จากนั้นผู้อาวุโสเฉินก็หันไปพูดกับ ลู ชินจิน "คุณลู...""ลุงเฉิน เรียกผมว่าชินจินก็ได้ครับ" ลู ชินจิน ขัดจังหวะผู้อาวุโสเฉิน ผู้อาวุโสเฉินเป็นเพื่อนของพ่อของโรลชูวและเป็นถึงผู้หลักผู้ใหญ่ผู้อาวุโสเฉินหัวเราะออกมาเสียงดัง "ได้ ฉันจะเรียกเธอว่าชินจิน"ผู้อาวุโสเฉินคิดว่าเขาจะเป็นคนที่ไม่ยอมใครง่าย ๆ แต่เขากลับกลายเป็นคนที่สุภาพและมีการศึกษาที่ดีแน่นอนเลยว่า ทำไมโรลชูวถึงเลือกผู้ชายคนนี้ยิ่งเขามอง ลู ชินจิน เขาก็รู้สึกพอใจและมีความสุขมาก เขามอง ลู ชินจิน ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็แสร้งทำเป็นเคร่งขรึม "ชินจิน เธอต้องดีกับโรลชูวให้มาก ถ้าทำให้เธอไม่พอใจ ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอแน่นอน"ลู ชินจิน มอง ทัง โรลชูว และพบว่าเธอกำลังแอบยิ้ม เขาก็เลยอดไม่ได้ที่จะยกริมฝีปากขึ้นแล้วพยักหน้าเล็กน้อย "ครับ ผมจะทำดีกับเธอทั้งชีวิตของผมเลย"เขาหันไปมองหน้าของเธอ ทำให้เขาสบตากับเธอเล็กน้อย นั่นทำให้รอยยิ้มของเขากว้างขึ้นยิ่งกว่าเดิมทัง โรลชูว ยิ้มกลับและหันไปพูดกับผู้อาวุโสเฉิน “ลุงเฉินคะ ชินจินทำดีกับฉันมาตลอดเลยค่ะ”ผู้อาวุโสเฉินยิ้ม "ฉันก็พอจะรู้"เขาสามารถบอกมันได้จากสายตาของ ลู ชินจิน ว่าเขารักโ
จี ยินเฟง มาที่ ทัง กรุ๊ป เพื่อจะมารับประธานคนใหม่ของ ทัง กรุ๊ป กู โรลโรล กลับบ้านแต่เขาไม่คิดว่าจะต้องมาเห็นภาพที่เธอนั่งอยู่ตรงพื้นหน้าอาคารแบบนี้เขาตกใจและรีบวิ่งไปหาเธอ“โรลโรล?”กู โรลโรล กำลังจะลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอก็กลับมานั่งที่พื้นทันที เธอมองชายที่กำลังเดินมาด้วยความรู้สึกอับอายตัวเอง"ยินเฟง" เธอพูดอย่างน่าสงสาร และเม้มริมฝีปากเข้าหากัน"เกิดอะไรขึ้น?" จี ยินเฟง ไม่รีบร้อนที่จะช่วยเธอขึ้นมา เขาจ้องมองเธอนิ่ง ๆ และขมวดคิ้วเมื่อเขาไม่ช่วยเธอ นั่นจึงทำให้ กู โรลโรล รู้สึกไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปหาเขา "ยินเฟง ช่วยฉันก่อน ฉันจะได้อธิบายให้ฟัง"น้ำเสียงของเธอฟังดูน่ารัก แต่จริง ๆ แล้วมันมีร่องรอยของความไม่พอใจแทรกอยู่ด้วยแววตาของ จี ยินเฟง เป็นประกาย เขาซ่อนอารมณ์ไว้ในส่วนลึกของดวงตา และช่วยเธอให้ลุกขึ้นมาหลังจากลุกขึ้นมาได้ กู โรลโรล ก็ปัดสิ่งสกปรกออกจากเสื้อผ้าของเธอและพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า "ทัง โรลชูว ชนะ""อะไรนะ?" รูม่านตาของ จี ยินเฟง หดตัวและทันใดนั้นเขาก็จับแขนของเธอ และตะคอกว่า "เกิดอะไรขึ้น คุณบอกว่าคุณจะชนะแน่นอนนี่"
