Share
บทที่ 916 เด็กนั่นไม่ใช่ลูกของเขา
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 917 ถูกตีและอ้อนวอน
แจ็คสันไม่รั้งธัญญ่า ความยุติธรรมถูกกู้กลับคืนมาแล้ว มันไม่สำคัญหรอกว่าธัญญ่าจะไปไหน เขาเพียงแต่ถามเธอว่ามีใครได้บังคับให้เธอทำสิ่งนี้ไหมเพราะเขารู้สึกว่ามันยากมากที่เธอจะลงมือทำทั้งหมดนี้อย่างไร้ที่ติคนเดียว แต่ในเมื่อเธอปฏิเสธที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของพ่อเด็ก เขาก็จะไม่ถามต่อ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกโล่งอก... ธัญญ่ากลัวเกินกว่าจะกลับบ้าน เธอจึงเดินเถลไถลข้างนอกอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจว่าเธอจะไปพบอเลฮานโดรเอง เธอรู้ว่าหากเธอไม่ทำเช่นนี้ ทั้งเธอและเจตต์คงจะไม่รอด นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอจึงไม่ได้เปิดโปงอเลฮานโดรกับแจ็คสัน เธอจะต้องเก็บเรื่องนั้นไว้เพื่อความอยู่รอด ไม่อย่างนั้นความตายจะต้องมาเยือนเธอแน่นอน มือของเธอสั่นสะท้านเมื่อเธอโทรหาอเลฮานโดร เสียงที่เยือกเย็นดั่งปีศาจของเขาตอบมาว่า “หึ ช่างเป็นเซอร์ไพรส์อย่างยิ่ง เธอติดต่อฉันเองจริง ๆ ด้วย”“คุณอยู่ที่ไหน?” เธอถามพลางรวบรวมความกล้าทั้งหมดของเธอ “ฉันต้องการพบคุณ”“อยู่ตรงนั้นและอย่าไปไหน” อเลฮานโดรกล่าวอย่างใจเย็น “ฉันจะส่งคนไปรับ”หลังจากที่วางสายธัญญ่าก็นั่งลงกับพื้นพลางสั่นสะท้าน เธอยังคงรวบรวมความกล้าของเธอต่อไป ไหน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 918 คำมั่นสัญญาต่อความภักดี
ธัญญ่าเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ส่วนล่างของอเลฮานโดรพิการไม่ใช่เหรอ? แสดงว่าเขาหลอกหลวงมาโดยตลอดเลย! ร่างสูงของอเลฮานโดรดูเหมือนจะทำให้ทุกอย่างในห้องยิ่งมืดลง เขาเดินไปหาเจตต์และนั่งลงยอง ๆ “เห็นนั่นไหม? ผู้หญิงตัวเล็กอ่อนแอมาหาฉันเพื่อนาย มันรู้สึกอย่างไรเหรอ? พวกนายไม่ได้จะบอกฉันว่าพวกนายชอบกันใช่ไหม? พวกนายมีอะไรกันแค่สามครั้งเอง ฉันต้องใช้เวลาตั้งสามปีกว่าจะตกหลุมรักทิฟฟานี่ได้”เจตต์หายใจออกพลางส่งกลิ่นของเลือดออกมาด้วย “ผมผิดไปแล้วครับ… นายท่าน…” อเลฮานโดรตบหน้าเจตต์ที่เต็มไปด้วยเลือด “ดีแล้วที่รู้จักสำนึผิดหลังจากที่ทำผิด ไม่ต้องห่วง ชายแก่นั่นส่งนายให้มาคอยเป็นหูเป็นตาให้เขา ฉันจึงฆ่านายไม่ได้ง่าย ๆ หรอก เขาจะไม่มีวันยอมเสียตาของตัวเองแน่นอน บทเรียนนี้คงจะเพียงพอที่จะทำให้นายจำมันขึ้นใจแล้ว ไหนพูดสิธัญญ่า เธอต้องการอะไรจากฉัน? ทำไมฉันควรจะเชื่อว่าเธอจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้? ถ้าทิฟฟานี่รู้เข้าฉันจะเดือนร้อนมากเลยนะ…” ธัญญ่าลูบท้องที่แบนราบของเธอและพูดอย่างระมัดระวังว่า “ฉันสาบานว่าฉันจะไม่มีวันปริปาก ต่อให้ฉันต้องตายฉันก็จะไม่พูดอะไร! ฉันจะให้กำเนิดเด็กคนนี้ ถ้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 919 แอเรียนเริ่มจิ้น
