เธอช่วย ทัง กรุ๊ป ไว้ได้ นั่นทำให้หัวของเธอเริ่มโล่งแล้ว และเมื่อเธอส่งพ่อของเธอไปสหรัฐอเมริกาเพื่อรับการรักษา ทุกอย่างจะสมบูรณ์แบบเธอได้ยินเสียงที่ประตู เธอคิดว่าเป็นลุงเฉินพาหมอมาที่นี่"ลุงเฉิน ที่จริงฉัน..." เธอหันไปมองที่ประตู แต่คำพูดนั้นก็ติดอยู่ในลำคอของเธอ เมื่อเธอเห็นว่าใครกำลังเข้ามาเดี๋ยวนะ"ชินจิน คุณมาได้ยังไง?"มู หลิง ปิดประตูอย่างมีสติและเดินออกจากห้องไป"ผมได้รับสาย" ลู ชินจิน เดินเข้าไปอย่างช้า ๆสาย? ทัง โรลชูว ขมวดคิ้ว คงเป็นลุงเฉินลู ชินจิน สังเกตใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอและขมวดคิ้วของเขา “ทำไมบาดเจ็บ?”ทัง โรลชูว เม้มริมฝีปากของเธอ "กู โรลโรล ผลักฉันกระแทกประตู"ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว! ร่องรอยของเจตนาสังหารที่เยือกเย็นปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วผ่านดวงตาของ ลู ชินจินเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปได้แล้ว“หมอว่ายังไงบ้าง?” เขาถามทัง โรลชูว ส่ายหัวของเธอ "ฉันเพิ่งตื่น ยังไม่ได้พบหมอเลย แต่ฉันเดาว่ามันคงไม่มีอะไรร้ายแรง"ใบหน้าของเธอซีดเล็กน้อย เธอดูไม่ดีอย่างที่เธอพูดเลย“บาดเจ็บตรงไหน?” เขาถามอีกครั้ง"ที่หลัง" ทัง โรลชูว เลิกชุกของเธอขึ้นมันทำให้เขาเห็นรอยฟกช้
"คุณเป็นใคร? มาทำอะไรที่นี่?"มีเสียงกังวลเล็กน้อยของผู้ผู้อาวุโสเฉินดังเข้ามาในห้องจากหน้าประตู ทัง โรลชูว หันไปมอง ลู ชินจิน แล้วพูดว่า "ชินจิน ไปดูลุงเฉินหน่อยสิ เหมือนว่าลุงจะสับสน"ขณะที่ผู้อาวุโสเฉินและหมอกำลังจะไปถึงห้องคนไข้ พวกเขาก็เห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตู พวกเขาตกใจและกังวลว่าอาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับโรลชูวเมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ชายแปลกหน้าแล้ว พวกเขาก็เริ่มถามคำถามเขาจากนั้นชายแปลกหน้า มู หลิง ก็ตกใจ ถ้ามีคนถามเขาแบบนี้ มันแปลว่าคนนั้นต้องคิดว่าเขาเป็นคนเลวแน่นอนดังนั้นเขาจึงรีบอธิบายทันที “คุณครับ ผมไม่ใช่คนเลว...”ก่อนที่เขาจะอธิบายจบ ประตูด้านหลังของเขาก็เปิดออก เขาหันไปมองตามเสียงและเห็นเจ้านายของเขาเดินออกมา ราวกับว่าเขาได้เห็นผู้ช่วยชีวิตของเขาไว้ เขาจึงพูดขึ้นว่า "คุณลูครับ ช่วยผมอธิบายที ผมไม่ใช่คนเลวนะครับ"ลู ชินจิน มองไปที่ มู หลิง ที่กำลังทำอะไรไม่ถูก ก่อนที่จะหันไปมองผู้อาวุโสเฉินผู้อาวุโสเฉินขมวดคิ้ว ทำไมเขาดูคุ้น ๆ จัง?ทันใดนั้นเขาก็เบิกตากว้าง “นั่น...เขาไม่ใช่เหรอ...”เมื่อเขาเห็นว่าผู้อาวุโสเฉินกำลังประหลาดใจ ลู ชินจิน ก็ยกริมฝีปา