เธอรู้สึกประหลาดใจมาก จนอยากจะยืนขึ้นและเดินเข้าไปหาเขา แต่เธอกลับยิ้มออกมาอย่างเย็นชานี่คงเป็นเพราะเธอเห็นผู้หญิงคนนั้นจับแขนของ ลู เซียวเหยา และกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูของเขา พวกเขาดูสนิทสนมกันมากแต่ ลู เซียวเหยา ดูเหมือนจะเหม่อลอยเล็กน้อย เขาหันกลับไปและมองไปรอบ ๆ ราวกับว่ากำลังมองหาอะไรบางอย่างหยิง เสี่ยวเซียว ไม่รู้ว่าเขากำลังมองหาเธออยู่หรือเปล่า แต่เมื่อเขามองมาทางที่เธอนั่งอยู่เธอก้มลงเพื่อหลบเขาและซ่อนตัวอยู่หลังกระถางต้นไม้ลู เซียวเหยา ดูผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด บางทีอาจเป็นเพราะเขาไม่เห็นคนที่เขากำลังมองหาแต่ หยิง เสี่ยวเซียว ไม่เห็นท่าทีของเขาในตอนนั้นเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ลู เซียวเหยา และผู้หญิงคนนั้นก็หายตัวไปแล้วจู่ ๆ หัวใจของเธอก็รู้สึกว่างเปล่า มันน่าอึดอัดมากเธอกัดริมฝีปาก ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? เขามาสายเพราะไปกับเธองั้นเหรอ?เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ความโกรธก็ผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจของเธอ เยี่ยมเลย ลู เซียวเหยา! ไม่เพียงแต่ผู้ชายคนนั้นมายุ่งกับเธอ แต่เขายังไปเดทกับผู้หญิงคนอื่นอีกด้วย!ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกโกรธ เธอคว้าแก้วบนโต๊
เมื่อได้ยินเขาตอบกลับมา ผู้หญิงเอาแต่ใจก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "งั้นสั่งเซตคู่รักนะ!"คู่รัก?!ดวงตาของ ลู เซียวเหยา กระตุกทันที "ผมเกรงว่านั่นคงไม่ใช่ความคิดที่ดี""อะไรกัน ในอนาคตเราก็ต้องเป็นสามีภรรยากันนะ"หญิงสาวเอาแต่ใจมองเขาอย่างเขินอาย เธอแสดงท่าทางที่บอบบางของผู้หญิงออกมาได้เป็นอย่างดีลู เซียวเหยา พูดไม่ออก ใครที่ทำให้เธอมั่นใจว่าเขาจะเป็นคู่รักกับเธอ?เธอถามว่าเขารึยังว่าคิดยังไง?“คุณหยาง ที่จริงผม...”ลู เซียวเหยา ต้องการอธิบาย แต่เธอก็ขัดจังหวะเขา "เรียกฉันว่าเจียวเจียวก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นทางการขนาดนั้น"หลังจากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงอย่างเขินอายลู เซียวเหยา รู้สึกหมดหวังมาก จนไม่อยากพูดอะไรเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่มารยาแบบนี้แล้ว นิสัยที่ตรงไปตรงมาของ หยิง เสี่ยวเซียว คงเป็นสเปกของเขามากกว่าเขาไม่สนใจคำพูดของ เจียวเจียว เลย และหันไปพูดกับบริกรที่อยู่ข้าง ๆ เขาโดยตรงว่า "เอาอะไรมาก็ได้ ยกเว้นเซตคู่รัก ขอบคุณ!""เซียวเหยา..." หญิงสาวเอาแต่ใจเงยหน้าขึ้นและมองเขาด้วยความตกใจ "ฉันอยากได้เซตคู่รักนะ!"ลู เซียวเหยา ไม่สนใจเธอและหยิบเมนูทั้งหมดบนโต๊ะและส่งให้บ
