Share
บทที่ 592
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 593
เพราะยังไงซะพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ในช่วงนั้นอีกแล้ว แม่ของเขาอายุมากขึ้น และเธอก็สมควรที่จะมีชีวิตที่ดี อย่างน้อยที่สุด เธอก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวประหยัดเหมือนเมื่อก่อน “แม่ยายพูดถูก แม่ประหยัดเกินไป ไม่ต้องลังเลถ้าอยากซื้อในสิ่งที่แม่อยากได้ เราไม่ได้มีชีวิตเหมือนสมัยก่อนแล้ว ตอนบ่ายนี้ผมว่างนะ ให้ผมพาแม่ออกไปซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับ หรืออะไรก็ได้!”“ลูกชาย แม่ไม่ต้องการสิ่งของพวกนั้น ตอนนี้แม่ก็มีอาหารที่ดีกินดี มีเสื้อผ้าที่ดีใส่และมีชีวิตที่ดี แค่นี้แม่ก็พอใจแล้ว!” โจแอนรีบพูด การที่ได้เห็นลูกชายของเธอประสบความสำเร็จทุกอย่างได้อย่างทุกวันนี้ เธอก็พอใจแล้ว เมื่อไม่กี่ปีที่ก่อน สิ่งเดียวที่เธอฝันและหวังไว้คือ ให้เฟนด์ได้กลับบ้านอย่างปลอดภัยจากสนามรบ เป็นโชคดีของเธอที่ความฝันของเธอเป็นจริง ไม่เพียงแต่เขาจะกลับบ้านอย่างปลอดภัยเท่านั้น เขายังกลับมาในฐานะผู้ชายที่มีเกียรติและประสบความสำเร็จอีกด้วย โชคชะตาช่างเมตตาต่อเธอนักและปฏิบัติต่อเธออย่างดีในช่วงหลายปีที่ผ่านมา“แม่ แม่พูดอะไรนะ? เราไม่ได้ขาดแคลนเงินแล้ว ดังนั้นเราน่าจะไปซื้อเสื้อผ้าหรือของบางอย่างให้แม่นะ!” เฟนด์ยืนกรานด้วยรอยยิ้ม“ใ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 594
“บอดี้การ์ด?” เมื่อฟีโอน่าได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเธอก็หมองลง เธอจ้องไปที่เฟนด์อย่างโกรธจัด สูดหายใจเข้าลึก ๆ และปล่อยออกมา “เฟนด์ นายจะไปประกวดนางงามเหรอ? พวกนี้เป็นบอดี้การ์ดแบบไหนกัน? พวกเธอทั้งหมดดูเหมือนดอกไม้และอัญมณี พวกเธอจะเป็นบอดี้การ์ดได้ยังไง?”เฟนด์พูดไม่ออก เขาไม่รู้จะอธิบายออกไปยัง ทำได้เพียงแต่ยิ้มอย่างขมขื่น “แม่ครับ ผมขอให้เพื่อนช่วยหาบอดี้การ์ดให้ ผมไม่ได้บอกว่าต้องการผู้ชายหรือผู้หญิง และไม่คิดว่าเขาจะเลือกทีมบอดี้การ์ดหญิงล้วนให้ผม!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เอเลนรู้สึกว่าไม่ค่อยยุติธรรม ส่วนตัวแล้วเธอกลัวว่าเฟนด์จะไล่พวกเธอไปเมื่อเธอคิดบางอย่างได้ เธอก็ก้าวออกมาเพื่อแสดงความรู้สึกของเธอ “มีอะไรผิดปกติเหรอถ้าเป็นผู้หญิง? คุณไม่ควรดูถูกผู้หญิงนะ เราทุกคนเป็นวีรบุรุษหญิงที่นำเกียรติยศมาสู่ประเทศ ขนาดประเทศนี้ยังไว้วางใจให้เราปกป้อง แล้วอะไรทำให้คุณคิดว่าเราไม่สามารถปกป้องคุณได้?”ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองไปที่เฟนด์ “ถ้าพี่ชายไม่หล่อขนาดนี้ พวกเราก็คงไม่มา!”เอเลนไม่ได้หมายถึงแค่ความดูดีของเฟนด์เท่านั้น แต่เธอยังหมายถึงการปรากฏตัวของเขาและออร่าของเข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 595
เฟนด์คิดว่าการที่ผู้หญิงพวกนี้ขับรถดี ๆ แบบนี้ หมายความว่าพวกเธอไม่จำเป็นต้องใช้หรือขาดเงินเลย เขาคิดว่ามันแปลกที่พวกเขามาที่นี่เพียงเพื่อค่าจ้างแค่สองพันเหรียญต่อเดือนสำหรับแม่ยายของเขา เขาถึงกับพูดไม่ออกเพราะเธอยอมถอยเพียงเพราะหญิงสาววัยประมาณยี่สิบกว่า ๆ เรียกเธอว่า 'พี่สาว' อันที่จริง ดูเหมือนว่าเอเลนน่าจะอายุน้อยกว่าเซเลน่าอีก“ใช่ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นคุณป้าที่อ่อนเยาว์เช่นนี้!” เอเลนพูดอย่างแก่นแก้ว“ผู้หญิงคนนี้ปากหวานมาก เพราะงั้นพวกเธอได้เป็นบอดี้การ์ดของเราแล้ว ฉันไม่อยากทำให้ชีวิตยุ่งยากมากขึ้นโดยไม่จำเป็น แค่แสดงให้ฉันเห็นว่าเธอมีความสามารถอะไรบ้าง อย่างเช่น เธอสามารถชกมวยหรือตีลังกากลับหลังได้ไหม ถ้าฉันรู้สึกว่าความสามารถของเธอโอเค ก็อยู่ที่นี่ต่อได้!”ฟีโอน่ามีความสุขมาก เธอไม่อยากให้ชีวิตของสาว ๆ ยากขึ้นไปอีกเอเลนพูดโดยไม่ต้องคิดว่า “นั่นมันง่ายเกินไป เราควรทำอะไรที่ยากกว่านั้นอีกหน่อย!” ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็เดินไปที่มุมกำแพงใกล้ ๆ หยิบอิฐสีแดงขึ้นมาก้อนหนึ่ง แล้วขอให้ออร์คิดถือมันไว้สูง ๆ “อย่าบอกนะว่าเธอคิดที่จะทำให้อิฐแตกออก?” ฟีโอน่ากลืนน้ำลาย เธอคิ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 596
เฟนด์มองดูชุดของสาว ๆ และรู้สึกปวดหัวกับมันนิดหน่อย เขาพูดออกมาว่า “ในเมื่อพวกเธอเป็นบอดี้การ์ดของเรา พวกเธอจะต้องรักษารูปลักษณ์และสวมเครื่องแบบ ฉันเกรงว่าเสื้อผ้าอย่างกระโปรงสั้น ๆ แบบนี้คงไม่เหมาะสมเท่าไหร่”“เฮ้ ทำไมนายถึงเข้มงวดนัก ผู้หญิงไม่ควรมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองเหรอ? ฉันชอบที่พวกเธอแต่งตัวแบบนี้! พวกเธอแต่งตัวได้สวยเหมาะกับขาพวกเธอที่ยาว มันมีอะไรผิดงั้นเหรอ? แบบนี้ก็ดูดีแล้วนี่!” ฟีโอน่าพูดแทรกขึ้นมาทันทีและพูดต่ออีกว่า “ด้วยการแต่งตัวแบบนี้ คนอื่นก็จะไม่รู้ว่าพวกเธอเป็นบอดี้การ์ด พวกเธอก็เป็นเหมือนตำรวจนอกเครื่องแบบ แบบนี้มันไม่ดีกว่าเหรอ? ฉันไม่ชอบให้มีกลุ่มบอดี้การ์ดที่ใส่เครื่องแบบเดินตามหรอกนะ มันดึงดูดความสนใจมากเกินไป!”โชคดีที่ออร์คิดได้ทันและพูดว่า “คุณป้าคนสวย ไม่ต้องห่วง เราคุยกันเรื่องนี้แล้วในระหว่างทางมาที่นี่ เราคิดว่าเราจำเป็นต้องมีเครื่องแบบเพื่อให้เราดูเหมาะสมมากขึ้น แต่เราไม่จำเป็นต้องสวมเสื้อผ้าที่เป็นทางการ เราคิดไว้แล้วว่าจะใส่ชุดไหน! พวกเราจะใส่กางเกงยีนส์ฤดูร้อน รองเท้าผ้าใบสีขาว และเสื้อเชิ้ตสีขาว เรากำลังคิดว่าควรจะมีสัญลักษณ์ของครอบครัวเทย์เลอร์
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 597
