น้ำเสียงของมาร์ครุนแรงไปเล็กน้อย แอเรียนจึงตกใจมาก “ฉะ-ฉัน… ทำไมฉันต้องอยู่แต่บ้านและดูแลลูกตลอดเวลาด้วยล่ะ? คุณยุ่งมาก ๆ ทุกวันเพราะปัญหาในที่ทำงานจนพวกเราแทบจะไม่ได้เจอคุณเลย ฉันแค่พยายามจะแบ่งเบาภาระของคุณ ในบ้านหลังนี้ไม่มีใครทำงานงานแค่อย่างเดียว เช่นเดียวกับที่คุณดูแลสมอร์เมื่อคุณมีเวลา แล้วทำไมฉันถึงจะแบ่งเบาภาระของคุณบ้างไม่ได้เหรอ? ฉันไม่คิดว่าฉันยอมแพ้ต่อเขาเลยนะ และฉันก็ไม่ได้เสียศักดิ์ศรีเลยด้วย ปัญหาถูกแก้ไขแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่เหรอ?”มาร์คเริ่มไม่สบายใจเล็กน้อย “ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว อย่ากังวลกับปัญหาพวกนี้อีกเลย”แอเรียนไม่ได้คาดคิดปฏิกิริยานี้จากเขา เธอได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่มาร์คจะค้นพบเรื่องนี้ แต่มันก็ยังทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี เธอไม่เคยต้องการจะเป็นแม่บ้านตัวน้อยที่ดี เธอทำสิ่งนี้ก็เพื่อเขา เขาต้องแสดงปฏิกิริยาที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นด้วยเหรอ? อีโก้เป็นสิ่งที่สำคัญกับผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอ? นอกจากนี้ ไม่เห็นจำเป็นต้องทะเลาะกันเพราะประเด็นนี้เลย“แอริ บางครั้งนายท่านก็มักจะอารมณ์ไม่ดีแบบนี้แหละ เขาอาจจะเหนื่อยเกินไป” แมรี่ปลอบอ
เมื่อใกล้เที่ยง มาร์คก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงไปข้างล่าง ดูเหมือนว่าเขากำลังจะออกจากบ้าน “เนคไทสีดำของฉันอยู่ที่ไหน” เมื่อเขาถามถึงเนคไทของเขา เขาไม่ได้แม้แต่จะชายตามองแมรี่หรือแอเรียนเลย อย่างไรก็ตาม ในความคิดของเขานั้น มีเพียงแค่เขาและแอเรียนอยู่ในห้อง เขาแสดงออกได้อย่างชัดเจนว่าเขาต้องการเรียกร้องความสนใจจากแอเรียนแต่เพียงผู้เดียว แต่ถึงอย่างนั้นแอเรียนก็ไม่ได้มีท่าทีจะสนใจเขาเลยแม้แต่น้อยเพื่อช่วยมาร์คให้พ้นจากความอึดอัดและลำบากใจที่ไม่ได้รับความสนใจจากแอเรียน แมรี่จึงรีบพูดขึ้นทันควันเพื่อแก้สถานการณ์ว่า “ฉันว่าเดี๋ยวฉันช่วยหาดีกว่า”เขาเริ่มโกรธ "ไม่ต้อง!" หลังจากนั้น เขาก็จัดปกคอเสื้อตัวเองด้วยความหงุดหงิดและเดินตรงดิ่งออกจากบ้านแอเรียนยิ้มเล็กน้อย “กล้าดียังไงถึงมาดุฉัน! ปกติเขาจะแต่งตัวดูดีและเหมาะสมตลอด เขาจะออกจากบ้านด้วยคอเสื้อที่โล่ง ๆ แบบนั้นจริง ๆ เหรอ? ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่าเขาจะยึดมั่นในความคิดตัวเองได้นานแค่ไหน”แมรี่เองก็อดยิ้มไม่ได้และพูดว่า “ผู้ชายมักจะหยิ่งจองหองและมั่นใจในตนเองสูงเหลือเกิน นี่เป็นเรื่องจริงมาก ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับค
เอริกหัวเราะหนักมากจนหายใจแทบไม่ทัน เขาเกือบจะจับไม้กอล์ฟผิดท่าไปเลยด้วยซ้ำ “เป็นไปได้ยังไงที่นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภรรยาตัวเองชอบอะไร? นายอยู่กับเธอมานานกว่าสิบปีแล้วนะ ในฐานะเพื่อน ฉันเองไม่คิดว่านายหยิ่งหรือเอาแต่ใจเกินไปเลย แต่ยังไงก็ตาม นายจะต้องพิสูจน์ให้ฉันเห็นด้วยว่านายไม่ได้เป็นแบบนั้นจริง ๆ การรักใครสักคนเป็นมากกว่าการมีเธออยู่ในหัวใจเท่านั้น นายต้องเข้าอกเข้าใจเธอด้วย แต่ถึงอย่างนั้นก็มีบางอย่างที่ฉันสังเกตเห็นนะ ในเมื่อนายเลี้ยงเธอมา เธอจึงมีความคล้ายกับนายในบางแง่มุม คนส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเข้าใจเธอเช่นกัน แต่ฉันว่านายสามารถเข้าใจเธอได้อย่างเที่ยงแท้เลยเพราะเธอก็เหมือนกับนายนั่นแหละ นายลองคิดและมองเรื่องนี้จากมุมมองที่ต่างออกไปดูสิ”'ลองคิดดูจากมุมมองที่ต่างออกไปเหรอ?' ในไม่ช้า มาร์คก็จมอยู่กับความคิดของเขา 'ถ้าฉันเป็นแอเรียน ฉันจะต้องการอะไร? ฉันจะทำให้เธอกลับมาสนใจฉันอีกครั้งได้อย่างไร?’ เขาไม่รู้ว่าจะรับมือกับเธออย่างไรดีเลย เมื่อเทียบกับเรื่องในที่ทำงาน การรับมือกับภรรยาตัวเองกลับยากกว่ามากสำหรับเขา...ในขณะเดียวกัน แจ็คสันขับรถนานถึงสองสามชั่วโมงเพื่อส่งทิฟฟานี่กลับไ
“ไม่มีอะไร...” แจ็คสันหยิบเข็มกลัดใส่กระเป๋าตัวเองและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ผมจะไม่อยู่ทานอาหารกลางวันด้วยแล้วนะ สั่งมาพอดีกับที่คุณจะทานก็พอ พรุ่งนี้เช้าผมมีงานที่ต้องทำ เพราะฉะนั้นผมจะกลับบ้านเพื่อไปพักผ่อนก่อน”เมื่อได้ยินดังนั้น ทิฟฟานี่ก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ผู้คนมักพูดว่าเมื่อคนรักกันไม่ได้อยู่ด้วยกัน หัวใจพวกเขาจะโหยหากันมากขึ้น พวกเขาเพิ่งจะกลับมาคบกัน แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สนิทสนมแน่นแฟ้นกันเหมือนแต่ก่อน “คุณจะกลับไปตอนนี้เลยเหรอ? คุณกำลังจะกลับทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะมาส่งฉันเนี่ยนะ? ทำไมไม่อยู่กับฉันอีกสักหน่อยล่ะ?” เธอหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าคุณยุ่งมาก คุณไปเถอะ ฉันไม่อยากรั้งคุณเอาไว้และทำให้คุณต้องเสียเวลา”...ระหว่างทางกลับบ้าน อารมณ์ของแจ็คสันก็เหมือนดั่งท้องฟ้าที่มืดมิดไปด้วยเมฆปกคลุม เขายังไม่ได้เป็นอะไรเมื่อเขาไปส่งเธอ แต่ตอนนี้สภาพอากาศนั้นได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ในไม่ช้าจะมีพายุฝนฟ้าคะนอง เขารู้ว่าเขาดูไม่ผิด นั่นคือเข็มกลัดของผู้ชายอย่างเห็นได้ชัด เขาคิดในใจว่า 'มันเป็นของใครกันแน่? ของอเลฮานโดรรึเปล่า? อเลฮานโดรได้ไปที่อพาร์ตเมนต์ของเธอรึ
