ทิฟฟานี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกครั้งใหญ่ เธอหมดแรงจนต้องพิงกำแพงพลางหน้าซีด เธอรอจนกว่าตัวเองจะสงบสติลงก่อนที่เธอจะเริ่มหากุญแจและเข้าไปในบ้าน “ลูกได้คุยกับใครข้างนอกนั้นหรือเปล่า?” ลิเลียนถามอย่างงงงวย “แม่ได้ยินเสียงคนคุยกันแต่แม่ขึ้นเกียจลุกขึ้นไปดู ลูกคุยกับใครเหรอ?” “แค่บังเอิญเจอเพื่อนร่วมงานเก่าน่ะ เราก็เลยคุยกันนิดหน่อย หนูไปทำกับข้าวก่อนนะ” ทิฟฟานี่อธิบายโดยไม่เต็มใจนักที่คฤหาสน์เทรมอนต์เมื่อแอเรียนกลับไปถึงบ้าน มาร์คกับแอริสโตเติลก็กลับมาเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่เพิ่งจะพากันอาบน้ำเสร็จ ตอนนี้เธอดูเหมือนแม่ที่ไร้ประโยชน์มาก มาร์คทั้งสามารถหาเงินและเลี้ยงลูกได้ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อย เธอก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สามารถยับยั้งความรู้สึกของตนเองได้ “มานี่มาสมอร์ มาให้หม่ามี๊อุ้มหน่อยน๊า”มาร์คหลบเลี่ยงเธอด้วยความรังเกียจ “ไปอาบน้ำก่อน พวกเราเพิ่งอาบเสร็จ วันนี้ร้อนมากและเธอก็เหงื่อออกมาทั้งวันแล้ว…” นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ต่อว่าเธอ เธอเสียความรู้สึก “นี่คุณดุฉันเหรอ?” เขาจ้องเธออย่างใจเย็น “ทำไม? ฉันดุไม่ได้เหรอ? ฉันนึกว่าเธอชินกับมันไปแล้วซะอีก แต่ก่อนฉันดุเธออกจะบ่อย”
มาร์คไม่มีท่าทีว่าจะไปไหนเลย เขาถอดเสื้อของเขาออกก่อนที่จะเอื้อมมือไปนวดหลังที่นุ่มและเปลือยของเธอ “ฉันจะช่วยเธอ… แอริสโตเติลเริ่มหมดความอดทนแล้ว ถ้าฉันช่วยเธอจะได้เสร็จไว ๆ ไง” บรรยากาศในห้องน้ำที่ชื้นนั้นเริ่มเปลี่ยนไป แอเรียนก้มหน้าโดยไม่กล้าสบตาเขา เธอยังคงไม่ชินที่จะต้องยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างโป๊เปลือย โดยเฉพาะเมื่อเธอเพิ่งจะคลอดลูกเมื่อไม่นานมานี้ หุ่นเธอไม่ได้กระชับอย่างที่มันเคยเป็น โดยเฉพาะส่วนหน้าท้อง “ไม่ต้อง ฉันอาบน้ำเร็วมาก คุณออกไปเถอะ ฉันไม่ชินจริง ๆ นะ…”เขาเอื้อมมือไปจับคางเธอและบังคับให้เธอต้องหันหลังมามองเขา “เธอหมายความว่าอะไร? ถ้าเธอยังไม่ชิน เธอก็จะต้องทนจนกว่าเธอจะชิน ฉันเป็นสามีของเธอนะ ทำไมฉันจะมองเธอไม่ได้?” สายตาที่จริงจังของเขาจับจ้องไปที่ดวงตาของแอเรียนและเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอถูกดึงเข้าไปในภวังค์ ริมฝีปากบางและอ่อนโยนของเขาดูเซ็กซี่และน่าดึงดูดยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ในห้องน้ำที่มีหมอก เธอสามารถมองเห็นโครงร่างของกล้ามเนื้อเขาตรงหน้าเธอได้อย่างชัดเจน ซึ่งมันทำให้จิตใจของเธอพุ่งซานไปครึ่งจังหวะราวกับว่าเธอไม่สามารถใช้งานมันได้ในขณะนั้นเมื่อเธอฟื้นคืนสติ