แอเรียนปฏิเสธที่จะเชื่อว่าทิฟฟานี่ไม่ได้รู้สึกดีใจแม้แต่น้อย “มีคนเคยพูดว่าต้องการที่จะคืนดีกับแจ็คสันไม่ใช่เหรอ? โอกาสนั้นถูกทำลายเมื่อธัญญ่าหลอกพวกเรา ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก ทำไมเธอถึงไม่คว้าโอกาสนี้ล่ะ? เธอจะรอให้ผู้หญิงคนอื่นมาแย่งเขาไปอีกเหรอ? นี่ ฉันมีลูกชายแล้วนะ ทำไมฝั่งเธอยังเงียบอยู่เลยล่ะ? ฉันหวังว่าเธอจะรีบมีลูกสาวกับแจ็คสัน พวกเราจะได้ให้ลูก ๆ แต่งงานกัน” ทิฟฟานี่ยิ้มและตอบว่า “พักก่อน พวกเทรมอนต์มีอิทธิพลอย่างมาก เธอจะบอกให้ฉันใช้เธอเพื่อเพิ่มฐานะทางสังคมให้ตัวเองเหรอ? ไม่มีใครสามารถรับประกันเรื่องท้องได้หรอก เธอก็บอกให้ลูกชายของเธอรอก่อนสิ! ตอนนั้นฉันยังบ้าบิ่นและหุนหันพลันแล่นอยู่ แต่ตอนนี้ฉันมีเหตุผลมากขึ้นแล้ว ฉันเคยบอกว่าฉันอยากจะกลับไปคบกับแจ็คสันเมื่อไหร่? ฉันต้องหัดสงวนตัวมากกว่านี้ ฉันเป็นผู้หญิงนี้น่า! เอาล่ะ ฉันไม่มีเวลาคุยนานเกินไป ในที่สุดวันนี้ผู้อำนวยการก็มอบหมายงานให้ฉันทำสักที ฉันจะต้องทำงานล่วงเวลา ฉันไม่มีเวลามาจ้อจี้ ไว้คุยกันนะ" เมื่อวางสายแอเรียนก็จ้องไปที่แอริสโตเติลและพึมพำว่า “งั้นเราก็คงต้องรอแล้วแหละ พวกเราเป็นผู้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 920 เจอพวกเขาแล้ว
เสียงน้ำที่กระเซ็นในห้องน้ำทำให้แอเรียนไม่สามารถกลับไปนอนต่อได้ เธอลุกขึ้นนั่งและเริ่มเล่นโทรศัพท์ตัวเอง แอริสโตเติล ซึ่งอยู่ถัดจากเธอ ยังคงหลับสนิท เขามีกระบวนท่านอนที่เกินจินตนาการไปมาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าตัวน้อยจึงกินพื้นที่บนเตียงไปเยอะมาร์คออกมาจากห้องอาบน้ำและพบว่าแอเรียนนั่งอยู่บนเตียง “เป็นอะไร? นอนไม่หลับเหรอ?” เขาถามด้วยความประหลาดใจเธอมองเขาแล้วกลับไปเล่นโทรศัพท์ต่อ “อืม เดี๋ยวอีกสักพักฉันค่อยนอนต่อ วันนี้ฉันกับแอริสโตเติลเข้านอนกันเร็วมาก ตอนนี้ฉันเลยไม่ได้ง่วงขนาดนั้น ฉันว่าใกล้จะได้เวลาให้นมสมอร์แล้วด้วย เขาจะนอนไม่ได้ทั้งคืนถ้าเขาเข้านอนเร็วเกินไป ว่าแต่ เกิดอะไรขึ้นระหว่างธัญญ่ากับแจ็คสันเหรอ? ธัญญ่าสามารถทำมันได้อย่างไร้ที่ติได้อย่างไร? และเธอยังสามารถท้องได้จริง ๆ อีก ใครเป็นพ่อเหรอ?”มาร์คส่ายหัว "ฉันไม่แน่ใจ แจ็คสันถามธัญญ่าแล้วแต่หล่อนไม่ยอมบอก ไม่สำคัญหรอกว่าเด็กคนนั้นจะเป็นลูกใครตราบใดที่เขาไม่ใช่ลูกของแจ็คสัน คืนนั้นธัญญ่าวางยาแจ็คสัน ดังนั้นจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้เธอสบายใจได้แล้ว เลิกกังวลได้แล้ว”เธอจำได้ว่าตอนนั้นจู่ ๆ เฮนรี่ก็เปิดประตูเข้ามาถ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 921 เรียกฉันว่า “ที่รัก”
