“เขากลับมาจนได้!” ชารอนและอีวอนน์อุทานออกมาพร้อมกัน ทั้งสองถอนหายใจอย่างโล่งอกชารอนมองไปที่อีวอนน์ ริมฝีปากสีอมชมพูของเธอแยกออกจากกันเล็กน้อย เธออดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “อีวอนน์ ดูเหมือนเธอ...เธอจะเป็นห่วงเฟนด์มากเหมือนกันนะ อย่าบอกนะว่าเธอก็ชอบเขาด้วย?” คำถามของชารอนทำให้อีวอนน์ตกใจจนเธอสำลัก ตาของเธอสั่นไหวและแก้มของเธอก็กลายเป็นสีชมพูทันที เธอตอบกลับทันทีว่า “อะไรนะ? เป็นไปไม่ได้! หมอนั่นเป็นพวกโรคจิตที่หลงไหลผู้หญิงสวย ๆ! ฉันไม่ชอบเขาหรอก ฮึ่ม!” หน้าผากของชารอนย่นขณะที่เธอขมวดคิ้ว “เป็นไปไม่ได้! ถ้าเขาเป็นคนบ้ากาม ทำไมเขาถึงไม่หลงไหลฉันล่ะ? ฉันมีรูปร่างที่ดีและก็ดูดีด้วย!” “สวัสดีคนสวย! ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรมารบกวนพวกคุณนะ พวกคุณก็ดูอารมณ์ดีที่ได้ชื่นชมความงามของดอกไม้” เฟนด์แซวขณะเดินเข้าไปหาทั้งสามคน ใบหน้ายิ้มอ่อนโยนและอบอุ่น เมื่อเฟนด์มาปรากฏตัวตรงหน้าพวกเธอ ชารอนที่สมองของเธอถูกครอบงำด้วยความกังวลและความตื่นตระหนกเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วก็สงบลงทันที ท่าทางของเธอเปลี่ยนไป เธอเริ่มใจเย็นลงและเขินอาย ทำสีหน้าสบาย ๆ โดยไม่กังวลเรื่องเฟนด์อีก “กรีนสกาย ฮอลล์ คุณไปที่นั
เฟนด์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินว่าทันย่าห่วง “ผมว่าไม่เป็นอย่างนั้นนะ ยังไงซะ เฮคเตอร์ก็เป็นหัวหน้าของกรีนสกาย ฮอลล์ในฐานะหัวหน้าของกลุ่มที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ เขาจะกลับไปทำตามคำสัญญาได้ยังไง?”ในทางกลับกัน ทันย่าก็อดไม่ได้ที่จะมองเฟนด์อย่างเยาะเย้ย “แน่นอน เขาเป็นหัวหน้าของกรีนสกาย ฮอลล์ แต่พลังที่แท้จริงของพวกเขาไม่ใช่แค่ที่เห็นอย่างผิวเผินนะ สำหรับทั่วโลก พวกเขากำลังจะเปิดสปาและศูนย์สุขภาพ แต่ภายใต้ธุรกิจเช่นนั้น พวกเขาทำข้อตกลงมากมายเกี่ยวกับธุรกิจสกปรก ๆ เราควรจะไว้ใจคนแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?” เฟนด์พยักหน้าเห็นด้วย “มาดูกันว่ามันจะเป็นยังไง ถ้าไม่ได้เรียนรู้แล้วจะมาเสียใจทีหลัง!” “เอาล่ะ นี่มันก็สายเกินไปแล้ว เราไปช้อปปิ้งกันเถอะ!” ทันย่าแนะนำ เฟนด์ดูนาฬิกาที่ข้อมือ เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงแล้ว หลังจากครุ่นคิดมาเขาก็เสนอไปว่า “โอเค! ผมมีเงินห้าหมื่นเหรียญจากกรีนสกายฮอลล์ ผมจะเลี้ยงอาหารกลางวันกับพวกคุณทั้งสามคน!” "ฮิฮิ! ขอบคุณ!" ทันย่าหัวเราะ “โอ๊ะ จริงด้วย! เกือบลืมเลย! วันนี้คือวันจ่ายเงิน แล้วก็เป็นครั้งแรกที่คุณจะได้รับเงิน การเงินจะโอนเงินเดือนของคุณให้ไม่เกินบ่ายนี้!”เฟนด์ไม่ไ
