บทที่ 3

หลังจากที่บอกลาลู ชินจินแล้ว ทัง โรลชูว ตรงดิ่งกลับบ้านทันที

เมื่อเธอเปิดประตูออกและเดินเข้าไปในบ้าน เธอได้เห็นกู โรลโรลและแม่ของเธอ เซา เซี่ยวหวัน กำลังคุยกันกับพ่อของเธออย่างมีความสุข พวกเขาทั้งสามดูเป็นครอบครัวที่มีสมบูรณ์แบบ ราวกับว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ

เธอรู้สึกเหมือนกับว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ

หน้าตาเธอไร้ความรู้สึกเมื่อเธอเดินผ่านประตูตรงไปที่บันไดโดยไม่ทักทายใครเลย

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลย!” ทัง ซองทนไม่ได้เมื่อเขาเห็นเธอเดินขึ้นบันไดโดยไม่ทักทายใคร

“อะไร?” ทัง โรลชูวหยุดและพูดอย่างเย็นชา

“เธอยังอยู่บ้านนี้อยู่ใช่ไหม? เธอเป็นผู้หญิงแต่กลับใช้เวลาทั้งคืนอยู่ข้างนอกแถมกลับมาเธอยังไม่คิดจะทักทายกันเลยเหรอ? ควรแสดงความเคารพต่อผู้ใหญ่หน่อยไม่ใช่เหรอ?” ทัง ซองอดไม่ได้ที่จะตำหนิเธอ เขาดูไม่พอใจเป็นอย่างมาก

เมื่อทัง โรลชูวได้ยินเช่นนั้น เธอก็ยิ้มเยาะเล็กน้อยก่อนพูดว่า “แม่ของฉันเสียชีวิตไปนานแล้ว แม้ว่าพอของฉันจะยังมีชีวิตอยู่ แต่สำหรับฉันมันก็เหมือนเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว”

“กล้าดียังไงถึงได้พูดแบบนี้? แกมันอกตัญญู!” ทัง ซองตบและเตะโต๊ะด้วยความโมโห

“ใจเย็น ๆ ก่อนนะพ่อ อย่าไปใส่ใจคำพูดของโรลชูวเลย” กู โรลโรลพูดและลูบหลังของทัง ซองเบา ๆ มันทำให้เธอดูเหมือนลูกสาวที่ดีที่เอาใจใส่ทุกคน

ในขณะที่เซา เซี่ยวหวัน รับบทเป็นแม่ที่แสนดี เธอเสแสร้งพูดว่า ”โรลชูว เธอไม่ควรพูดกับพ่อของเธอแบบนั้นนะ ยังไงเขาก็เป็นพ่อของเธอ”

“ดูสิพี่สาวเธอดีขนาดนี้เทียบกับน้องสาว เมื่อไหร่เธอจะทำตัวดี ๆ เหมือนหล่อนบ้าง?” ทัง ซองพูดด้วยความโกรธ

พ่อของเธอไม่เคยพอใจในสิ่งที่เธอทำเลย

ทัง โรลชูว ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ “อยากให้ฉันเป็นเหมือนเธองั้นเหรอ? ฉันต้องเรียนรู้วิธีการแย่งคู่หมั่นของคนอื่นด้วยสินะ? หรือเรียนรู้วิธีหน้าด้านไร้ยางอายแบบเธอดีล่ะ?”

“ทัง โรลชูว! เธอมัน…” กู โรลโรลโกรธมากและกำลังจะต่อว่าเธอ แต่ เซา เซี่ยวหวันถามขึ้นด้วยความดุเดือดเสียก่อน “โรลชูว เธอกล้าดียังไงพูดแบบนี้กับพี่สาวของเธอ?”

“แม่ของฉันมีลูกคนเดียวคือฉัน แล้วทำไมฉันต้องมีพี่สาวอย่างเธอด้วย? ฮืม…ฉันคิดว่าลูกไม้คงหล่นไม่ไกลต้นจริง ๆ ลูกสาวกำลังทำแบบที่แม่ของเธอทำโดยการแย่งผู้ชายของคนอื่นไป ช่างเป็นแม่ลูกที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ ทำได้เยี่ยมมาก” ทัง โรลชูวพูดออกมาด้วยความสะใจ

สีหน้าของกู โรลโรลและเซา เซี่ยวหวันเปลี่ยนไปทันที

“ทัง โรลชูว เธอจะล้ำเส้นมากไปแล้วนะ!” เซา เซี่ยวหวันตัวสั่นด้วยความโกรธ “ฉันทำดีทุกอย่างกับครอบครัวนี้ มันไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะเกลียดฉันแค่ไหน แต่เธอควรจะเห็นข้อดีตรงนี้ของฉัน แล้วที่สำคัญฉันก็ยังแก่กว่าเธออีกด้วย เธอกล้าพูดจาหยาบคายกับฉันเช่นนั้นได้ยังไง?”

