Share
บทที่ 972 คุณต้องสารภาพความรู้สึกของคุณในวันที่ลมพัดโชยเพื่อเพิ่มเอฟเฟกต์เสมอ
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 973 แจ็คสัน คุณเป็นพ่อคนแล้ว!
ทว่าแจ็คสันไม่ยอมปล่อยมือ เขากลับกอดทิฟฟานี่แน่นขึ้นราวกับว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่าที่เขาใช้เวลากอบกู้นานเกินไป “ผมนอนไม่หลับครับ ที่รัก และใครบอกว่าคุณต้องนอนเพียงเพราะคุณเหนื่อย? หือ? อย่าขยับสิ ผมขอกอดคุณนานกว่านี้หน่อย”ภายนอกทิฟฟานี่อาจจะปฏิเสธ แต่ร่างกายของเธอได้ตอบรับความต้องการของเขาเรียบร้อยแล้ว เธอเปลี่ยนท่าในอ้อมกอดของเขาให้สบายที่สุดในขณะที่เธอดูละครต่อ ทันใดนั้น เขาก็ตบท้องที่เด้งดึ๋งของเธอและกล่าวว่า “พุงคุณใหญ่ขึ้นนิดนึงนะเนี่ย”ทิฟฟานี่ชะงักก่อนที่จะเตะเขาออกไปตามสัญชาตญาน "คุณบ้าหรือเปล่า?" เธอร้องปฏิกิริยาของเธอทำให้เขาตกใจมา “ผะ-ผมทำอะไร?”การกระทำของเขาทำให้เธอตกใจมากเกินไป แรงที่เขาใช้อาจไม่มาก แต่ก็ไม่ได้เบาเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาตบใกล้กับที่ที่ทารกอยู่มากเกินไป หลังจากที่สงบสติอารมณ์ได้ในที่สุด เธอก็พูดขึ้นว่า “ได้โปรดอย่าตีท้องฉันแบบนั้นอีกได้ไหม?”แจ็คสันคิดว่าเธอหมายความว่าการกระทำของเขานั้นทำให้เธอเจ็บ ดังนั้นเขาจึงรีบเอื้อมมือไปถูที่จุดนั้นอย่างขอโทษ “เจ็บเหรอ? ขอโทษนะ มา ๆ เดี๋ยวผมนวดให้ แต่ผมว่าผมไม่ได้ตีแรงขนาดนั้นนะ...? แบบว่า ในอดีตคุณค่อนข้าง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 974 แค่ความเศร้าโศกของคุณพ่อทั่วไป
แจ็คสันกังวลมากจนไม่กล้าขยับตัว “คุณอย่าทำแบบนั้นได้ไหม? และระวังตัวหน่อย ดูแอเรียนตอนที่เธอตั้งครรภ์เป็นตัวอย่างสิ เธอระวังตัวมากแทนที่จะทำเหมือนว่าเธอไม่ได้ท้อง! คุณรู้อะไรไหม? ผมจะไปนอนห้องอื่น คุณนอนคนเดียวไปเลย ดังนั้นดูแลตัวเองด้วย อย่านอนกลิ้งตกเตียงซะล่ะ”ทิฟฟานี่ประหลาดใจที่แจ็คสันจะทิ้งเธอไว้คนเดียว “เดี๋ยวก่อนนะ นี่คุณจริงจังเหรอ? ถามจริง? เอ่อ งั้นก็แล้วแต่เลย ถ้ามันจะทำให้คุณมีความสุขก็ไปนอนห้องอื่นเถอะ ฉันจะเพลิดเพลินกับเตียงอันกว้างใหญ่นี้คนเดียว ไปเลย! และปิดไฟก่อนที่จะออกไปด้วย”แจ็คสันกำลังเดินออกจากห้องนอนในขณะที่มองเธอด้วยสายตาวิตกกังวลทุก ๆ สองสามก้าวระหว่างทาง จากนั้นเขาก็ปิดไฟและปิดประตูก่อนที่จะจากไปแจ็คสันยอมรับว่าเขาอาจจะทำตัวกังวลมากเกินไปหน่อย แต่เขาก็อดที่จะทำแบบนั้นไม่ได้เมื่อนึกถึงชีวิตใหม่ที่ตอนนี้กำลังฟักตัวอยู่ในตัวเธอ เขาไม่สามารถมั่นใจได้ว่าเขาจะยับยั้งความปรารถนาของตัวเองได้หรือไม่หากพวกเขานอนด้วยกัน อันที่จริงเขาก็แค่กังวลว่าเขาจะสูญเสียการควบคุมตัวเอง และกลัวว่าเขาอาจจะนอนทับท้องของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจในตอนที่เขาพลิกตัวไปมาระหว่างที่หลับอยู่ผล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 975 เมื่อทิฟฟานี่เป็นตัวของตัวเอง
