บทที่ 363

หลังจากอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เมื่อเธอเดินเข้ามาในบ้าน เห็นการตกแต่งและเฟอร์นิเจอร์ที่คุ้นเคย มันทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าไม่เจอมันมานานเหลือเกิน

เมื่อเห็นเธอยืนอยู่ที่โถงทางเข้าและไม่เดินเข้าไปสักที ลู ชินจิน จึงถามเธอเบา ๆ ว่า "มีอะไรหรือเปล่า?"

ทัง โรลชูว เอียงศีรษะและยิ้มให้เขา “จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนไม่ได้กลับบ้านมานานแล้ว”

มือที่จับเธอเอาไว้ขยับไปที่แก้มของเธอและเขาก็จูบเธออย่างอ่อนโยน ลู ชินจิน มองเธอด้วยสายตาที่มีลึกซึ้ง ดวงตาสีดำของเขาเต็มไปด้วยประกายแสง "ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ"

รอยยิ้มบนริมฝีปากของ ทัง โรลชูว กว้างขึ้น ดวงตาของเธอเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา "ใช่ ฉันกลับมาบ้านแล้ว"

ลู ชินจิน รู้สึกมีอารมณ์ เขาจับมือเธอและพาเธอขึ้นไปยังห้องนอนของพวกเขา

เขาปิดประตูอย่างรวดเร็ว และในวินาทีถัดมา ทัง โรลชูว ก็ถูกเขากระแทกให้ติดกับประตู เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เขาโค้งริมฝีปากและพูดเบา ๆ ว่า "ผมอยากจูบคุณ"

จากนั้นริมฝีปากอันอบอุ่นของเขาก็สัมผัสลงบนริมฝีปากของเธอ

เมื่อริมฝีปากของพวกเขาสัมผัสกัน มันก็ทำให้หัวใจของ ทัง โรลชูว แน่นขึ้น เธอค่อย ๆ หล