หลังจากที่ถูกมาร์คและเอริกเกลี้ยกล่อมสำเร็จ แจ็คสันก็ไม่ลังเลใจอีกต่อไปและวิดีโอคอลหาทิฟฟานี่ทันทีทิฟฟานี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จและกำลังเล่นโยคะอยู่บนเตียง โชคดีที่เธอไม่ได้สวมชุดนอนที่บางเกินไป ไม่อย่างนั้นแจ็คสันจะไม่ยอมให้คนอื่น ๆ เห็นเธอแน่ ๆ ทว่าเธอดูปกติมากขณะที่เธอถามเขาว่า “มีอะไรรึเปล่า? คุณบอกว่าคุณต้องการกลับบ้านเร็วเพื่อไปพักผ่อนไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมคุณถึงอยู่ในร้านอาหารล่ะ? ทานอาหารเสร็จแล้วรีบกลับบ้านเลยนะ แล้วอย่าดื่มล่ะ”แจ็คสันหยิบเข็มกลัดออกมาแล้วโชว์มันให้เธอดู “คุณเคยเห็นไอ้สิ่งนี้รึเปล่า?”ทิฟฟานี่มองที่หน้าจอและพิจารณาสักครู่ก่อนจะตอบเขาไปว่า “ไม่นะ มันเป็นเข็มกลัดเหรอ? ของคุณเหรอ? ฉันไม่ได้ใส่ของแบบนั้นอยู่แล้ว ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ?"เขาพูดต่อว่า “ผมพบมันที่ห้องของคุณ ใกล้ ๆ ตู้น้ำ มันไม่ใช่ของผม แต่มันเป็นเข็มกลัดผู้ชาย ผมไม่ได้ถามคุณในตอนนั้นแต่พอผมได้คิดดูแล้ว ผมว่าผมควรจะถามคุณตรง ๆ เลยดีกว่า”ทิฟฟานี่ดูเหมือนจะตกใจ เธอคิดในใจว่า 'เข็มกลัดผู้ชายใกล้ตู้กดน้ำเหรอ? มีเพียงอเลฮานโดรเท่านั้นที่เคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง มันต้องเป็นของเขาแน่ ๆ’ จากนั้นเธอก็พูดกับแจ็คสันว่
สีหน้าของมาร์คเคร่งขรึมขึ้นมาทันที “เราจะคุยเรื่องนี้ในห้องทำงาน”เมื่อเขาเดินผ่านห้องนั่งเล่น เขาก็เห็นแอเรียนกำลังเปลี่ยนผ้าอ้อมให้สมอร์ เธอไม่แม้แต่จะเหลียวมองเขาด้วยซ้ำ เขาค่อนข้างอารมณ์เสียกับมันมากจนเขาต้องหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งเพื่อระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในห้องทำงานแล้ว มาร์คก็นั่งลงบนเก้าอี้ “คุณได้อะไรมา?”พ่อบ้านเฮนรี่รายงานตามความจริง “ตระกูลสมิธปิดข่าวได้ดีมาก ดังนั้นมันจึงค่อนข้างยากที่จะสืบถึงก้นบึ้งของสิ่งที่เกิดขึ้น แต่จากเบาะแสบางอย่างที่เราพบเมื่อไม่นานนี้ ดูเหมือนว่าอเลฮานโดรจะประสบอุบัติเหตุเล็กน้อยเมื่อราว ๆ ครึ่งปีถึงหนึ่งปีที่แล้ว ตอนนั้นเขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเพราะถูกยิง และยิ่งกว่านั้น โรงพยาบาลยังถูกไฟไหม้ในขณะที่เขารักษาตัวอยู่ในนั้น ใบหน้าของเขาจึงถูกไฟไหม้เล็กน้อย เขาถึงได้ทำศัลยกรรมเมื่อเร็ว ๆ นี้เพื่อปกปิดรอยไหม้เหล่านั้น แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาอาจแตกต่างไปจากเดิม แต่ก็คงไม่มากนัก“ขาของเขาเป็นอัมพาตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสองสามปีก่อน นอกจากนี้ ภูมิหลังของตระกูลสมิธยังค่อนข้างจะซับซ้อน พี่น้องและญาติทะเลาะและแก่งแย่ง
