บทที่ 24 สามปี

แอเรียนอ้าปากค้างจากความเจ็บปวด ในขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้น รองเท้าหนังสั่งทำคุณภาพสูงคู่หนึ่งก็ปรากฏต่อหน้าเธอ เสียงที่ไม่แยแสของมาร์ค เทรมอนต์ ดังมาจากเหนือหัวของเธอ

“คุณมีเวลาสองนาที”

แอเรียนมองขึ้นไปในดวงตากลมลึกของเขาและถามอย่างระมัดระวัง “คุณ… ปล่อยพวกเขาไปได้ไหม?”

เธอไม่ได้รู้สึกความผิดหวังที่เกิดขึ้นในดวงตาของเขา สิ่งที่เขาอยากจะได้ยินไม่ใช่สิ่งนี้

“คุณกำลังทำให้ผมเสียเวลา ถ้านั่นคือทั้งหมดที่คุณต้องพูดหลังจากที่ไล่ตามรถของฉันอย่างบุ่มบ่าม”

มาร์ค เทรมอนต์ เดินกลับไปที่รถโดยอย่างไม่เหลียวแลหลังจากพูด การกระแทกประตูรถอย่างแรงของเขาทำให้ไบรอันตกใจ

“ยกเลิกตั๋วขากลับของฉันในสัปดาห์หน้า ฉันจะดูแลสาขาในต่างประเทศด้วยตัวเอง”

ไบรอัน เพียซ ลังเล

“ท่านครับ… ท่านจะกลับมาไม่ได้อีกอย่างน้อยสามปี… แน่ใจเหรอครับต้องการยกเลิก?”

“ทำตามที่ฉันพูด!” ริมฝีปากของมมาร์ค เทรมอนต์ ถูกกดทับกันเป็นเส้นบาง ๆ ในขณะที่เขาหลับตาและเอนตัวพิงเบาะ

แอเรียน วินน์ ยืนอยู่บนจุดนั้นจนกระทั่งรถหายไปจากสายตาของเธอ เธอยังคงมึนงง หัวใจของเธอรู้สึกว่างเปล่า เธอมีลางสังหรณ์ว่าตอนนี้เธอสูญเสียทุกอย่างไปอย่างแท้จริง…