มาร์คจูบแอเรียนก่อนที่เธอจะทันได้โต้ตอบแล้วเลื่อนลงไปจูบที่คอของเธอ เธอไม่สามารถลืมตาได้ เธอจึงไม่กล้าทำอะไรรุนแรงเกินไป ที่น่าเจ็บใจก็คือ สุดท้ายมาร์คก็ได้ในสิ่งที่เข้าต้องการ เธอเริ่มจะส่งสัยแล้วว่าเขาจงใจให้แอริสโตเติลฉี่ใส่เขา...เสียงหอบและเสียงหายใจเริ่มรุนแรงขึ้นท่ามกลางเสียงน้ำที่ไหลจากฝักบัว ผ่านไปครึ่งชั่วโมงก่อนที่ทุกอย่างจะค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติแอเรียนหน้าแดงระหว่างที่เธอใส่เสื้อผ้าด้วยความเขินอายเกินกว่าจะสบตามาร์ค“ช่วงนี้อากาศร้อนและในห้องน้ำก็ชื้นมาก เพราะฉะนั้นอย่าอาบน้ำนานเกินไปล่ะ” แมรี่เตือนเธอ “เดี๋ยวจะเป็นลมเอาได้นะ คุณไม่ได้ปั๊มนมทั้งวันเลย เต้านมไม่คัดเหรอ? ไปเถอะ ได้เวลาป้อนนมแอริสโตเติลแล้ว โอ้ คุณเอาเขาไปป้อนนมก่อน ฉันจะไปเตรียมกับข้าว” แอเรียนพยักหน้าและอุ้มแอริสโตเติลไปที่ห้องเขาเพื่อให้นม ตอนแรกเต้านมเธอคัดมาก คัดมากจนเธอเจ็บทุกครั้งเมื่อถูกสัมผัส ทว่าตอนนี้มันกลับไม่ค่อยคัดเท่าไหร่แล้ว...ไม่นานนักมาร์คก็เดินเข้ามาในห้องนอนของลูก เขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เขาหยอกแอริสโตเติลเล่นราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่างจากความครื้นเครงอย่างรุนแรงในห้องน้ำเมื่อ
แอเรียนถอนหายใจ “ช่างมันเถอะ ทำเป็นไม่รู้ดีกว่า ให้แจ็คสันเขาจัดการเอาเอง จากนี้ไปเธอก็พยายามหลีกเลี่ยงธัญญ่าซะ สิ่งที่หล่อนเจออยู่เป็นเพราะหล่อนทำตัวหล่อนเองทั้งนั้น มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราอยู่แล้ว”น้ำเสียงของทิฟฟานี่เปลี่ยนไปเล็กน้อย “เธอพูดถูก มันไม่ใช่เรื่องของเรา ฉันไม่อยากนึกถึงมันแล้ว แม่แจ็คสันกำลังโทรมา พรุ่งนี้ฉันต้องไปลงชื่อเข้าทำงานที่บริษัทเขาที่เซาธ์ พาร์ก มันไกลมาก แต่นั่นก็หมายความว่าฉันจะไม่ต้องเจอใครที่ทำให้ฉันหงุดหงิด มันจะช่วยให้ฉันลืมเรื่องราวต่าง ๆ ได้ง่ายขึ้นเยอะ ธัญญ่าน่าจะกลัวเกินกว่าจะไปเจอเธอ แต่ถ้าหล่อนไป เธอก็เมินหล่อนไปได้เลย ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าหล่อนโกหกเรื่องที่หล่อนร่างกายไม่แข็งแรงพอและจะท้องไม่ได้ถ้าหล่อนเอาเด็กออก หล่อนแข็งแรงจะตาย! ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันจะไปนอนก่อนนะ ไว้ฉันโทรหาเมื่อฉันไปถึงที่โน้นและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว อ้อ และเดี๋ยวเสาร์อาทิตย์ฉันจะมาเที่ยวหานะ” แอเรียนวางสาย มาร์คมองออกว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจ เขาจึงถามว่า “เป็นอะไร? ทำไมไม่กินอะไรเลยล่ะ?”แอเรียนส่ายหัว “ช่างมันเถอะ ถ้าฉันต้องนึกถึงมันอีกมันจะทำให้ฉันยิ่งหงุดหงิดเท