“มันจะช่วยเปลี่ยนความจริงที่ว่า คุณอยากได้ผู้ชายที่แต่งงานแล้วงั้นเหรอ? คุณคิดว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหน?” ทัง โรลชูวพูดด้วยความเย้ยหยัน

“กล้าดียังไง…” หน้าตาของเซา เซี่ยวหวันบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือการถูกกล่าวว่าเธอเป็นเมียน้อยที่แย่งสามีของคนอื่นไป

เธอต้องทุกข์ทรมานอย่างมากในช่วงที่แม่ของ ทัง โรลชูวยังมีชีวิตอยู่ จนวันที่แม่ของทัง โรลชูวเสียชีวิตลง เธอก็ได้ก้าวขึ้นมาสวมตำแหน่งคุณหญิงแทนแม่ของทัง โรลชูว ไม่มีใครกล้าพูดคำว่า “เมียน้อย” กับเธอมาหลายปีแล้ว แม้แต่ทัง โรลชูวเองก็ไม่เคยพูดเช่นนั้นมาก่อน

ตอนนี้เธอรู้สึกอับอายมากที่ทัง โรลชูวได้พูดออกไปแบบนั้น

“คุณแม่ไม่ต้องโกรธนะคะ” กู โรลโรลพูดให้แม่ของเธอใจเย็นลงเมื่อเธอเห็นว่าเซา เซี่ยวหวันกำลังจะโกรธ เธอใจเย็นลงแล้วเดินไปหา ทัง โรลชูว

...

ทัง โรลชูวมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

“ฮ่า ๆ ทัง โรลชูว เธอกำลังกล่าวหาคนอื่นว่าเป็นเมียน้อยงั้นเหรอ? แต่มันไม่ได้ผลหรอกนะ ในเมื่อผู้ชายเขาไม่สนใจเธอ แล้วเธอจะโทษคนอื่นที่ทำให้เขาเปลี่ยนใจไม่ได้ ฉันรู้ว่าเธอเสียใจมาก ฉันจะบอกกับเธอเองว่าทำไมที่ยินเฟง เขาถึงเลือกฉัน…”

กู โรลโรลกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของทัง โรลชูว มีแค่เธอเท่านั้นที่ได้ยินเจตนาไม่ดีอย่างชัดเจน “ที่เขาเลือกฉันก็เพราะว่าฉันท้องลูกของเขายังไงละ! น่าเสียดาย พวกเธออุตส่าห์คบกันมาตั้งนานแต่ต้องมาเลิกกันเพราะเรื่องแบบนี้ ของใหม่ยังไงก็สดกว่า”

บึ่ม!

ราวกับว่าทัง โรลชูวถูกฟ้าผ่าลงตรงร่างของเธอ ทัง เธอตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน

เธอแทบจะไม่เชื่อหูของตัวเอง

‘กู โรลโรลท้องงั้นเหรอ ?’

‘มันคือความจริงใช่ไหมที่หล่อนตั้งท้องลูกของจี ยินเฟง?’

มันชัดเจนแล้ว และมันไม่ใช่ครั้งแรกที่กู โรลโรลอยากได้จี ยินเฟง แต่เธอไม่เปิดเผยมันเท่านั้นเองและในตอนนี้มันก็เป็นโอกาสของทั้งคู่แล้ว

พวกเขา...ทำให้เธออับอายขายหน้าจริง ๆ!

“ฉันจะบอกพ่อเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด และฉันแน่ใจว่าเขาจะไม่คัดค้านเรื่องของเรา ฉันจะหมั้นกับ ยินเฟงโดยเร็วที่สุด และเธอก็จะต้องไสหัวออกไป!” กู โรลโรลฉีกยิ้มที่มุมปากอย่างมีความสุขเมื่อเห็นทัง โรลชูวเจ็บปวด

“กู โรลโรล เธอนี่มันไร้ยางอายสิ้นดี!” ทัง โรลชูวโกรธจนตัวสั่น เธอทั้งโกรธและเศร้าในเวลาเดียวกัน

เธอไม่สามารถทนอยู่บ้านนี้ได้นานนัก เธอจึงขึ้นไปข้างบนเพื่อเปลี่ยนชุดไปทำงาน

ข่าวบันเทิงไทม์ เป็นแหล่งข่าวชื่อดังในเรื่องของข่าวซุบซิบในวงการบันเทิงในประเทศที่มีความเชี่ยวชาญในการขุดคุ้ยเรื่องอื้อฉาวของคนดัง ซึ่งเป็นการทำงานที่ดุเดือดมาก

ทัง โรลชูวได้ทำงานกับบริษัทนี้ในฐานะนักข่าวหลังจากจบมหาวิทยาลัย เธอได้เขียนข่าวที่เป็นกระแสอยู่หลายข่าวจนทำให้เธอมีชื่อเสียงมากพอสมควร

ทัง โรลชูวดูท่าไม่ดีนักในการประชุมเช้านี้ เธอถูกตักเตือนจากผู้จัดการที่เธอดูเหม่อลอยในช่วงของการประชุม สภาพของเธอดูไม่ดีเธอทั้งเศร้าและเหนื่อยล้าเมื่อการประชุมสิ้นสุดลง

