บทที่ 764

เซิน โมเฟยโน้มเข้าไปบีบแก้มของอันยีอย่างหมั่นเขี้ยว “งั้นตอนนี้เราก็กลับบ้านกันได้แล้ว”

พอเรื่องทุกอย่างจบลงได้ดี ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะอารมณ์ดีมากโข วันนี้โมเฟยไปอยากไปไหนอีกแล้วนอกจากกลับบ้าน

ตอนแรกอันยีเตรียมบอกแฟนหนุ่มเรื่องที่เธอเจอซู เหวินจิง ทว่าเห็นท่าทางรีบร้อนกลับบ้านของโมเฟยแล้วก็ต้องเงียบไว้ก่อน ใบหน้าสวยหวานยิ้มตอบกลับไป “โอเคค่ะ งั้นกลับบ้านกันเถอะ”

…

เมื่อหลิน เสวียจีเห็นลู ชินจินกับลู เซียวเหยากลับมาที่คฤหาสน์พร้อมกัน เธอก็เริ่มคิดไม่ตก แต่ก็ใช้รอยยิ้มปิดบังความรู้สึกขุ่นมัวนั่นไว้ “กลับบ้านมาพร้อมกันแบบนี้ พ่อของพวกเธอต้องดีใจแน่ ๆ”

“พ่อผมอยู่ไหน?” เซียวเหยาเป็นฝ่ายถาม

“อยู่บนห้องทำงานชั้นบนน่ะ”

พอได้คำตอบที่ต้องการ สองพี่น้องก็พากันเดินผ่านหน้าเธอขึ้นบันไดไปทันที

การกระทำนั่นยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับเธอมากกว่าเดิม เสวียจีตวัดสายตามองแผ่นหลังของสองพี่น้องด้วยสายตาไม่พอใจที่ปิดไม่มิด

ยามนี้ผู้นำของตระกูลลูอย่าง ลู ติงแบงกำลังใช้สมาธิและความสงบฝึกฝนการเขียนตัวอักษรจีนด้วยพู่กันอยู่ พลันมือข้างที่ถือด้ามพู่กันอยู่จำต้องหยุดมือเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เข้ามาใกล้ ช