เมื่อพวกเขาไปถึงที่โรงแรม เด็กทารกก็ต้องอยู่ในการดูแลของแมรี่เนื่องจากแอเรียนและมาร์คจะต้องเดินทักทายแขกผู้มีเกรียรติทั้งหลายก่อน การฟื้นตัวของแอเรียนหลังจากการตั้งครรภ์นั้นค่อนข้างน่าทึ่ง วันนี้เธอสวมชุดเดรสสีขาวแสนสวยที่ประดับประดาด้วยศิลปะการกระเซ็นของสีดำ มันรัดรูปของเธอมากพอที่จะแสดงถึงความพิเศษและความโค้งมนของรูปร่างเธอ หากแมรี่ไม่ได้อุ้มลูกของแอเรียนและเดินตามเธอในทุกย่างก้าวคงจะไม่มีใครรู้ว่าเธอเพิ่งคลอดลูกแขกส่วนใหญ่เป็นเจ้าสัวและบุคลากรจากธุรกิจต่าง ๆ และไม่มีใครคุ้นเคยกับแอเรียน ทว่าเธอยังคงเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ในดวงตาที่ติดตามเธองานแต่งงานของมาร์คกับแอเรียนไม่ได้โอ้อวดอย่างเอิกเกริก แม้ว่าการแต่งงานจะได้รับการเผยแพร่ แต่ผู้คนก็ยังอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทำไมภรรยาของท่านเทรมอนต์ผู้โด่งดังจึงได้รับความสนใจและเอิกเกริกเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อทารกเกิด ทันใดนั้น ครอบครัวเทรมอนต์ก็ได้จัดงานเลี้ยงอันโอ่อ่าเพื่อเป็นเกียรติแก่ทารกแอเรียนไม่สนใจสิ่งที่พวกเขาคิดแม้แต่น้อย ด้วยแขนของเธอที่ควงแขนมาร์ค พวกเขาก็เดินรอบงานพลางยิ้มแย้มแจ่มใส่ เมื่อเสร็จสิ้นภาระกิจของเธอ เธอก
ภายในกล่องของขวัญเล็ก ๆ ของทิฟฟานี่มีสร้อยข้อมือทองคำที่ละเอียดอ่อนคู่หนึ่ง ในขณะที่ของธัญญ่ามีจี้ทองคำที่สลักราศีของหนุ่มน้อยผูกไว้กับเชือกสีแดงหลังจากที่ดูของขวัญเหล่านั้นแล้ว แอเรียนก็จิ้มแก้มที่บวมของแอริสโตเติลและพูดออกมาว่า “ขอบคุณคุณน้าทั้งสองสิที่รัก เมื่อโตขึ้นลูกจะต้องจำพวกเขาไว้นะ โอเค้? พวกเขาจะรักลูกมาก ๆ!"วิกกี้ที่สังเกตเห็นความขบขันจึงลุกขึ้นแล้วส่ายก้นของเธอมาทางพวกเขา วันนี้เธอแต่งตัวสวยหรูมาก ตรงกันข้ามกับการแต่งตัวที่เรียบง่ายเมื่อเธอพบกับทิฟฟานี่และธัญญ่าครั้งแรก บัดนี้เธอช่างน่าตื่นตาตื่นใจกับความวิจิตรที่งดงาม“โอ้ พวกคุณมาถึงแล้วเหรอ?… อ่า นี่คงเป็นคุณหญิงเทรมอนต์สินะคะ! ยินดีที่ได้พบคุณ ฉันเป็นแฟนของเอริก! นี่ ริคกี้และฉันซื้อของขวัญชิ้นเล็กชิ้นนี้มาให้ที่รักตัวน้อยค่ะ อุ๊ย ดูสิ เขาน่ารักมาก!”แอเรียนได้ยินเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับวิกกี้ นาดาลินจากทิฟฟานี่แล้ว ดังนั้นเธอจึงตอบหล่อนด้วยรอยยิ้มที่สุภาพในขณะที่แมรี่รับของขวัญแทนเธอวิกกี้พิจารณามองดูธัญญ่าแล้วเย้ยหยัน “ถามจริง? เธอแต่งชุดอะไรของเธอเนี่ย? เธอไม่ได้คิดว่าเธอกำลังจะออกไปจ่ายตลาดใช่ไหม?”สีหน้า
