บทที่ 426

ทัง โรลชูว เม้มริมฝีปากของเธอขณะที่เธอมองเขาเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองทำผิด

แต่...

เธอหันกลับไปมอง ซอง อันยี ที่ตอนนี้กำลังก้มหน้า เธอถอนหายใจเบา ๆ สิ่งที่ผิดพลาดไม่สามารถแก้ไขได้ ในสถานการณ์แบบนี้เธอต้องควบคุมตัวเองและเข้มแข็ง ไม่งั้นเธอจะต้องเสียใจเรื่องในอนาคตที่มันจะต้องเจ็บปวดมากกว่านี้

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และเงยหน้าขึ้นมองไปที่ ลู ชินจิน “ไปส่งอันยีกับเสี่ยวเซียวกันค่ะ”

ก่อนที่ ลู ชินจิน จะตอบ ลู เซียวเหยา ก็พูดแทรกขึ้นมา “พี่สะใภ้ผมไปส่งเอง พี่กับพี่ชายไปพักผ่อนเถอะ”

"แต่..." ทัง โรลชูว มอง หยิง เสี่ยวเซียว อย่างลังเล

เสี่ยวเซียวจะอึดอัดหรือเปล่านะ?

แต่เสี่ยวเซียวก็เห็นด้วย "ใช่ ให้ ลู เซียวเหยา ไปส่งพวกเราเถอะ"

พูดตามตรงว่า ทัง โรลชูว ก็รู้สึกอ่อนเพลียมาก ทั้งวันเธอเดินทางไปทั่วเลย ทั้งโรงพยาบาล แถมยังต้องคุยเรื่องธุรกิจอีก

ดังนั้นเธอจึงไม่ปฏิเสธเขาอีกต่อไป "เอาล่ะ เซียวเหยาไปส่งพวกเธอให้ดีล่ะ"

"ครับผม"

ลู เซียวเหยา หยิง เสี่ยวเซียว และ ซอง อันยี เดินไปที่ลานจอดรถ

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปทำให้พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง

เซิน โมเฟย ที่พวกเขาคิดว่ากลับไปแล้ว