ในขณะที่ ทัง โรลชูว วางสายโทรศัพท์เธอก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน เมื่อเธอลงมาอีกครั้งเธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วป้าอูเห็นจึงรีบถามเธอ "คุณนายจะออกไปข้างนอกเหรอคะ?""ใช่ค่ะป้าอู คืนนี้ป้าไม่ต้องเตรียมอาหารเย็นให้พวกเรานะคะ ชินจินกับฉันคงกินข้าวนอกบ้าน" ทัง โรลชูว กล่าวเธอรีบเปลี่ยนรองเท้า"ค่ะ เข้าใจแล้ว"หลังจากใส่รองเท้าในตู้รองเท้าแล้ว ทัง โรลชูว ก็โบกมือให้ป้าอู "ป้าอู ฉันไปแล้วนะคะ"ป้าอูมองอย่างงงงวย ใบหน้าของเธอดูวิตกกังวล เธอพึมพำ “มีอะไรที่ด่วนขนาดนั้นเลยเหรอ คุณนาย?”มีอะไรที่ด่วนงั้นเหรอ?!ไม่เลย เป็นคุณหยิงที่นัดบอด โชคไม่ดีที่เธอพบกับผู้ชายแปลก ๆ และเธอก็ต้องการคนมาช่วยเธอในสวนฉินหลานช่างเป็นชื่อที่สง่างามมากนอกจากนี้ยังเป็นร้านอาหารจีนชั้นสูงอีกด้วยเนื่องจากชายคนนี้ขอให้เธอไปพบในร้านอาหารที่ดีแบบนี้ เขาจึงดูเหมือนจะไม่เลวร้ายเกินไปแต่ทางโทรศัพท์เสี่ยวเซียวก็บอกว่าเขาน่ากลัวแค่ไหนเธออยากรู้มากว่าผู้ชายแปลก ๆ แบบไหนที่สามารถทำให้เสี่ยวเซียวกลัวได้มากขนาดนี้แน่นอนว่าเธอจะต้องไม่เห็นฉากนี้เพียงลำพังดังนั้นเธอจึงชวน ลู เซียวเหยา ไปด้วยพวกเขาสองคนนัดพ
พวกเขาช่างเป็นคู่รักที่ชอบกัดกันจริง ๆ! พวกเขาจะทะเลาะกันทุกครั้งที่มีความเห็นไม่ตรงกันทัง โรลชูว ถอนหายใจเบา ๆ จากนั้นก็ก้าวไปกระซิบที่หูของ หยิง เสี่ยวเซียว "เสี่ยวเซียวฉันเป็นคนพา เซียวเหยามาเพื่อช่วยแก ถ้าแกไล่เขากลับ จะไม่มีใครช่วยแกนะ"หยิง เสี่ยวเซียว จ้อง ลู เซียวเหยา และกัดริมฝีปากของเธอ จากนั้นเธอก็พูดอย่างไม่เต็มใจว่า "ก็ได้"ในขณะนั้นเสียงที่อบอุ่นและจริงใจดังขึ้น"เสี่ยวเซียวนี่เพื่อนของคุณเหรอ?"เมื่อได้ยินเสียงนั้น ทัง โรลชูว ก็หันหน้าไปมอง เมื่อหันไปมองเธอก็พบกับใบหนาที่อ่อนเยาว์กำลังมองมาที่เธอเช่นกันทัง โรลชูว รู้สึกประหลาดใจมากก็เสี่ยวเซียวบอกว่าคู่นัดบอดของเธอเป็นคนแปลก ๆ นี่นา? เธอเลยจินตนาการว่าเขาเป็นคนที่น่าเกลียด แต่เขากลับดูดีอย่างไม่น่าเชื่อเขามีรูปลักษณ์ที่ชัดเจนมาก ดวงตาของเขาตี่ ม่านตาของเขามีสีเข้มราวกับหมึกลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งเมื่อเธอได้ยินเสียงจากด้านหลัง อารมณ์ร้อนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามของ หยิง เสี่ยวเซียว เธอไม่สนใจชายคนนั้นโดยสิ้นเชิงและรีบดึง ทัง โรลชูว เข้ามาในห้องเมื่อเธอเดินผ่านเขา ทัง โรลชูว สามารถมองเห็นใบหน้าของเขา
ซอง มอ จ้องมอง ลู เซียวเหยา และ หยิง เสี่ยวเซียว เป็นระยะเวลาหนึ่ง จากนั้นเขาก็โค้งริมฝีปากของเขาให้เป็นรอยยิ้ม "เสี่ยวเซียว ถ้าคุณแค่ต้องการปฏิเสธผม คุณไม่จำเป็นต้องหาแฟนปลอม ๆ มาก็ได้"ทัง โรลชูว รู้สึกประหลาดใจ เขารู้การแสดงของเสี่ยวเซียวเวลานี้รอยยิ้มบนริมฝีปากของ หยิง เสี่ยวเซียว ได้หยุดนิ่ง เธอกัดริมฝีปากของเธอและหันหน้าไปกดจูบหนัก ๆ ที่ริมฝีปากของ ลู เซียวเหยาทัง โรลชูว เบิกตากว้างทันที อะไรเนี่ย? เสี่ยวเซียวบ้าไปแล้วเหรอ?เธอมอง ซอง มอ อย่างระมัดระวังและพบว่าใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำ ดวงตาสีดำของเขากลายเป็นสีดำมากขึ้นลู เซียวเหยา ซึ่งเคยมีประสบการณ์มาแล้วครั้งหนึ่งทำให้เขาสงบมาก ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย “เสี่ยวเซียว เธอไม่ต้องอายหรอก”หยิง เสี่ยวเซียว ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนี้ ทำให้ ทัง โรลชูว ไม่เพียงแต่เบิกตากว้าง แต่ปากของเธอก็เช่นกัน เธอกำลังตะลึง!เธอเห็น ลู เซียวเหยา หันศีรษะไปด้านข้างยกมือขึ้นจับด้านหลังศีรษะของ หยิง เสี่ยวเซียว และจูบเธอโดยตรงที่ริมฝีปากสีแดงที่แยกออกเล็กน้อยรูม่านตาของเธอหดตัวแล
ซอง มอ เม้มริมฝีปากแน่นและไม่พูดอะไรทัง โรลชูว รีบให้ หยิง เสี่ยวเซียว ดู และขอให้เธอแก้ไขปัญหานี้ด้วยตัวเองเสี่ยวเซียวมุ่ยริมฝีปากล่างของเธอและพูดช้า ๆ "ซอง มอ ฉันไม่รู้ว่าพ่อแม่ของฉันบอกอะไรกับคุณ แต่ระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ สองสามปีที่ผ่านมา คุณก็รู้แล้วมันไม่มีทางเป็นไปได้เลย ช่างมันเถอะนะ ตอนนี้กลับไปบอกพ่อแม่ของฉันให้ชัดเจน เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะอยู่ด้วยกัน"ในตอนนี้ ซอง มอ เม้มริมฝีปากของเขาเพื่อเยาะเย้ยตัวเอง "เสี่ยวเซียว คุณยังโทษผมอยู่ใช่ไหม?""โทษคุณงั้นเหรอ?" หยิง เสี่ยวเซียว เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจและพูดอย่างขบขัน "โทษคุณเรื่องอะไร คุณเป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับฉัน"ความเจ็บปวดแสดงออกทางหน้าอันหล่อเหลาของ ซอง มอ เขายิ้มอย่างขมขื่น “งั้นก็กลายเป็นว่า ผมเป็นแค่คนแปลกหน้าเท่านั้น”พวกเขาหลอก ซอง มอ แถมตอนนี้เสี่ยวเซียวยังพูดแบบนั้นอีก สายตาที่แสดงออกถึงความเศร้าโศกและเหงาของ ซอง มอ ทำให้ ทัง โรลชูว รู้สึกเสียใจเล็กน้อยเธอถอนหายใจเบา ๆ เมื่อพิจารณาจากเรื่องที่พวกเขากำลังพูดถึง พวกเขาต้องรู้จักกันมาก่อน ดูจากท่าทางของเสี่ยวเซียว คงมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา
ทัง โรลชูว มอง หยิง เสี่ยวเซียว เธอด้วยความโกรธและพูดว่า "มันชัดเจนมากเลยนะ""ก็ได้" หยิง เสี่ยวเซียว มุ่ยหน้า “ฉันเคยรู้จักเขาเมื่อนานมาแล้ว เขาเป็น...ลูกชายของเพื่อนพ่อน่ะ”"ฉันคิดว่ามีมากกว่านั้น" ถ้านั่นคือความสัมพันธ์ของพวกเขา เธอจำเป็นต้องพูดจาหยาบคายกับเขาขนาดนั้นเลยเหรอ?หยิง เสี่ยวเซียว เม้มริมฝีปากแน่นและมองไปที่ ลู เซียวเหยา เธอครุ่นคิดสักครู่ก่อนที่จะพูดว่า "เขาเป็นแฟนเก่าของฉัน""แฟนเก่า?!" ทัง โรลชูว อุทานด้วยความประหลาดใจ สิ่งนี้อธิบายสามารถอธิบายได้แล้วว่าทำไมเสี่ยวเซียวถึงทำแบบนั้นกับเขาลู เซียวเหยา สูญเสียการควบคุมและหัวเราะออกมาดัง ๆ “ยังไงล่ะ ฉันเดาถูก”หยิง เสี่ยวเซียว ขมวดคิ้ว “นายคิดอะไรอยู่?”“ฉันคิดว่าต้องมีเรื่องอะไรบ้างอย่างระหว่างเธอกับเขาแน่ ๆ เธอถึงได้ทำกับ ซอง มอ แบบนั้น ไม่งั้นพวกผู้หญิงจะไม่มีวันทำกับผู้ชายแบบนั้นแน่นอน” ลู เซียวเหยา กางมือออก "แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะถูกน่ะนะ ฉันคงเป็นอัจริยะแน่ ๆ"ท่าทางของ หยิง เสี่ยวเซียว แข็งกระด้าง ความโกรธเกรี้ยวฉายไปทั่วดวงตาของเธอ เธอจ้องมองเขาอย่างเกลียดชัง "ใช่ นายคงเป็นอัจฉริยะ"ลู เซียวเหยา ลูบจมูกของเ
ลู เซียวเหยา ยิ้ม "พี่สะใภ้ พี่ไม่เชื่อผม พี่คิดว่า ซอง มอ เป็นคนดีใช่ไหม?"“จริง ๆ แล้ว ลู เซียวเหยา พูดถูก ซอง มอ ดูเหมือนคนที่ไม่มีพิษมีภัย แต่ข้างในเขาเป็นคนเลวทราม” หยิง เสี่ยวเซียว หรี่ตาลงเล็กน้อย หัวใจของเธอพล่านด้วยอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ทัง โรลชูว เลิกคิ้วของเธอ "เสี่ยวเซียว แกมีความสัมพันธ์ที่แย่กับเขา คำพูดของแกมันดูเป็นเรื่องส่วนตัวเลยไม่น่าเชื่อถือน่ะ""แต่..." เธอเห็นท่าทีของเสี่ยวเซียวเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเธอกำลังจะระเบิด เธอจึงกลับคำพูด "ฉันไม่ควรตัดสินความดีหรือความเลวจากการที่พบเขาเพียงแค่ครั้งเดียว"“พี่สะใภ้ ถ้าพี่สนใจ ผมสามารถแสดงไฟล์ของ ซอง มอ ให้พี่ดูได้” เพราะคำพูดเพียงอย่างเดียวไม่สามารถพิสูจน์ได้ พวกเขาต้องมีหลักฐาน“ได้สิ” ทัง โรลชูว พยักหน้า "อย่างนั้นฉันจะเข้าใจว่าแฟนเก่าของเสี่ยวเซียวเป็นคนยังไง""ฉันพูดถูกไหม? เสี่ยวเซียว" เธอมอง หยิง เสี่ยวเซียว ด้วยรอยยิ้ม"ถูกต้อง" หยิง เสี่ยวเซียว ยกแก้วกาแฟของเธอขึ้นจากโต๊ะแล้วจิบด้วยสีหน้าสิ้นหวัง"งั้นเซียวเหยาส่งข้อมูลมาที่อีเมลของฉัน" ทัง โรลชูว เห็นว่าเธอไม่ขัดข้องลู เซียวเหยา พยักหน้า "ได้เลย ผมจะส่ง