อีวอนน์พูดไม่ออก เธอเดินอยู่ข้างหลังชารอนและตบหลังเธอ แล้วเดินออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น "อ๊า!"ความเจ็บปวดแผ่ซ่านทั่วหลังของชารอนทำให้เธอตะโกนออกมาดัง ๆ ดวงตาเบิกกว้างราวกับจานรอง “อีวอนน์ เดรค เธอทำอะไรเนี่ย!”อีวอนน์ยิ้มอย่างไร้หัวใจและส่ายหน้า “ก็เพิ่งบอกว่าอยากโดนตบไม่ใช่เหรอ? ก็เลยทำเป็นว่าเป็นเฟนด์ที่ตบยังไงล่ะ” ชารอนตกตะลึง เธอไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี เธอกำลังโกรธจัด “มัน มันจะเหมือนกันได้ยังไง?” ถ้าเป็นเฟนด์จริง ๆ มันก็อาจจะหมายความว่าเขาสนใจในตัวเธออยู่บ้าง หากเป็นเช่นนั้น แม้ว่าจะถูกตีจนช้ำแต่หัวใจเธอก็เต็มไปด้วยความยินดี อย่างไรก็ตาม เธอต้องอยู่ในความเป็นจริงที่ว่า เฟนด์ ไอ้โง่นี่ไม่เคยให้โอกาสเธอเลย เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงอีกต่อไปแล้ว “ไปกันเถอะ นี่เป็นครั้งแรกที่เฟนด์เลี้ยงข้าวเราเลย เพราะงั้นก็เร็วเข้าเถอะ!” ความรักและความภักดีของชารอนที่มีให้เฟนด์ทำให้ทันย่าถอนหายใจ เธอไม่คิดว่าความรักจะเป็นแบบนี้ มันคือความหลงใหล ครอบงำจนสูญเสียความรู้สึกของตัวเอง อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในปัจจุบันก็คือความรักที่ไม่สมหวังอยู่ดี สุดท้ายแล้ว ด้วยความสวยงามและหุ่นที่ดีข
ในพริบตาเดียว เฟนด์และผู้หญิงสวยทั้งสามก็มาถึงร้านอาหารอันเงียบสงบและตกแต่งอย่างมีระดับ มันเป็นร้านอาหารที่ดี สภาพแวดล้อมเงียบสงบรอบ ๆ เป็นสีพาสเทล แม้ว่ามันจะมีราคาสูง แต่เฟนด์ก็ไม่มีปัญหาเรื่องเงิน ราคาไม่ได้กระทบขนหน้าแข้งเฟนด์เลยแม้แต่น้อย“เอาล่ะ คุณผู้หญิงทั้งหลาย สั่งอะไรก็ได้เลย! เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้สาวสวยทั้งสามมาทานอาหารกลางวันเป็นครั้งแรกด้วยกัน!” เฟนด์ยื่นเมนูให้และพูดอย่างสุภาพ “ผมเป็นแค่บอดี้การ์ด พวกคุณมาจากตระกูลสูงศักดิ์ อย่างไรก็ตาม การที่พวกคุณยินดีให้ผมเลี้ยงข้าวก็เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลย!”ทันย่าพูดไม่ออกอยู่ชั่วครู่ ไอ้บ้านี่ไม่ใช่คนธรรมดา เขาจะต้องเป็นผู้ชายที่อยู่ในสถานะทางสังคมสูงกว่าเธอแน่ ๆ ถึงอย่างนั้น เฟนด์ก็ยังทำตัวงี่เง่าต่อหน้าเธอ มันชัดเจนเลยว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่บอดี้การ์ดธรรมดา “ราคาไม่ถูกเลยนะ กังวลไหมล่ะว่าเงินห้าหมื่นมันจะไม่พอ?” อีวอนน์ตั้งใจแกล้งเฟนด์หลังจากมองเมนู“ฮิ ๆ! ไม่ต้องห่วงนะ คุณคิดว่างบสำหรับมื้อกลางวันมีแค่ห้าหมื่นเหรอครับ? ผมดีใจนะที่ผู้หญิงสวย ๆ ทั้งสามมาอยู่ด้วยกันตรงนี้ ผมยินดีที่จะจ่ายห้าแสนเพื่อพวกคุณด้วยซ้ำ นับประ