เยี่ยม ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น เธอต้องรุกหนักขึ้นเล็กน้อยเธอจึงหลั่งน้ำตาและวางมือลงบนท้องของเธอ “ลูกที่น่าสงสาร ทำไมลูกถึงน่าสงสารถึงขนาดนี้เลยนะ พ่อไม่ชอบลูกตั้งแต่ลูกยังไม่เกิดเลยด้วยซ้ำ”เธอร้องไห้เสียใจมาก จนพนักงานเสิร์ฟบางคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะเทือนใจและรู้สึกเสียใจกับเธอ“ทำไมไม่เห็นด้วยกับคำขอของเธอล่ะ เธอช่างน่าสงสาร ถ้าเธอยังไม่ได้ตามที่ขอเธอคงน่าสงสารมากเลย” ใครบางคนกล่าว“แต่ถ้าผู้จัดการรู้เราจะโดนจับเลยนะ” มีคนกังวล"ตอนนี้ผู้จัดการไม่ได้อยู่ที่นี่ แค่ให้เธอรีบทำเร็ว ๆ ก็น่าจะได้นะ"เมื่อฟังพวกเขาทะเลาะกัน หยิง เสี่ยวเซียว ก็ก้มหน้าลงเพื่อหัวเราะ นี่ยังมีคนใจดีอยู่สินะแต่เมื่อเธอมองเหล่าบริกรที่ใจดี มันทำให้เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะเธอกำลังใช้ประโยชน์จากความเมตตาของพวกเขาเธอเช็ดน้ำตาและพูดกับพวกเขาว่า "ขอบคุณทุกคนเลยนะ เชื่อฉันเถอะ ฉันจะไม่ให้คุณมีปัญหา"เมื่อได้ยินเช่นนี้ พนักงานเสิร์ฟก็มองหน้ากันและในที่สุดก็มาถึงการตัดสินใจ"เอาล่ะ เร็วหน่อยนะ"หยิง เสี่ยวเซียว ยิ้มและกล่าวว่า "ขอบคุณค่ะ"บริกรเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวพร้อมกับอาหารในมือของเธอ เธอมองไป
ลู เซียวเหยา รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ริมฝีปากของเขา ดวงตาของเขาลุกขึ้นเป็นไฟเธอบ้าไปแล้ว!หยิง เสี่ยวเซียว ละออกจากริมฝีปากของเขาหลังจากสัมผัสเบา ๆ จากนั้นก็หันหน้าไปมองผู้หญิงเอาแต่ใจคนนั้น เห็นได้ชัดว่ากำลังตกใจกับสิ่งที่เธอทำหยิง เสี่ยวเซียว เม้มริมฝีปากของเธอและรู้สึกท้อแท้เล็กน้อย เธอเคยคิดว่าเมื่อผู้หญิงเอาแต่ใจคนนี้เห็นเธอจูบ ลู เซียวเหยา เธอจะมีปฏิกิริยาอะไรบ้างใช่ มีปฏิกิริยา แต่มันเป็นเพียงความตะลึงและไม่มีอะไรอื่นใด ๆน่าเบื่อ!เธอจึงหันไปมอง ลู เซียวเหยา และพบว่าเขากำลังมองเธอด้วยสายตาที่ตกใจเธอรู้สึกผิดอย่างอธิบายไม่ถูกและไอเบา ๆ “อย่าคิดมาก ฉันไม่ได้จูบนายเพราะฉันชอบนายหรอกนะ”ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผุดขึ้นในดวงตาของเขาเพราะสิ่งที่เธอพูด แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วลู เซียวเหยา กล่าวอย่างใจเย็น "ฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไรนี่"หยิง เสี่ยวเซียว ขมวดคิ้ว หลังจากบอกว่าเขาไม่ได้คิดมาก ทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้กันนะ?"ดีแล้ว" เธอหรี่ตาและหัวเราะเยาะ “นายกล้าทำแบบนั้นกับฉันได้ไง! นายจะต้องชดใช้”เมื่อมองไปที่ท่าทีที่ไม่มีความสุขของเธอ ลู เซียวเหยา ก็ขมวดคิ้ว “จริงสิ...”เมื