จากนั้นผู้อาวุโสเฉินก็หันไปพูดกับ ลู ชินจิน "คุณลู...""ลุงเฉิน เรียกผมว่าชินจินก็ได้ครับ" ลู ชินจิน ขัดจังหวะผู้อาวุโสเฉิน ผู้อาวุโสเฉินเป็นเพื่อนของพ่อของโรลชูวและเป็นถึงผู้หลักผู้ใหญ่ผู้อาวุโสเฉินหัวเราะออกมาเสียงดัง "ได้ ฉันจะเรียกเธอว่าชินจิน"ผู้อาวุโสเฉินคิดว่าเขาจะเป็นคนที่ไม่ยอมใครง่าย ๆ แต่เขากลับกลายเป็นคนที่สุภาพและมีการศึกษาที่ดีแน่นอนเลยว่า ทำไมโรลชูวถึงเลือกผู้ชายคนนี้ยิ่งเขามอง ลู ชินจิน เขาก็รู้สึกพอใจและมีความสุขมาก เขามอง ลู ชินจิน ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็แสร้งทำเป็นเคร่งขรึม "ชินจิน เธอต้องดีกับโรลชูวให้มาก ถ้าทำให้เธอไม่พอใจ ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอแน่นอน"ลู ชินจิน มอง ทัง โรลชูว และพบว่าเธอกำลังแอบยิ้ม เขาก็เลยอดไม่ได้ที่จะยกริมฝีปากขึ้นแล้วพยักหน้าเล็กน้อย "ครับ ผมจะทำดีกับเธอทั้งชีวิตของผมเลย"เขาหันไปมองหน้าของเธอ ทำให้เขาสบตากับเธอเล็กน้อย นั่นทำให้รอยยิ้มของเขากว้างขึ้นยิ่งกว่าเดิมทัง โรลชูว ยิ้มกลับและหันไปพูดกับผู้อาวุโสเฉิน “ลุงเฉินคะ ชินจินทำดีกับฉันมาตลอดเลยค่ะ”ผู้อาวุโสเฉินยิ้ม "ฉันก็พอจะรู้"เขาสามารถบอกมันได้จากสายตาของ ลู ชินจิน ว่าเขารักโ
จี ยินเฟง มาที่ ทัง กรุ๊ป เพื่อจะมารับประธานคนใหม่ของ ทัง กรุ๊ป กู โรลโรล กลับบ้านแต่เขาไม่คิดว่าจะต้องมาเห็นภาพที่เธอนั่งอยู่ตรงพื้นหน้าอาคารแบบนี้เขาตกใจและรีบวิ่งไปหาเธอ“โรลโรล?”กู โรลโรล กำลังจะลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอก็กลับมานั่งที่พื้นทันที เธอมองชายที่กำลังเดินมาด้วยความรู้สึกอับอายตัวเอง"ยินเฟง" เธอพูดอย่างน่าสงสาร และเม้มริมฝีปากเข้าหากัน"เกิดอะไรขึ้น?" จี ยินเฟง ไม่รีบร้อนที่จะช่วยเธอขึ้นมา เขาจ้องมองเธอนิ่ง ๆ และขมวดคิ้วเมื่อเขาไม่ช่วยเธอ นั่นจึงทำให้ กู โรลโรล รู้สึกไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปหาเขา "ยินเฟง ช่วยฉันก่อน ฉันจะได้อธิบายให้ฟัง"น้ำเสียงของเธอฟังดูน่ารัก แต่จริง ๆ แล้วมันมีร่องรอยของความไม่พอใจแทรกอยู่ด้วยแววตาของ จี ยินเฟง เป็นประกาย เขาซ่อนอารมณ์ไว้ในส่วนลึกของดวงตา และช่วยเธอให้ลุกขึ้นมาหลังจากลุกขึ้นมาได้ กู โรลโรล ก็ปัดสิ่งสกปรกออกจากเสื้อผ้าของเธอและพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า "ทัง โรลชูว ชนะ""อะไรนะ?" รูม่านตาของ จี ยินเฟง หดตัวและทันใดนั้นเขาก็จับแขนของเธอ และตะคอกว่า "เกิดอะไรขึ้น คุณบอกว่าคุณจะชนะแน่นอนนี่"
