“กรีนสกาย ฮอลล์อย่างงั้นเหรอ?” เฟนด์ครุ่นคิด แล้วพูดออกมา “ก็ได้ พวกนายกลับไปก่อนก็ได้ แล้วบอกคนในกรีนสกาย ฮอลล์ด้วยล่ะ ว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปหา วันนี้เราต้องจัดการปัญหานี้ให้ได้ และบอกเหตุผลดี ๆ ให้ฉันฟัง มิฉะนั้น นายจะมาโทษฉันไม่ได้ ถ้าฉันทำอะไรขึ้นมา!”“ก็ได้ ไอหนุ่ม นายพูดออกมาเองนะ พรุ่งนี้มาหาเราที่กรีนสกาย ฮอลล์ มาคนเดียวล่ะ พวกเราจะรอนายอยู่ที่นั่น!” ชายคนนั้นรู้สึกโล่งภายในใจ อย่างน้อย เขากับเพื่อนก็กลับไปได้สักทีในตาของเขา เฟนด์พยายามจะหาทางออก ขณะที่เขาพูดว่าเขาจะไปที่กรีนสกาย ฮอลล์คนเดียวเพื่อไปจัดการพวกเขาเขาเดาว่า เฟนด์ไม่กล้าพอที่จะมาที่กรีนสกาย ฮอลล์คนเดียว ในวันพรุ่งนี้ อย่างไรก็ตาม ถ้าเขายั่วโมโหกรีนสกาย ฮอลล์ ก็เหมือนเขายั่วโมโหคิงส์ตัน ฮอลล์ด้วย อะไรก็ตามที่เฟนด์พูดออกมา ก็เพื่อที่จะหาทางออกให้ตัวเอง เพราะทันย่า ที่ชอบออกมาเปิดหูเปิดตา จะได้ไม่ต้องอับอายหลังจากที่เขาพูดจบ ชายทั้งสามก็รีบพยุงชายที่ขาหักขึ้นมา และรีบออกไปทันที“นาย…นายไม่ได้จะไปจริง ๆ ใช่ไหม พรุ่งนี้น่ะ? กรีนสกาย ฮอลล์ ไม่มีอะไรน่ากลัว แต่ถ้านายจะไปแล้วทำให้เรื่องมันแย่กว่าเดิม มันก็ไม่ต่างอะไ
“เขานี่แปลกจริง ๆ ฉันห่วงเขาแทบตาย แต่เขาดันทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะงั้น!” ชารอนเม้มปากก่อนจะเดินเข้าไปต่อคิว“เฟนด์ มาด้วยกันสิ!” ทันย่าตามหลังเฟนด์ ก่อนจะผลักเขาให้เข้าไปต่อคิว เมื่อเธอเห็นว่าเขาทำหน้าเหมือนไม่อยากเล่น“เอ่อ ไม่เป็นไรน่า พวกคุณเล่นกันไปเลย ผมคิดว่ามีแต่เด็กเท่านั้นแหละที่เล่น มันเด็กเกินไป!” เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่น เขาหมดหนทาง“นี่ นายว่าพวกเราเด็กงั้นเหรอ?” อีวอนน์หันมากรอกตาใส่เฟนด์ “ฉันไม่สนใจหรอกนะ ไหน ๆ เราก็มาที่นี่แล้ววันนี้ อยากน้อยนายก็ต้องเล่นเครื่องเล่นทั้งหมดเป็นเพื่อนพวกเรา”“ใช่เลย! พวกเราจะพาคุณไปสัมผัสประสบการณ์ทำตัวแบบเด็ก ๆ อย่างพวกเราวันนึง!” ทันย่าก็พูดขึ้นมาทันที“เฟนด์ ฟังจากเสียงของคุณแล้ว เป็นไปได้จริง ๆ เหรอ ที่คุณไม่เคยไปสวนสนุกเลยสักครั้งน่ะ?” ชารอนครุ่นคิด อดไม่ได้ที่จะถามเฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่น และคร่ำครวญออกมา “ใช่ ผมอยากจะมาที่นี่ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว อย่างไรก็ตาม ครอบครัวของผมจนเกินไป ผมทำได้เพียงแค่มองคนอื่นเล่นจากด้านนอกเท่านั้น หลังจากที่ผมโตขึ้น ผมก็วุ่นอยู่กับงาน ผมเริ่มทำงานส่งอาหาร และหลังจากนั้น ผมก็ได้เป็นทหาร เพราะฉะนั้น
“คุณเคยเล่นมาก่อนรึเปล่า?” เฟนด์ถาม แล้วมองไปที่อีวอนน์ เดรค“อืมม ฉันอยากเล่นมาตลอด แต่ไม่เคยมีโอกาสได้เล่นเลย!” อีวอนน์พูด และยิ้มอย่างเข้มแข็ง“งั้นเราเข้าไปด้วยกันเถอะ! ผมสงสัยจริง ๆ ว่ามันจะเป็นยังไง ผมค่อนข้างมั่นใจเลยว่าโลกนี้ไม่มีผี และถึงมี ผมก็ไม่กลัวหรอก เพราะผมคิดว่าถ้าผีนั่นดีจริง เขาคงสามารถฆ่าปีศาจที่จะเข้ามาหาเขาได้!” เฟนด์พูดอย่างไม่แยแส “ใช่ เราลองไปกันเถอะ แต่คุณต้องสัญญานะ ว่าคุณจะดูแลพวกเราไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม?” ชารอน จอร์จพูดแทรกขึ้นมา มันเป็นโอกาสที่หายากมากที่จะได้ออกมาเที่ยวกับเฟนด์ และเธอก็คงไม่มีทางพลาดโอกาสนั้นไปแน่“ใช่ ถ้าคุณไปด้วย ฉันก็จะลองดู!”ทันย่าหัวเราะ ก่อนจะพูดว่า “จริง ๆ และฉันก็ค่อนข้างสงสัยเหมือนกัน ฉันได้ยินมาว่า ผีที่ว่า จริง ๆ แล้วก็คือคนแต่งตัวเป็นผีนั่นแหละ มันจะน่ากลัวสักแค่ไหนกันเชียว!”“ฮ่าฮ่า งั้นไปกันเถอะ!” เฟนด์พูดขึ้นมา ก่อนจะเดินเขาไปในบ้านผีสิงพร้อมสาวสวยทั้งสามคน“อ๊า!” เพียงไม่กี่ก้าวเท้านั้น ชารอน จอร์จพบว่าตัวเธอนั้นขี้กลัวมาก ๆ และจับแขนของเฟนด์แน่น หน้าของเธอดูเหมือนจจะหดลง แล้วเธอก็แสดงท่าทีที่กลัวอย่างสุดขีด
“น่ากลัวมาก ๆ ฉันจะไม่มีทางกลับไปเล่นเหมือนกัน เสียดายจริง ๆ ไม่น่าเล่นเลย!”ดูไม่ออกเลยว่าชารอนกลัวจริง ๆ หรือเธอแกล้งแสดงกันแน่แต่ร่างกายของเธอแนบชิดกับเฟนด์มากกว่าเดิมอีก เฟนด์รู้สึกอายเกินกว่าจะมองไปที่เธอด้วยซ้ำ“ว้าว ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย? ผู้หญิงสามคน กอดผู้ชายคนเดียวงั้นเหรอ?”“สวรรค์ ฉันล่ะอิจฉาจริง ๆ ! พวกเธอกอดเขาโคตรแน่น และร่างกายของพวกเธอก็ดูดีเอามาก ๆ พระเจ้า เขาโชคดีจริง ๆ เลย!”“ฉันอยากเป็นเขาจัง ทำไมฉันไม่พาสาว ๆ สวย ๆ มาบ้านผีสิงบ้างนะ? โอ้ เดี๋ยวนะ ฉันว่าฉันไม่รู้จักสาวสวย ๆ ด้วยซ้ำ!”ฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ พวกเขาเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ขณะที่เห็นพวกเขาเกาะกลุ่มกัน“นี่ ผู้หญิงคนนั้นใช่นายหญิงน้อยที่สองของตระกูลเดรครึเปล่า? ว้าวเธอกอดผู้ชายคนนั้นแน่นจริง ๆ …”“เฮ้ ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนอีวอนน์ เดรคเลย อีกคนนั่นใช่ชารอน จอร์จรึเปล่า? พระเจ้า น่าดูจริง ๆ ! ฉันโคตรอิจฉาเลย!” ชายคนนึงจำพวกเธอทั้งสามคนได้ ก่อนจะอุทานออกมาด้วยความตื่นเต้นแชะ! ผู้หญิงสองสามคนที่ยืนดูอยู่ เอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปพวกเขาอย่างลับ ๆ ถ้าภาพนี้หลุดออกไป พวกเขาต้องดังแน่ อย่างไรก็ตาม มันไม่ง่า
