แอเรียนมีความสามารถในการออกแบบแฟชั่นจริง ๆ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำงานในด้านนี้แล้วก็ตาม แต่ความชอบของเธอในเรื่องแฟชั่นไม่เคยเลือนหายไป เมื่อเธอเห็นธีมหลักของการแข่งขันในครั้งนี้ ชุดฤดูร้อน เธอก็รู้สึกว่ามันง่ายมาก “แค่ทำอะไรที่มันกำลังเป็นเทรนด์ แค่นี้ก็มีโอกาสที่จะชนะแล้ว แต่พยายามคิดนอกกรอบนิดนึง ลองไปดูบนเว็บไซต์ร้านใหญ่ ๆ หรือหาเนื้อผ้าหรือสิ่งทอที่กำลังเป็นเทรนด์ออนไลน์ก็ได้ แต่อย่าทำตามคนอื่นมาก และเธอต้องทำมันให้โดดเด่นมากกว่าสิ่งที่มีอยู่ในตลาดอยู่แล้ว”ทิฟฟานี่สับสนมากหลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากแอเรียน “ฉันรู้ว่าการออกแบบแฟชั่นต้องใช้นวัตกรรม แต่สมองฉัน… เธอก็รู้ว่ามันเป็นยังไง ฉันเลยมาหาเธอนี่ไง เธอไม่ได้อยู่ในอุตสาหกรรมนี้อยู่แล้ว ฉันขอยืมมือเธอในสร้าง 'ความรุ่งโรจน์' ให้กับตัวเองได้ไหม? ได้โปรดนะเพื่อนรัก… ฉันมีแบบร่างแล้ว เธอช่วยพัฒนามันให้ฉันนิดนึงได้ไหม? แบบร่างที่เธอเคยช่วยฉันแก้ที่ออฟฟิศตอนนั้นสุดยอดมาก จริง ๆ นะ!”แอเรียนยอมจำนน เธอยื่นมือออก “ไหน ขอดูหน่อย”ทิฟฟานี่รีบเอาแบบร่างของเธอให้แอเรียนดู “นี่ ดูเลย”เพียงมองแวบเดียวแอเรียนก็ไม่อนุมัติแล้ว “ไม่ ไม่มีอ
แอเรียนปลื้มปิติด้วยความชื่นชมเมื่อเห็นความทุ่มเทของทิฟฟานี่จู่ ๆ ประตูห้องพยาบาลก็ถูกเปิดออกแล้วแอเรียนก็ตระหนักได้ว่าแจ็คสันมาถึงพร้อมกับอาหารของเธอแล้ว...ทิฟฟานี่เข้าใจว่าคนที่เข้ามานั้นคือมาร์ค เธอจึงไม่ได้ตอบสนองแต่อย่างใด เธอไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำ จนกระทั่งแมรี่พูดขึ้นมาว่า “แจ็คสันมาแล้ว! ขอบคุณมาก ๆ เลย” ทิฟฟานี่ตัวแข็งทื่อ เธอรีบเก็บภาพสเก็ตช์ของตนเองทันที “ฉันต้องไปก่อนนะแอริ พรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่”แอเรียนจองไปที่สีหน้าที่วางเปล่าของแจ็คสัน “โอเค… ดูแลตัวเองด้วยนะ”ทิฟฟานี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกยาว ๆ เมื่อเธอเข้าลิฟต์ไป เธอรู้สึกรำคาญตัวเองมาก ทำไมเธอต้องรู้สึกกลัวด้วย? นี่ไม่ใช่นิสัยของเธอเลย...เธอนึกถึงคำถามที่แจ็คสันถามเธอในห้องครัวที่คอนโดของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ “ถ้าผมบอกคุณว่าผมไม่เคยนอกใจคุณล่ะ? เราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไหม?” เขาไม่ได้แสวงหาเธอตั้งแต่ที่เธอให้คำตอบแบบขาดตัวกับเขา พวกเขาไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลานานและเมื่อเจอกันในห้องพยาบาลนั้นเธอก็กลับตื่นตระหนกซะอย่างนั้น...แจ็คสันที่ดูผิวเผินเหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรถามแอเรียนว่า “มาร์คยังไม่มาอีกเหร