เมื่อซอง อันยี เพื่อนของเธอได้เห็นท่าทางของ ทัง โรลชูวที่ดูไม่ดีนัก เธอจึงเอาข่าวมาเป็นข้ออ้างเพื่อชวนเธอไปที่ร้านกาแฟและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “โรลชูว แกเป็นอะไรไป? เมื่อวานแกไม่ได้ไปลองชุดแต่งงานกันจีหรอกเหรอ? ทำไมหน้าแกดูซีดจัง? มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

น้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมาจากตาทั้งคู่ของทัง โรลชูว เมื่อเธอมองตาเพื่อนของเธอและเริ่มร้องไห้ออกมา ในที่สุดความเศร้าโศกเสียใจที่อยู่ข้างในก็ได้ระบายออกมาเป็นน้ำตา

“โรลชูว แกร้องไห้ทำไม? เกิดอะไรขึ้น? แกต้องบอกฉันสิ!” ซอง อันยีถาม เธอตกใจมากเมื่อเธอเห็นเพื่อนของเธอเสียใจขนาดนี้ เธอไม่เคยเห็นเพื่อนของเธอร้องไห้ขนาดนี้มาก่อนจนเธอทำตัวไม่ถูก

เธอเป็นเพื่อนกันมานานหลายปี เท่าที่เธอรู้จัก ทัง โรลชูว เป็นคนอ่านหวาน แม้จะดูแข็งแกร่ง แต่ก็เป็นผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเธอเสียใจแบบนี้

ท่ามกลางน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาของ ทัง โรลชูว เธอได้ระบายความขมขื่นทั้งหมดกับเพื่อนของเธอ

ซอง อันยีได้ยินเรื่องทุกอย่างแล้วก็โกรธแแทนเพื่อนเธอและทุบโต๊ะอย่างแรง “พวกมันช่างไร้ยางอายสิ้นดี! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากู โรลโรลจะเป็นคนแบบนี้! ฉันคิดว่าจี ยินเฟงเป็นผู้ชายที่แสนดีมาตลอด ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะทำตัวน่าขยะแขยงแบบนี้ได้!”

“ทำไมต้องเป็นกู โรลโรล ด้วยล่ะ? เขาก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเธอเกลียดนังนั่นมาก…”

ทัง โรลชูวแกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าเพื่อนของเธอ แต่จริง ๆ แล้ว เธอเศร้าและเจ็บปวดมาก เหมือนกับหมาป่าที่โดนยิงและพรากลูกของมันไป

ซอง อันยีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับเพื่อนของเธอ

เธอรู้จักกันมาหลายปี เธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับครอบครัวของทัง โรลชูว

ตอนที่แม่ของทัง โรลชูวมีชีวิตอยู่ พ่อของทัง โรลชูวก็มีความสัมพันธ์ชู้สาวกับเซา เซี่ยวหวัน เหตุการณ์นี้ทำให้แม่ของทัง โรลชูวรู้สึกหดหู่ตลอดเวลา

ไม่นานหลังจากแม่ของทัง โรลชูวเสียชีวิตลง เซา เซี่ยวหวันได้พากูโรลโรลเข้ามาอยู่ในบ้านและแต่งงานกับทัง ซอง

สองแม่ลูกนี้มีนิสัยหน้าไหว้หลังหลอกมาตลอด ตอนที่อยู่ต่อหน้าพ่อของทัง โรลชูว พวกเธอจะทำดีทุกอย่าง แต่ลับหลังกลับทำตรงกันข้าม

พวกเธอได้ทั้งความรักและความชื่นชมจากพ่อของเธอ ทำให้มรดกครึ่งหนึ่งเป็นชื่อของกู โรลโรล ทัง โรลชูวแทบไม่ได้อะไรเลยจากครอบครัว และตอนนี้กู โรลโรลกยังมาแย่งคู่หมั่นของเธอไปอีก

ซอง อันยีเอาใจใส่ทัง โรลชูวมากกว่าทุกคน ดังนั้น เธอจึงรู้จักทัง โรลชูวดีที่สุด

เธอแกล้งทำเป็นเข้มแข็งแต่ข้างในช่างเปราะบางและอ่อนโยน

“โรลชูว แกอย่าเสียใจเลย รู้ความจริงตอนนี้ยังดีกว่าไปรู้หลังจากที่แต่งงานแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลังไง” ซอง อันยีพูดปลอบโยนเพื่อนของเธอ

เธอโอบกอดและปลอบทัง โรลชูวเบา ๆ

ทัง โรลชูวเช็ดน้ำตาและพยักหน้าก่อนที่จะพูดว่า “ขอบคุณมากนะอันยี แต่แกไม่ต้องห่วงนะ ฉันยังไหว ฉันจะต้องทำให้กู โรลโรลและจี ยินเฟงเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน”