อย่างที่มาร์คกลัว สามีที่น่ารังเกียจของโซอี้ แฮร์ริสรู้สึกพอใจกับเงินที่ได้มาโดยมิชอบจนทำให้เขาคิดที่จะเรียกเงินอีกครั้ง มาร์คคิดว่า 750,000 ดอลลาร์นั้นจะเพียงพอจนกว่าแอเรียนจะคลอดลูก แต่เขาคิดผิดการได้เงินจำนวนมากในครั้งเดียวนั้นคือการบังคับชายคนหนึ่งให้สูญเสียความรู้สึกอ่อนไหวทั้งหมดของเขา แฮร์ริสซึ่งเป็นคนโลภอย่างน่ารังเกียจอยู่แล้วได้เสียสตางค์จากความล้มเหลวในการพนันหลายครั้ง หลังจากค่ำคืนแห่งการสูญเสียอันน่าทึ่ง ชายที่ยากจนก็กลับมาเคาะประตูของมาร์คราวกับคนที่ไร้วิญญาณมาร์คไม่ได้เป็นที่รู้จักเพราะความอดทนของเขามาก่อน แต่เขาสามารถขยายขอบเขตของเขาเพื่อประโยชน์ของแอเรียนได้ แต่การถูกคนคนเดิมคุกคามซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเพียงการท้าทายการควบคุมของเขา 750,000 ดอลลาร์เพียงพอสำหรับสองสามวันเท่านั้นเองเหรอ? ใครบางคนต้องกระเป๋ารั่วแน่นอน!มาร์คจ้องไปที่ชายผู้ส่งกลิ่นเหม็นของความล้มเหลวในห้องทำงานและวางมือเหนือจมูกของเขา “ผมให้เงินคุณตั้ง 750,000 ดอลลาร์แล้วนะคุณแฮร์ริส ผมเพิ่งให้เงินคุณ 750,000 ดอลลาร์เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่เอง! คุณคิดว่าที่นี่คือที่ไหนกัน?”เมื่อตกอยู่ในอันตรายจากหนี้การพนัน
เดวี่ตอบอย่างรวดเร็วว่า “ครับ! ผมจะทำมันเดี๋ยวนี้!”สิ่งแรกที่เข้ามาในสายตาของมาร์คเมื่อเขาก้าวเข้าไปในคฤหาสน์เทรมอนต์คือแอเรียน ทันใดนั้นความเครียดทั้งหมดของเขาก็หายไปมีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถขจัดเมฆมืดที่หมุนวนอยู่ในใจของเขาได้ เขาสบายใจขึ้นมาก “เด็กคนนี้เป็นเด็กดีกับแม่เขาหรือเปล่านะ? หรือเรากำลังจะได้ตัวสร้างปัญหากันแน่นะแอริ?”น้ำเสียงที่อ่อนโยนและเปี่ยมไปด้วยความรักของเขากระทบจุดอ่อนของแอเรียน เธอหัวเราะเบา ๆ พลางมองลงและติดตามวงกลมที่มองไม่เห็นบนท้องของเธอ “โอ้ เขาเป็นเด็กดี ขนาดและอายุแค่นี้คงไม่มีใครสร้างปัญหาได้ขนาดนั้นหรอกมั้ง? แล้ววันนี้ทำไมคุณถึงกลับเร็วจัง? คุณไม่มีงานเหรอ? อย่างไงก็ตาม คุณมาทันเวลาอาหารกลางวันพอดีเลย ตอนเย็นคุณจะกลับไปทำงานต่อไหม?”มาร์คหมอบลงพลางแนบหูตนเองกับท้องของเธอให้มากที่สุดโดยหวังว่าจะจับสัญญาณการเคลื่อนไหวของเด็กได้ ทั้งหมดที่เขาได้ยินคือเสียงที่ดังสนั่นไม่ต่างจากเสียงฟองสบู่มันไม่ได้น่าสนใจหรือแปลกใหม่อะไร แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง การได้ยินมันเป็นความรู้สึกที่มหัศจรรย์ที่สุดราวกับกังวลว่าเขาจะปลุกเด็กที่หลับใหลอยู่ เสียงของมาร์คก็เบาห
“ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของฉันตอนนั่น เข้าใจไหม? พระเจ้า ทุกอย่างช่างน่าโมโห” มาร์คเอนหลังพิงเบาะนั่งและนวดหน้าผากตัวเอง“ทุกครั้งที่เธอพูดถึงคุณย่า หัวใจของฉันจะเต้นรัวด้วยความกลัวและความกังวลใจ ทว่าครั้งแล้วครั้งเล่า ไอ้คนไร้ค่านั้นก็มาที่หน้าประตูบ้านฉันและใช้ความลับมาเป็นข้ออ้าง ฉันไม่อาจให้เธอรู้ได้ ไบรอัน หากความลับนี้ยังคงแขวนอยู่บนเส้นด้าย จะไม่มีอะไรดีออกมาจากมันได้ ไม่ มันจะไม่มีครั้งต่อไปสำหรับเขา จะไม่มีการคุกคามอีกต่อไป...“โอ้ นั่นทำให้ฉันนึกอะไรบางอย่างได้ นายช่วยเตรียมการกับโรงพยาบาลเพื่อให้พวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับการคลอดบุตรด้วย ร่างกายที่อ่อนแอของแอริจะทำให้การคลอดก่อนกำหนดเป็นไปได้มาก ฉันไม่ต้องการให้ความยุ่งยากเกิดขึ้นตลอดกระบวนการ”ไบรอันถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วตอบว่า “รับทราบครับ”เมื่อตกกลางคืนแล้ว แอเรียนก็ขัดขืนการไปทานอาหารเย็น แค่นึกย้อนไปว่ามาร์คโกรธเคืองในตอนบ่ายอย่างรวดเร็วก็ทำให้เธอไม่อยากอาหารแล้วเมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้ก็ทำให้แมรี่ตื่นตระหนก “ได้โปรดนะแอริ แสร้งทำเป็นว่านายท่านแค่สูญเสียอารมณ์ชั่ววูบ ตกลงไหม? ไม่มีเหตุ
แมรี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกกับเหตุการณ์ดี ๆ เนื่องจากเธอได้เตรียมอาหารเย็นไว้ในครัวแล้ว เธอจึงวางอาหารทั้งหมดลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วและพูดขึ้น“ต้องอย่างนี้สิคะนายหญิง คุณไม่ควรอดอาหาร! เด็กต้องการอาหารอร่อย ๆ เพื่อที่จะได้เติบโตอย่างสุขภาพดีและแข็งแรง”แอเรียนนึกถึงภาพอัลตราซาวนด์ของลูกเธอและรู้สึกไม่มั่นใจในทันใด “แมรี่ คุณคิดว่าฉันจะให้กำเนิดลูกเป็ดขี้เหร่หรืออะไรทำนองนั้นไหม? ฉันหมายความว่า ฉันไม่ได้จะไม่ชอบลูกของตัวเอง แต่… ถ้าเด็กหนักเกินไปและอัปลักษณ์ ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่ชอบแบบนั้น”แมรี่หัวเราะคิกคักออกมา “พูดไปได้! ทั้งคุณและนายท่านต่างหน้าตาดีมาก ยีนของคุณจะผลิตลูกเป็ดขี้เหร่ได้อย่างไร? สิ่งที่เด็กต้องทำคือตามคุณคนใดคนหนึ่งและ ท๊าดา รับการประกันได้เลยว่าเด็กจะต้องสวยงาม! โอ้ นายหญิง อย่าวิตกกับภาพในรายงานนั้นเลย มันเชื่อถือไม่ได้ 100% หรอก มันจะเป็นไปได้อย่างไร? เด็กยังคงเพลิดเพลินกับสปาทรีตเมนต์ในถุงน้ำคร่ำอยู่เลย ไม่มีใครจะถ่ายรูปขึ้นในนั้นหรอก!”เมื่อได้ยินดังนั้นก็ทำให้แอเรียนมั่นใจขึ้นเล็กน้อยเพราะเธอตอบว่า “ฉันหวังว่าคุณจะพูดถูก! หรือไม่อย่างนั้นฉันจะรู้สึกว่าการทรมาน