ตั้งแต่ที่ทิฟฟานี่เจอแจ็คสันที่โรงพยาบาล เธอก็ตั้งใจยืดเวลาที่เธอจะไปเยี่ยมแอเรียนออกไป เธอจะไปเยี่ยมแอเรียนหลังสองทุ่มและกลับประมาณสามทุ่มครึ่ง แจ็คสันมักจะกลับไปเมื่อแอเรียนทานข้าวเสร็จ เพราะฉะนั้นพวกเขาจะไม่เจอกัน สองสามวันผ่านไป ในที่สุดแอเรียนก็ถามทิฟฟานี่ว่า “เธอหลีกเลี่ยงแจ็คสันทำไม? เขาไม่ได้พยายามหลีกเลี่ยงเธอเลยนะ เขาก็มาเวลาเดิมตลอด ไม่เห็นจะต้องทำขนาดนี้เลย ว่าไหม?” “ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอมักจะเห็นใจคนที่ช่วยเหลือเธอตลอด? เขาแค่ทำอาหารให้เธอไม่กี่มื้อเองแต่เธอก็อยากจะตอบแทนน้ำใจเขาที่เป็นคนนอกซะแล้ว! ฉันแค่ไม่อยากเจอเขา…”“ปฏิกิริยาของเธอไม่ได้สื่อเลยว่าเธอ ‘ไม่อยากเจอเขา’ แต่เธอกลัวที่จะเจอเขาต่างหาก เธอตั้งใจหลีกเลี่ยงเขา เธอกลายเป็นแมวขี้กลัวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” แอเรียนชี้แจ้งอย่างตรงไปตรงมา “นี่ไม่ใช่นิสัยเธอเลย ถ้าเธอลืมเขาได้แล้วจริง ๆ เธอจะปฏิบัติต่อเขาเหมือนคนแปลกหน้าและเธอจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เธอจะหลบซ่อนทำไม? มันไม่จำเป็นเลย เว้นแต่ว่าเธอยังรักเขาอยู่” ทิฟฟานี่มองลงไปที่ภาพสเก็ตช์ในมือของเธอ “ใช่ ใครมันจะไปลืมคนที่ตัวเองเคยรักมากอย่างลึกซึ้งได้ล่ะ?
ทิฟฟานี่ตื่นเต้นมาก เธอแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่โดยเลือกใส่ชุดที่แพงที่สุดของเธอ ชุดแนวทางการจากฤดูใบไม้ผลิเมื่อปีที่แล้ว เธอม้วนผมยาวของเธอเป็นลอนคลื่นอ่อน ๆ ซึ่งทำให้เธอดูราวกับว่าเป็นหนึ่งในชนชั้นสูงในวงการนี้ มันให้ความร้สึกที่แตกต่างออกไปจากลุคปกติของเธอโดยสิ้นเชิง เธอสวมรองเท้าส้นเข็มสูงคู่หนึ่ง ซึ่งทำให้ขาของเธอดูยาวและเรียวขึ้น แม้กระทั่งธัญญ่ายังตกตะลึง “หนูไม่เคยเห็นคุณแต่งตัวแบบนี้มาก่อนเลย จริง ๆ คุณดูดีมากเลย! คุณดูมีความสามารถและมีประสบการณ์ที่ดี จะไม่มีใครสงสัยว่าคุณเป็นคนโง่ตราบใดที่คุณไม่พูดอะไร” ทิฟฟานี่กลอกตา "อย่าตบหัวแล้วลูบหลังฉันสิ ทั้งโลกรู้แล้วแหละว่าฉันโง่แค่ไหน ฉันจะเข้าไปร่วมลุ้นสนุก ๆ ไม่ว่าฉันจะติดรอบสุดท้ายหรือไม่ ถ้าฉันไม่ติดรอบนี้ ฉันจะลองใหม่ในรอบหน้า การแข่งขันนี้มีสามปีครั้งอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นฉันจะตั้งใจทำงานเพื่อมันเลยแหละ”ทว่าธัญญ่าดูจะไม่ค่อยมั่นใจกับผลงานของตัวเองนัก หนูจะไปเป็นเพื่อนคุณเฉย ๆ คุณต้องมั่นใจเข้าไว้นะ หนูมั่นใจว่าคุณทำได้ หนู… จะไปร่วมงานด้วยเฉย ๆ อีกอย่าง หนูเพิ่งเข้าวงการนี้และยังอ่อนหัดเกินไป นี้ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีส
ธัญญ่าส่ายหัวด้วยความไม่แน่ใจในสถานการณ์เช่นกัน “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวรอดูก่อน…”ไม่กี่นาทีต่อมา พิธีกรก็พูดใส่ไมโครโฟนว่า “อย่างที่ทุกคุณทราบดี การลอกเลียนแบบในอุตสาหกรรมนี้ไม่เป็นที่ยอมรับ เนื่องจากมันเคยเกิดขึ้นมาก่อน เราจึงคิดว่าจะไม่มีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีก โดยดูจากตัวอย่างจากรุ่นก่อนของเรา แต่น่าเสียดายที่ครั้งนี้มันเกิดขึ้นอีกแล้วและในลักษณะที่กล้าหาญมากเช่นกัน เรามีแบบสองฉบับที่เกือบจะเหมือนกันทุกอย่าง”ทั้งงานต่างอ้าปากค้างเมื่อได้ยินเรื่องนี้ มาร์คและแจ็คสันซึ่งนั่งอยู่แถวแรกไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เนื่องจากพวกเขาค่อนข้างมั่นใจว่ามันจะไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาทิฟฟานี่หรี่ตาลงราวกับว่ากำลังใช้ความคิดหนัก “ฉันได้ยินมาว่าผู้ลอกเลียนแบบจะถูกขึ้นบัญชีดำและจะไม่สามารถทำงานในอุตสาหกรรมนี้ได้อีก บริษัทที่มีส่วนเกี่ยวข้องจะห้ามมิให้เข้าร่วมการแข่งขันเป็นเวลาห้าฤดูกาล ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้เป็นเวลาสิบห้าปี ฉันสงสัยจังว่าใครจะโชคร้ายขนาดนั้น”ธัญญ่าไม่เคยมีประสบการณ์การแข่งขันประเภทนี้มาก่อนจึงพูดไม่ออกเล็กน้อย “คนเหล่านี้นี่จริง ๆ เลย ทำไมพวกเขาต้องลอกเ
นักข่าวต่างรุมล้อมแจ็คสันทันทีพลางพูดแทรกกันขณะที่พวกเขาถามว่า “คุณทราบหรือไม่ว่านักออกแบบของคุณลอกเลียนผลงานของคนอื่น?”“ถ้าคุณรู้ดีอยู่แล้ว ทำไมคุณถึงไม่หยุดพวกเขา? หรือคุณแค่หวังสูง?” “บริษัทของคุณ บริษัท ไบร์ท จำกัด ขณะนี้กำลังเผชิญกับการห้ามไม่ให้เข้าร่วมการแข่งขันเป็นเวลาห้าฤดูกาล คุณคิดอย่างไรบ้าง?"“คุณช่วยตอบเราตรง ๆ ได้ไหม? หากคุณไม่รู้เรื่องนี้ เหตุใดคุณจึงยอมรับการลอกเลียนแบบก่อนที่จะสอบสวนเรื่องนี้ก่อน?”“มีผลงานอื่น ๆ ที่ผ่านการรับรองจากบริษัทของคุณ คุณไม่คิดว่ามันน่าละอายที่จะถูกแบนจากการแข่งขันเหรอ?”แจ็คสันมีคำตอบเพียงข้อเดียวสำหรับนักข่าวที่หิวโหย “เพราะผมรู้จักทิฟฟานี่ เลน เธอไม่ใช่คนแบบนั้น สำหรับอย่างอื่น ผมไม่มีความคิดเห็น”ทิฟฟานี่มีความรู้สึกผสมปนเปกัน เธอไม่ได้ยินดีกับโอกาสที่จะเข้าสู่รอบคัดเลือกนี้ เธอได้บรรลุเป้าหมายในความหวังอันยาวนานแล้วแต่เธอไม่มีความสุขกับมันเลยในตอนท้ายของงาน เธอขับรถไปที่สี่แยกเพื่อหยุดรถของแจ็คสัน เหตุการณ์นี้ทำให้เธอกล้าที่จะเผชิญหน้าเขาอีกครั้ง เธอกำลังจะชี้แจงสถานการณ์ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มีเพียงแอเรียนและธัญญ่าเท่านั้นที่เ