การมีจำนวนผู้คนในบ้านเพิ่มขึ้นไม่ได้ทำให้คฤหาสน์เทรมอนต์มีชีวิตชีวามากขึ้นเลย แต่กลับกลายเป็นเหมื่อนว่าชีวิตชีวาในบริเวณบ้านได้ถูกดูดหายไปหมดแทนทิฟฟานี่ ซึ่งอยู่ข้างธัญญ่าอย่างมั่นคง ไม่แม้จะพยายามซ่อนความเกลียดชังของเธอที่มีต่อวิกกี้ และเมื่อรวมกับแจ็คสัน ในบ้านจึงเหมือนกับว่ามีความตึงเครียดลอยอยู่ในอากาศตลอดเวลาวิกกี้ไม่หงุดหงิดแม้แต่นิดเดียว เธอกลับเข้าไปร่วมในกลุ่มของผู้ชายอย่างสบายใจและพูดคุยกับพวกเขาอย่างเพลิดเพลินพลางทำให้ตัวเองดูเหมือนดวงอาทิตย์ในขณะที่คนอื่น ๆ เป็นดาวเคราะห์ที่โคจรรอบตัวเธอผู้หญิงที่ทำตัวราวกับว่าตัวเองรู้จักทุกคน ทั้งคนแปลกหน้าและเพื่อนของเพื่อน มักจะดึงความโกรธจากบางคนออกมาได้เสมอ แต่วิกกี้กลับแสดงด้านที่ร้ายกาจเป็นพิเศษเมื่อเธอคอยสั่งแมรี่ ซึ่งกำลังดูแลแอริสโตเติลอยู่ ให้ทำโน้นนี้ราวกับว่าเธอเป็นเมียน้อยของบ้าน “ขอโทษนะ แมรี่ แต่ช่วยทำน้ำผลไม้ให้ฉันสักแก้วได้ไหม? ฉันไม่ชอบดื่มชา”แมรี่ยอมทนหล่อนเพียงเพราะเธอเคารพเอริก “ฉันไม่ว่างจ่ะที่รัก ฉันกำลังดูแอริสโตเติลอยู่ แต่ในครัวมีคนอยู่นะ คุณไปขอความช่วยเหลือจากเขาได้เลย อันที่จริง คุณสามารถไปหาน้ำดื่มเ
ทิฟฟานี่เบือนหน้าหนีทั้งน้ำตา แจ็คสันเมินเธอตั้งแต่แรกเริ่มพลางทำตัวสนิทสนมกับแฟนสาวของเพื่อนสนิทแทน! ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็คว้ากระเป๋าถือและพูดกับแอเรียนว่า “แอริ เรายังมีเวลาก่อนอาหารค่ำเหลืออยู่ วันนี้อากาศดีมากด้วย เราไปช้อปปิ้งกันดีไหม? แมรี่ดูแลลูกให้เธอได้ เธอเตรียมน้ำนมไว้อยู่แล้วหนิ”ผู้หญิงทุกคนชอบช้อปปิ้งและแอเรียนก็ไม่ได้ต่างอะไร เธอจึงตกลงอย่างง่ายดาย "นั้นเป็นความคิดที่ดี เธอชวนธัญด้วย ไปรถคันเดียวกันเลยไหม? วันนี้เธอขับรถมาไม่ใช่เหรอ? ไปรถเธอกันเถอะ…”ก่อนที่แอเรียนจะทันได้พูดจบ ทิฟฟานี่ก็ตอบเธออย่างแข็งทื่อ “นั่นไม่ใช่รถฉัน ถึงเวลาที่จะส่งมันคืนเจ้าของจริงของมันแล้ว ให้ฉันยืมรถของสามีเธอส้กคันดีกว่า”รอยยิ้มของแจ็คสันกระตุกวูบ หลังจากที่คบกับทิฟฟานี่มาเป็นเวลานาน เขายังคงรับรู้ได้ทุกครั้งที่ทิฟฟานี่โกรธเขา เธอขับรถของเขามาเป็นระยะหนึ่งแล้ว และตอนนี้เธอกลับยืนกรานที่จะคืนรถให้เขา นั่นฟังดูไม่ดีเลย…ดูเหมือนแอเรียนจะสังเกตอะไรบางอย่างและพยักหน้าก่อนที่เธอจะขึ้นไปชั้นบนและขอกุญแจรถคันใดคันหนึ่งจากมาร์ค เธอยังถูกบังคับให้พกบัตรเอทีเอ็มติดตัวไปด้วยเมื่อพวกเขาออกไป เอร
