"ที่รัก ความสามารถของคุณพิสูจน์ได้โดยการมองหาปัญหาของภาพยนตร์ และเปลี่ยนมันให้ดีขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ คุณไม่อยากทำงานใน ธันเดอร์โบลท์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ กรุ๊ป จริง ๆ เหรอ?"ทัง โรลชูว กระพริบตาของเธอ "คุณพยายามจะเชิญฉันไปให้ได้ใช่ไหม?""ถูกต้อง ผมรู้สึกว่าไม่ควรยอมปล่อยคนที่มีศักยภาพที่ดีแบบนี้ไป"ลู ชินจิน อธิบายอย่างเคร่งขรึมก่อนเสริมว่า "แน่นอนว่าผมก็ดีใจด้วยที่จะได้เจอคุณทุกวันในที่ทำงาน"ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา "ไม่เป็นไรค่ะ พนักงานในบริษัทของคุณคงจะฆ่าฉัน เมื่อพวกเขาเห็นฉันเข้ามาในห้องทำงานของคุณทุกวัน"ขณะที่เธอคุยกับ ลู ชินจิน อย่างเป็นกันเองจนถึงเที่ยง ลู เซี่ยวเหยา ก็กลับมา เขายิ้มให้ทัง โรลชูว และพูดว่า "พี่สะใภ้ ผลตัดสินออกมาแล้ว ทีมจัดอันดับบอกว่าคุ้มค่าที่จะลงทุน"“จริงเหรอ? งั้นฉันกลับไปส่งงานได้เลยไหม?” ทัง โรลชูว ถามอย่างไม่แน่ใจลู เซี่ยวเหยา โบกมือและตอบว่า "กลับไปเลยสิ คุณจะพบความจริงเมื่อหนังเข้าโรงภาพยนตร์นอกจากนี้คุณต้องมีความเชื่อในสัญชาตญาณการลงทุนของพี่ใหญ่ มันคงเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเท่าไหร่ ที่ทุกสิ่งที่เขาเห็นด้วยจะได้รับความนิยมในที่สุด"
วันรุ่งขึ้นหลังจากโครงการของเธอสิ้นสุดลง ทัง โรลชูว ได้รับโทรศัพท์จาก ทัง ซองหลังจากทั้งสองคุยกันสั้น ๆ การโทรก็สิ้นสุดลงลู ชินจิน กอด ทัง โรลชูว จากด้านหลังโดยวางคางของเขาไว้บนไหล่ของเธอขณะที่เขาถามว่า "พ่อของเธอต้องการอะไรเหรอ?"ทัง โรลชูว เอียงศีรษะของเธอไปด้านหนึ่งขณะที่เธอเอนตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาและยิ้มออกมา "ไม่มีอะไรมากหรอก เขาอยากให้ฉันกลับไปเพราะมันเป็นวันเกิดปีที่ห้าสิบของเขาในวันพรุ่งนี้"ลู ชินจิน จูบเธอเบา ๆ ที่ริมฝีปากและถามว่า "เธอต้องการที่จะกลับไปไหม?""ไม่ แต่ฉันต้องไป ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นพ่อของฉัน ถ้าแม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่เธอก็คงไม่ชอบที่จะเห็นพวกเราทะเลาะกันในตอนนี้"ทัง โรลชูว ถอนหายใจ ความรู้สึกทำอะไรไม่ถูกซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเธอหลังจากย้ายออกไปหนึ่งเดือน ทั้งสองก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย เธอจะกลับไปที่บ้านของเธอไม่ได้งั้นเหรอ? ตอนนี้ที่ ทัง ซอง ได้ติดต่อครั้งแรกโดยการโทรหาเธอลู ชินจิน หันร่างของเธอไปรอบ ๆ ขณะที่เขากอดเธอแน่น “ผมจะให้เสี่ยวเหยาเตรียมของขวัญไว้ให้คุณในวันพรุ่งนี้ คุณไม่ต้องกังวล”"ขอบคุณค่ะ"ทัง โรลชูว ซบใบหน้าของเธอลงบนหน้าอกของเขา แต่ด