เอมี่เลิกวิจารณ์ทิฟฟานี่ คงอาจเป็นเพราะมันสายมากแล้ว “สำหรับวันนี้เธอก็ไปทำความคุ้นเคยกับที่ทำงานใหม่ของเธอก่อนแล้วกัน เธอจะทำงานกับฉัน โต๊ะของเธอก็พร้อมแล้ว อยู่ข้างหลังเธอ ซ้ายมือ”ทิฟฟานี่หันหน้าไปทางซ้ายเพื่อสำรวจดูแล้วเธอก็แปลกใจมาก ทำไม่หัวหน้าแผนกถึงได้นั่งทำงานกับผู้อำนวยการ? โต๊ะทำงานของเธออยู่ฝั่งตรงข้ามของห้องโดยหันหน้าเข้าหาโต๊ะของเอมี่ และมิหนำซ้ำมันยังถูกตกแต่งเหมือนกับของเอมี่อีกด้วย ในบริษัทเครือนี้หัวหน้าแผนกถือว่าเป็นตำแหน่งที่สูงเหรอ? “เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อเป็นหัวหน้าแผนก ตำแหน่งของเธอคือผู้ช่วยผู้อำนวยการ” เอมี่อธิบายราวกับว่าเธอเข้าใจความมึนงงของทิฟฟานี่ “ฉันรู้ว่าเธอยังมีประสบการณ์ไม่มากนัก ดังนั้นฉันจะช่วยเธอและเป็นที่ปรึกษาให้เธอเอง คุณเวสต์เขาสั่งมาอย่างนั้น” ผู้ช่วยผู้อำนวยการเหรอ? เธอไม่ได้มาเพื่อเป็นหัวหน้าแผนกหรอกเหรอ? ทิฟฟานี่ตื่นตระหนก ถ้าแจ็คสันรู้เข้าว่าเธอได้มาเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการที่บริษัทในเครือของเขา เขาจะต้องบ้าคลั่งแน่ ๆ! เธอรู้ตัวดีว่าเธอไม่ได้เก่งพอที่จะทำงานในตำแหน่งนี้ ทีนี้เธอรู้แล้วว่าซัมเมอร์ได้จัดการทั้งหมดไว้แล้วและเพียงหลอกเธอ
ทิฟฟานี่จ้องมองเพดานและตอบอย่างสงบว่า “หนูขอโทษที่ทำให้คุณผิดหวัง มันเป็นความผิดของหนูเอง… มันไม่ใช่ความผิดของแจ็คสันเลยค่ะ” หากเพียงแต่ว่าเธอไปหาแจ็คสันเร็วกว่านั้น ธัญญ่าก็จะไม่เหลือโอกาสได้ทำอะไรเลย ทิฟฟานี่ต่อว่าตัวเองเพราะเรื่องนั้นไม่รู้กี่หนแล้ว ทว่าโชคไม่ดีที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว แล้วแบบนี้เธอจะทำอะไรได้อีกล่ะ? ซัมเมอร์เป็นคนประเภทที่จะไม่ล้ำเส้นใคร เธอพูดถึงเรื่องนี้เพียงเพราะเธอมั่นใจว่าทิฟฟานี่รู้แล้ว เธอไม่อาจสามารถแสร้งทำเป็นไม่รู้ได้ เพราะเธอไม่ต้องการรู้สึกเหินห่างกับทิฟฟานี่ “งั้นเราไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่า พักผ่อนให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้เธอจะได้มีแรงลุยงาน ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมาหาฉันได้ตลอดนะ เธอก็เหมือนลูกสาวฉันมาเสมอ หากฉันจะต้องตีเธอหรือแจ็คสัน ฉันจะเลือกตีแจ็คสัน ราตรีสวัสดิ์จ่ะ” หลังจากที่วางสายทิฟฟานี่ก็ส่งข้อความบอกแอเรียนว่าเธอมาถึงโดยสวัสดิภาพแล้ว เธอเหนื่อยมาก คงจะเป็นเพราะเธอออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืด ดังนั้นเธอจึงไม่สนที่จะทานข้าวเย็นก่อนแต่กลับหลับไปอย่างรวดเร็วณ คฤหาสน์เทรมอนต์แอเรียนสบายใจเมื่อเห็นข้อความของทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ที่หนังหนาและแข็งแกร่งที่