ธัญญ่าดึงทิชชู่สองแผ่นออกมาให้ทิฟฟานี่ตอนที่เธอกลับขึ้นรถ “อย่างร้องเลย… คุณไม่ได้ลอกเขานิ คุณไม่เห็นต้องรู้สึกผิดซะหน่อย แต่หนูคิดว่าพี่แจ็คสันใจดีกับคุณมากเลยนะ เขารู้ถึงความสูญเสียของเขาภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ดีแต่เขาก็ยังสารภาพโดยไม่ลังเล ระหว่างกำไรและแฟนเก่า ผู้ชายส่วนใหญ่คงเลือกกำไรแล้ว”ทิฟฟานี่สะอื้น “ถ้าคุณเวสต์รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทของแจ็คสัน เขาจะต้องไม่พอใจแน่นอน ฉันต้องไปหาเขาที่คฤหาสน์เวสต์ ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านก่อน”หลังจากที่ส่งธัญญ่าที่คอนโดแล้วทิฟฟานี่ก็ตรงไปที่ที่พักของตระกูลเวสต์ทันทีซัมเมอร์ยังคงพักฟื้นอยู่ที่บ้าน เธอได้ถอดเฝือกที่ขาออกแล้ว และเธอก็สามารถเดินได้ด้วยตัวเองในตอนนี้ แต่อย่างไรก็ตาม เธอยังคงเดินกะเผลกอยู่ เมื่อเธอเห็นว่าทิฟฟานี่มาเยี่ยม เธอก็รีบขอให้แม่บ้านเตรียมอาหารและเครื่องดื่มมาต้อนรับ “ทิฟฟ์ เธอมาทำอะไรที่นี่? ฉันได้ยินมาว่าเธอเข้าร่วมการแข่งขันแฟชั่นครั้งนี้ด้วย เป็นอย่างไรบ้าง? ผลออกมาวันนี้แล้ว เธอได้เข้ารอบรึเปล่า?”ทิฟฟานี่ไม่ได้คาดคิดว่าซัมเมอร์จะตรงเข้าประเด็นอย่างนี้ ทิฟฟานี่กัดปากตัวเองและตอบว่า “หนูเกือบจะไม่ติดแล้ว… แต่… ม
ทิฟฟานี่ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกหลังจากที่เธอกลับออกมาจากคฤหาสน์เวสต์ เธอตระหนักว่ามันเป็นสถานการณ์แบบ “มีผู้ชนะก็ต้องมีผู้แพ้” จริง ๆ แล้วเธอได้บรรลุเป้าหมายแรกที่ยิ่งใหญ่ของเธอ แต่แจ็คสันนั้นกำลังตกอยู่ในหายนะ เมื่อเธอนึกถึงการสนทนาล่าสุดที่เธอคุยกับเขาหลังงานนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงความห่างเหินจากเขาที่ทำใหเธอกระวนกระวายและสิ้นหวังอย่างที่สุด ที่บริษัท ไบร์ท จำกัด บริษัทของตระกูลเวสต์แจ็คสันกำลังโกรธใส่นักออกแบบแฟชั่นคนหนึ่งในห้องทำงานของเขา “บอกมาสิ คุณไปเอาแบบนั้นมาจากไหน? คุณไม่รู้เลยเหรอว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากคุณลอกงานคนอื่น?”คนที่ลอกงานทิฟฟานี่เป็นผู้ชายที่มีลักษณะอ่อนโยนและดูมีวิชาการ เขายังสวมแว่นสายตาคู่หนึ่งและดูไม่เหมือนผู้ร้ายเลย ชายคนนั้นจัดระเบียบแว่นตัวเองและพูดอย่างไม่รู้สึกอะไรว่า “ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร ผมไม่เคยลอกงานใคร” แจ็คสันปัดที่ใส่เครื่องเขียนของเขาลงพื้นด้วยความโกรธ “เบคเค็ต ฮัชแมน! คุณยังกล้าเถียงผมอีกเหรอ? ผมสารภาพต่อที่สาธารณะไปแล้ว นี่คุณรู้บ้างไหมว่าคุณกำลังจะเจอกับอะไร? คุณจะไม่มีวันได้ทำงานในวงการนี้อีกและคุณยังดึงบริษัทให้ตกต่ำไปกับคุณด้วย