“ยิ่งไปกว่านั้น ฉันมีความสามารถพอตัว ฉันไม่ต้องการบอดี้การ์ด หน้าที่หลักของพวกเธอคือปกป้องลูกสาว ภรรยา และพ่อตาแม่ยายของฉัน นอกจากฉันแล้ว ทุกคนในครอบครัวต้องมีบอดี้การ์ดอยู่ด้วยหนึ่งหรือสองคน!”เฟนด์คิดและพูดต่อว่า “ฉันไม่ต้องการให้พวกเธอทั้งหมดติดตามเราตอนออกไป เพียงแค่หนึ่งหรือสองคนก็พอแล้ว พวกเธอไม่จำเป็นต้องตามมาหรอกเพียงแค่ออกไปซื้อเสื้อผ้า”เอเลนได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกหดหู่ใจทันที เธอหน้าลงและอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำออกมา“พวกเธอควรไปพักผ่อนในบ้านได้แล้ว ในเมื่อฉันเป็นนายของพวกเธอ พวกเธอทุกคนก็ควรฟังฉัน!” เฟนด์พูดพลางมองไปที่เอเลนอย่างตรงไปตรงมา“ค่ะ นายท่าน! เราจะเชื่อฟังคำสั่งของท่านทุกอย่างในอนาคต!”เอเลนยิ้ม การได้คุยอย่างใกล้ชิดกับท่านนักรบสูงสุดในตอนนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ“ไปกันเถอะแม่!” เฟนด์รีบพาโจแอนออกไปซื้อของอย่างรวดเร็วสาวสวยทั้งสิบคน ต่างถือกระเป๋าเดินทางของตัวเอง และมีเจนนี่นำไปยังที่พักของพวกเธออย่างรวดเร็ว เมื่อจัดการที่พักเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจนนี่ก็จากไป ทันทีที่เจนนี่จากไป บอดี้การ์ดสาว ๆ พวกนั้นก็รวมตัวกัน“ว้าว ท่านนักรบสูงสุดยิ่งมองนานเท่าไหร่ท่านก็
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 598
“ฮ่า ๆ ที่รัก ทำไมถึงโทรมาหาผมได้ล่ะ? คิดถึงผมล่ะสิ?”อีวาน เทย์เลอร์ที่อยู่อีกด้านของปลายสายพูดหยอกล้อเธอ“แน่นอน ฉันคิดถึงคุณ ไม่ได้เจอกันแค่วันเดียวแต่รู้สึกเหมือนฤดูใบไม้ร่วงผ่านไปสามฤดูเลย ฉันกลัวที่จะถูกเบ็นจับได้ ฉันต้องหาข้อแก้ตัวทุกครั้งเพื่อแอบออกไปเจอคุณ!”ซีน่าจีบอีวานและพูดว่า “เฮ้ อีวาน คุณรู้ไหมว่าวันนี้ฉันกลัวว่าจะตายจริง ๆ คุณคงไม่ได้เจอฉันอีกแน่เลย ฟีโอน่ากับฉันซึ่งเป็นผู้หญิงทั้งคู่ออกไปเดินเล่นแล้วจู่ ๆ พวกเราก็ถูกลักพาตัวไป!”“อะไรนะ!” อีวานตกใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาสอบถามต่อว่า “มันเกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นคนลักพาตัวเธอไป? แล้วเธอปลอดภัยดีไหม?"เมื่อรู้ว่าอีวานเป็นห่วงเป็นใยเธอ ซีน่าก็รู้สึกมีความสุข เธอพูดวว่า “ไม่ต้องห่วง พวกเราทั้งคู่ปลอดภัยดีแล้ว สิ่งที่สำคัญของเรื่องนี้ก็คือเพราะไอ้บ้าเฟนด์ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไปทำให้นายน้อยของตระกูลเซนอสจากเมืองมังกรฟ้าโกรธ...”ซีน่าเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้อีวานฟังอย่างรวดเร็วอีวานได้ยินอย่างนั้นและตะโกนออกมาด้วยความดีใจว่า “บ้าเอ๊ย นี่มันเยี่ยมไปเลย!”ซีน่ารูกสึกโกรธขึ้นมาชั่วขณะ “ว่าไงนะ? กล้าดียังไงถึงพูดว่ามั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 599
