Share

บทที่ 552

“ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”

เมื่อเฉินตงหายลับไปจากสายตา โรลชูวก็เอ่ยถามทันควัน

คนคนนั้นไม่ใช่แค่มาเพื่อทำธุระเพียงอย่างเดียว แต่ยังแสดงออกถึงการเคารพให้เกียรติชินจินอีกด้วย

“ตาแก่ส่งเขามาเพื่อพา ลู เฉินซี กลับไป” คิ้วหนาขมวดพันกันเป็นปม พร้อมบรรยายที่ตึงเครียด มือหนากระชับแรงที่หัวไหล่บางมากขึ้น

จนร่างเล็กรู้สึกได้ นัยน์ตากลมมองไปยังมือที่หัวไหล่ตนแล้วเม้มปากคิด “คุณไม่ชอบ เฉินตงใช่ไหม?”

“แล้วทำไมผมถึงต้องชอบหมอนั่น” เสียงเข้มโต้กลับ

พลางพูดต่อ “เขาไม่ได้เป็นมิตรอย่างที่เห็นหรอกนะ”

โรลชูวแย้งตอบ “แต่เขาดูต่างจากเฉินซีมากเลยนะ”

คนหนึ่งดูขรึมนิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ แต่อีกคนกลับเที่ยวเล่นไปทั่วไม่สนโลก สองคนนั้นมีบุคลิกที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง

“อืม” ลู ชินจินตอบอืมกลับไปเบา เชิงไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดเรื่องสองพี่น้องนั่นอีก เขาจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาแทน “กลับบ้านกันเถอะ”

“กลับบ้านเหรอ?” หญิงสาวส่ายหน้า “ฉันต้องกลับไปทำงานนอกเวลาที่บริษัทต่ออีก”

ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ทว่าไม่ได้เอ่ยแย้งขัด มือหนาปลดจากไหล่บางขึ้นไปลูบกลุ่มผมนิ่มเบา ๆ “โอเค งั้นเดี๋ยวผมขับไปส่งคุณที่บริษัทเอง”

“ได้เลย”
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status