ลู เซียวเหยา พูดไม่ออกผู้หญิงเอาใจคนนี้เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? เธอกำลังตั้งคำถามกับเขาว่า เธอจะทำอย่างไรเมื่อแฟนของเธอนอกใจเธองั้นเหรอลู เซียวเหยา รู้สึกว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้เธอทำแบบนั้นได้อีกต่อไป ไม่งั้นใครบางคนก็จะเข้าใจผิดเช่นกันลู เซียวเหยา ขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ทำไมเขาถึงสนใจว่าเธอจะเข้าใจผิดกันนะ?เขาไม่มีเวลาคิดลึกเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร ผู้หญิงเอาใจก็โกรธและพยายามจะขว้างจานใส่พวกเขาเขาตอบสนองอย่างรวดเร็วและดึง หยิง เสี่ยวเซียว ไปด้านข้างเพื่อหลบมันแต่นั่นไม่ใช่จุดจบของมัน หลังจากโยนจานแล้วมีส้อม มีด ช้อน ถ้วย และแม้แต่ที่รองแก้วก็บินมาหาพวกเขาเช่นกันเขา และ หยิง เสี่ยวเซียว ตะเกียกตะกายเพื่อหลบขีปนาวุธ และในที่สุดผู้หญิงเอาแต่ใจคนนั้นก็ไม่เหลืออะไรให้โยน แต่เธอก็พยายามหยิบเก้าอี้มาขว้างใส่พวกเขาโชคดีที่เก้าอี้นั้นหนักเกินกว่าที่เธอจะยกขึ้นได้หยิง เสี่ยวเซียว มองไปที่มีดที่ติดอยู่บนพื้นไม้ หัวใจของเธอก็เต้นแรงด้วยความกลัว"นี่ ลู เซียวเหยา นายไปเอาคู่เดทคนนี้มาจากไหนเนี่ย เธอแย่มากเลย ทำไมเธอถึงไม่มีเหตุผลขนาดนี้?"เมื่อ
นัดเดท?!หยิง เสี่ยวเซียว เงยหน้าขึ้นและจ้องมองเขา การจ้องมองของเธอนั้นเหลือเชื่อมากหลังจากความวุ่นวายทั้งหมดนี้กลับกลายเป็นว่าเขานัดเดทจริง ๆ!“ลู เซียวเหยา…นายมันบ้า!”หญิงสาวผู้น่าสมเพชวิ่งหนีไปด้วยความโกรธในที่สุดความวุ่นวายก็สิ้นสุดลงลู เซียวเหยา เลิกคิ้วที่แหลมคมขึ้นเล็กน้อยและปล่อยมือออกจาก หยิง เสี่ยวเซียว เขาหันมาหาเธอและพูดว่า "ขอบคุณ ถ้าเธอไม่มาช่วย ฉันคงไม่รู้ว่าจะจัดการกับผู้หญิงคนนั้นยังไง"เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยิง เสี่ยวเซียว ก็ค่อย ๆ รู้สึกตัวและขมวดคิ้ว “นายกำลังใช้ฉันอยู่เหรอ?”"ใช้อะไรกัน? ก็แค่เพื่อนช่วยเพื่อนไง"ขณะที่ ลู เซียวเหยา พูดเขายกมือขึ้นโอบไหล่เธอ "เพื่อแสดงความขอบคุณ ฉันจะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่แทนคำขอบคุณ"เขาไม่ได้เข้าใจถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างช้า ๆ“เพื่อน? ช่วย?”เขาขอความเห็นจากเธอแล้วหรือยัง?ถ้าไม่เช่นนั้น เขากำลังหลอกใช้เธอ!หยิง เสี่ยวเซียว หรี่ตามองเขา เธอกำหมัดไว้ข้าง ๆ ทันใดนั้นเธอก็ชูกำปั้นขึ้นและชกเข้าที่ดั้งจมูกของเขา“อะไรนะ!” ลู เซียวเหยา ไม่ได้ระวังตัว เขาจึงอุทานออกมาด้วยความตกใจ“หยิง เสี่ยวเซียว! เป็นบ้าอะไร?”