คฤหาสน์ตระกูลทังเซา เสี่ยวหวัน ถือชามซุปร้อน ๆ ไปในห้องของชั้นที่สอง"โรลโรล แม่ขอเข้าไปได้ไหม?" เธอถามอย่างระมัดระวังไม่มีเสียงตอบรับจากภายในห้องกลับมา เธอขมวดคิ้วแล้วเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือ ไฟในห้องไม่ได้เปิด นั่นจึงทำให้ทั้งห้องมืดสนิทเซา เสี่ยวหวัน เอื้อมมือไปกดสวิตช์ที่ผนังโดยสัญชาตญาณ แต่เสียงเย็นชาของลูกสาวเธอก็ดังขึ้น“อย่าเปิดนะ!”หัวใจของ เซา เสี่ยวหวัน สั่น เธอถอยมือออกจากสวิตซ์ไฟทันที จากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นให้กว้างที่สุดเพื่อมองหาลูกสาวของเธอในห้องนี้"โรลโรล แม่ทำซุปมาให้ลูกนะ กินไหม?"“ไม่”“แต่...”เซา เสี่ยวหวัน ก้าวไปข้างหน้าเพราะเธอต้องการพูดกับลูกสาวของเธอมากกว่านี้ แต่ก็เธอก็เหยียบเข้ากับอะไรบางอย่างบนพื้น เธอสะดุ้งจนกรีดร้องออกมา ชามในมือของเธอร่วงหล่นลงบนพื้นเนื่องจากความตกใจของเธอชามแตกและน้ำซุปก็หก"ออกไปจากที่นี่!"ลูกสาวตำหนิเธออย่างไร้ความปรานี และน้ำเสียงของเธอก็ช่างเย็นชาเซา เสี่ยวหวัน ไม่ทำอะไรต่อไป เธอโกรธ เธอหันกลับไปเพื่อเปิดไฟอย่างรวดเร็วห้องที่เคยมืดก็สว่างขึ้นทันทีตอนนี้ เซา เสี่ยวหวัน สามารถมองเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงได้อย่
หลังจากนั้น กู โรลโรล ก็ถามว่า "แม่คะ แล้วเมื่อไหร่ ทัง โรลชูว จะพา ทัง ซอง ไปอเมริกา?""อีกไม่กี่วันนี้ พวกเขาเตรียมเอกสารเสร็จแล้ว"อีกไม่กี่วัน? ความแค้นปรากฏขึ้นในดวงตาของ กู โรลโรล "แม่อยากเห็น ทัง โรลชูว ทรมานไหมล่ะ?""ลูกจะทำอะไร?" เซา เสี่ยวหวัน ถาม"ทัง โรลชูว สนใจเรื่องของพ่อเธออยู่ใช่ไหมล่ะ งั้นเรามาทำให้พ่อของเธอหายไปจากโลกนี้ดีไหมล่ะ" ขณะที่เธอพูดคำที่เยือกเย็นและดุร้ายจากปากของเธอ"ลูกหมายความว่า..." แม้ว่า เซา เสี่ยวหวัน จะสงสัยว่าเธอตั้งใจจะทำอะไร แต่เธอก็ตกใจ"ตุบ!"ทันใดนั้นก็มีเสียงแปลก ๆ ดังมาจากนอกห้อง เซา เสี่ยวหวัน และ กู โรลโรล สบตากันอย่างรวดเร็วและรีบเปิดประตูออกไปดูถ้าหากมีคนมาได้ยินที่พวกเธอพูดด้วยกัน มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่เซา เสี่ยวหวัน รีบวิ่งออกไป เมื่อเธอยืนอยู่หน้าห้อง เธอก็เห็นลุงจ้าวกำลังรีบลงบันไดไปอย่างรวดเร็วแสงส่องเข้าไปในดวงตาของเสี่ยวหวัน เธอรีบตะโกน "ลุงจ้าว!"เมื่อลุงจ้าวได้ยินเธอเรียกขาก็หยุดเดิน และรีบหันกลับมาถามด้วยความเคารพ "ท่านผู้หญิง มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"เซา เสี่ยวหวัน เดินไปหาขาแล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย “ลุงจ้าวเจ้