กู โรลโรล เชื่อว่าเธอเดาถูกและด้วยเหตุนี้เธอจึงยิ้มเยาะเย่อหยิ่ง "ฮ่า ฮ่า มันไม่ใช่ธุระของฉัน แต่ผู้ชายคนนั้นพูดเรื่องอวดดีมากมายในคืนนั้นว่าเธอน่าทึ่งแค่ไหน และมันก็ทำให้เข้าใจผิดว่าเขารักเธอมากแค่ไหน ที่จริงเขาก็ไม่ได้รักเธอเท่าไหร่หรอก"ทัง โรลชูว คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไร้สาระ ดังนั้นเธอจึงส่ายหัวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ "กู โรลโรล เธอโรคจิตเหรอ?""ทำไม ฉันผิดเหรอในมุมมองของฉันเธอดึงผู้ชายคนนั้นมาโชว์ต่อหน้าพวกเราเพื่อที่จะทำให้ฉันและยินเฟง อับอาย!"กู โรลโรล มั่นใจว่า ทัง โรลชูว ถูกทิ้ง ไม่อย่างนั้น ผู้ชายคนนั้นจะต้องมาร่วมงานสำคัญเช่นนี้ในวันนี้ ดังนั้นเธอจึงยิ้มอย่างหยิ่งผยองมากขึ้น "ทัง โรลชูว ฉันไม่ได้คิดมาก่อนว่าเธอจะต้องการผู้ชายมากขนาดนี้ ถ้าเธอต้องการใครสักคนฉันสามารถแนะนำให้เธอรู้จักผู้ชายที่ดีหลายคนจะมาที่นี่ในคืนนี้ได้นะ"ขณะที่เธอพูด กู โรลโรล หันไปโบกมือให้สุภาพบุรุษ “คุณหลิน”“คุณกู”ชายคนนั้นได้ยินเสียงเรียกของเธอและเดินไปอย่างเร่งรีบเมื่อเขาเข้าไปใกล้ ทัง โรลชูว ก็พบว่าชายคนนั้นคือนายหนุ่มของหลิน กรุ๊ป เขาคือ หลิน หยี นั่นเองชายคนนี้มีชื่อเสียงในเมืองหลวงเพราะเ
หลังจากแขกมาถึงทีละคน ทัง ซอง ก็ขึ้นไปบนเวทีเพื่อแสดงความขอบคุณ หลังจากนั้นก็ปล่อยให้แขกได้เดินไปรอบ ๆหลังจากช่วยทัง ซอง ให้ความบันเทิงแก่แขกเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ทัง โรลชูว รู้สึกเหนื่อย ดังนั้นเธอจึงกลับไปที่ห้องของเธอที่ชั้นบนเพื่อพักผ่อนเธอดื่มแชมเปญและเวียนหัวเล็กน้อย พ่อบ้านส่งถ้วยชาให้เธอเพื่อสร่างเมา เธอจิบมันและกำลังจะโทรหา ลู ชินจิน ประตูห้องของเธอถูกผลักเปิดอย่างกะทันหันทัง โรลชูว ตกใจและหันกลับไปเห็น จี ยินเฟง เดินเข้ามาจากด้านนอกประตูถูกปิดอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาเข้าไปแต่ ทัง โรลชูว กลับขมวดคิ้วมองเธอ "จี ยินเฟง คุณมาทำอะไรที่นี่? นี่คือห้องของฉัน ออกไป"จี ยินเฟง จ้องเขม็งไปที่ ทัง โรลชูว โดยไม่ได้ตั้งใจที่จะออกไป "โรลชูวผมต้องการคุยกับคุณ"“ฉันจำได้ว่าเคยคุยกับคุณชัดเจนแล้วครั้งสุดท้าย เรื่องระหว่างเราไม่มีอะไรจะต้องพูดถึงอีกแล้ว”ใบหน้าของ ทัง โรลชูว เปลี่ยนเป็นเย็นชา ในขณะที่เธอตื่นตระหนกจู่ ๆ จี ยินเฟง ก็มาที่ห้องของเธอไม่ใช่เหตุผลที่ดีแน่นอน"ถึงคุณไม่มีอะไรจะพูด แต่ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณเยอะมาก"ขณะที่ จี ยินเฟง มองไปที่เธออย่างมุ่งมั่น ความรู้สึกบางอ