เมื่อมาร์คกลับบ้านเพื่อไปรับประทานอาหารกลางวัน แอเรียนก็เริ่มสอบปากคำบนโต๊ะอาหาร “แล้ว คุณเคยคบใครมากี่คนแล้ว?”คำถามนั้นดูเหมือนจะไม่มีที่มาที่ไปเลย มาร์คถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “เธอถามทำไม?”แอเรียนเลิกคิ้ว "ไม่มีอะไร แค่สงสัย ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ติดตามเรื่องที่ฉันอยากรู้เหรอ หืม? หรืออดีตของคุณเป็นสิ่งที่ห้ามพูดถึง?”เขาไม่ได้ตอบเธอโดยตรง แต่มาร์คกลับถามคำถามเบื้องต้นอีกครั้งว่า “เธอได้เป็นพยานในทุกช่วงเวลาในชีวิตของฉันตั้งแต่ที่ฉันอายุสิบแปด เธอยังจะต้องถามอีกเหรอ?”แอเรียนเริ่มหงุดหงิด “ฉันแค่ถามว่า: คุณมีความสัมพันธ์มาแล้วกี่ครั้ง? คุณต้องหักเลี้ยวนอกเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?” เธอตอบก่อนจะเบ้ปากดวงตาของมาร์คมืดลงเล็กน้อย เขาเคยเห็นเธอโกรธเกรี้ยวกราดแบบนี้มาก่อนไหม? และยังดูน่ารักอย่างผิดกฎหมายอีกด้วย เขาบังคับความปรารถนาที่จะจูบริมฝีปากที่ย่นของเธอโดยแสร้งทำเป็นไอ “ฉันไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่เธอต้องห่วงนะ การรู้อดีตของคนอื่นมากเกินไปมักทำให้คน ๆ หนึ่งคลั่งไคล้คู่ชีวิตที่ไม่ผิดอะไรได้ เพราะฉะนั้น เธอเปลี่ยนความสนใจของเธอเป็นอย่างอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?”น่าเสียดายที่ความอยากรู้ของเธอถ
มาร์ควางมีดและส้อมลงแล้วมองแอเรียน “ไหน ๆ เราก็พูดเรื่องนี้แล้ว ให้ฉันอธิบายเรื่องนี้กับเธอเลยก็แล้วกัน นั่นเป็นวิธีที่ฉันเคยคิดมาก่อน ฉันไม่เคยคิดที่จะไว้ใจผู้หญิงเลย แน่นอนว่าตอนนั้นฉันเห็นเธอเป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น เด็กที่แปลกและดูดี… เมื่อเธอโตขึ้นอย่างช้า ๆ ฉันก็ตระหนักว่าความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอเปลี่ยนไป อยู่มาวันหนึ่งฉันก็คิดว่า ถ้าฉันเลี้ยงดูเธอด้วยตัวฉันเอง เธอก็จะกลายเป็นคนเชื่อฟังและจะไม่ทรยศต่อฉัน จากวันนั้นเป็นต้นมา ฉันเฝ้ารอวันที่เธอกลายเป็นผู้ใหญ่ แต่น่าเสียดาย… เธอกลับไปตกหลุมรักคนอื่นในเวลาต่อมา คนอย่างฉันจะทนกับการที่คนอื่นมาแย่งชิงสิ่งที่ควรเป็นของฉันไปได้อย่างไร? ส่วนวิล… เธอไม่ได้เกลียดฉันเพราะเรื่องนั้นแล้วใช่ไหม? มันก็ดีเหมือนกัน มันไม่สำคัญหรอกในเมื่อเธอได้ตกหลุมรักฉันอย่างหมดใจแล้วฉันขอย้ำอีกครั้งว่าฉันไม่มีความคิดอะไรแปลก ๆ ครั้งแรกที่ฉันรู้สึกกับเธอคือหลังจากที่เธอเข้าสู่วัยสาวแล้ว ตอนนั้นเธอไม่ได้ถูกมองว่าเป็น 'เด็ก' แล้ว ฉันแก่กว่าเธอแค่สิบปี ดังนั้น เลิกสงสัยและหยุดจินตนาการเพ้อเจ้อได้แล้ว!”เธอยังคงเกลียดเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับวิลไหมอย
ทิฟฟานี่นั่งลงข้าง ๆ แอเรียนอย่างสบาย ๆ “เรามาจากชนชั้นแรงงาน เรายุ่งเกินไปที่จะหารายได้เพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของเรา ต่างจากเธอที่นอนอยู่แต่ที่บ้านกับใครสักคนที่สามารถจ่ายทุกอย่างให้เธอได้ เราไม่มีทางเลือกเสียหน่อย ถูกไหม? หากเธอต้องการให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอทุกวันก็บอกให้มาร์คจ่ายค่าบริการให้ฉันสำหรับการมาอยู่เป็นเพื่อนเธอสิแล้วฉันจะอยู่กับเธอตลอด 24 ชั่วโมงทุกวันเลยแหละฉันจะคุยกับเธอจนเธอเบื่อที่จะคุยกับฉัน จนเธอไม่อยากเห็นหน้าฉันอีกเลย! เอาล่ะ… ที่จริงแล้วเมื่อคืนฉันไล่ดูซีรีย์อยู่เพราะมันเป็นวันศุกร์ ฉันเกือบจะไม่ตื่นแล้วด้วยซ้ำ ให้อภัยฉันนะเพื่อนรัก!”แอเรียนพูดจาโผงผาง “ฉันอยากจะจ่ายเงินให้เธออยู่เป็นเพื่อนฉันมาก… เธอนี่มีความมุ่งมั่นเสียจริง แต่เธอจะไม่มาอยู่ดี กับเอริกเป็นยังไงบ้าง? เธอปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมในที่ทำงานได้แล้วหรือยัง?”ทิฟฟานี่เหลือบมองธัญญ่า “แน่นอน เมื่อมีธัญอยู่ ฉันจะสบายตลอด แม้แต่เจ้านายก็ยังเป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนปลาในน้ำที่บริษัท ฉันจะไม่ชินกับสิ่งนั้นได้อย่างไร?”ธัญญ่ายิ้มขณะที่เธอพูดแทรกว่า “ถูกต้อง เราสบายดี พี่แอริ… ท้องของพคุณโตขึ้นมาก เหมือ
แมรี่เริ่มกังวลเมื่อเห็นแอเรียนหัวเราะด้วยการละทิ้งโดยประมาท “แอริ ใจเย็น ๆ เธอหัวเราะมากจนท้องของเธอสั่นแล้ว ระวังหน่อย…"แอเรียนบังคับตัวเองให้หยุดหัวเราะ "ตกลง ตกลง ฉันจะหยุดหัวเราะ… หนูแค่สูญเสียการควบคุมไปเอง… แมรี่ คุณช่วยเอาขนมและเครื่องดื่มมาให้เราหน่อยได้ไหม?”ขณะที่แมรี่เข้าไปในครัว ทิฟฟานี่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูแอปส่งอาหาร “ฉันไม่ได้กินไก่ทอดมานานแล้ว ฉันอยากกิน เธอกินไก่ทอดได้รึเปล่าแอริ? แค่นิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม?”หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แอเรียนก็ส่ายหัว “ฉันไม่คิดว่าฉันควรกินมัน ฉันอยากนะแต่ฉันต้องควบคุมตัวเอง… เธอรู้ไหม สั่งอะไรก็ได้ที่เธอต้องการเลย”“หนูจะไม่กินด้วยเหมือนกัน” ธัญญ่าบอก “สั่งสิ่งที่คุณต้องการเลย หนูจะอ้วนถ้าหนูกินมันมากเกินไป”“โถ่ ๆ ธัญกำลังจะมีความรัก” ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงที่ล้อเลียน “และเธอยังกลัวที่จะอ้วนด้วย เธอไม่เคยควบคุมอาหารมาก่อน ตอนนี้ฉันเป็นคนเดียวที่ไม่ควบคุมอาหาร ไม่เป็นไร เธอดูฉันกินและอิจฉาไปเลย”แอเรียนมองไปที่ธัญญ่า “ตอนนี้เธอกำลังเดทอยู่เหรอ? เขาคือใคร?"ธัญญ่ารู้สึกเขินอาย “มันยังไม่แน่นอน… อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระ