บทที่ 652

“พ่อ พ่อคะ มานี่เร็ว มาดูนี่สิ ดูสิว่าหนูได้อะไร…”

ไคลี่วิ่งไปหาเฟนด์ทันทีที่เขาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ และส่งเสียงเรียกด้วยเสียงที่น่ารัก ๆ ของเธอ

หัวใจของเฟนด์ยวบลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้นและยิ่งเมื่อได้เห็นดวงตาที่สดใสของเธอพวกนั้นด้วย

เขาย่อตัวลงทันทีเพื่ออุ้มไคลี่ขึ้นมาแล้วหอมไปที่แก้มอันอ่อนนุ่มของเธอ “ทำได้ดีมาก! ลูกสาวของพ่อได้สติกเกอร์ด้วย!”

“ใช่แล้วค่ะ ครูบอกว่าหนูเป็นนักเรียนที่ดี!”

รอยยิ้มของไคลี่นั้นสดใสและไร้เดียงสา เต็มไปด้วยความสุขขณะที่ยิ้มออกมา

“โอ้? แน่นอน ลูกสาวของพ่อฉลาดและมีความรับผิดชอบมากที่สุดในชั้นเรียนอยู่แล้ว!”

เฟนด์อุ้มไคลี่เดินขึ้นบันไดไป “จริงด้วย ไคลี่ ลูกอยากได้รางวัลไหม? บอกพ่อมาเลย พ่อจะหามาให้ลูกเอง!”

“อยากได้ค่ะ พาหนูและแม่ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำในวันเสาร์นี้ได้ไหมคะ?” ไคลี่ถามโดยมองไปที่เฟนด์อย่างคาดหวังหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“ฟังดูเข้าท่าดีนะ พ่อจะพาลูกไปที่นั่นในวันเสาร์!”

เฟดนด์วางไคลี่ลงเมื่อพวกเขามาถึงชั้นบนแล้ว

เขากลับไปที่ห้องของเขา ซึ่งเขาเพิ่งเห็นว่าเซเลน่ากลับมาจากที่ทำงานแล้วและกำลังอาบน้ำอยู่

บนโต๊