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้กันมากขึ้น แอเรียนก็ยอมจำนนอย่างสมบูรณ์ สักวันหนึ่งลูกชายของเธอจะต้องโตขึ้นและครอบครัวที่มีสมาชิกสามคนก็จะไม่สามารถนอนเตียงร่วมกันได้นานเกินไป เธอไม่อยากจะเสียโอกาสที่ได้อยู่ใกล้แอริสโตเติลเร็ว ๆ นี้ ถ้าเธอปฏิเสธเขา มาร์คก็จะพาสมอร์กลับไปที่ห้องของเขาจริง ๆเช้าวันรุ่งขึ้นแอเรียนถูกปลุกโดยมาร์คและแอริสโตเติล คนหนึ่งเตือนเธอว่าถึงเวลาต้องไปแล้ว ส่วนอีกคนจ้องเธออย่างหิวกระหายพลางขอดื่มนมเธอยังคงง่วงมากเมื่อเธอให้นมลูกชาย แมรี่อุ้มเขาออกไปหลังจากที่เขาดื่มนมรอบเช้าเสร็จแล้ว และในที่สุดแอเรียนก็รู้สึกมีแรงพอที่จะลุกไปอาบน้ำเมื่อคืนเธอไม่ใช่คนที่เมาเสียหน่อย และเธอก็ไม่ใช่คนที่ออกแรงด้วย แล้วทำไมเธอถึงเหนื่อยกว่ามาร์คล่ะ? เธอบ่นในใจเมื่อเห็นว่ามาร์คดูมีพลังราวกับว่าเมื่อคืนนี้เขาไม่ได้เสียแรงเลยแอเรียนแต่งหน้าเบา ๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองดูเหนื่อยเกินไป เธอได้หุ่นเก่าของเธอกลับมาหลังจากที่คลอดลูกแล้ว เธอจึงสามารถกลับมาใส่เสื้อผ้าเก่าของเธอได้อีกครั้ง แอเรียนจ้องมองภาพสะท้อนของเธอในกระจกและรู้สึกพอใจ อย่างน้อยเธอก็เป็นคุณแม่เต็มเวลาที่ไม่ได้ดูโทรมเกินไป เธอจะได้ไม่ถูกวิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 922 มันไม่สำคัญ
แสงยามเช้าส่องเข้ามายังฟผนังโรงแรม ซึ่งทำให้ทุกอย่างดูสว่างขึ้น อุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ จากสภาพอากาศในฤดูร้อน ทว่าแสงกลับจางลงเมื่อพวกเขาก้าวเข้าไปในล็อบบี้ของโรงแรม ความร้อนก็ลดลงเช่นกันแอริสโตเติลจามเมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในลิฟต์ และแอเรียนก็กอดเขาใกล้ชิดกว่าเดิม “อุณหภูมิในโรงแรมนี้ต่ำเกินไป มันแอบหนาวนิดหนึ่ง”มาร์คตอบกลับทันทีว่า “โรงแรมนี้เป็นของเรา เดี๋ยวฉันจะบอกให้พวกเขาปรับอุณหภูมิใหม่”'นี่เป็นของเราเหรอ?' แอเรียนตกใจ เพียงภายนอกของโรงแรมอย่างเดียวก็ดูค่อนข้างทรงเกียรติเมื่อเธอมาถึงแล้ว เห็นได้ชัดว่ามันเป็นโรงแรมระดับ 5 ดาว… อืม ตระกูลเทรมอนต์มีธุรกิจมากมายและครอบคลุมทุกอุตสาหกรรมจริง ๆ เธอคงจะต้องชินกับเรื่องนี้เธอหยุดเดินกลางคันเมื่อพวกเขาก้าวออกจากลิฟต์ “เป็นไปได้ไหมว่าอีธานจะกลับมา? คุณพยายามจะฆ่าเขา ดังนั้นเขาเลยไม่ยอมเลิกสร้างปัญหาให้เรา แล้วแบบนี้เรื่องนี้จะจบลงเมื่อไหร่? ตอนนี้เรามีลูกแล้วนะ มันต่างกันกับเมื่อก่อนแล้ว ฉันไม่อยากให้ชีวิตของพวกเราต้องเสี่ยง…”มาร์คขมวดคิ้วราวกับว่าเขาเองก็กังวลเช่นกัน “อย่ากังวลเลย เธอมีฉันนี่ไง เรายังไม่แน่ใจเลย ดังนั้นอย่าเพิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 923 ฉันไม่ได้ทำ เราไม่ได้ตั้งใจ
