บทที่ 435

“ฉัน…” หยิง เสี่ยวเซียว จ้องไปทาง ซอง อันยี ก่อนจะทำปากยื่น “ก็ได้ ฉันจะพยามให้ดีที่สุดที่จะพูดกับเธอ”

ได้ยินเช่นนั้น ซอง อันยี ก็สบายใจขึ้น มุมปากของเธอหยักขึ้นเล็กน้อย

ถ้าเธอพูดเช่นนั้น เธอก็คงจะไม่ได้โกรธมากแล้ว

ทัง โรลชูว ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ “ดีมาก อย่างนั้นก็ทานอาหารเย็นกันก่อนแล้วค่อยคุยกันทีหลัง”

เธอหยิบเนื้อปลาขึ้นมาหนึ่งชิ้นด้วยตะเกียบก่อนจะวางลงบนชามของ หยิง เสี่ยวเซียว “นี่ปลาทอดของโปรดของเธอ”

ต่อจากนั้น เธอก็ตักอาหารให้กับ ซอง อันยี “อันยี นี่มันฝรั่งฝอยเปรี้ยวหวานที่เธอชอบ”

ซอง อันยี ยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณนะ”

ทัง โรลชูว ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้ม “เธอไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉันขนาดนั้นหรอกน่า”

ซอง อันยี ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก

บรรยากาศในการทานอาหารเป็นไปอย่างราบรื่นปรองดอง ต้องยกความดีความชอบให้กับ ลู ชินจิน ที่ยืนกรานว่า “ต้องไม่คุยกันระหว่างทานอาหาร” ดังนั้นทุกคนจึงทานกันไปอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรขึ้นมา

ลู เซียวเหยา ที่ปกติเป็นคนพูดมาก ต้องห้ามตัวเองเป็นอย่างมาก จนเขาคิดว่าตัวเองจะเกิดอาการบาดเจ็บภายในเข้าแล้ว

หลังจากทานอาหารเสร็จ ทุกคนมารวมตัวกันท