เมื่อทันย่าพูดจบ อันธพาลคนหนึ่งก็ยื่นมือออกมาพยายามลูบแก้มเธออีกครั้ง“ไปตายซะไป!” ทันย่าสะบัดมือออกอย่างรังเกียจ นี่เป็นเสียงโหวกเหวกที่เฟนด์ได้ยินตอนที่กำลังจะโทรศัพท์ เขาเดินเข้าไปด้านในด้วยสีหน้าเย็นชา “เฮ้! อารมณ์ร้อนนักเหรอ? กล้าดียังไงมาตบฉัน! รู้ไหมว่าการตบฉันนี่มันต้องชดใช้เท่าไหร? ฉันถามดี ๆ แล้วนะว่าจะไปด้วยกันกับพวกเราไหม แต่ในเมื่อเธอมาตบกันอย่างนี้ เธอก็ไม่มีทางเลือกอะไรแล้วนอกจากมากับเรา โอ๊ะ แน่นอนว่าเธอเลือกได้ระหว่างไปเที่ยวกับเราหรือจะจ่ายเงินให้ฉันหนึ่งล้านเหรียญสำหรับค่ารักษาพยาบาล!” ชายคนนั้นเย้ย เพราะทันย่าไปตีมือเขา เขาเลยข่มขู่เธอ “เงินล้านก็แค่ถั่ว มันไม่ได้มีค่าอะไรเลย! แต่สำหรับไอ้โง่อย่างแก ฝันไปเถอะ!” ทันย่าลุกขึ้นจากที่นั่งและขยับไปด้านหน้าเล็กน้อย พยายามผลักอันธพาลออก “นังบ้านี่! ฉันพยายามทำดี ๆ กับเธอแล้วนะ แต่ดูเหมือนจะไม่ซึ้งใจเลยใช่ไหม?” ชายคนนี้ก็ไม่ยอมง่าย ๆ เช่นกัน เขาผลักเธอกลับอย่างแรง "อ๊า!" เห็นได้ชัดเลยว่าเขาฝึกฝนมา ความแข็งแกร่งของร่างกายไม่ใช่เรื่องตลกสักนิด หญิงสาวจากตระกูลคนรวยอย่างทันย่าจะรับมือกับแรงผลักอย่างแรงขนาดนี
อันธพาลทั้งสี่ที่อยู่ตรงหน้าเฟนด์คิดว่าเฟนด์จะกลัวพวกเขาหลังจากเปิดรอยสัก แต่แล้ว ไม่ใช่แค่เฟนด์ไม่ได้กลัวรอยสักเท่าไหร่ เขายังพูดบางอย่างที่ทำให้อันธพาลทั้งสี่คนมุมปากกระตุก ไอ้เหลือขอนี่ไม่รู้จักรอยสักเหรอ?“ไอ้เด็กเหลือขอ แกไม่กลัวเหรอ? ฮะ! ถนนรอบ ๆ นี้เป็นอาณาเขตของพวกเรา! เราคือแก๊งเขี้ยวหมาป่า!”ชายคนนั้นชี้ที่รอยสักบนหน้าอกของเขาและป่าวประกาศอย่างภูมิใจว่า “ถึงแม้ว่าสมาชิกเราจะมีไม่มาก แต่แต่ละคนก็โหดเหี้ยมราวกับหมาป่า! ทำอะไรเราเท่ากับแกขุดหลุมฝังศพตัวเอง!” ชายอีกคนแสดงความเห็นว่า “ถ้าแกเข้าใจสถานการณ์นี้ แกจะอยากทำให้ตัวเองหายไป! สาวสวยคนนี้ไปกวนใจลูกพี่ฟีลิกซ์ ไม่อย่างนั้นลูกพี่คงไม่ผลักเธอ!”“เข้าใจได้ อืมมม แล้วรู้ไหมว่าฉันคือใคร? รู้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร? พวกแกโง่หรือยังไง? กล้าดียังไงมาผลักคุณหนู!” เฟนด์หัวเราะ ตอบออกไปอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันแคร์เหรอ? ทั้งหมดที่ฉันรู้เธอก็แค่ผู้หญิงที่น่าสนใจน่ะ ฮ่า ๆ!” ฟีลิกซ์หัวเราะอย่างควบคุมไม่ได้ เห็นได้ชัดเลยว่าเขาไม่รู้จักทันย่าและคนอื่น ๆ อย่างไรซะ จะไปโทษอย่างนั้นก็ไม่ได้ สุดท้ายแล้วพวกนี้ก็เป็นแค่อันธพาลท้องถิ่นที่ไม่ม