ทิฟฟานี่ให้สัญญาณมือว่า "โอเค" "ไม่มีปัญหา ชื่อเล่นของลูกชายเธอควรจะเป็น 'สมอร์' นะ! น่ารักดีออก”สมอร์ ข้าวปั้น ทารกและแมว เจ้าตัวน้อยทั้งสองเป็นผู้กอบกู้ของแอเรียน ตาข่ายดักฝันที่มีขี้เถ้าของข้าวปั้นคอยปกป้องเธอจากฝันร้ายมาตลอด สมอร์ก็น่าจะอ่อนโยนเหมือนกันพวกผู้หญิงไม่เสียเวลาที่ห้างสรรพสินค้าและซื้อทุกอย่างที่ตนชอบ ไม่นานหลังจากนั้น มือของทั้งสามคนก็เต็มไปด้วยถุงช้อปปิ้งทันใดนั้น โทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอตอบมันด้วยมือข้างเดียวอย่างลำบากลำบน "ฮัลโหล?""ช้อปปิ้งอยู่เหรอ?" เสียงแหบแห้งและชัดเจนของอเลฮานโดรตอบเธอ“คุณแอบติดกล้องไว้ที่ฉันหรืออะไร?” ทิฟฟานี่ถามด้วยความตกใจอเลฮานโดรหัวเราะคิกคัก “ฮิฮิ… ไม่เชิง เจตต์กำลังไปซื้อของให้ผมและเห็นคุณที่ห้างสรรพสินค้า ผมได้ข่าวมาว่าเพื่อนของคุณเพิ่งจะจัดงานเลี้ยงครบ 1 เดือนให้ลูกเขา ผมจก็เลยส่งของขวัญไปในนามของคุณ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”ทิฟฟานี่รู้สึกประหลาดใจ “ให้ของขวัญอีกแล้วเหรอ? แต่ฉันไม่เห็นคุณนะ คุณอยู่ที่นั่นด้วยหรือเปล่า?”“เปล่า ผมไม่ได้ไป” อเลฮานโดรตอบอย่างเป็นกันเอง “ของขวัญจากผมย่อมไม่ด้อยกว่าของขวัญจากแฟนเก่าคุณแ
เมื่อเข้าไปในห้องของแอริสโตเติล แอเรียนก็เห็นตัวดักฝันแขวนอยู่เหนือเปลน้อยของเขา เธอแปลกใจที่มาร์คแขวนเครื่องดักฝันไว้ที่นั่น ในบางครั้งผู้ชายคนนั้นก็สามารถอ่อนโยนได้เช่นกัน…เจ้าตัวน้อยกำลังหลับสนิทพลางเม้มริมฝีปากเล็ก ๆ ของเขาเป็นครั้งคราว มันดูน่ารักมาก มือเล็ก ๆ สองข้างของเขากำหมัดไว้ข้างลำตัว แขนของเขาอ้วนมากจนเป็นชั้น ๆ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ต้องทนทุกข์ทรมานในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในโรงพยาบาล น้ำนมที่เธอส่งให้เขาเพียงพออย่างพอดี เจ้าตัวเล็กนี้ค่อนข้างหน้าตาดีเลยด้วยเธอค่อย ๆ ย่องออกมาหลังจากที่ดูลูกเสร็จแล้ว เมื่อเธอลงมาชั้นล่าง เธอก็เจอทิฟฟานี่ที่กำลังเปิดของที่ได้มาจากทริปช็อปปิ้งวันนี้ “ตอนแรกฉันคิดว่าจะไม่ใช้รถของแจ็คสันแล้ว แต่ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้มันในวันนี้ ฉันซื้อของมากเกินไป ฉันจะคืนมันให้เขาหลังจากที่ใช้มันวันนี้เป็นครั้งสุดท้าย หลังจากนั้นถือว่าทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเราจะสิ้นสุดลง นอกจากนี้ เขามอบกุญแจรถให้ฉันเองด้วย ดังนั้นฉันควรจะคืนมันให้เขาเป็นการส่วนตัว”“เธอควรควบคุมตัวเองไว้ให้ดีด้วย เผื่อว่าเขาจะเริ่มปล่อยฮอร์โมนเพศชายของเขา ใครกันนะที่คอยบอกฉันว่าเขาไ