’มันไม่สำคัญ’คำตอบของแอเรียนทำให้ความเครียดของมาร์คผ่อนคลายลง เขาต้องการการอภัยจากเธอเพียงคนเดียว คนอื่นไม่สำคัญ เขาสนใจแต่ความคิดเห็นของเธอเท่านั้น แค่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากเธอก็ดีเกินพอแล้ว“ไม่ใช่ว่าเราไม่มีจิตสำนึก” โซอี้ค้านอย่างอ่อนแรง “ก็แค่ว่า… คนลักพาตัวคนนั้นบอกว่า… คุณย่าเสียชีวิตหลังจากที่มาร์คไปเยี่ยมเขา และว่า… มาร์คอยู่เบื้องหลังการตายของเขา ฉันเองก็สงสัยอยู่ คุณย่าเป็นแค่โรคปอดบวมและมันไม่ควรทำให้เขาถึงขั้นเสียชีวิต นอกจากนี้ มันช่างบังเอิญเหลือเกิน… ทำไม? เขามีโอกาสที่จะตายตั้งมาก… ฉันไม่ได้พยายามจะสื่อถึงอะไรนะ ท้ายที่สุดฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน ฉันยอมรับว่าสามีที่โง่เขลาของฉันเป็นต้นเหตุที่ทำใหคุณย่าป่วย ฉันอยากจะหย่ากับเขามาโดยตลอด แต่ฉันทำไม่ได้… และครั้งนี้ลูกชายของฉันก็ถูกลักพาตัว ฉันถูกทิ้งให้ไม่เหลือทางเลือก ถ้าเป็นเธอ เธอจะไม่ส่งจดหมายนั้นเหรอ? พ่อแม่ที่ไหนจะอยากเห็นลูกของตัวเองตาย?”แอเรียนพูดไม่ออก เธอจ้องไปที่โซอี้ สามีของเขาและลูกพี่ลูกน้องของเธอ แล้วเธอก็เงียบไป เขาเป็นเพียงนักศึกษามหาวิทยาลัย เขายังเด็กมาก…ถ้าแอเรียนไม่ได้เป็นแม่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 924 ยังคงหน้าเงินเหมือนเคย
สามีของโซอี้มองดูมาร์คอย่างระแวดระวังและรวบรวมความกล้าก่อนที่จะพูดว่า “นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของฉันนะ แต่ป้าของเธอไม่ควรมีส่วนแบ่งในคฤหาสน์วินน์หน่อยเหรอ? มันคงจะดูไม่เหมาะสมหากเธอจะเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวเลยถูกไหม? นอกจากนี้ เธอมีทุกอย่างที่เธอต้องการแล้ว เธอสามารถครองเมืองหลวงได้ครึ่งหนึ่งเพียงแค่เธอสะบัดมือของเธอ แต่สำหรับเรามันต่างกัน พวกเราจน ป้าเธอก็ใช้ชื่อวินน์ด้วย เธอไม่ควรจะโหดร้ายเกินไปนะ”แอเรียนรู้ว่าสิ่งนี้จะต้องเกิดขึ้น เธออุ้มแอริสโตเติลไปนั่งบนโซฟา ก่อนที่เธอจะใช้ดวงตาที่แสนสวยของเธอจ้องไปที่ครอบครัวสามคนนั้นอย่างสงบ “คุณพูดถูก ฉันมีทุกสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว อย่างไรก็ตาม คฤหาสน์วินน์มีความพิเศษสำหรับฉันมากจนประเมินค่าไม่ได้ จริงอยู่ว่าคุณป้าก็ใช้ชื่อวินน์ แต่คุณย่าทิ้งคฤหาสน์นั้นไว้ให้ฉัน ฉันจะแบ่งมันกับพวกคุณได้อย่างไร? บางที… คุณควรจะขออนุญาตจากคุณย่าก่อนดีไหม?”หน้าของโซอี้ถอดสีด้วยความตกใจ “ไม่ ไม่ ไม่ เราไม่ต้องการมัน! คุณย่าทิ้งมันไว้ให้เธอ เราจะไม่เอามันไปจากเธอแน่นอน!”“คุณทำให้ฉันประหลาดใจจริง ๆ” แอเรียนพูดพร้อมกับเย้ยหยัน “คุณสามารถนึกถึงผลประโยชน์ทั้ง ๆ ท
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