ในตอนนี้ ชายทั้งสามคนที่อยู่ที่กรีน ฮอลล์ในวันนั้น ได้กลับมาแล้ว หลังจากที่ส่งชายคนที่แกล้งตาบอดที่โรงพยาบาล และหาคนมาดูแลเขาขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาในลานบ้าน หนึ่งในพวกเขาหันไปหาคนที่ผอมกว่าใครในกลุ่ม แล้วพูดว่า “มังกี้ ไอ้นักเลงนั่นบอกว่าจะมาในวันพรุ่งนี้ คิดว่าเขาจะมาจริง ๆ ไหม? เขาก็แค่บอดี้การ์ด แต่เขาต้องมีความสามารถแน่ ๆ ถึงได้เป็นบอดี้การ์ดของตระกูลเดรค ฉันว่าเราจะประเมินเขาต่ำไปไม่ได้!”ชายอีกคนมองไปที่มังกี้แล้วพูดว่า “พี่มังกี้ ไอ้นักเลงนั่นชื่อเฟนด์ เขาเป็นลูกเขยของตระกูลเทย์เลอร์ พี่จะประเมินเขาต่ำไปไม่ได้จริง ๆ เมื่อก่อนนี้ เขาช่วยชีวิตเทพีแห่งสงครามเอาไว้ เขามีความสัมพันธ์ดี ๆ กับเหล่าตำนานต่าง ๆ เช่นเทพีแห่งสงคราม พี่คิดว่า…”มังกี้พูดแทรกขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความกลัวของเขา “ก็ได้ ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากจะต้องตรงไปตรงมากับเขา แล้วดูว่าเขาจะตัดสินใจทำอะไรต่อ!”“ใช่ คราวนี้เราต้องตรงไปตรงมากับเขา และให้รูปเขาไปซะ ถ้าเขาต้องการ!”ชายอีกสองคนในกลุ่มพยักหน้าเห็นด้วย และทั้งสามก็เดินเข้ามาข้างในต่อ“โอ้ มังกี้ พวกนายกลับมาแล้วเหรอ? ของดีวันนี้เป็นไงบ้าง
มูซัคดูอึ้งมาก เขาพูด “อะไรนะ? นายจะบอกว่าไม่ใช่ทันย่าที่อยากจะมีเรื่องอย่างงั้นเหรอ แต่จริง ๆ แล้ว คือบอดี้การ์ดของเธอที่ต้องการหาความจริงน่ะนะ? ทันย่าเห็นด้วยกับเรื่องนั้นได้ยังไง? เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน ที่จะมาหาเรื่องเรา?”“ใช่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้นักเลงนั่นมันหมายความว่ายังไง มันพูดอีกด้วยว่ามันจะมาหาพวกเราในวันพรุ่งนี้ และบอกอีกด้วยว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว เพราะฉะนั้นมันจะมาคนเดียว!”มังกี้รู้สึกว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ “ผมไม่รู้ว่าไอ้นักเลงนั่นมันโกหกรึเปล่า แต่ไอ้นักเลงนี่ไม่ควรไปยุ่งด้วยอย่างยิ่งเลย เขาเป็นลูกเขยของตระกูลเทย์เลอร์!”“เขาน่ะเหรอ?”ท่าทีของมูซัคซึมลง เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “ฉันคงไม่ห่วงอะไรเลย ถ้าเขาเป็นแค่บอดี้การ์ดธรรมดาน่ะ แต่ฉันได้ยินมาว่าไอ้อาชญากรนั่น เขาเป็นคนหัวร้อน ฉันคิดว่าพวกอาจจะเรากำลังจะมีปัญหา!”“คนหัวร้อน? หมายความว่าไง?”“นี่พี่หมายถึงว่า เขาชอบก่ออาชญากรรมอย่างงั้นเหรอ?” มังกี้ถามพร้อมขมวดคิ้วมูซัคพยักหน้า “ฉันไม่มีหลักฐานมากนัก แต่ฉันคิดว่าการล่าพรรคเทพเจ้ามังกร ต้องเกี่ยวอะไรกับไอ้เฟนด์นี่แน่ ๆ ”“ไม่มีทาง พรรคเทพเจ้ามังกรเก่งจะตาย พ