ในที่สุดแจ็คสันก็เคลื่อนการจูบลูบคลำของพวกเขาไปที่โซฟาเมื่อขาของทิฟฟานี่เริ่มอ่อนล้า ในที่สุดมือของเธอก็เป็นอิสระและเธอก็ตบเขาทันทีเขาผงะไปครู่หนึ่งก่อนจะตรึงแขนเธอเหนือศีรษะและซุกสะโพกของเขาเข้าหาเธอพลางจูบเธอกลิ่นที่โชกเลือดและหอมหวานทำให้ทิฟฟานี่หวาดกลัวจนต้องยอมจำนน คนเราไม่ควรล้อเล่นกับชายขี้เมา เธอเริ่มที่จะเข้าใจสิ่งนี้แล้ว เธอไม่น่าเอารถมาคืนเขาเลย!หลังจากที่ผ่านไประยะหนึ่ง ขณะที่เธอเริ่มหงุดหงิด แจ็คสันก็คำรามเข้าหูของเธอด้วยเสียงที่ทั้งน่าหลงใหลและปะปนด้วยความโกรธ “เขาดีกว่าผมหรือไง? คุณมีอะไรกับเขาหรือยัง? ตอบผมสิ!"สิ่งเดียวที่ทิฟฟานี่รู้สึกได้ตอนนี้คือเพดานที่กำลังเคลื่อนไหว แรงผลักดันของเขารุนแรงอย่างหาที่เปรียบมิได้ มันทำให้เธอไม่สามารถสร้างประโยคที่สมบูรณ์ได้ ทุกครั้งที่เธออ้าปาก เธอจะร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่อาจทำให้ใคร ๆ หน้าแดง ระดับพลังงานของเธออ่อนลงเมื่อเทียบกับความอุดมสมบูรณ์ของเขา และในไม่ช้าเธอก็ผล็อยหลับไปจากการร่วมรักของเขา…คฤหาสน์เทรมอนต์มาร์คเองก็ดื่มเยอะเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม เขายังคงเดินได้อย่างมั่นคง สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อกลับถึงบ้านคือไปดูแอริสโ
ขณะที่มาร์คกำลังจะจากไป แอเรียนก็อุ้มสมอร์ตัวน้อยเข้ามาหาเขาพลางยิ้ม “บอกลาแดดดี้สิ”มาร์คมองดูรอยน้ำนมที่มุมริมฝีปากของลูกชายและความหึงหวงของเขาก็เพิ่มขึ้น เขาไม่เคยคิดว่าท้ายที่สุดตัวเองจะต้องพ่ายแพ้ต่อสิ่งตัวน้อยเช่นนี้ “คืนนี้ฉันจะรีบกลับบ้านมากินข้าวเย็นนะ”แอเรียนพบความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคำพูดของเขาและหน้าแดง "รีบไปเถอะ ไบรอันรอมานานแล้ว”มาร์คจ้องเขม็งไปที่แอริสโตเติลอย่างท้าทายก่อนจะจากไปพลางจูบแอเรียนที่แก้มราวกับว่าจะอวดลูกชายตนเอง และราวกับเขารู้ว่าพ่อของเขาหมายถึงอะไร แอริสโตเติลจึงหันกลับและพยายามจะดูดนมแม่ของเขา มาร์คจึงหน้าซีดทันที เขาหันหลังแล้วเดินจากไปโดยไม่ยอมหันกลับมามอง เขาจะทำให้ลูกชายของเขาต้องชดใช้สำหรับการโจมตีครั้งแรก!ที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าทิฟฟานี่ตื่นขึ้นจากเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นของเธอ เธอลืมตาขึ้นและพบว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว เธอบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนที่จะรู้สึกเจ็บปวดตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอจึงนอนลงอีกครั้งพลางจ้องมองไปในอากาศเป็นเวลานานมากก่อนจะนึกขึ้นได้ตอนที่จิตใจของเธอหวนนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอหันไปด้าน