ทนายความยิ้ม “คุณช่างมีวิธีขู่เขิญที่พิเศษจริง ๆ นะครับ ค่อนข้างกล้าเลยนะ ดูเหมือนว่าคุณจะไม่เซ็นสัญญานี้ งั้นผมขอแจ้งขั้นตอนการเรียกร้องค่าเลี้ยงดูเด็กให้คุณทราบเลยนะครับ ก่อนอื่น คุณจะต้องพิสูจน์ว่าคุณเวสต์เป็นพ่อของลูกคุณจริง ๆ จากนั้นคุณจะต้องยื่นอุทธรณ์ค่าเลี้ยงดูเด็ก ถ้าคุณเวสต์ปฏิเสธ กระบวนการนี้ก็จะยืดเยื้อไป คุณเป็นผู้หญิงที่อยู่คนเดียวตามลำพังและไม่มีรายได้ คุณสามารถผ่านการตั้งครรภ์นี้ไปได้จริงเหรอ? ลองคิดอย่างระมัดระวังดูนะครับ ผมขอตัวกลับก่อน” ธัญญ่ากวาดแก้วบนโต๊ะกาแฟลงบนพื้นอย่างโกรธจัดขณะที่มองดูทนายความเดินจากไป เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะให้กำเนิดเด็กคนนี้ถึงแม้ว่าท้ายที่สุดเธอจะไม่ได้อะไรจากมันก็ตาม เธออาจจะตัวคนเดียวแต่เธอไม่มีอะไรให้ต้องกังวล ตราบใดที่เด็กคนนี้ยังอยู่… ตราบใดที่เธอยืนกรานว่าเขาเป็นของแจ็คสัน เวสต์ มันก็จะเป็นหนามในใจทิฟฟานี่ เลนเสมอ ถ้าเธอไม่ได้แจ็คสัน ทิฟฟานี่ก็จะไม่มีวันได้เขาเช่นกัน! การอยู่รอดของธัญญ่าไม่ใช่ธุระกงการอะไรของใคร!นอกจากนี้… ตราบใดที่เธอมีลูกคนนี้ แจ็คสันอาจจะสำนึกได้ในวันใดวันหนึ่งและยอมรับเธอและลูกด้วยความเต็มใจ…ทนายความโทรหาแ
ซัมเมอร์ไปถึงที่พักของธัญญ่า แน่นอนว่าเธอจะไม่แสร้งทำเป็นสงบ เธอเคาะประตูจนกว่าธัญญ่าจะเปิดก่อนจะวางเงินสด $30,000 ต่อหน้าหล่อน “$30,000 นับเอาเอง มันเพียงพอสำหรับค่าเอาเด็กออกและโภชนาการที่เธอจำเป็นต้องได้รับหลังจากนั้นด้วย” ธัญญ่าจ้องไปที่กองเงินบนโต๊ะและรู้สึกราวกับว่าศักดิ์ศรีของเธอถูกดูถูกอย่างมากที่สุด “คนรวยย่อมชอบใช้เงินเพื่อดูถูกคนอื่นจริง ๆ ว่าไหม? หนูอาจจะจน แต่หนูยังมีศักดิ์ศรีอยู่”“โอ้ จริงเหรอ?” ซัมเมอร์ยิ้มเยาะเย้ย “ไหนล่ะศักดิ์ศรีของเธอ? ทำไมฉันถึงไม่เห็นเลยนะ? ผู้หญิงที่มีศักดิ์ศรีจริง ๆ ไม่มีวันไปหาผู้ชายกลางดึกกลางดื่นและจะไม่มีวันฉวยโอกาสจากคนอื่นหรือขู่คนอื่นเพื่อเรียกร้องค่าเลี้ยงดูเด็กหลังจากที่ท้องโดยไม่ได้ตั้งใจหรอก ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะมองว่าเรื่องนี้เป็นเพียงอุบัติเหตุและเอาเด็กนั้นออกโดยไม่ลังเลเลย นั่นต่างหากที่เรียกว่าศักดิ์ศรี! ศักดิ์ศรีของเธอไม่ได้มีความหมายอะไรต่อเธอเลย แล้วแบบนี้เธอจะให้คนอื่นเคารพเธอได้อย่างไร?” “ทำไมคุณถึงมั่นใจนักว่ามันเป็นเพียงอุมัติเหตุ?” ธัญญ่าเถียง “คุณมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาว่าหนูฉวยโอกาสคนอื่น? ไม่มีใครสามารถยืนยันได้ว่