เฟนด์ทำหน้าบึ้ง ก่อนจะถาม “ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง? ทำไมนายดูเป็นทุกข์และกระวนกระวายขนาดนั้น? นายไปทำให้ใครโกรธมารึเปล่า?”ไทเกอร์พยักหน้า ก่อนจะพูดว่า “ร้านข้าง ๆ ของเราขายได้ไม่ดีเลย และเขาก็เริ่มโทษพวกเรา พวกเขาอ้างว่าเราปล้นธุรกิจของพวกเขา แล้วเขาก็เอานักเลงมาหาเรื่องเรา พวกนักเลงนั่นมาทุกวัน พวกเขาแต่ละคนจะมานั่งที่โต๊ะ แล้วสั่งแค่ถั่วหนึ่งจาน แล้วพวกเขาก็นั่งอยู่ที่ร้านทั้งวัน เพราะแบบนี้ เราเปิดร้านต่อไปไม่ไหวแล้ว!”“ไอ้พวกกากเดนสังคม ไอ้พวกนี้นี่มันระยำจริง ๆ !” เฟนด์กำหมัดแน่น เขาโมโหมาก ๆ เขาไม่คิดเลยว่าร้านข้าง ๆ จะน่าไม่อายขนาดนี้เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนจะถามว่า “แล้วร้านข้าง ๆ ขายดีขึ้นรึเปล่า?”“ไม่ได้ดีขึ้นเลย มีร้านอาหารร้านใหญ่บนถนน พวกเขาไม่กล้าโทษร้านนั้น เลยเอาความโกรธมาลงที่ผมแทน อาหารของเขารสชาติแย่มาก เขาเลยโทษว่าผมไปขโมยธุรกิจของเขา ตั้งแต่นั้น ผมไม่มีธุรกิจแล้ว แต่ร้านของเขาก็ไม่ได้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเลย!”ไทเกอร์โกรธจัด เขาพูดอย่างหมดหนทาง “เฮ้อ ผมกำลังจะแพ้แล้วจริง ๆ ในตอนแรก เราก็คิดจะสู้ แต่ใครจะรู้ล่ะ ว่าพวกเขาจะมาทุกวันแบบนี้”“แล้วตอนนี้ล่
“อร๊าย!”ภรรยาของไทเกอร์กลัวตาย หน้าซีดเผือด และถอยหลังอย่างระมัดระวัง “อย่ามายุ่งกับฉันนะ! ฉันบอกคุณไปแล้วนะว่าถ้าสามีของฉันรู้เรื่องนี้ เขาฆ่าคุณแน่!”“ฮ่า ๆ ช่างน่าขำ สามีของเธออ่อนแอขนาดนั้น ต่อให้เขามีสิบชีวิตเขาก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเราหรอก”ชายผมสั้นหัวเราะออกมาเสียงดังและพูดต่อว่า “งั้นบอกฉันมาซิว่า เธอคิดจะชดใช้ให้ฉันยังไง? ฉันเริ่มจะปวดท้องแล้ว ฉันอยากให้เธอพาฉันไปห้องน้ำและช่วยแก้อาการปวดท้องให้ฉันหน่อย ไม่งั้นก็จ่ายมาสองแสนเหรียญ ฉันจะคิดว่ามันเป็นค่ารักษาพยาบาลของฉัน!”“สองแสนเหรียญ!”ภรรยาของไทเกอร์ได้ยินจำนวนเงินที่มากเกินจริง เธอหายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้ว่าเธอไม่มีเงินพอ เธอจ่ายให้ไอ้พวกนี้ได้ หรือแม้ว่าเธอจะจ่ายให้พวกมันสองแสนเหรียญในครั้งนี้ได้แต่ไอ้สารเลวพวกนี้ก็คงหาเรื่องรังแกเธออยู่ดี เธอกลัวว่าจะมีการเรียกร้องเงินจำนวนมากจากพวกมันอีกในอนาคต“อะไรอีกล่ะ? เธอไม่มีเงินงั้นเหรอ? ถ้าเธอไม่มีเงิน เธอก็ต้องชดใช้ให้ฉันด้วยร่างกายของเธอ!”“ไม่ต้องห่วง สามีของเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้ ฉันไม่บอกเขาหรอกน่า ฮ่าฮ่า!”ชายผมสั้นหัวเราะอย่างมีความสุข เดินเข้าไปหาภรรยาของไทเกอร์ เตรียม