“นายท่าน เรา... เราขอโทษ เราผิดไปแล้ว เราจะเลิกยุ่งและให้คุณอยู่กับสาวสวยคนนี้ โอเคไหม?” ชายอีกคนคุกเข่าต่อหน้าเฟนด์เมื่อได้รับความเจ็บปวดเฟนด์ขมวดคิ้วอย่างเย็นชา “แกพูดเรื่องอะไร? ฉันคือบอดี้การ์ดของคุณทันย่านะ! แกกล้าดีได้ยังไง!”“ช-ใช่ แน่นอน...! ผู้หญิงน่ารัก ๆ และมีเกียรติเช่นนี้ต้องเป็นคุณทันย่าแน่ ๆ ส่วนคุณก็เป็นบอดี้การ์ดที่ทรงพลัง ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงมีบอดี้การ์ดแค่เพียงคนเดียว... มีคุณคนเดียวเปรียบเหมือนมีกองทัพหลายร้อยคนเลย!” ชายคนนั้นพูดขณะตัวสั่น เขาเช็ดเหงื่อตัวเองออกจากหน้าถ้าสาวสวยคนที่พวกเขาตั้งใจฉวยโอกาสคือคุณทันย่าของตระกูลเดรคจริง ๆ เหล่าสมาชิกของแก๊งเขี้ยวหมาป่าจะเปล่งเสียงอะไรออกมาไม่ได้เลยหากพวกเขาโดนฆ่าตาย ตระกูลเดรคเป็นตระกูลที่โดดเด่นที่สุด แก๊งเล็ก ๆ อย่างพวกเขาไม่มีทางสู้กลับได้เลย“นายท่าน ปล่อยพวกเราไปเถอะ ได้โปรด” ฟีลิกซ์ร้องขอ “พวกเราออกไปได้ไหมครับ?”เฟนด์เหลือบมองพวกเขาอย่างเฉยเมย “ถ้าฉันเป็นแก ฉันก็จะดูสารรูปตัวเอง ถ้าครั้งต่อไปฉันเห็นแกทำแบบนี้อีกแกตายแน่!”“ได้เลยครับพี่ชาย” ฟีลิกซ์พยักหน้าขอบคุณ “เราขอบคุณจริง ๆ ที่ท่านเมตตาเรา!” ฟีลิก
เซเลน่า คุณสวยมากเลย! ชุดสูทแบบนี้ดูมีระดับมาก!” ชารอนมองไปที่เซเลน่าและพูดด้วยความอิจฉา “ไม่แปลกเลยที่เฟนด์รักคุณมากขนาดนั้น ฉันก็รักเขา แต่เขากลับเย็นชาไม่ใส่ใจกันเลย!”เซเลน่ายิ้มอย่างอึดอัดใจ “ชารอน เฟนด์ไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิดหรอกนะคะ เขาชอบทำหน้าเย็นชา และบางครั้งก็ทำอะไรจริงจังมากเกินไป นอกจากนั้นยังไม่ใช่คนโรแมนติกและค่อนข้างหัวรุนแรง ชอบใช้กำลังแก้ปัญหา คุณชอบเขามากขนาดนั้นเพราะยังไม่รู้จักเขาพอดีน่ะสิ”แน่นอนว่าเซเลน่าพูดออกไปทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ชารอนยอมแพ้ไปแม้ว่าชารอนจะเป็นคนดีและร่ำรวย แต่เฟนด์ก็คือผู้ชายของเธอ ในฐานะภรรยาแล้ว เซเลน่าจะไม่เห็นแก่ตัวเองได้อย่างไร?นอกจากนั้น เธอรู้สึกว่าควรจะทำให้ชารอนยอมแพ้ไปถ้าเฟนด์ไม่สนใจเธอจริง ๆ“จริงเหรอ?” ชารอนตอบ เธอยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเช่นเคย “ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างที่เขาทำมันยอดเยี่ยมไปหมด เป็นเรื่องปกติที่เขาใช้กำลังในการแก้ปัญหาถ้าโดนรังแกมา ไม่อย่างนั้นเขาจะเป็นคนแบบไหนกัน? นอกจากนั้นเขายังเป็นทหารผ่านศึกที่เคยอยู่ในกองทัพ เป็นเรื่องปกติอีกที่คนแบบนี้จะมีสีหน้าจริงจังตลอดเวลา มันทำให้ดูน่าเชื่อถือ”ชารอนหยุดพูดก่อนจะม