"จี ยินเฟง คุณกำลังทำอะไร?"ทัง โรลชูวรู้สึกหวาดกลัวกับการแสดงออกของเขาและพยายามดิ้นหนีอย่างมากจี ยินเฟง จ้องมองเธอด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวทำให้เขาดูน่ากลัวอย่างมาก "ทัง โรลชูว ผมจะไม่ยอมให้คุณอยู่กับผู้ชายคนอื่น"ทัง โรลชูว โกรธเช่นกัน ในขณะที่เธอใช้กำลังทั้งหมดเพื่อหลบหนีจากแรงของจี ยินเฟง ในขณะเดียวกันเธอก็ตบเขา "จี ยินเฟง คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ออกไป ฉันไม่อยากเจอคุณ"รอยฝ่ามือที่ชัดเจนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ จี ยินเฟง ความเจ็บปวดที่เร่าร้อนนั้นทำให้เขาสะดุ้งเขาอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง แต่ ทัง โรลชูว ยังคงพูดต่อก่อนที่เขาจะเปิดปาก “จี ยินเฟง ฉันตาบอดที่เคยรักคุณในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความรักของคุณไม่มีความหมายและไร้ค่ามากจนทำให้ฉันรังเกียจคุณได้ถึงขนาดนี้”หลังจากที่เธอต่อว่าเขาเสร็จ ทัง โรลชูว ก็ผลักเขาออกไปและเดินออกจากห้องไปเมื่อเธอปิดประตู ทัง โรลชูว ก็เริ่มสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ความกลัวแสดงออกมาทั่วดวงตาของเธอถ้าไม่ใช่เพราะเธอได้ตบ จี ยินเฟง อย่างหนักในตอนนี้ผู้ชายคนนั้นคงจะทำสิ่งที่ไม่ดีกับเธอไปแล้วเมื่อคิดย้อนกลับไป ทัง โรลชูว รู้สึกกลัวอย่างมาก ในขณะนั้นเธอต้องกา
เมื่อ ทัง โรลชูว มาถึงประตูหน้า หลิน หยี ก็วิ่งมาจากด้านหลังและกั้นเธอไว้ ทัง โรลชูว ขมวดคิ้วทันที “ฉันไม่เดือดร้อนคุณหลินหรอก จะมีคนมารับฉันอยู่แล้ว”"จริงเหรอ? แต่ผมเห็นแต่คุณทัง ไม่เห็นใครอีกเลย!"หลิน หยี ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ ทัง โรลชูว และมองไปทั่วร่างกายของเธอทัง โรลชูว โกรธเล็กน้อยเมื่อใบหน้าของเธอเปลี่ยนไป "หลิน หยี เคารพสถานที่หน่อย นี่เป็นงานเลี้ยงของตระกูลทังนะ โปรดควบคุมตัวเองด้วย""คุณกำลังพูดเรื่องอะไร คุณทังผมถูกส่งมาที่นี่โดยพี่สาวของคุณให้เป็นผู้ปกครองชั่วคราวของคุณเท่านั้น คุณทังได้โปรด!"เมื่อเห็นท่าทีที่หยาบคายของ หลิน หยี ทัง โรลชูวก็โกรธและกำหมัดแน่น“กู โรลโรล อีกแล้วเหรอ!”"หลิน หยี คุณจะบังคับฉันงั้นเหรอ?" ทัง โรลชูว ถามด้วยใบหน้าที่เย็นชาแม้กระทั่งเสียงของเธอก็เย็นชา"ใคร ๆ ก็รักสวยรักงาม ถ้าคุณทังเต็มใจที่จะยอมรับผม ผมจะปฏิบัติต่อคุณอย่างอ่อนโยน อย่างไรก็ตาม หากคุณขัดขืนผม ผมจะใช้วิธีอื่นของผม มันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้หญิงที่ผมชอบจะหนีไปได้"ในที่สุด หลิน หยี ก็เปิดเผยความตั้งใจที่แท้จริงของเขาในการบังคับให้ ทัง โรลชูว ยอมแพ้
"คิดว่าไงล่ะ? หึ ๆ ตอนนี้เธอรู้สึกเป็นยังไงบ้างเหรอ?"กู โรลโรล เดินตรงไปยัง ทัง โรลชูว รอยยิ้มที่เย็นชาและหลอกลวงบนใบหน้าของเธอและมีแสงที่มุ่งร้ายและเย่อหยิ่งในดวงตาของเธอทัง โรลชูว เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเธอถูกวางยา!อย่างไรก็ตามเธอถูก กู โรลโรล วางยาตั้งแต่เมื่อไหร่งั้นเหรอ?เธอระมัดระวังเกี่ยวกับ กู โรลโรล ตลอดทั้งคืน โดยป้องกันไม่ให้แผนของกู โรลโรลสำเร็จ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเข้าใจได้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อใดความทรงจำบางอย่างแวปเข้ามาในหัวของ ทัง โรลชูว ขณะที่เธอเข้าใจบางสิ่งบางอย่างร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรงเป็นตอนนั้นแน่ ๆ เมื่อเธอสั่งให้พ่อบ้านเอาน้ำชา ทำให้เธอหมดสติ!เนื่องจากเป็นไปไม่ได้ที่พ่อบ้านจะทำร้ายเธอ กู โรลโรล จึงต้องใช้โอกาสนั้น"กู โรลโรล เธอมันร้ายกาจ!"ทันใดนั้นคลื่นแห่งความโกรธและความอับอายก็เกิดขึ้นในใจของเธอกู โรลโรล หัวเราะอย่างเสแสร้ง "ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอต่อต้านฉันมาตลอด! ฮ่า ๆ ทัง โรลชูว เธอต้องการเอาชนะฉันใช่ไหม? ให้ฉันดูว่าอะไรที่เธอต้องรู้สึก หลังจากเหตุการณ์นี้และถ้าแฟนที่ยอดเยี่ยมของเธอจะชมเชยเธอที่เป็น ผู้หญิงใสซื่อไร้เดียงสาอีกต่อไป...
ลู เซี่ยวเหยา ที่มากับเขารีบวิ่งมาดู เขามองไปที่ กู โรลโรล และ หลิน หยี อย่างโกรธเกรี้ยว “พวกคุณกล้าที่จะวางยาเธอจริง ๆ งั้นเหรอ?”กู โรลโรล ตกตะลึงเพราะเธอไม่คาดคิดว่าชายที่มีความสัมพันธ์กับ ทัง โรลชูว จะปรากฏตัวในตอนนี้หลิน หยี ตื่นตระหนกกับการปรากฏตัวของ ลู เซี่ยวเหยา อย่างกะทันหันเช่นกัน หลังจากนั้นเขาก็ถามอย่างโกรธ ๆ ว่า "คุณเป็นใคร? บอกคนข้างหลังคุณปล่อยเธอเดี๋ยวนี้""แล้วคุณคือใคร?"ลู เซี่ยวเหยา เยาะเย้ยเขาด้วยสายตาที่เย็นชาในเวลานี้ ทัง โรลชูว ได้สูญเสียสติ ทั้งหมดในขณะที่เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเข้าไปในอ้อมแขนของชายที่จับเธอไว้ มือของเธอสัมผัสและสำรวจหน้าอกของเขาลู ชินจิน ก้มศีรษะลงเพื่อมองไปที่ความงามในอ้อมแขนของเขาเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเพราะดวงตาของเขาดูเหมือนจะสามารถฆ่าทุกคนไว้ที่นั่นได้เมื่อเห็นสภาพของ ทัง โรลชูว เขาต้องระงับเจตนานั้นไว้ เขากอดเธอตั้งแต่เอวขึ้นไปและหันหน้าออกไปทันที“ไอ้สารเลว รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร กล้าแย่งผู้หญิงไปจากฉันได้ยังไง?”เมื่อเห็น ทัง โรลชูว ถูกลักพาตัวโดยชายชุดดำ หลิน หยี โกรธและตะโกนใส่ ลู เซี่ยวเหยากู โรลโรล รู้สึกกลัว