เธอรู้สึกประหลาดใจมาก จนอยากจะยืนขึ้นและเดินเข้าไปหาเขา แต่เธอกลับยิ้มออกมาอย่างเย็นชานี่คงเป็นเพราะเธอเห็นผู้หญิงคนนั้นจับแขนของ ลู เซียวเหยา และกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูของเขา พวกเขาดูสนิทสนมกันมากแต่ ลู เซียวเหยา ดูเหมือนจะเหม่อลอยเล็กน้อย เขาหันกลับไปและมองไปรอบ ๆ ราวกับว่ากำลังมองหาอะไรบางอย่างหยิง เสี่ยวเซียว ไม่รู้ว่าเขากำลังมองหาเธออยู่หรือเปล่า แต่เมื่อเขามองมาทางที่เธอนั่งอยู่เธอก้มลงเพื่อหลบเขาและซ่อนตัวอยู่หลังกระถางต้นไม้ลู เซียวเหยา ดูผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด บางทีอาจเป็นเพราะเขาไม่เห็นคนที่เขากำลังมองหาแต่ หยิง เสี่ยวเซียว ไม่เห็นท่าทีของเขาในตอนนั้นเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ลู เซียวเหยา และผู้หญิงคนนั้นก็หายตัวไปแล้วจู่ ๆ หัวใจของเธอก็รู้สึกว่างเปล่า มันน่าอึดอัดมากเธอกัดริมฝีปาก ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? เขามาสายเพราะไปกับเธองั้นเหรอ?เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ความโกรธก็ผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจของเธอ เยี่ยมเลย ลู เซียวเหยา! ไม่เพียงแต่ผู้ชายคนนั้นมายุ่งกับเธอ แต่เขายังไปเดทกับผู้หญิงคนอื่นอีกด้วย!ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกโกรธ เธอคว้าแก้วบนโต๊
เมื่อได้ยินเขาตอบกลับมา ผู้หญิงเอาแต่ใจก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "งั้นสั่งเซตคู่รักนะ!"คู่รัก?!ดวงตาของ ลู เซียวเหยา กระตุกทันที "ผมเกรงว่านั่นคงไม่ใช่ความคิดที่ดี""อะไรกัน ในอนาคตเราก็ต้องเป็นสามีภรรยากันนะ"หญิงสาวเอาแต่ใจมองเขาอย่างเขินอาย เธอแสดงท่าทางที่บอบบางของผู้หญิงออกมาได้เป็นอย่างดีลู เซียวเหยา พูดไม่ออก ใครที่ทำให้เธอมั่นใจว่าเขาจะเป็นคู่รักกับเธอ?เธอถามว่าเขารึยังว่าคิดยังไง?“คุณหยาง ที่จริงผม...”ลู เซียวเหยา ต้องการอธิบาย แต่เธอก็ขัดจังหวะเขา "เรียกฉันว่าเจียวเจียวก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นทางการขนาดนั้น"หลังจากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงอย่างเขินอายลู เซียวเหยา รู้สึกหมดหวังมาก จนไม่อยากพูดอะไรเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่มารยาแบบนี้แล้ว นิสัยที่ตรงไปตรงมาของ หยิง เสี่ยวเซียว คงเป็นสเปกของเขามากกว่าเขาไม่สนใจคำพูดของ เจียวเจียว เลย และหันไปพูดกับบริกรที่อยู่ข้าง ๆ เขาโดยตรงว่า "เอาอะไรมาก็ได้ ยกเว้นเซตคู่รัก ขอบคุณ!""เซียวเหยา..." หญิงสาวเอาแต่ใจเงยหน้าขึ้นและมองเขาด้วยความตกใจ "ฉันอยากได้เซตคู่รักนะ!"ลู เซียวเหยา ไม่สนใจเธอและหยิบเมนูทั้งหมดบนโต๊ะและส่งให้บ
