากเซเลน่าก็เปิดประตูและเดินออกไป

ส่วนไมเคิลมาที่ประตูด้วยเช่นกัน เขาพูดกับผู้จัดการร้านอาหารว่า “คุณเซเลน่าเป็นเพื่อน และคนรู้จักเก่าแก่ของฉัน ค่าใช้จ่ายที่โต๊ะจำนวนเงินสี่ล้านเหรียญลงบัญชีฉันได้เลย!”

“ถ้าอย่างนั้นไวน์แดงสิบแปดขวด…”

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งผู้จัดการก็นึกถึงเรื่องนี้

“แน่นอนให้พวกเขาพากลับไป คุณเรียกเก็บเงินยี่สิบขวดดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะนำส่วนที่เหลือกลับไป หากสั่งซื้อไปแล้วและดื่มมันไม่หมด!”

ไมเคิลยิ้มกว้างทันที นอกจากนี้ราคาของไวน์อยู่ที่ประมาณหนึ่งแสนเหรียญเท่านั้น บอกเลยว่าขวดละสองแสนเหรียญเป็นกับดักที่ตั้งขึ้นเพื่อหลอกล่อเซเลน่า

“ยังไงต้องขอบคุณ