เมื่อปิดไฟลง ห้องก็มืดเกินกว่าที่มาร์คจะมองเห็นรูปร่างอันเย้ายวนใจของเธอ ทว่าประสาทสัมผัสของเขากลับไวต่อความอ่อนนุ่มของผิวของเธอบางทีค่ำคืนทั้งหมดที่พวกเขาได้ละเลยกิจกรรมแสดงความรักทางกายอาจจะส่งผลทำให้กิจกรรมในวันนี้สั้นลงกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่ความหลงใหลผ่อนคลายลง มาร์คก็กระซิบข้างหูของเธอว่า “ฉัน… เหนื่อยนิดหน่อย…”แอเรียนยังไม่ได้ฟื้นจากอาการงุนงงของเธอ “อืม เข้าใจ คุณรับมือกับสมอร์มาตลอดทั้งเย็น ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงจะเหนื่อยไม่ต่างกัน คุณนอนเถอะ"ความโหยหาที่ยังเหลืออยู่ในตัวเขากระตุ้นให้เขาแทะใบหูส่วนล่างของเธอ "โอเค"แอเรียนรอจนกระทั่งมาร์คหลับสนิทก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมา เธอเพิ่งจะมีเวลาเช็คการแจ้งเตือนของเธอ ตามที่เธอคาดไว้ ทิฟฟานี่ได้ส่งข้อความมาหาเธอจริง ๆ ด้วย เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอได้ทำการนัดหมายกับอเลฮานโดรให้เรียบร้อยแล้ว แอเรียนจะได้พบเขาที่ร้านกาแฟในวันพรุ่งนี้ตอนเที่ยงแอเรียนไม่คิดว่าทิฟฟานี่จะสามารถจัดการการนัดหมายได้สำเร็จจริง ๆ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เธอไม่อาจให้มาร์ครู้เรื่องนี้ได้เด็ดชาด เธอกลัวว่าเขาจะต้องห้ามเธอไม่ให้ไปแน่ ๆเธอตอบกลับข้อความของทิฟฟ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 976 แอเรียนเจรจากับอเลฮานโดร
ทิฟฟานี่ฉวยโอกาสจากความเงียบในตอนกลางคืนและย่องไปที่ประตูห้องนอนแขก “แจ็คสัน… คุณหลับหรือยัง?”ไม่ถึงสองวินาทีต่อมา ประตูห้องก็เปิดออก แจ็คสันปรากฏตัวขึ้นด้วยเท้าเปล่าและจ้องมองมาที่เธอ "มีอะไร?"เธอซุกตัวในอ้อมแขนของเขา “เรากลับมาคบกันแล้ว คุณไม่ดีใจเลยเหรอ? ทำไมคุณถึงไม่แสดงอาการอะไรเลยล่ะ?”เขาเม้มริมฝีปาก “คุณคาดหวังปฏิกิริยาอะไรจากผมเหรอ? ผมจะมีปฏิกิริยาแบบไหนในเวลาแบบนี้ได้? พอได้แล้ว ไปนอนเถอะ นอนเร็ว ๆ บ้าง นี่มันก็ดึกมากแล้ว ถ้าคุณนอนดึกแบบนี้มันจะส่งผลเสียต่อลูกนะ”ทิฟฟานี่รู้สึกผิดหวังอย่างมาก ราวกับว่าไฟในตัวเธอถูกดับด้วยก้อนน้ำแข็ง “ก็ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย ฉันเกลียดคุณ!"แจ็คสันขยี้ตาขณะที่มองดูเธอกลับเข้าไปในห้องนอนของเธอ ในความเป็นจริงเขาเองก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเหมือนกัน เขากระโดดลงจากเตียงเพื่อเปิดประตูจนลืมใส่รองเท้าแตะเมื่อได้ยินเสียงของเธอ ทว่า… เขายังกลัวเกินกว่าจะนอนกับเธอ พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเธอกำลังทุกข์ทรมานเพียงใดเช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คมุ่งหน้าไปที่สำนักงานเพื่อทำงาน แอเรียนแอบออกไปกับแอริสโตเติลในภายหลัง เธอไม่กล้าขอให้เฮนรี่ขับรถพาเธอไปเพราะกลัวว่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 977 วิธีซ่อนที่ดีที่สุด คือการไม่ซ่อนเลย