เยี่ยม ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น เธอต้องรุกหนักขึ้นเล็กน้อยเธอจึงหลั่งน้ำตาและวางมือลงบนท้องของเธอ “ลูกที่น่าสงสาร ทำไมลูกถึงน่าสงสารถึงขนาดนี้เลยนะ พ่อไม่ชอบลูกตั้งแต่ลูกยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ”เธอร้องไห้เสียใจมาก จนพนักงานเสิร์ฟบางคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะเทือนใจและรู้สึกเสียใจกับเธอ“ทำไมไม่เห็นด้วยกับคำขอของเธอล่ะ เธอช่างน่าสงสาร ถ้าเธอยังไม่ได้ตามที่ขอเธอคงน่าสงสารมากเลย” ใครบางคนกล่าว“แต่ถ้าผู้จัดการรู้เราจะโดนจับเลยนะ” มีคนกังวล"ตอนนี้ผู้จัดการไม่ได้อยู่ที่นี่ แค่ให้เธอรีบทำเร็ว ๆ ก็น่าจะได้นะ"เมื่อฟังพวกเขาทะเลาะกัน หยิง เสี่ยวเซียว ก็ก้มหน้าลงเพื่อหัวเราะ นี่ยังมีคนใจดีอยู่สินะแต่เมื่อเธอมองเหล่าบริกรที่ใจดี มันทำให้เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะเธอกำลังใช้ประโยชน์จากความเมตตาของพวกเขาเธอเช็ดน้ำตาและพูดกับพวกเขาว่า "ขอบคุณทุกคนเลยนะ เชื่อฉันเถอะ ฉันจะไม่ให้คุณมีปัญหา"เมื่อได้ยินเช่นนี้ พนักงานเสิร์ฟก็มองหน้ากันและในที่สุดก็มาถึงการตัดสินใจ"เอาล่ะ เร็วหน่อยนะ"หยิง เสี่ยวเซียว ยิ้มและกล่าวว่า "ขอบคุณค่ะ"บริกรเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวพร้อมกับอาหารในมือของเธอ เธอมองไป
ลู เซียวเหยา รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ริมฝีปากของเขา ดวงตาของเขาลุกขึ้นเป็นไฟเธอบ้าไปแล้ว!หยิง เสี่ยวเซียว ละออกจากริมฝีปากของเขาหลังจากสัมผัสเบา ๆ จากนั้นก็หันหน้าไปมองผู้หญิงเอาแต่ใจคนนั้น เห็นได้ชัดว่ากำลังตกใจกับสิ่งที่เธอทำหยิง เสี่ยวเซียว เม้มริมฝีปากของเธอและรู้สึกท้อแท้เล็กน้อย เธอเคยคิดว่าเมื่อผู้หญิงเอาแต่ใจคนนี้เห็นเธอจูบ ลู เซียวเหยา เธอจะมีปฏิกิริยาอะไรบ้างใช่ มีปฏิกิริยา แต่มันเป็นเพียงความตะลึงและไม่มีอะไรอื่นใด ๆน่าเบื่อ!เธอจึงหันไปมอง ลู เซียวเหยา และพบว่าเขากำลังมองเธอด้วยสายตาที่ตกใจเธอรู้สึกผิดอย่างอธิบายไม่ถูกและไอเบา ๆ “อย่าคิดมาก ฉันไม่ได้จูบนายเพราะฉันชอบนายหรอกนะ”ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผุดขึ้นในดวงตาของเขาเพราะสิ่งที่เธอพูด แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วลู เซียวเหยา กล่าวอย่างใจเย็น "ฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไรนี่"หยิง เสี่ยวเซียว ขมวดคิ้ว หลังจากบอกว่าเขาไม่ได้คิดมาก ทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้กันนะ?"ดีแล้ว" เธอหรี่ตาและหัวเราะเยาะ “นายกล้าทำแบบนั้นกับฉันได้ไง! นายจะต้องชดใช้”เมื่อมองไปที่ท่าทีที่ไม่มีความสุขของเธอ ลู เซียวเหยา ก็ขมวดคิ้ว “จริงสิ...”เมื