ทั้งสองฝ่ายต่างกำลังอยู่ในอารมณ์ที่เย็นชาที่สุดและต้องการให้ความร่วมมือกับอีกฝ่ายน้อยที่สุด และมันกำลังทำให้ความคับข้องใจภายในอกของมาร์คเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น“โครงการซ่อมแซมนี้จะมีค่าใช้จ่ายอย่างน้อย 100,000 ดอลลาร์ แค่สำหรับการซ่อมแซมขั้นพื้นฐาน และนี่เป็นเพียงการประมาณการขั้นต้นเท่านั้น! สำหรับบ้านที่มูลค่าประมาณ 1.5 ล้านดอลลาร์แบบนั้นมันจะต้องแพงกว่านั้นแน่นอน มันอาจสูงถึงหลายล้านเลยก็ได้!” มาร์คกล่าวแอเรียนเข้าใจเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการพูดถึงเงินของเขา เขากำลังพยายามที่จะทำให้เธอใจอ่อนเพราะความมีน้ำใจของเขา! แต่เธอจะไม่ยอมจำนน ดังนั้นเธอจึงโต้กลับว่า “โอ้ เข้าใจแล้ว ฉันมีเงินเก็บอยู่สองสามแสน ดังนั้นฉันจะถอนทั้งหมดมาเพื่อสิ่งนี้และยืมเงินส่วนที่ขาดจากคุณ ไม่ต้องห่วง ฉันจะคืนมันให้คุณแน่นอน ฉันอาจจะไม่ได้ทำงาน แต่ฉันยังมีรายได้เสริมจากคาเฟ่ของฉัน วันหนึ่งฉันจะสามารถคืนหนี้ทั้งหมดให้คุณได้แน่นอน”มาร์คสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะพูดออกมาอย่างขุนเคืองว่า “ทำไมเธอต้องพูดแบบนั้นด้วย? ใครบอกว่าฉันต้องการให้เธอคืนเงินนั้น?”“ถ้านั่นไม่ใช่ปัญหา แล้วคุณจะพูดถึงค่าใช้จ่ายทำไมล่ะ?” เธอ
ไม่นานหลังจากนั้นแมรี่ก็กลับมาพร้อมกับข่าวร้าย “ฉันพยายามโทรหาเธอแล้ว แต่ฉันติดต่อเธอไม่ได้เลย! เธอบอกไว้ว่าเธอตั้งหน้าตั้งตารอวันแห่งความสนุกสนานอย่างอิสระเป็นเวลาหลายวันแล้ว ดังนั้นบางทีเธออาจจะตั้งใจปิดโทรศัพท์ไว้ตลอดเพื่อไม่ให้ใครสามารถรบกวนเธอได้…? ตะ-ตะ-แต่เราควรจะทำอย่างไรดี?”ริมฝีปากของมาร์คสั่นเมื่ออารมณ์ดิบเถื่อนเข้าครอบงำเขาอย่างช้า ๆ “โอ้ ก็ได้… เอาอย่างนั้นก็ได้… อยู่กันสองคนก็ได้! ปล่อยให้เธออยู่ข้างนอกนั่นแหละ! อยู่ข้างนอกนั่นและอย่ากลับมาอีกล่ะ! ผมดูแลลูกชายตัวเองได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว! ผมจะพาเขาไปที่บริษัทด้วย! ผมคนหนึ่งแหละที่ไม่เชื่อว่าเธอจะอดที่จะไม่กลับมาหาลูกตัวเองเป็นเดือน ๆ ได้! ครั้งนี้ผมจะไม่ขอร้องให้เธอกลับมาหรอก!”แมรี่มองการณ์ไกลและต้องการที่จะหลบให้ไกลที่สุดเพื่อที่จะปกป้องชีวิตตัวเอง เธอมองเห็นมันอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง สงครามได้เริ่มต้นขึ้นเพราะทั้งสองฝ่ายปฏิเสธที่จะยอมกันเมื่อยามแปดโมงเช้า ตามที่วางแผนไว้ แจ็คสัน เวสต์ก็ได้ปรากฏตัวที่ทางเข้าหลักขององค์กร สมิธบริษัทของอเลฮานโดรถูกก่อตั้งที่อายาเช่ ตอนนี้พวกเขากำลังพยายามที่จะมีจุดยืนในเมืองหลวง และแ