อเลฮานโดรยังคงตกลงอย่างง่ายดาย "ได้ครับ ผมจะไม่บอกเขาแน่นอน ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”แอเรียนพยักหน้า เธอลุกขึ้นขณะที่อุ้มเด็กทารกและมองดูเขาจากไปขณะที่เจตต์เข็นวีลแชร์ออกไป แอเรียนก็จ้องไปที่ด้านข้างของอเลฮานโดร เธอรู้สึกว่ามันคุ้นเคยอย่างน่าประหลาดใจ อย่างไรก็ตาม เธอกลับไม่คุ้นเคยกับหน้าตาของเขาเลย มันรู้สึกแปลก ๆ เธอนึกถึงทุกรายละเอียดระหว่างปฏิสัมพันธ์ของเธอกับอเลฮานโดรอย่างระมัดระวัง ตั้งแต่น้ำเสียงไปจนถึงเสียงสูงต่ำ หรือแม้กระทั่งท่าทางต่าง ๆ ของเขา มันรู้สึกแปลกใหม่ไปหมดสำหรับเธอ แต่ทำไมมันถึงยังรู้สึกคุ้นเคยนัก?เธอไม่สามารถนึกออก ดังนั้นเธอจึงหยุดพยายาม กว่าเธอจะมาถึงที่นี่เธอต้องเดินทางยาวนาน แต่เนื่องจากในร้านกาแฟมีเครื่องปรับอากาศที่เย็นสบายและเธอก็เหนื่อย มันจึงเป็นโอกาสที่ดีในการพักผ่อนและผ่อนคลาย...สีหน้าของอเลฮานโดรเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีที่เขากลับขึ้นไปในรถ นิ้วที่กำแน่นของเขาแสดงถึงอาการประหม่าของเขา“ทำไมคุณถึงมาพบเธอด้วยตัวเองถ้าคุณจะกังวลว่าจะถูกจำได้ล่ะครับ?” เจตต์ถามเบา ๆ “ผมมาพบเธอแทนคุณก็ได้”อเลฮานโดรถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เพราะยิ่งฉันพยา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 978 เช้าที่เต็มไปด้วยความสุขกับพัสดุที่มาส่ง
ดวงตาของแจ็คสันเป็นประกายด้วยรอยยิ้ม เขาตักโจ๊กที่อุดมไปด้วยสารอาหารมาที่ปากของเธอ "ไม่ต้องห่วงเลย แม่ผมกระตือรือร้นที่จะให้อาหารคุณและปล่อยให้คุณนอนจนพอใจ เหมือนกับการเลี้ยงหมูเลยล่ะ ยิ่งคุณอ้วนมากเท่าไหร่ แม่ก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น แม่กำลังจัดการอาหารกลางวันให้คุณขณะที่คุณกำลังทานอาหารเช้าอยู่แท้ ๆ ผมเป็นลูกชายของเธอ แต่ผมยังไม่เคยถูกดูแลแบบนี้เลย”หัวใจของทิฟฟานี่เต็มไปด้วยความอบอุ่น “ทำไมแม่ของคุณถึงดีกับฉันนัก? ทำดีกับฉันมากกว่าแม่ของฉันซะอีก ฉันรู้สึกท่วมท้นด้วยความโปรดปรานของแม่คุณมาก”“ผมว่าจริง ๆ แล้วแม่น่าจะอยากได้คุณเป็นลูกสาวมากกว่าลูกสะใภ้” เขาพูดกึ่งติดตลก “แม่หวังเสมอว่าผมจะเป็นลูกสาวแทน แม่จะเรียกผมว่าปีศาจผ้าห่มเปียกและเห็นได้ชัดว่าผมไม่ได้ถูกตามใจเหมือนที่แม่จะทำกับลูกสาว ผมว่าคุณถูกตามใจมากกว่าผมอีก”ทิฟฟานี่ยิ้มขณะที่เธอยกถ้วยโจ๊กซด เธอไม่ใช้ช้อนด้วยซ้ำ เธอเจริญอาหารดีและกินจนหมดชาม แจ็คสันนำมันลงไปเก็บที่ชั้นล่างให้เธอ เธอกำลังใช้ชีวิตดั่งราชินี และมันทำให้เธอกลัวเธอเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของซัมเมอร์เมื่อมาถึงชั้นล่าง ทิฟฟานี่รู้ว่าแจ็คสันต้องบอกเธอว่าพ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 979 แน่นอนว่ามาร์คจะต้องรู้
