บทที่ 730

โรลชูวหัวเราะหึ “แล้วยังไง เธอจะทำแบบนั้นกับฉันเหรอ?”

กู โรลโรลคงเรียกเธอมาที่นี่เพื่อแก้แค้นเป็นแน่

“เธอกลัวหรือไง?” โรลโรลเอ่ยถาม

ทัง โรลชูวยิ้มตอบ “ก็ต้องกลัวสิ”

แต่เห็นสภาพน่าเวทนาของหนิง เฉียวเฉียว ทั้งร่างก็สั่นกลัวความเจ็บปวดขึ้นมา พร้อมความรู้สึกกังวล

กู โรลโรลปล่อยมือจากหนิง เฉียวเฉียว แล้วเดินไปหาทัง โรลชูวแทน

เมื่อสองร่างประจัน ริมฝีปากสวยก็เผยรอยยิ้มร้ายกาจ “อันที่จริง เธอไม่จำเป็นต้องกลัวหรอกนะ ฉันไม่ทำกับเธอเหมือนหนิง เฉียวเฉียว หรอก เพราะยังไงเธอก็เป็นน้องสาวของฉัน”

กู โรลโรลพูดพลางยกมือลูบไล้แก้มของทัง โรลชูว แผ่วเบา ทว่าคนถูกลูบกลับหันหน้าไปอีกด้านเพื่อเมินสัมผัสนั่น

รอยยิ้มร้ายกดลึกกว่าเดิม “ถ้าเธอช่วยฉันฆ่าหนิง เฉียวเฉียว ฉันจะปล่อยเธอไป”

ฆ่าหนิง เฉียวเฉียว อย่างนั้นเหรอ?

ทัง โรลชูวเบิกตากว้าง ราวกับไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายจะบังคับให้เธอทำอะไรแบบนั้น

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเอ่ยตอบ “เธอพูดผิดคนแล้วล่ะ ฉันไม่ฟังคำสั่งของเธอหรอก”

“โอ้?” กู โรลโรลเลิกคิ้ว “งั้นถ้าไม่ฆ่าหล่อน เธอก็จะเป็นแบบนั้น เธอกลัวไหมล่ะ?”

นี่มันขู่กันชัด ๆ

โรลชูวบีบมือตัวเองแน่นพลันยิ้มตอ