“เอ๊ะ จะบ้าเหรอ? คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ? คุณไม่จำเป็นต้องรอให้คนของพวกเขามา เราจะไปหาพวกเขาเองและบอกให้พวกเขารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วปล่อยให้พวกเขามาฆ่าเฟนด์ซะ มันไม่ง่ายกว่าเหรอ?”ยิ่งอีวานคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น“บ้าจริง ตระกูลเซนอสนี้น่ากลัวกว่าตระกูลคลาร์ก ตระกูลวิลสัน และตระกูลฮิวโก้รวมกันเสียอีก พวกเขามีพลังมากกว่าเยอะ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขามีเงิน ตราบใดที่พวกเขามีเงิน พวกเขาก็สามารถหาคนที่มีฝีมือมาทำตามข้อตกลงได้ ฮ่า ๆ คราวนี้เฟนด์ตายแน่!”“หืม ฉันสงสัยว่าเฟนด์ไปทำให้ตระกูลเซนอสโกรธแค้นได้ยังไง! โอ้ ฉันคิดว่าฉันจำได้แล้ว ตอนที่ต่อสู้กันอยู่ เขาบอกว่ามันเป็นการแก้แค้นให้อาจารย์ของเขา ราชาแห่งสงครามเป็นอาจารย์ของเขา โอ้ ใช่แล้ว ต้องเป็นแม็กนัส ซัทเธอร์แลนด์แน่ ถ้าเฟนด์ไม่ได้ไปบอกเทพีเจ้าแห่งสงคราม แม็กนัส ซัทเธอร์แลนด์ก็อาจจะไม่ตาย...”ซีน่าเริ่มคิดข้อสรุปที่อาจจะเป็นไปได้ทั้งหมดและตั้งสมมติฐานขึ้นมา“ซีน่า คุณกำลังคิดอะไรอยู่? เฟนด์ไปทำให้พวกเขาโกรธเคืองได้ยังไงไม่สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญคือเฟนด์จะต้องตายจริง ๆ ในรอบนี้!”
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 600
ในตอนนั้นเองเฟนด์กำลังอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าและซื้อเสื้อผ้าให้โจแอนมากมาย พวกเขายังซื้อเครื่องประดับทองคำ ต่างหูทองคำ และกำไลหยกเพิ่มเติมอีกด้วย หลังจากแปลงโฉมแล้ว ความงดงามของโจแอนก็เริ่มเปล่งประกายออกมา“ไม่เลว ไม่เลวเลย เอาสร้อยเส้นนี้ด้วย รูดบัตรเครดิต!”เฟนด์พยักหน้าอย่างพอใจและเรียกเก็บเงินทันที“หยุดซื้อของได้แล้ว ลูกใช้เงินมากไปแล้วนะ เก็บเงินที่หาได้มาไว้บ้าง ลูกไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้นหรอก ลูกและเซเลน่าอายุยังน้อย มีอีกหลายอย่างที่ลูกต้องใช้จ่าย ไคลี่ก็ยังเด็กอยู่เลย และลูกอาจจะมีลูกเพิ่มอีก ก็จะมีค่าใช้จ่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ อีกอย่างลูกเพิ่งจะจ้างพนักงานไปจำนวนมากที่บ้าน...มีบอดี้การ์ดมากมาย ทั้งหมดนี้จะต้องใช้เงินจำนวนมาก...”นิสัยเก่า ๆ นั้นแก้ยากเเกินไปสำหรับโจแอน เธอก็ยังรู้สึกแย่เมื่อเฟนด์ใช้เงิน วันนี้เป็นวันที่เขาใช้เงินเพื่อเธอมากเกินไปจริง ๆ“แม่ครับ ไม่ต้องห่วง ผมไม่ขาดแคลนเงิน!”เฟนด์เอาของที่ซื้อ แล้วตามโจแอนออกไป “โอเค ผมจะหยุดซื้อของแล้ว กลับบ้านกันเถอะ แม่ ถ้าผมจะอยากซื้อตระกูลเดรคทั้งหมด มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แม่ยังคิดว่าผมไม่มีเงินอยู่หรือเปล่า?”ถึงแม
Latest chapter