ทิฟฟานี่เริ่มประหม่า “เอ่อ… อเลฮานโดรน่ะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะส่งพวกมันมาทำไม”สีหน้าของแจ็คสันเปลี่ยนไปในทางที่ไม่ดี “เขารู้เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของคุณก่อนผมอีกเหรอ? และเขายังรู้ว่าคุณอยู่กับผมและส่งอาหารเสริมมาให้คุณอีกด้วย? ทั้งหมดนี้เป็นอาหารเสริมสำหรับสตรีมีครรภ์ทั้งนั้นเลยนะ…”เธอเกาหัวอย่างประหม่า “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด! ฉันบอกเขาก่อนเพราะฉันคิดว่า ถ้าเขาชอบฉันจริง ๆ ล่ะ? นี่เป็นวิธีที่จะทำให้เขาถอยที่ดีที่สุด ฉันไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่ ฉันไม่ได้บอกเขา!”คำอธิบายของเธอไม่ได้ช่วยให้แจ็คสันรู้สึกดีขึ้นเลย เขายังคงทำหน้าบูดบึ้งเหมือนเดิม “แล้วคุณจะให้ผมคิดว่าอะไร? ผมควรจะขอบคุณเขาที่ดูแลผู้หญิงของผม และลูกที่ไม่รู้ว่าเป็นของผมรึเปล่า เป็นอย่างดี อย่างนั้นเหรอ?”ทิฟฟานี่อารมณ์เสียทันที “คุณหมายความว่ายังไง? คุณกำลังสงสัยว่าเด็กในท้องของฉันเป็นของคุณรึเปล่าอย่างนั้นเหรอ? ก็ได้ เด็กคนนี้เป็นลูกของอเลฮานโดร พอใจไหม? ฉันเคยมีเซ็กส์กับเขาเมื่อนานมาแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่เขาถึงดีกับฉันมาก แต่ทำไมฉันถึงกลับมาคบกับคุณล่ะ? เขามีทั้งเงินและอำนาจ ทำไมฉันถึงไม่อยู่กั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 980 การทะเลาะกันของสองคู่รัก
น้ำเสียงของมาร์ครุนแรงไปเล็กน้อย แอเรียนจึงตกใจมาก “ฉะ-ฉัน… ทำไมฉันต้องอยู่แต่บ้านและดูแลลูกตลอดเวลาด้วยล่ะ? คุณยุ่งมาก ๆ ทุกวันเพราะปัญหาในที่ทำงานจนพวกเราแทบจะไม่ได้เจอคุณเลย ฉันแค่พยายามจะแบ่งเบาภาระของคุณ ในบ้านหลังนี้ไม่มีใครทำงานงานแค่อย่างเดียว เช่นเดียวกับที่คุณดูแลสมอร์เมื่อคุณมีเวลา แล้วทำไมฉันถึงจะแบ่งเบาภาระของคุณบ้างไม่ได้เหรอ? ฉันไม่คิดว่าฉันยอมแพ้ต่อเขาเลยนะ และฉันก็ไม่ได้เสียศักดิ์ศรีเลยด้วย ปัญหาถูกแก้ไขแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่เหรอ?”มาร์คเริ่มไม่สบายใจเล็กน้อย “ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว อย่ากังวลกับปัญหาพวกนี้อีกเลย”แอเรียนไม่ได้คาดคิดปฏิกิริยานี้จากเขา เธอได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่มาร์คจะค้นพบเรื่องนี้ แต่มันก็ยังทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี เธอไม่เคยต้องการจะเป็นแม่บ้านตัวน้อยที่ดี เธอทำสิ่งนี้ก็เพื่อเขา เขาต้องแสดงปฏิกิริยาที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นด้วยเหรอ? อีโก้เป็นสิ่งที่สำคัญกับผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอ? นอกจากนี้ ไม่เห็นจำเป็นต้องทะเลาะกันเพราะประเด็นนี้เลย“แอริ บางครั้งนายท่านก็มักจะอารมณ์ไม่ดีแบบนี้แหละ เขาอาจจะเหนื่อยเกินไป” แมรี่ปลอบอ
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
